Tag: Internet

Categorieën
Media

Macademisch, jawel!

Journalist en blogger Jeroen Mirck schreef op zijn blog maandag dat hij een nieuw woord in het leven heeft geroepen, namelijk ‘macademisch’.
Het bericht op JeroenMirck.nl is als volgt:

Macademisch

Ik heb vandaag een nieuw Nederlands woord bedacht. Op een waarschuwing van Fred Zelders dat een App die hij tipte alleen geschikt was voor de Mac antwoordde ik: “Geen probleem. Thuis ben ik Macademisch.” Fred blogde prompt: “Een kleine drie kwartier geleden geleden bestond dit Nederlandstalige woord nog niet. Nu wel.” Ons volgende doel: wereldheerschappij. Blog ook over het woord ‘Macademisch’ en zorg dat het niet alleen vaker opduikt bij Google, maar straks ook in de Dikke Van Dale. Doe mee!

Macgebruiker
Nu ben ik zelf sinds een paar maanden een macgebruiker. Hoewel ik niet meteen het evangelie van de Apple wil verkondingen, kan ik wel stellen dat ik over het algemeen een tevreden gebruiker ben. Ook ik beschouw mezelf daarom als een macademicus. Dankzij Mirck hebben we misschien binnenkort een officiële term voor macgebruikers. En, laten we eerlijk zijn, het klinkt beter dan macnerd of maccer (mekker).Lange adem
Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan met deze term. Om officieel in de Van Dale terecht te komen moet een woord namelijk algemeen gebruikt worden. Veel modewoorden halen het niet omdat ze veel te kort in de mond genomen worden. Op de site van Van Dale kun je lezen wat er moet gebeuren voordat een woord in het heilige woordenboek officieel leven ingeblazen krijgt:

Het woord moet beklijven in de taal. Het moet langdurig, gedurende een aantal jaren, op veel verschillende plekken gebruikt worden om eventueel terecht te komen in een woordenboek.

Om te weten of maandag 13 oktober 2008 de geschiedenisboeken in zal gaan als de historische dag dat het woord macademisch voor het eerst gebruikt werd, vereist dus nog enige jaren geduld.
Lees ook:

Categorieën
Bloggen

Google op bezoek

Vanmorgen checkte ik bij de ochtendkoffie traditiegetrouw de bezoekcijfers van mijn blog. Ik was blij verrast met al bijna vijftig bezoekers die dag – en het was nog niet eens negen uur. Dat beloofde wat.
Zou dat stuk over Dick Matena’s Parijs 25/44 zo populair zijn, of dat stuk over Fokke & Sukke? Google was here
Een snelle blik in de statistieken leerde mij dat Google was langs geweest die nacht. Of liever gezegd: de Google crawlbot die het internet indexeert. Prima natuurlijk, want geïndexeerd worden door Google betekent een grotere kans om gevonden te worden door zoekers. Google is de vriend van iedere blogger die gevonden en gelezen wil worden. Natuurlijk vallen mij ook die gesponsorde links op die verdacht goed corresponderen met de inhoud van mijn geopende Gmail. Google scant immers ook mailtjes op sleutelwoorden. Ook valt het mij op dat informatie zoeken met Google tegenwoordig langer duurt. Webpagina’s die langgeleden gepubliceerd zijn staan vaak bovenaan. Deze bevatten lang niet altijd nog relevante en actuele informatie. Het is dus flink doorklikken tegenwoordig om te vinden wat je zoekt. Google lijkt in dat opzicht niet meer wat ze geweest is. Maar ja, we zijn dan ook verwend.Zoekmachines
Mochten er betere zoekmachines zijn, dan hoor ik het graag. Anders google ik nog even dankbaar door. Al gaf het bezoekje van de grawlbot dan wat scheve statistieken; het bleek uiteindelijk evengoed een goede pageview-dag te worden. Misschien wel dankzij het nachtelijk bezoek.Lees ook:

