Dagboekvlog vrijdag 26 juli 2024. We gingen een dagje naar Oudewater om iets meer te weten te komen over de heksen aldaar.
Tag: Heksenjacht
Laatst trapte ik er weer in: een programma kijken op een commerciële zender. Dat doe ik dus nooit meer.
Ik keek naar een documentaire over heksenvervolging op National Geographic. Precies, het televisiekanaal dat in het verlengde ligt van het gelijknamige blad dat iedereen altijd leest vanwege de prachtige foto’s die erin staan.
De documentaire viel nogal tegen. Witch Hunter’s Bible ging over een boek dat aan de heksenvervolging in de renaissance ten grondslag lag: de Malleus Maleficarum, uitgebracht in 1486. Letterlijk vertaald betekent die titel: Heksenhamer. Het is een handboek voor heksenjagers.
De auteur van dit werkje, dat qua vrouwonvriendelijkheid niet onderdoet voor de bijbel overigens, was Heinrich Kramer. Een misogyne kloothommel die waarschijnlijk te vaak door zijn vriendinnetje aan de kant was gezet. Waarom zou je je immers tot het uitsterste inspannen om zoveel mogelijk vrouwen op de brandstapel te krijgen? Over de rol van mede-auteur James Sprenger debatteren de geleerden heden ten dage nog steeds. De een beweert dat zijn naam er slechts is bijgezet door Kramer om goedkeuring te krijgen van de Keulse universiteit, de ander zegt Sprenger daadwerkelijk ook aardig wat inkt verspilt heeft om dit boek te schrijven. Erg veel maakte het voor het resultaat niet uit: na publicatie ontstond er een ware heksenjacht.
Heksenjacht. Dat klinkt als een interessant onderwerp. De documentaire was echter behoorlijk saai. Beelden werden eindeloos herhaald. Het verhaal had makkelijk in een kwartiertje vertelt kunnen worden, maar de documentairemakers wisten dit op te rekken tot drie kwartier. Telkens beloofde de voice-over met spannende, nieuwe feiten en verklaringen te komen. Benieuwd geworden naar deze spannende onthullingen, bleef ik kijken. Maar net als bij een telsell commercial was de pay-off mager. Maar dat was op zich nog niet eens het ergste.
National Geographic is een commerciële zender en propte tot drie keer toe een lang reclameblok in de ijle documentaire. Drie keer hetzelfde reclameblok wel te verstaan. Drie keer dezelfde domme spotjes die me tot aankoop van het een of ander moesten aanzetten. Pure brainwashing. Een grotere marteling kan men zich haast niet voorstellen. (Nou ja, eindigen op de brandstapel omdat een stelletje mannetjes met kleine pikken je zien als een bedreiging, is waarschijnlijk net iets erger.) Je zou bijna hekserij vermoeden.