‘De aanhouder begon al snel te irriteren,’ is een uitspraak uit een van de cartoons van Hallie Lama. Daar moest ik toentertijd erg om lachen, en nog steeds is die me bijgebleven.
Toch bijt ik me soms wel eens vast, bijvoorbeeld in mijn haat voor Fakebook. Dan vertel ik Menno Kooistra hoe jammer het is dat hij wel heel veel toffe dingen plaats op zijn fakebookpagina, maar niet op zijn blog Mennomail.nl.
Elke keer als ik koffie drink met vriend Michael Minneboo (overigens ook zeer regelmatig per chat) hamert hij erop dat ik weer moet bloggen op deze site. Heb ik weer een leuk tekstje, foto of filmpje op mijn Facebook-pagina gezet, krijg ik weer de wind van voren. “Zet die shit nou op je blog en niet op Fakebook”, schreeuwt de blog-jehova dan weer.
Ja, dat is waar. Ik gedraag me dan wel eens als blog-jehova. Ik geloof nog heel sterk in dit medium en in een vrij internet. Fakebook, Instagram, Twitter is geen vrij internet. Dat is gecontroleerd internet, waar je lang niet alles kunt doen wat je wilt. Fakebook bepaalt wat je wel en niet ziet. Instagram, eigenlijk sinds de overname Fakebook met foto’s, doet precies hetzelfde en stuurt je tijdlijn. En op Fakebook kun je lang niet altijd plaatsen wat je wilt. Informatiepagina’s over abortussen en voorbehoedsmiddelen werden laatst bijvoorbeeld verwijderd door Fakebook. Vergeet niet dat Zuckerberg een Amerikaans bedrijf runt dat niet alleen zoveel mogelijk winst wil maken over onze ruggen, maar zich ook nog eens aan christelijke, puriteinse regels houdt. En ondertussen verkopen ze lekker je gebruikersgegevens door. Privacyschending waar je zelf mee akkoord bent gegaan.
Anyway, de aanhouder wint soms toch, want Menno gaat weer een tijdje bloggen op zijn blog! Heel fijn en tof. Natuurlijk mag hij nog steeds dingen op Fakebook plaatsen. Het ging er mij om dat hij die dingen ook net zo goed op zijn blog kan zetten. Het is zo verschrikkelijk jammer als je je blog verwaarloosd omwille van de portemonnee van Zuckerberg en zijn aandeelhouders.
Want, en dat schrijft Menno ook:
De Facebookposts zijn niet meer terug te vinden op het internet en verdwijnen in de big nothing van het tijdlijnmoeras. The kelders van het Labyrinth “where you put things to forget about”. Daarbij zijn de posts op mijn blog voor de wereld te zien en mijn Facebook bijdragen slechts voor mijn vriendengroep.
Kortom, welkom terug op je eigen blog, Menno. Ik ga je volgen!