De eerste Amazing Spider-Man-comic van Nick Spencer stelde niet teleur. Na 8 jaar Dan Slott lijkt Peter Parker weer een beetje op zichzelf. We hebben nog een lange weg te gaan en een comic is nog niet genoeg om mij gerust te stellen, maar ik heb goede hoop.
Minpunt van Amazing Spider-Man #1 (of #802) vond ik het tekenwerk van Ryan Ottley. Hoewel hij beter tekent dan Humberto Ramos, vind ik zijn stijl toch wat te cartoonesk.
Ook vind ik het idee dat Peter Parker de schurk Boomerang als huisgenoot zou hebben een beetje ongeloofwaardig. Hij is wetenschapsredacteur bij de Bugle en heeft toch twee huisgenoten nodig om de huur te kunnen betalen? Spencer geeft als reden dat Peter Boomerang zo in de gaten kan houden, maar een erg slimme oplossing lijkt me dit niet. De kans dat Boomerang ontdekt dat zijn huisgenoot Spider-Man is, lijkt me behoorlijk groot en niet op te wegen tegen de andere reden.
Verder ben ik blij dat Spencer snel lijkt af te willen rekenen met plotlijnen die door Slott zijn uitgezet. Peters leven ligt in duigen. Kingpin is de nieuwe burgemeester van New York en laat alle superhelden opjagen behalve Spider-Man. Dit zet kwaad bloed bij zijn collega-superhelden. Ook heeft Peter problemen vanwege het feit dat Doctor Octopus een tijdje Spider-Man en Peter Parker is geweest. Peter heeft dankzij Octopus zijn doctorstitel gehaald, maar omdat Octopus zijn onderzoek op zijn eigen werk baseerde, lijkt het alsof Peter plagiaat heeft gepleegd. Hierdoor verliest Peter zijn baan bij de Bugle als wetenschapsredacteur en is tante May erg in hem teleurgesteld.
In tegenstelling tot de Peter van Dan Slott, neemt deze versie de verantwoordelijkheid hiervoor zelf op en is daarmee een stuk volwassener. Peter beseft dat hij de oneerlijk verkregen titel had moeten teruggeven op het moment dat hij zichzelf weer was. In plaats daarvan hield hij de doctorstitel en het bedrijf dat Octopus oprichtte.
Peter die zich niet als mankind gedraagt zoals bij Slott is een stap in de goede (oude) richting. Dat hij zijn superkracht en slimmigheid gebruikt om erachter te komen wie er achter de invasie van ruimtewezens zit die New York bedreigt, vind ik ook erg positief. De Spider-Man van Slott kon bijna niets zelf en mindere personages moesten hem altijd uit de brand helpen. Nu is Spider-Man weer het focuspunt van de comic. En maar goed ook: de strip heet immers Amazing Spider-Man, niet Amazing bijpersonages die eigenlijk niet boeien.
Ook vond ik het tof om dit moment tussen Peter en MJ mee te maken:
Of dit werkelijk betekent dat Peter en Mary Jane weer bij elkaar komen is natuurlijk nog maar de vraag. Waarom ze weer bij elkaar brengen als Brand New Day niet teruggedraaid wordt? Nou ja, het hield de mensen van Spider-Man Crawlspace ook bezig deze week. De recensenten op die site zijn ook blij met Nick Spencer als schrijver. Net als zij kijk ik uit naar het volgende nummer.
Mocht je het nog niet elders gehoord hebben: Nick Spencer is de nieuwe Spider-Man-schrijver.
Hij neemt het werk over van nietsnut Dan Slott. Marvel begint meteen voor het (on)gemak de serie weer bij nummer 1. Wat Amazing Spider-Man tot zijn vijfde volume brengt. Dat laatste is een beetje sukkelig, want Marvel heeft net alle series teruggebracht naar de oude nummering. Nu gaan we van #801 dus weer naar #1. Een onnodige stunt als je het mij vraagt.