Categorieën
Bloggen

Barends ontwerpt nieuwe header

Ik was er al een tijdje op uitgekeken. Die oude header moest vervangen worden. Maar zelf weer gaan aanrommelen met photoshop terwijl ik zoveel vakmensen ken, dat leek me geen goed idee. Daarom vroeg ik Merel Barends – illustrator en stripmaker – om een nieuwe header voor Mike’s Webs te maken. Ze maakte eerder een header voor het blog About:blank. Ik gaf Merel carte blanche. Nou ja, vrijwel carte blanche: natuurlijk moest de nieuwe header de titel van het blog bevatten. En een beetje spinnenweb was ook niet overbodig. Een verrassende header is het resultaat van Merels noeste arbeid.Barends zag het internet voor haar als een woeste zee. Ze verklaart: ‘Zie je jezelf daar staan, als kapitein van het spookschip, met je verrekijker speurend naar nieuwe onderwerpen om over te schrijven?? De uitkniplettertjes echoën het eclectisme van je onderwerpkeuze – van alles wat.’ Uiteindelijk is de verrekijker vervangen door een videocamera. Ik ben immers audiovisueel programmamaker, geen voyeur met een Jack Sparrow-obsessie. Ik ben erg blij met het resultaat. Daarom vanaf deze plaats: Merel, mijn eeuwige dank!Nog geen idee wie Merel is? Bekijk deze video dan eens.

Categorieën
Mike's notities

Fuck multitasken: Een paar maanden later

Terwijl ik gezellig met een vriendin in het Crea Café zat te praten, werd ik gebeld door een redacteur van Rondom 10, het discussieprogramma van de NCRV. Hij zocht mensen voor de uitzending over ‘infostress’ en had op mijn blog een column gelezen waarin ik het multitasken vaarwel zei. De redacteur wilde weten of ik nog steeds last had van een overdosis informatieprikkels, of ik me liet afleiden door mijn omgeving of dat alles sinds die column beter was geworden.De column was uit maart dit jaar. Is er in de tussentijd veel veranderd in mijn leven wat betreft het multitasken? Eigenlijk wel. Ik werk tegenwoordig niet meer op een drukke redactie vol ruis afkomstig van hardwerkende collega’s. Ik werk lekker thuis in alle rust achter mijn Mackie. Toch staan er de laatste tijd weer heel wat Firefox-windows open en is de straat waarin ik woon zelden gespeend van rumoer. Maar als ik me echt wil concentreren op een tekst, dan gaan radio en e-mail uit. Ook de telefoon mag een paar uurtjes offline als ik rustig wil werken. Dat bevalt best moet ik zeggen. Lege momenten
Toch is mijn leven tegenwoordig lang niet multitask-vrij: ik gebruik internet voor mijn stukken, dus het online woordenboek en google staan altijd paraat. Ook is schrijven met de juiste muziek vaak een must. Op momenten dat ik even over een zin of paragraaf moet nadenken, klikken mijn vingers al naar m’n netvibespagina om nieuwe blogsposts te checken of naar mijn inbox om te zien of er nog nieuwe mail is binnengekomen. Het zijn dus vooral de lege momenten waarin ik op zoek ga naar nieuwe prikkels.
Willen we allemaal het leven ten volle benutten. Geven we ons daarom over aan gelijktijdige informatiestromen? Is het dus slechts een kwestie van er zoveel mogelijk uithalen? Of zijn we allemaal bang om ons te vervelen?
Tijdelijk
Overigens denk ik dat al het gepraat en gepubliceer over lifehacking, tips en software om met de informatiestroom om te gaan, een tijdelijke trend is. We zitten in een overgangsfase waarin we vooral aan het wennen zijn aan de nieuwe applicaties die de nieuwe media met zich mee brengen. De jongere generatie kan al schijnbaar veel beter omgaan met de verschillende informatieprikkels. Dat is een van de conclusies die in de uitzending van Rondom 10 naar voren kwam. Ik denk dat dit ook klopt. Het is dus gedeeltelijk een generatiekloof. Toch heb ik goede hoop voor mezelf en mijn generatiegenoten. Uiteindelijk zullen we beter leren omgaan met de nieuwe media en samenvallende informatiestromen. Overigens hoeft dit niet meteen te betekenen dat we allemaal ultieme multitaskers worden. Er zijn dan ook al tegengeluiden te horen tegen het multitasken.Aandacht als oplossing
Volgens Marjoleine de Vos in de NRC van zaterdag 6 september, moeten we dat multitasken helemaal niet als een ideaal zien. Zij pleit er voor dat we weer één taak tegelijk uitvoeren:

