‘It’s a kind of tragic…’Ik heb een zwak voor slechte pulp. Ik heb het niet over soaps of het oeuvre van Frans Bauer – maar wel over B-films, foute scifi en horrorflicks. De Highlander-reeks valt duidelijk onder deze noemer.Laatst stond ik in de lokale cd en dvd-winkel en zag daar Highlander: The Source – ook wel Highlander 5 genaamd – in de rekken staan. Een vijfde deel in de Highlander-serie, dat kan niet veel goeds zijn, bedacht ik me nog. Nieuwsgierig naar hoe de filmmakers tóch weer een nieuwe aflevering uit de saga hadden weten te persen, kon ik het niet laten om dit deeltje aan te schaffen.
There can be only one?
Het origineel uit 1986, met Christopher Lambert en Sean Connery in de hoofdrol, bood een pakkend verhaal en snelle actie. Over de gehele aarde vechten onsterfelijken met elkaar om de grote prijs, ‘The Quickening’. Ze kunnen slechts sterven wanneer hun hoofd van het lijf wordt gescheiden en het is dan ook de bedoeling dat er maar een overblijft om de prijs te claimen. Aan het einde van de film versloeg de onsterfelijke Connor MacLeod (Lambert) de schurk The Kurgan en kreeg hij uiteindelijk de prijs – en zijn sterfelijkheid terug. Maar zo mocht het natuurlijk niet eindigen. De filmmakers namen hun slogan ‘There can be only one’ zelf kennelijk niet serieus en maakten een vervolg, waarin de geschiedenis van de ontsterfelijken ietwat werd herschreven. Nu bleken ze afkomstig te zijn van een vreemde planeet. In het derde deel werd dit weer teruggedraaid. Dit deel moest het weliswaar stellen zonder Sean Connery, maar bleef verder qua sfeer aardig bij de eerste film. Nu zou Connor MacLeod wel de enige zijn die overbleef. Tot het vierde deel uitkwam. Een cross-over aflevering tussen de filmreeks en de televisieserie, waarin Lambert het stokje overgaf aan Adrian Paul. Lambert zag er al een stuk ouder uit dan in de oorspronkelijke film en dat is toch een beetje raar voor iemand die eigenlijk – als versteend in de tijd – eeuwig jong zou moeten blijven.
Waarheen, maar vooral waarvoor?
Tot zover de treurige filmgeschiedenis van een aardig concept. Wie de vechtpartijen even vergeet, en ook de logica niet zo nauw neemt overigens, ziet dat de Highlander-films een heel romantische bezieling bezitten. Het achterliggende idee is dat het leven van een onsterfelijke eigenlijk dezelfde levensvragen behelst als het leven van ieder ander. Waarom zijn we hier? Wat is mijn functie in dit alles? Daarbij hebben de Highlanders als ieder mens met hartzeer te maken: een onsterfelijke ziet immers iedere keer zijn geliefde oud worden en uiteindelijk sterven. Onthechting en hoe daarmee te leven, lijkt daarom het motto. Foute covers
Dat geldt eigenlijk ook voor de nieuwe episode uit het leven van de Highlander, al is de film vanaf de proloog al het bewijs dat het concept misschien een keer te veel is uitgemolken. In The Source zijn de ruige Queen-songs (een belangrijk element voor het succes van de eerste film) vervangen voor slechte covers. Dit is tekenend voor de gehele film die gebrek aan inspiratie als bestaansrecht lijkt te claimen. Het verhaal speelt zich ergens af in de toekomst – maakt niet uit precies wanneer, want voorspellingen over het tijdsstip van de apocalyps zijn zelden juist. Duncan MacLeod is verworden tot een naar prozacsnakkende onsterfelijke die weg zit te kwijnen nadat de meest recente Liefde Van Zijn Leven hem heeft verlaten omdat hij haar geen kinderen kan schenken (!).
Goed, deze liefde wordt gespeeld door Thekla Reuten, en daarom is het nog enigszins inleefbaar dat hij haar mooie verschijning mist. Thekla is overigens de enige acteur van de cast die er kennelijk nog wat van probeert te maken. Ze spreekt haar door fantasy-soap geïnspireerde dialogen nog met gevoel uit. De rest van de cast lijkt zijn tekst van een doos cornflakes voor te lezen. Adrian Paul straalt uit er al helemaal geen zin meer in te hebben. Na zes seizoenen televisieserie en na Highlander: End Game (what’s in a name, zullen we maar zeggen), is hij het gevoel van déjà vu al ver voorbij. Zijn karakter Duncan gaat al met net zo veel tegenzin mee met een groepje lotgenoten die op zoek zijn naar de bron van hun onsterfelijkheid.Monochroom
Aan de specialeffects is net zoveel tijd besteed dan aan het bedenken van het flinterdunne verhaaltje. Daarentegen is het camerateam wel lekker aan de gang gegaan met allerlei kleurfilters: de beelden zijn vaak op een expressionistische wijze uitgelicht en bijna iedere scène heeft een eigen monochroom thema meegekregen.Kortom, heb ik spijt van mijn aankoop? Nee, want mijn nieuwsgierigheid is gestild en mijn vermoedens zijn bevestigd. En dat geeft altijd een fijn gevoel. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat The Source een eerste van drie delen zou worden, waarin de ontsterfelijken op zoek gaan naar hun oorsprong. Nu de film in september 2007 zijn première beleefde op SciFi Channel, is het nog maar de vraag of de ambities van de producenten worden waargemaakt. Het zou me echter niets verbazen als Duncan binnenkort weer ergens met zijn zwaard in de aanslag klaarstaat in een volgend deel.