De nieuwe vaste tekenaar wordt Ryan Ottley (Invincible). Hij tekent mooie actiesequenties in een ietwat cartooneske stijl. Niet helemaal mijn smaak, maar ik vond zijn werk voor Invincible wel goed, dus vooralsnog krijgt Ottley het voordeel van de twijfel. Erger dan het broddelwerk van Humberto Ramos kan het niet worden.
Cover van Amazing Spider-Man Vol.5 #1 door Ryan Ottley.
Op zich is dit nieuws om vrolijk van te worden. Spencer is een ex-politicus die een tijdje terug een controversiële verhaallijn rondom Captain America schreef waarin de Amerikaanse held een agent van Hydra bleek te zijn. Ook schreef hij series als Morning Glories en The Fix. Ik ben heel benieuwd wat hij met Peter Parker van plan is. Zoals ik al eerder schreef, erger dan 8 jaar fulltime Dan Slott kan het nooit meer worden.
In een interview met ComicBook.Com vertelt Spencer over zijn plannen. De laatste zin van dit citaat is reden voor enige onrust, maar misschien valt het mee:
“I think that a lot of what I’ll be doing is reconnecting Peter with some very classic, quintessential elements of the story that fans and readers are going to recognize,” Spencer added. “And it’s exciting to bring the character back to basics and, at the same time, Dan [Slott] has obviously had one of the best runs on the character ever, and we’re certainly going to honor the things that he’s done and build from there.”
Losse comics Ik kijk uit naar de nieuwe verhalen geschreven door Nick Spencer. Ik zit er zelfs aan te denken om hiervoor mijn gewoonte om af te wachten tot de trade uitkomt, even los te laten en om de losse comics te gaan kopen. Ik kan namelijk niet zes maanden wachten om dit te gaan lezen. Bovendien lijkt het me ook een leuke ervaring om weer eens ouderwets iedere maand een nieuw deel aan te schaffen.
Als ik het goed heb komen de eerste delen in juli uit. Nog even geduld dus, Spidey-fans!
We weten allemaal dat Peter Parker gebeten werd door een radioactieve spin en dat hij hierdoor zijn krachten kreeg. Dat hij deze nieuwe talenten eerst aanwendde om er zelf beter van te worden en dat hij na een televisieoptreden niet de moeite nam om een dief tegen te houden die enkele weken later zijn oom Ben vermoordde. Dat wordt allemaal op prachtige wijze vertelt in Amazing Fantasy #15 (1962) door Stan Lee en Steve Ditko. Deze feiten vormen het fundament waarop Spider-Man gebaseerd is.
In plaats van dat het spinnetje meteen sterft nadat hij Peter heeft gebeten, kruipt het achtpotige beestje nog even verder om een meisje dat ook de demonstratie in radioactiviteit bijwoont, op haar voet te bijten. Huh? Ja, precies. Een staaltje retcon dus.
Retcon staat voor retroactive continuity en die term komt erop neer dat de geschiedenis van een personage wordt aangepast. Wikipedia heeft een uitgebreide beschrijving van de term en de verschillende soorten aanpassingen waar retcon naar refereert. In het geval van Amazing Spider-Man vol.3 #1 maakt schrijver Dan Slott de creatie van Silk mogelijk door de geschiedenis van Peter Parker aan te passen.
Spider Verse
Silk is het meisje dat net als Peter spinnenkrachten krijgt door de beet van de radioactieve spin. Het grote verschil met Peters krachten is dat het meisje zelf webdraden schiet uit haar vingers terwijl Peter webvloeistof en webschieters moest uitvinden om dat te kunnen. Het meisje heet Cindy Moon en waarom we al die jaren niets van haar bestaan wisten komt omdat ze al die tijd in een bunker zat opgesloten. Op die manier kon een dodelijke familie van Spinnenjagers haar niet opmerken. Spider-Man heeft het in het verleden met een van die spinnenjagers aan de stok gehad, dat is namelijk Morlun. Als Peter Parker ontdekt dat Cindy bestaat en hij haar bevrijdt uit de bunker, attendeert hij de moordenaars op haar bestaan en dat leidt tot een verhaallijn die Spider Verse genoemd wordt. Verschillende Spider-Man-versies (en Spider-Girls) uit allerlei parallelle universa komen samen om dit kwaad te bestrijden.