‘Seriële volle aandacht (SVO), dat moet het nieuwe ideaal zijn. Niet langer het ouderwetse ideaal van je hele leven aan één ding wijden – dat is voorbij, althans voor de meeste mensen. Net zoals het levenslange huwelijk voor de meeste mensen niet meer bestaat. Maar zoals het ‘vrije huwelijk’, met afgeschafte jaloezie en meerder partners tegelijk en naar believen, voor bijna niemand werkte, zo werkt ook de vrije aandacht, de altijd verdeelde, niet. Seriële monogamie is het antwoord van veel mensen op de teloorgang van het ouderwetse huwelijk geweest, seriële volle aandacht zou wel eens het antwoord kunnen zijn op de multitask-ellende.’

Dat betekent in de praktijk dus veel signalen negeren, planmatig werken en je niet laten afleiden. Maar hoe lang kun jij het sms-signaal van je telefoon negeren voordat je je werk laat liggen en het berichtje leest? Als ik het bericht heb gelezen, voel ik ook vaak de drang om meteen te antwoorden.Uitzending
Overigens zul je mij niet in de uitzending van Rondom 10 terugzien: mijn mening kwam te veel overeen met een van de gasten die al was uitgenodigd en ze zochten zoveel mogelijk uiteenlopende visies. Het was in ieder geval interessant om eens ondervraagd te worden over het onderwerp.
Na het telefoongesprek ging ik weer fijn verder met mijn een-op-een gesprek in het café – wat mij betreft nog steeds de prettigste manier van communiceren. Wordt ongetwijfeld vervolgd…
Hoe staat het met jou en multitasken? Ga je er goed mee om met alle informatieprikkels of concentreer je je op één ding tegelijk?
Lees ook:

Categorieën
Bloggen

Blogdrift en Festival de Beschaving

Het begon een paar maanden nadat ik was begonnen met bloggen: blogdrift. Zin om te bloggen, soms zelfs zonder dat ik echt een onderwerp had om over te schrijven. De behoefte om me te uiten in woorden. Lekker wegtikken op het toetsenbord. In principe kun je overal over bloggen. Dagelijkse bezigheden, een ervaring in de file, een boek dat je hebt gelezen, een film, een fout televisieprogramma, stoppen met roken, vakantieavonturen, je katten, het bloggen zelf…
Blogwaardig
Ik betrap mezelf er vaak op als ik ergens ben, bijvoorbeeld op een festival of een expositie, dat ik me afvraag of het onderwerp blogwaardig is en welke invalshoek ik zal kiezen voor m’n stukje. Soms is het bloggen zelfs aanleiding om ergens heen te gaan: ‘Dat levert wellicht een leuk stukje op..’ En zelfs als het niet mijn intentie is om ergens over te bloggen, dan beginnen bij thuiskomst mijn vingers toch te jeuken. Opeens schiet me een openingszin te binnen, of begint in mijn hoofd een tekst terloops vorm te krijgen. De neiging om alsnog een blogje te posten, is dan vaak niet te onderdrukken. Festival de Beschaving
Vorig weekend bezocht ik met L. Festival de Beschaving. Een alternatief festival dat rondom het terrein van Vredenburg Leidsche Rijn (ja,ja, in Utrecht) plaatsvond. Prima aanleiding voor een stukje zou je denken. Toch besloot ik er op voorhand niets over te schrijven. De wetenschap dat ik geen evenwichtig beeld hoefde te geven van hoe het festival was, werkte bevrijdend. Nu kon ik gewoon terloops het terrein verkennen en weggaan zonder van alles kennisgenomen te hebben.Ik hoef niet met de juiste superlatieven te beschrijven hoe het was om Kate Nash live te zien. (Viel nogal tegen. Niet Nash zelf, maar het geluid in de Rabobank-tent was veel te schel en zodanig slecht afgesteld, dat we na een paar nummers de tent verlieten.) Ook hoef ik mijn teleurstelling over de preview van het GDMW festival niet in woorden uit te drukken. (Deze preview was gesitueerd in de bovenfoyer van Vredenburg. De locatie van de presentatie leek op het laatste moment nog even in elkaar te zijn gezet en maakte geen verzorgde indruk. Een groep stoelen stond gericht op een armzalig podiumpje waarop mensen hun teksten voordroegen of hun liedjes zongen. Op een beamer die te dicht bij de muur stond en daarom niet groter projecteerde dan de gemiddelde televisie, waren de animaties en filmpresentaties te zien.) Maar goed, bloggen over Festival de Beschaving hoeft ook helemaal niet. Anderen hebben het festival al uitvoerig behandeld. Zie bijvoorbeeld deze recensie in OOR, de lovende recensie op NU.nl en dit verslag in de Revu, waarin ook een paar opmerkingen worden gemaakt over de slechte geluidskwaliteit op het festival. Soms best lekker: de blogdrift negeren en anderen het werk laten doen.

