Elke dag een halfuurtje op de hometrainer fietsen zou geen opgave moeten zijn. Zou je denken. Toch blijkt dat in de praktijk lastiger dan ik dacht.
Ik ben geboren zonder sportdiscipline. Ik hou niet van sporten en word al moe als ik anderen zie rennen, ballen of zwemmen. Sport heeft nooit mijn interesse gehad: niet om te volgen en niet om te doen. Daarbij komt dat als ik ga hardlopen, ik snel last van mijn enkels of knieën krijg.
Toch heb ik mezelf voorgenomen om dagelijks of semi-dagelijks op de hometrainer de vele zituren te compenseren. Nu kreeg ik een maand of wat geleden een blessure aan mijn voet en sindsdien zit de klad er een beetje in.
Mijn voorkeur voor deze activiteit is ’s ochtends vroeg zodat ik daarna lekker onder de douche kan en de dag zweetvrij en fris kan beginnen. Deze week hadden we twee ochtenden vroeg werkmannen over de vloer van de verhuurder. Een stukadoor, loodgieter en elektricien. Dan ga je niet rustig op zo’n fiets zitten. Maar eigenlijk is er bijna altijd wel een reden te bedenken om het niet te doen. Vandaag lukte het me gelukkig weer wel om te fietsen.
Voor andere dingen heb ik gelukkig wel genoeg discipline. Voor schrijven bijvoorbeeld. Toen ik nog met mijn boek bezig was, ging ik elke ochtend zitten achter mijn bureau. Of ik er nu puf voor had of niet. Ook op de dagen dat je denkt dat het niets wordt, is het goed om gewoon te gaan zitten. Want als je eenmaal begint, komt het vaak vanzelf goed. Maar als je niet gaat zitten, weet je in ieder geval zeker dat er niets van komt die dag.
Voor bloggen heb ik ook al meer dan 11 jaar discipline, al vraag ik me wel eens af of hier niet spraken is van een verslaving. Al meerdere keren heb ik overwogen om te stoppen met bloggen en soms lukte dat ook voor een korte tijd. Vaak ben ik er in de zomer helemaal klaar mee, zoals vorig jaar. Toen besloot ik op weg naar Zandvoort om er voorgoed een punt achter te zetten. Alle tijd die ik aan online besteed kon ik immers ook aan het schrijven van boeken besteden. Na dit besluit voelde ik een last van mijn schouders glijden.
Daarna begon het na een tijdje toch weer te kriebelen.
Dingen die je leuk vindt zijn natuurlijk altijd makkelijker om te doen dan dingen die je niks vindt. Sporten valt voor mij toch echt in die laatste categorie. Het is niet anders.