Inmiddels is Spider Verse afgerond en heeft Silk haar eigen serie gekregen die geschreven wordt door Robbie Thompson en waarvoor Stacey Lee de matige tekeningen voor verzorgt. In wezen is Silk natuurlijk de zoveelste Spider-Woman variant in het Marvel Universum.
Silk in actie.
Ik heb als verstokt Spider-Man-fan moeite met deze retcon. Retcons horen een beetje bij de superheldenstrips zoals thee bij Groot-Brittannië, en soms pakken die aanpassingen in de geschiedenis goed uit. In sommige gevallen voegt een retcon namelijk iets toe wat we nog niet wisten, waarmee een personage meer diepgang kan krijgen. Het beste voorbeeld hiervan vind ik de onthulling dat Mary Jane Watson al jaren wist dat Peter Spider-Man was. Retcons die grover te werk gaan als de Clone Saga uit de jaren negentig en de ontbinding van Spider-Mans huwelijk met Mary Jane, vind ik een stuk minder geslaagd.
De creatie van Cindy Moon zit daar een beetje tussenin. Ik snap dat ze bij Marvel nieuwe personages in het leven van Spider-Man willen introduceren, want dat geeft nieuwe mogelijkheden en een frisse dynamiek in het leven van Parker. Het is immers heel moeilijk om na meer dan 53 jaar verhalen met dezelfde personages nog met iets nieuws op de proppen te komen en zo’n Cindy Moon kan voor veel nieuwe mogelijkheden zorgen. Daarbij wil Marvel de laatste tijd zoveel mogelijk de vrouwelijke lezer aanspreken dus een nieuwe Spider-Vrouw kan daarbij helpen.
Toch had ik liever gezien dat Slott met zijn vingers van het moment van de spinnenbeet was afgebleven. Die scène is, naast de moord op Oom Ben en het moment dat Peter er achterkomt wie de moordenaar van zijn oom is, zo’n beetje de heilige graal van Spider-Mans verhaal. Die graal moet je met rust laten. Nieuwe personages en een nieuwe Spider-Woman introduceren, prima, maar dat had ook op een andere manier gekund zonder aan het verhaal in Amazing Fantasy #15 te kloten.
Overigens heeft Slott nog meer gerommeld met Spider-Mans verleden om het personage Clash te introduceren. Dit doet hij in het verhaal Learning to Crawl, waarin we de eerste paar weken van Spider-Man opnieuw meemaken. Slott plaatst nieuwe gebeurtenissen tussen bestaande verhalen van Lee en Ditko en daardoor zijn deze toevoegingen minder storend en van minder groot belang dan de aanpassing van Amazing Fantasy #15. Wat ik me ervan kan herinneren is dat een aardig Spider-Man-verhaal.
Naar aanleiding van mijn oproep in de vorige twee afleveringen zijn een paar leuke inzendingen gekomen van Nederlandse tekenaars die Spider-Man op papier hebben gezet.
Dit groepsportret is gemaakt door Jasper Rietman. Hij tekende de superfilmhelden voor The New York Times Magazine bij het artikel ‘Hollywood’s Tanking Business Model’. In de illustratie zien we de grote filmhelden van 2014 en 2015 vechtend om een enkele dollar. Het kostuum van Spidey is duidelijk dat van The Amazing Spider-Man van Marc Webb. De reboot-reeks die iedere aflevering weer teleursteld. Stoer dat Rietman ook illustreert voor buitenlandse bladen trouwens.