Lees ook:

Categorieën
Bloggen

Twee jaar bloggen

27 augustus 2006 startte ik met Mike’s Webs. Twee jaar bloggen heeft een hoop lol, nieuwe vriendschappen en leuke reacties opgeleverd. Bezig zijn met dit blog is een dagelijks onderdeel van m’n routine geworden. Plannen, schrijven, reacties lezen. Al met al dus een levensverrijkende ervaring. Meestal drie, vier posts per week. Soms minder, als de creatieve kraan eventjes wat minder doorliet. Zodra ik eraan zat te denken om deze definitief dicht te draaien, kwam er opeens een stortvloed aan ideeën voor posts. Zo gaat dat.

Films, Comics, Media en Dagelijkse Beslommeringen – dat zijn de hoofdthema’s van dit blog. Dat daar af en toe een flauwe cartoon, een foto of andersoortige observatie tussendoor komt. Ach.

Sinds twee maanden is er ook EeuwigWeekend. Leuk gezamenlijk project. Het co-hoofdredacteurschap heeft een eigen dynamiek. Anders dan een privé blog. Niet minder leuk. Daarnaast natuurlijk andere schrijfprojecten, maar altijd Mike’s Webs. Voorlopig in ieder geval nog wel.

En, mochten in de toekomst onze wegen zich dan toch scheiden, bij deze alvast bedankt voor al het leeswerk!

Lees ook:

Categorieën
Bloggen Mike's notities

Schrijfblog: Terug in de wereld

Het voelde zondagochtend weer als van ouds. Wakker worden, kopje koffie en achter het toetsenbord om een stukje voor dit blog te schrijven. Bijna twee weken had ik zonder computer gezeten.

Dat is niet veel, maar lijkt een eeuwigheid voor iemand die dagelijks meerdere uren online leeft. Bovendien is het is een lastige situatie als je twee websites beheert. Gelukkig kon ik in die tijd wel bij anderen terecht om de noodzakelijke dingen te regelen. Er moesten immers nog recensies geschreven worden voor EeuwigWeekend.nl. (Zoals de recensie over The Dark Knight. Binnenkort ook de recensie van HellBoy 2. EeuwigWeekend.nl is de website waar ik samen met Menno Kooistra de hoofdredactie van doe. Nog geen kijkje genomen? Foei!) Ik voelde me een beetje als een rondzwervende webredacteur, reizend van computer naar computer. Ik schrijf toch het liefste aan mijn eigen werktafel.

Papertrail
Natuurlijk is er altijd pen en papier. Maar beste lezer, ik schrijf toch het beste op een non-lineaire wijze, met tikkende toetsen onder mijn vingertoppen. Papier is goed voor aantekeningen; de echte stukken ontstaan op de tekstverwerker. En stukken schrijven zonder Google en een onlinewoordenboek… dat bleek toch erg lastig in deze dagen. Zonder de computer in huis als toevluchtsoord, bleek er zowaar een Lezer in mij te zitten. Het boek Het zijn net mensen van Joris Luyendijk en het antwoord daarop moesten nog gelezen worden. Ook de geschiedenis van Iron Man en een cultuurwetenschappelijke verhandeling over James Bond lagen sinds een bezoekje aan The American Book Center op de salontafel. Prima leesvoer voor regenachtige én zonnige dagen.