Remco Polman stuurde me deze illustratie die hij jaren geleden maakte voor een scheurkalender van uitgeverij Loeb:
Als je denkt dat dit soort onderbroekenlol de mensen van Marvel te ver zou gaan, dan vergis je je. In het eerste nummer van de opnieuw opgestartte reeks Amazing Spider-Manwordt onze held aangevallen door een schurk die Skein heet en stoffen kan manipuleren. Hierdoor valt Spider-Mans kostuum uit elkaar, maar, oh, wat een mazzel, niet zijn masker. (Als je denkt: hoe dom is dat, besef dan dat Dan Slott dit verhaal heeft geschreven en dat dit soort dommigheden zijn handelsmerk zijn.) Spider-Man in zijn gewebde onderbroek wordt meteen door de menigte uitgelachen en die grap wordt uitentreuren opgevoerd in deze aflevering. Sterker nog: omdat Anna Maria, de vriendin van Peter Parker toen Doctor Octopus nog in zijn hoofd zat, de beelden op televisie ziet en drie moedervlekken onder Peters navel herkent, weet ze meteen dat Peter Spider-Man is.
Illustratie: Humberto Ramos.
Deze cartoon maakte Paul Stellingwerfvoor de site IntermediairForward.nl waar ik toen de hoofdredacteur van was. Ik geloof dat we iedere week een nieuwe cartoon op de site van Paul plaatsten:
Beginnend stripmaker Ed van der Linden stuurde een illustratie van Spider-Girl en vertelt daar hetvolgende over: ‘Deze heb ik getekend voor de verjaardag van een vriendin die gek is op spinnen. Maybelle is mijn hoofdfiguurtje en daarom heb ik haar als spinnenvrouw getekend.’
Met de titel van deze blogpost verwijs ik naar de Nederlandse uitgaven van Spider-Man waarin hij nog de Wonderbaarlijke Spinneman werd genoemd. Tegenwoordig zouden we Spinnenman zeggen vanwege die onhandige en niet te onthouden tussen-n regel die de taalmaffia van Nederland een paar jaar geleden bedacht heeft.
Dit is overigens de 52ste aflevering van de rubriek Spidey’s web, wat betekent dat ik nu een jaar lang elke week een stukje over mijn favoriete stripheld schrijf. Ik heb zojuist bijgetekend voor nog een jaar, want er valt nog veel meer moois uit het web van Spider-Man te laten zien.
Iedereen wist dat dit eraan ging komen, toch hou ik mijn hart vast over hoe Marvel het allemaal precies gaat aanpakken. In ieder geval is nu bevestigd dat Peter Parker weer terugkomt. ‘Ja, duh’ hoor ik je zeggen…
Toen Doctor Octopus dertien maanden geleden in het hoofd van Peter Parker ging zitten en ervoor zorgde dat onze beste Peter in het doodzieke lijf van Octopus terechtkwam, waarna hij vervolgens ‘overleed’, wist iedereen natuurlijk dat Parker weer terug zou komen. Natuurlijk wisten we dat: The Amazing Spider-Man #2 komt volgend jaar uit in de bioscoop. Een film die een berg geld moet opbrengen en waar Peter Parker als Spider-Man de hoofdrol in speelt, niet een superintelligente blaaskaak met de naam Doctor Octopus. Maar bovenal: we hebben al zo vaak striphelden zien sterven om vervolgens weer terug te zien komen zodat de uitgeverij weer extra boekjes kan verkopen (bij het sterven schiet de oplage omhoog en bij het terugkomen ook), dat het voor de hand lag dat de echte Spider-Man ook weer tot leven gewekt zou worden. Daar heb ik in het recente verleden al over geschreven, evenals over mijn afkeer van de serie Superior Spider-Man, dus laat ik het daar even niet over hebben.
De variant cover van Amazing Spider-Man #1 door Jerome Opeña. De officiële cover is getekend door Humberto Ramos, dus daar krijg ik hoofdpijn van.
En nu heeft schrijver Dan Slott het ook bevestigd in dit artikel van de New York Daily News:
Writer Dan Slott had known Parker’s demise wasn’t permanent and the wall-crawling Mets fan would be back in the relaunched “Amazing Spider-Man” series that debuts this April, but he had to endure reaction ranging from death threats to Internet backlash to childrens’ tears while maintaining secrecy.
“To do that for a solid year of my life, that’s the hardest thing I’ve had to do — to look small children in the eye at a convention and lie to them,” says Slott. “One of them with an honest-to-God Little League uniform and a quivering lip. Inside, part of me was dying.”
He did, however, cave under the pressure when he met actor Andrew Garfield on the set of “Amazing Spider-Man 2.” After the actor who plays Parker on the big screen expressed his shock over the death of the beloved character, Slott admits he dropped some secretive hints.
“(Parker’s coming back) just in time, fancy that, for a major Spider-Man motion picture,” quipped Slott. “It seems uncanny. It was very nice for Sony to schedule the movie around the story.”
Interessant genoeg claimt Axel Alonso, de hoofdredacteur bij Marvel, dat hij het idee van de mindswap eigenlijk niet zag zitten toen Slott dit enkele jaren geleden voorstelde.
Alonso, however, adds that after five decades of stories that featured Parker battling a recurring set of villains and personal problems, “I do feel people will appreciate him a little more after this. I do think people have been taking him for granted.”
Daar heeft Alonso een punt. Uiteraard zal het weer fijn zijn om Peter terug te hebben in het pak. Na meer dan een jaar afwezigheid, krijgen hij en de lezers weer een frisse start. Of dat goed gaat uitpakken moeten we nog maar zien, want Dan Slott is de schrijver van Amazing Spider-Man #1 en Humberto Ramos is de tekenaar, dus erg enthousiast word ik er eerlijk gezegd nog niet van. Slott heeft de laatste twee jaar laten zien dat hij eigenlijk niet in staat is om boeiende verhalen te schrijven. Ik was er geruster op geweest als een goede schrijver en tekenaar op de titel waren gezet. Dat zou pas echt een frisse start hebben betekend voor Peter Parker. En bovendien eindigt het artikel met Slotts uitspraak: “But there’s a twist. There’s always a twist.” Ik moet het dus nog zien of Marvel met iets komt waar we blij van kunnen worden.
Voorlopig vind ik de serie Amazing Spider-Man wederom bij nummer één beginnen al niet erg origineel.
Overigens kregen de fans van Peter Parker recent vijf deeltjes te lezen waarin Peter weer even Spider-Man was. Deze verhalen, gepubliceerd als Amazing Spider-Man 700.1 t/m 700.5, speelden allemaal voor zijn ‘dood’ af.
Mary Jane Watson-Parker. Illustratie: Alex Saviuk. Bron: Fuckyeahspiderwife.tumblr.com.
Mary Jane Watson-Parker. Illustratie: Alex Saviuk. Bron: Fuckyeahspiderwife.tumblr.com.
De Amerikaanse stripmaker Alex Saviuk tekent al zo’n kwart eeuw Spider-Man. Maar liefst zeveneneenhalf jaar tekende hij Web of Spider-Man.
Toen ik in de jaren tachtig als tiener voor het eerst kennismaakte met zijn werk, was ik er zeer mee in mijn nopjes. Je had Sal Buscema die de serie Peter Parker tekende en Todd McFarlane deed toen Amazing Spider-Man. Beide stripmakers hebben een heel uitgesproken stijl, terwijl Saviuk meer teruggreep naar het klassieke tekenwerk van John Romita Sr. Net als Sr. maakt Saviuk heel strak geïnkte tekeningen en is zijn storytelling heel duidelijk.
Enig nadeel is dat hij nog wel eens bij het tekenen van Spider-Man teruggrijpt naar eerder getekende houdingen maar dat kun je een tekenaar die met een zeer strenge deadline werkt en minstens 22 pagina’s per maand moet tekenen, eigenlijk niet kwalijk nemen. Je zou Saviuks stijl als degelijk kunnen omschrijven en weinig avontuurlijk, maar als je het vergelijkt met de meuk die hedendaagse Spidey-tekenaars als Humberto Ramos op papier kladden, kies ik toch voor Saviuk. Zijn anatomie klopt en hij tekent een verdomd mooie Mary Jane. Beide kwaliteiten bezit Ramos absoluut niet.