Drivers en sneltoetsen
En nu is er dan die nieuwe computer. Een mac ook nog, verdorie. Even wennen. Andere sneltoetsen dan de pc. Nog niet alle drivers voor de randapparatuur kunnen vinden. Dat wordt dus een nieuwe printer kopen. In het algemeen gedraagt de mac zich anders – al crasht een mac onder mijn vingers net zo hard als een door Windows bestierde computer. Toch zijn er meer overeenkomsten dan verschillen. Mac en ik zullen het vast goed met elkaar kunnen vinden. De vruchten van deze samenwerking zijn de komende tijd op deze blogpagina’s te lezen. En dan nu weer verder met het reguliere programma…

Lees ook:

Categorieën
Bloggen

Weblogs: Eeuwig Weekend – Dagelijks media, cultuur en welbehagen

Vanaf 1 juli 2008 gaat EeuwigWeekend.nl van start. Een website over media & cultuur in de ruimste zin des woords. Een enthousiast team redacteuren vult dit stukje internet dagelijks met bijdragen over film, muziek, nieuwe media, games, strips en literatuur. Daarnaast verschijnen er columns, cartoons, foto’s, animaties, video’s en audio. Zo kun je elke dag een dosis weekend tot je nemen.Menno Kooistra en Michael Minneboo voeren de hoofdredactie van de site. Kooistra is RTV webcoördinator en freelance illustrator. In 2007 verscheen onder zijn initiatief en auspiciën de horrorstripbundel ‘Bloeddorst’. Minneboo is audiovisueel programmamaker, journalist en filmwetenschapper. Zijn schrijfwerk verscheen onder meer in de Filmkrant, Myx Stripmagazine, Intermediair en de website comicbase.nl. “Eeuwig Weekend is een vrijplaats voor doorwrochte artikelen over films, strips en literatuur en een podium voor schrijvend en tekenend talent,” legt Minneboo uit. “Daarnaast willen we dat er iedere dag iets nieuws te lezen valt voor de bezoekers. Elke dag een beetje weekend dus.” “We zijn EeuwigWeekend.nl begonnen omdat we een site als deze miste op het web,” zegt Kooistra. “Uiteraard zijn er websites die zich ook met media en/of cultuur bezighouden, maar wij willen met een groep professionele schrijvers, webexperimentalisten en cartoonisten een digitaal platvorm creëren waar achtergrondartikelen naast strips en cartoons staan. We willen de mogelijkheden van het internet tot het uiterste benutten. Eigengemaakt werk naast recensies in multimediale vorm. Dát is de meerwaarde van Eeuwig Weekend.”Prominente leden van het Eeuwig Weekend-team zijn onder andere journalist en woordkunstenaar Jaap Stiemer, cartoonist Hallie Lama, schrijver Peter Schuite, illustrator Mattt Baay en AboutBlank.nl redacteur Aukje.EeuwigWeekend.nl start 1 juli 2008.Wacht daarom niet langer en klik door naar www.eeuwigweekend.nl!