Peter Parker dood? In Amazing Spider-Man, euh Superior Spider-Man voorlopig wel, hoewel zijn geest nog wel rondwaart, bleek alweer uit het eerste deel van die slecht geschreven serie. Maar daar gaan we het nu niet over hebben.
Spider-Menis een vijfdelige limited serie die vorig jaar uitkwam. Hierin komt Peter Parker per ongeluk terecht in het Ultimate Universe van Marvel. Dat is het alternatieve universum waar Marvel in het jaar 2000 is begonnen om de helden een verse start te geven. Het begon met Ultimate Spider-Man en langzaamaan werd dat universum steeds groter en kregen alle belangrijke helden van Marvel een alternatieve versie en serie.
Superschurk Mysterio heeft een interdimensionale machine gebouwd en tijdens een confrontatie komt ‘onze’ Peter Parker in het alternatieve Marvel universum terecht waar hij al snel Morales tegenkomt. Het verhaal van Brian Michael Bendis is een vrolijke team-up: natuurlijk gaan Peter en Miles eerst met elkaar op de vuist, zo hoort dat in superheldencomics, maar al snel worden ze vriendjes.
Hartverwarmend vind ik de scène waarin Peter het huis van tante May bezoekt en kennismaakt met de alternatieve versies van May en Gwen Stacy.
Peter ontmoet Gwen. Klik op plaatje voor grotere versie en leesbare dialoog.
Het is eerst een schok voor May en Gwen om Peter weer levend te zien (en zo’n tien jaar ouder dan de versie die zij kenden). Vooral omdat hun Peter dood werd geslagen door de Green Goblin. Zoals je wellicht weet is Gwen Stacy in Peters wereld vermoord door de Green Goblin, dus voor iedereen is het een vreemd, doch warm weerzien.
May omhelst de voor haar alternatieve versie van Peter.
En voor deze lezer ook. Na het beroerde slot van Parkers leven in Amazing, is het fijn om hem nog springlevend te zien in eerdere verhalen, zoals Spider-Men. Een verhaal dat bovendien ook nog eens stukken beter getekend is dan het broddelwerk dat de hoofdserie van Amazing Spider-Man te bieden had. Sara Pichelli is de vaste tekenaar van Ultimate Spider-Man en wat zij doet met haar (digitale) potlood, daar kan een sukkel als Ramos alleen maar van dromen.
Toegegeven: de nieuwe tekenaar van Superior Spider-Man, Ryan Stegman, tekent beter dan Ramos. In dat opzicht is de nieuwe serie een vooruitgang. Maar daar gaan we het nu niet over hebben.
Brian Michael Bendis & Sara Pichelli. Spider-Men Marvel Comics, $3,99 per deel.
If you don’t want to be spoiled, don’t read any further. Because I am going all out on Amazing Spider-Man 700.
Amazing Spider-Man #700 variant cover by Joe Quasada.
Still here? Cool, let’s get started.
I have known Peter Parker ever since I was seven years old. I think Spider-Man is Stan Lee’s greatest creation; everything about Peter Parker was spot on from the beginning. I love the guy; Spidey is my favourite comic book character of all time. Period. When I was young, Pete was the guy to look up to, because, no matter how hard things got, he would always do the right thing, he would always try his best and he would never give up. And, most of the time he would succeed.
Later on, Peter Parker became like a good friend I liked keeping taps on, see how he was doing. How his lovely wife Mary Jane was doing, and Aunt May and all the other regulars on the series. I’ve enjoyed a lot of great comics made by some of the greatest writers and artists in the American Comic Book industry, like Roger Stern, Tom DeFalco, Gerry Conway, Michael Straczynski, Steve Ditko, John Romita Sr. and John Romita Jr., Ron Frenz, and so on. But since the early ninety nineties Marvel seems to have lost some of its magic. The company doesn’t seem to know how to handle Spider-Man. They’ve been tinkering with the formula ever since, with mixed results at best. And somehow, they seem to try to get rid of Peter Parker while wanting to keep Spider-Man as a character. As if those two could ever be separated. We all know the best Spider-Man stories are about Peter and not the Webhead’s exploits.
And with Marvel Now! the company is starting a new series called Superior Spider-Man, without Peter Parker. Once again Marvel tries to kill its flagship character.
Another death in the family
In the last issue of Amazing Spider-Man Peter Parker dies. Well, not really. His archenemy doctor Octopus swapped brains, so now Doc Ock’s brain is inside Peter Parker’s body, while poor Peter is locked up inside Doc Ock’s body. That’s not a problem because Ock is overweight or because Doc Ock is a notorious bastard, but because he’s dying. And if Peter cannot make the switch back in time, he’ll die and Doc Ock will be Spider-Man/Peter Parker. And that is exactly what happens. But there is a small twist: during the final confrontation, the octobot that contains Pete’s brain patterns, manages to download Peter’s memory inside Ock. All the hardships and pain Peter has ever endured, all the sacrifices he has made and all the friend’s he has lost during his life as Spider-Man are shown as key moments in Parker’s life. But they are mixed with Ock’s personality, so it’s like Ock lived through all this hardship and pain. This emotional memory overload if you will miraculously changes the villain’s point of view on life. All of a sudden he believes that with great power comes great responsibility. Ock vows to dying Peter he will be Spider-Man from now on, keeping his family safe.
And yes, knowing Doc Ock, the guy who tried to conquer planet earth numerous times and killed a zillion people, this is a totally believable plot twist. NOT. Sorry, Dan Slott, I just don’t buy it. You didn’t set this up properly: Doc Ock has always been a villain, and now he wants to be the good guy all of a sudden?
Spidey-writer Dan Slott really dropped the ball on this one. He and Spidey’s editor Stephen Wacker let Peter Parker die a dishonourable death. After 700 episodes of Amazing Spider-Man, he deserves a lot better. Why end the series in such a dour note? I thought in 2012 we celebrated 50 years of Spider-Man, not spit in the face of Peter Parker, and kick him while he was already down on the ground?
Of course, I find solace in the idea that this death will not be permanent. Marvel has a history of trying to get rid of Peter Parker: Parker has died a couple of times already and he was replaced by a clone for a while, but those mistakes were always turned around after a while, because the audience, Spidey’s fans, didn’t like these changes. They want Peter Parker in Spider-Man’s suit. It is as simple as that, but a message the marketing people at Marvel do not seem to understand. So I am certain Peter will be back someday. That golden octobot that holds his brain essence or whatever will probably play a big part in the return of Peter Parker.
But that doesn’t mean that the way Marvel has ended Amazing Spider-Man, a series that started in 1963 and has been going on ever since, has left a bad taste in my mouth. It is heart breaking, really.
Superior Spider-Man will be all about Doc Ock’s exploits as Spider-Man, until sales drop and Peter returns once more.
This is not Mary Jane
This is how I would have liked to end the series. Let’s go with Slott’s crazy plot, because up until Amazing 700 it is a pretty good read, and ignore the fact that Slott’s characterisations are way off sometimes. Apart from Doc Ock seeing the light all of a sudden, Mary Jane is very poorly written. Slott reduces her to a one women Spider-Man fan club that talks in over used clichés like: ‘Go get them Tiger’ and ‘You hit the jackpot!’ I find it hard to believe that Mary Jane hasn’t picked up on the strange way Peter/Octopus talks to her and treats her. He snaps at her, calls her ‘woman’ numerous times. Come on, these guys have known each other for ages, Pete would never address her in the way Ock does. Mary Jane must smell something fishy about Peter’s behaviour. But somehow, because Slott doesn’t allow it, she doesn’t. No, she gives him another pep talk and confesses her love to ‘Peter’. Mary Jane was written totally out of character.
Humerto Ramos and his trouble with anatomy.