Categorieën
Bloggen

Weblog: Hyves versus Blogger

No more Hyves, part deuxEnkele maanden geleden schreef ik een column over het opzeggen van mijn Hyves-account. Een van de lezers die recent op het stukje reageerde, vroeg zich af waarom iemand überhaupt de behoefte zou hebben om een lading persoonlijke gegevens op het internet te plaatsen in een profielpagina van Hyves. Een goede vraag die wat mij betreft sociologisch uitgezocht mag worden. In een reactie op een recente column vroeg iemand zich af waarom ik wel blog bij Google, maar het vervelend vind om mijn gegevens af te geven aan Hyves. Daar heb ik wel een antwoord op.
Voor mij zijn Hyven en Bloggen twee heel verschillende dingen. En wel hierom:1. Ik bepaal zelf bij het bloggen welke privé-gegevens ik prijsgeef. Lezers van dit blog zullen weten dat het merendeel van de posts gaan om media, strips en films. De stukjes hebben dikwijls een persoonlijke insteek, het zijn dan ook vaak recensies of observaties. Daar ben je filmwetenschapper voor. Posts die meer over de persoonlijke levenssfeer gaan geven eigenlijk niet zo veel prijs en zijn vaak in een verhalende vorm gegoten. Ze zijn waarheidsgetrouw, dat wel, maar strikt gedoseerd. Natuurlijk kun je op Hyves zelf ook bepalen wat je wel en niet prijsgeeft, maar het is wel de bedoeling zoveel mogelijk van jezelf te laten zien. En alles achter een slotje verbergen, een pseudoniem nemen: het kan allemaal, maar gaat in tegen het principe van Hyves om alles te delen met je vrienden. 2. Ik kan me niet vinden in de cultus van het zoveel mogelijk vrienden verzamelen. Of zoveel mogelijk connecties met anderen te tonen. Dit sociaalexhibitionisme is niet meer dan een populariteitswedstrijd en ik zit niet meer op de middelbare school.3. Het is waar dat Google heel veel gegevens verzamelt, gegevens die wellicht commercieel interessant voor ze zijn. Maar aan mijn blog verdienen ze geen cent. (Ik ook niet trouwens, maar daar doe ik het ook niet voor.) Ik heb geen banners op mijn pagina staan, geen Google-ads of andere commerciële tie-ins. En de gegevens die ik prijsgeef aan Google zijn zoals gezegd strak geregisseerd. (Wat ze met de gegevens van mijn zoekacties doen is een andere kwestie.) Op Hyves is iedere profielhouder een potentiële gouden kip voor de beheerders van Hyves. Iedereen die op zijn Hyves-pagina aangeeft welke merken hij adoreert is een potentiële klant die benaderd kan worden. In de marketingwereld zijn gegevens van mensen goud waard en worden profielen, cv-databases, etc. voor veel geld verkocht. Iedere Hyver maakt het netwerk méér waard. Als het geheel wordt verkocht aan een andere partij, steken Spanjar en zijn posse veel geld in hun zak. Dat is natuurlijk slim zakendoen en dat kun je ze niet kwalijk nemen. Alleen wil ik daar geen deel van uitmaken. 4. Bloggen is voor mij vrijheid. Ik kan zelf de pagina opmaken zoals ik hem wil hebben en het template aanpassen waar ik wil. Voor zover ik weet is Hyves nogal beperkt. Bovendien ziet bijna alles op Hyves eruit alsof het bestemd is voor kinderen uit groep vier. En Blogger is niet traag.Het evangelie van Hyves in boekvorm
Recent las ik het boekje Hyves van Eva Kol. Kol werkte eerst als stagiair bij Hyves en was later ook medewerker. Het boekje is een bewerking van haar scriptie. In Kols boekje zijn weinig kritische noten te vinden, het lijkt wel of ze de Blijde Boodschap verkondigt. Het glas is altijd halfvol. Als er beschreven wordt dat Hyves te kampen heeft met traagheid, wordt er opgemerkt dat het vroeger veel erger was. Waar dus niet mee gezegd is dat Hyves nu niet meer traag is, alleen minder traag dan eerst. De toon van het boekje werkt aanstekelijk. Halverwege had ik bijna de neiging om een nieuw profiel aan te maken. Kol plaats Hyves wijselijk wel in de bredere context van het fenomeen social networks. Maar goed, dat mag je dan ook verwachten van een communicatiewetenschapper. Tot slot moet iedereen natuurlijk doen waar hij zelf zin in heeft. Het hebben van een Hyves-profiel heeft veel voordelen. Al is het alleen maar dat vijf miljoen Nederlanders zich hebben aangesloten bij dat netwerk. Dat zijn een hoop potentiële lezers, geliefden, vijanden en spammers en stalkers. Dus, voor de Hyves-adepten die vinden dat non-liefhebbers van de netwerkmaffia niet moeten zeuren en dan maar gewoon geen profiel moeten aanmaken (ik parafraseer nu even een van de reacties op het vorige stukje): ga lekker je gang met je te uiten op Hyves of waar dan ook, dan doe ik dat fijn op mijn eigen blog.Wat mij betreft genoeg geneuzeld over Hyves.Update:

Lees ook (of vooral niet):

Categorieën
Bloggen

Schrijfblog: Waarom bloggen?