‘No one dies’
But following Slott’s plot, I would have liked it if during the final confrontation Peter succeeded in transferring his brain patterns back inside his body. After Ock died in Spidey’s arms, Peter and MJ would get back together again, nullifying the whole Brand New Day nonsense and we would be back on track. Even if Peter decided after the transfer to lay low as Spidey for a while, it would have been a better ending for Amazing Spider-Man. Give Pete and us a break, Marvel, and give him a happy ending for once. Don’t try to get rid of Parker all the time to rejuvenate Spider-Man. You killed Ultimate Peter already, you replaced Peter a number of times. Try to think up something original. Marvel used to be called the house of ideas. When it comes to Spider-Man calling Marvel the house of bad ideas seems more appropriate.
Humberto Ramos
There’s one last bone I have to pick: I really don’t like Humberto Ramos’ artwork. His drawing style is a cross between Disney and manga. I always believe Spider-Man is best served with a lot of realism as possible. Sure, Slott uses a lot of humour in his stories, and that’s great fun. But to keep Spidey relatable, he needs to stay realistic for the most part. So a semi-realistic style would counterbalance the sci-fi and humourous elements perfectly. The greatest artist on Marvel, like the Romita’s and Steve Ditko always drew Spider-Man that way. Ramos’s cartoony drawing style would fit the adventures of the Spectacular Spider-Ham better than Amazing Spider-Man.
Not only is his style too cartoony for my taste, it seems that Ramos fell asleep during anatomy class, or maybe he’s never seen a girl naked, because the way he draws the human form is simply appalling. Check out this panel from an earlier Amazing Spider-Man comic and look at Spider-Man’s torso. Spines don’t work like that, unless it is Mr. Fantastic in the Spidey suit- which it isn’t – I’d say Ramos has a lot of catching up to do when it comes to human anatomy.
Humberto Ramos clearly doesn’t know the limits of the human spine.
Most of the time body parts are out of proportion. The faces of a lot of characters look alike. And besides that: Ramos couldn’t draw convincing facial expressions if he wanted to. Look at how he draws Mary Jane in this panel:
The Spidey cast act like bad actors when they come from Ramos’s pencil. And what’s with all these stripes on everybody’s noses? Is everyone having a cold in the Marvel Universe nowadays?
Maybe they are getting as sick of the nowadays Spider-Man stories as I am. Oh, well, there are always the reprints of Spider-Man’s golden age. Maybe I’ll pick up the current story when Peter Parker has returned from the grave and Ramos has taken a permanent position at Disney drawing cartoon characters.
Vandaag 17 september is het precies een jaar geleden dat de Nederlandse stripmaker Minck Oosterveer overleed door een motorongeluk.
Minck was een zeer getalenteerd stripmaker, een van de weinige Nederlandse stripmakers die in een realistische stijl tekende. Nog zeldzamer was dat hij als Nederlandse tekenaar wist door te breken in de Amerikaanse comicsindustrie. Vorig jaar mocht Minck een Spider-Man-verhaal tekenen voor Marvel. Goed, het was een spin-off van het event Spider-Island waar het webhoofd zelf bijna niet in voorkwam, maar wie weet wat hij daarna allemaal nog had kunnen tekenen voor Marvel Comics. Sowieso vind ik Mincks tekeningen superieur aan dat van Humberto Ramos die het hoofdverhaal Spider-Island voor zijn rekening nam.
Dit was overigens niet Oosterveers eerste internationele klus. Daarvoor werkte hij al samen met Mark Waid aan de serie The Unknown en andere titels.
In Nederland was zijn vaste schrijfmaatje Willem Ritstier. Samen produceerden ze diverse krantenstrips en maakten ze de Nederlandse stripwereld enkele heldinnen rijker. Ook de western Ronson Inc, die in Eppo werd voorgepubliceerd, is van Ritstier en Oosterveer.
Ik had graag gezien wat Minck na zijn Spidey-verhaal nog meer had getekend. Helaas zullen we het nooit weten. En dat bedroeft mij zeer.
Het contact met Minck verliep voornamelijk op professioneel vlak, we hadden het vooral over strips natuurlijk. Toch mis ik hem.
Minpunt van Amazing Spider-Man #1 (of #802) vond ik het tekenwerk van Ryan Ottley. Hoewel hij beter tekent dan Humberto Ramos, vind ik zijn stijl toch wat te cartoonesk.