Illustratie: Emma Ringelberg

Diep in mij zit het schrijfbeest. Het wil zich uiten. Móet zich uiten. Maar is dat de enige reden dat ik blog?

Schrijven doe ik al van kinds af aan. Vroeger had ik een grote typemachine waarop ik menig vel papier vol tikte. Veel verhalen. Vooral veel onafgemaakte verhalen tikte ik op het papier. Een paar schoolkranten en fanblaadjes verder en ik begon van het schrijven mijn werk te maken. Eerst als student: dikke werkstukken over film werden opgevolgd door een dikke scriptie over stripverfilmingen. En intussen en erna schrijf ik scripts, gedichten, dagboeken en freelance opdrachten.

In 2006 startte ik dit blog: ik had ideeën voor artikelen die ik niet bij een opdrachtgever kwijt kon maar wel wilde schrijven. Schrijven zonder publiek is voor mij alleen geschikt als oefening. Dus publiceren op het web, voor specifiek geïnteresseerden of googlers. Inmiddels is Mike’s Webs voor mij meer geworden dan een plek om artikeltjes te plaatsen. Bloggen werkt verslavend. Sinds ik fulltime werk voor een uitgeverij is het bloggen er dan ook niet minder op geworden. Toch stel ik mezelf geregeld de vraag waarom ik blog.

1. Ik blog dus in besta: het weblog biedt een platform om anderen mijn teksten te laten lezen. Een mogelijkheid om mijn gedachten uit te zenden. Geldingsdrang speelt een rol, want wie vindt het nu niet leuk om gelezen te worden?

2. Schrijfoefening: schrijven is net als topsport – je moet het bijhouden om beter te worden en je spieren soepel te houden.

3. Wederhoor: het leukste van bloggen zijn de reacties die op je stukjes komen. Ik heb het dan niet over de zure, vaak niet-belezen reacties waar duidelijk uit af te lezen is dat de reageerder niet meer heeft gelezen dan de titel van de post. Het zijn juist de inhoudelijke reacties van mensen die een ervaring delen of hun mening geven. Daarbij staat reageren of niet reageren iedereen vrij. Niets is verplicht, wat me brengt op punt vier:

4. Speelsheid: het web staat vol met regels voor het bloggen. Wat je moet doen om je statistieken te verbeteren, wat een goede post is, etc. Dit zijn vaak goede tips, maar het mooie van bloggen is voor mij de vrijheid om te publiceren wat je wilt. Ga je helemaal uit je dak van je katten, dan zet je een filmpje over die viervoeters op je blog. Heb je een voorkeur voor oude rockplaten, dan schrijf je daar lekker een stukje over. Soms ben ik zo enthousiast over iets (film, boek, cd, ontmoeting) dat ik dat enthousiasme met de wereld wil delen. En als ik zin heb om vage cartoons online te zetten, dan kan dat ook gewoon. Het digitale podium biedt ruimte om te experimenteren met vorm en inhoud.

5. Community: ik heb veel aardigheid in het lezen van en reageren op andermans blogs. Het is leuk om vaste lezers te hebben die terugkomen om je nieuwe posts te lezen. Er ontstaat zo een community die soms alleen bestaat uit wederzijdse reacties, maar soms ook leidt tot echte ontmoetingen. Mensen die je anders misschien niet had ontmoet of had gesproken. Bloggen, en het interpret in het bijzonder, brengt mensen bij elkaar.

En waarom blog jij? Voor wie blog jij? En wat betekent bloggen voor jou?

Categorieën
Bloggen Strips

Weblogs: Nieuwe buren

Dagelijks komen er nieuwe blogs bij en sterven er een paar af. Zo is het leven in de blogosfeer. Twee verse blogs zijn kutbinnenlanders.nl en Truusanders.blogspot.com.Kutbinnenlanders.nl
is een initiatief van René van Densen. Eerder zat deze webman al achter probeersel.com, een website waar online comics worden gepubliceerd, clickburg.nl – een site ter promotie van webcomics – en nachtburgemeesters.nl. Waar die site over gaat laat zich raden.Het nieuwe geesteskind van Van Densen is Kutbinnenlanders.nl. Hoewel de site volgens Van Densen niet één specifiek thema behandelt, laat de onderkop niet veel te raden: ‘Omdat binnenlanders ook de aandacht verdienen, toch?’ Duidelijk een reactie op de Verwildering en het Verdonkeremanen van de Nederlandse maatschappij, lijkt me. Het werd ook tijd dat de wereld van de binnenlander eens onder de loep werd genomen. De site is een groepsblog waar behalve Van Densen Bandirah en Archibald hun cartoons op publiceren. Ook ondergetekende zal af en toe een bijdrage leveren. Evenals de Opperpater, doctorandus Dautzenberg, JonkieXS en natuurlijk Van Densen zelf. Vooralsnog behandelen de bloggers uiteenlopende thema’s, al zijn de binnenlanders wel duidelijk een leidraad. Check it out.Truus Anders
Truus Anders is het pseudoniem van Hester van den Blink. In mijn tijd bij Intermediair werkte ik geregeld samen met haar, toen ze daar stage liep. Zij was onder andere de ster in deze video over journalistiek. Recent zijn we teruggegaan naar Schiphol om een video te maken over de luchtverkeersleiding. Op mijn aanraden is Hester deze week begonnen met haar blog truusanders.blogspot.com. In haar eerste post legt de vrolijke journaliste en studente Spaans en geschiedenis uit waar die bijnaam vandaan komt. Ik hoop dat ze het bloggen volhoudt. Ik ben in ieder gval benieuwd naar haar volgende epistels.

Categorieën
Bloggen Strips

Weblogs: Plaatjes bij de buren…

Ik heb de gewoonte om tijdens verloren momenten – vergaderingen op mijn werk, aan de bar in de kroeg en tijdens telefoongesprekken – tekeningen te schetsen. Menig notitieblok, tijdschriftcover en bierviltje werd door mijn hand gevuld. Iedereen krabbelt immers wel eens wat. Sommige krabbelaars (niet in de Hyves-zin van het woord, dat is vloeken in de kerk en waar dan ook) vinden hun werk goed genoeg om online te zetten.Hallie Lama
is een van de weinige striptekenaars die erin slaagt om iedere dag, of nu ja bijna iedere dag, een humoristisch prentje te presenteren. Ik schreef al eerder naar aanleiding van een smallpress uitgave een recensie over zijn werk: “Lama heeft de voorkeur voor vreemde randfiguren voor wie extremiteiten dagelijkse kost zijn. Geen figuren met wie je graag alleen in een lift staat, of met wie je snel een biertje gaat drinken.” Laatst vertelde hij op de stripbeurs in Rijswijk dat hij juist veel inspiratie uit de kroeg haalt. Menig vreemde figuur weet de kruk naast Hallie te vinden. Vanachter zijn biertje krijgt hij de meest absurde verhalen te horen. Het resultaat van al die verhalen en Hallie’s gedachtenkronkels vind je hier. Enjoy.PIP: The Post-it Project
De introductie van deze site zegt genoeg: “This blog was originally dedicated to documenting the post-its I doodled while at work. However, this blog has grown beyond it’s original intent to encompass the post-its drawn by me and and any post-it compatriots who deem to grace it’s halls with their own artfull pictographs.”

PIP is een gezamenlijk project. Wat betekent dat de kwaliteit van de tekeningen nogal uiteenloopt. Toch leuk om eens doorheen te bladeren. Er zitten ook vrolijke animaties tussen.
Over animatie gesproken: de stop-motionanimatie How We Met vind ik erg amusant, te vinden op de site www.zoomintosee.com. Al is het filmpje volgens mij wel een ingedekte reclamespot voor de Samsung g800 te zijn. De site bevat namelijk ook een link naar een promotiesite voor dit mobieltje. Maar goed, dat gegeven kun je natuurlijk ook negeren en toch genieten van het filmpje: