Omdat ik niet naar de Comic Con ben gegaan, besloot ik de comic con naar huis te brengen door een lekker pakketje comics bij Cheap Comics te bestellen. In deze vlog laat ik je zien wat ik heb gekocht… en blader ik door de Spider-Man by Todd McFarlane omnibus.
Tag: Iron Man
Met plezier ben ik Iron Man: Armor Wars Prologue aan het herlezen op dit moment. Mooie verhalen uit de jaren tachtig gemaakt door David Michelinie, Bob Layton en Mark Bright. Ik heb al zo veel comics in de kast staan, eigenlijk hoef ik voorlopig niets nieuws te kopen. Toch?
Striptekenaar Paul Smith heeft maar drie Iron Man comics getekend: 159, 245 en Annual 10. Toen ik Annual 10 las als een Marvel Superhelden van Juniorpress was ik zeer onder de indruk van de tekeningen. Daarom bekijk ik in deze vlog Iron Man 245 uit dezelfde periode.
Mijn Iron Man-comicverzameling is wat bescheiden maar ik ben toch erg blij met deze avonturen van Tony Stark. In deze vlog laat ik die even aan je zien.
Het was me niet opgevallen toen ik de Marvel Special kocht met Iron Man en Black Panther in de hoofdrol, maar bij nadere beschouwing heeft iemand de comic ‘verfraaid’. Beetje lullig is het wel.
Op 23 november vond de eerste dag van de Wintereditie van Dutch Comic Con plaats. Ik had een goede eerste dag waarin ik een paar mooie comics heb gekocht. Natuurlijk laat ik die in deze vlog zien.
In de Taschenwinkel in Amsterdam kocht ik laatst zes delen in de serie The Little Book of… Ieder boekje gaat over een specifieke superheld of superheldenteam: De Hulk, Iron Man, Captain America, Fantastic Four, X-Men en… Batman.
Het deeltje over Spider-Man, waar ik eigenlijk voor kwam, was uitverkocht.
The first time I met Iron Man, aka Tony Stark, was when I read Iron Man Annual #10 by David Michelinie and Paul Smith. I immediately knew this was a great character. What makes Tony Stark so great, I explain in this video.
Voor mij is er maar één Iron Man en dat is Tony Stark. Ik weet dat er meerdere mensen zijn die zijn armor hebben aangetrokken in het verleden, maar voor mij is Tony dus de enige echte.
In tegenstelling tot andere superhelden is Iron Man niet Iron Man als hij zijn kostuum niet aanheeft. Peter Parker heeft nog steeds zijn spinnenkrachten als hij zijn kostuum niet aanheeft, maar Stark heeft dat geavanceerde harnas nodig om Iron Man te worden. Maar dat is niet de enige reden waarom ik dit zo’n coole held vind. In deze vlog vertel ik waarom Iron Man een van de leukste superhelden is en hoe ik hem voor het eerst ontmoette.
Hier staat mijn aflevering van Stripplaatje onder de loep over Iron Man.
Eerder dit jaar publiceerde ik een vlog over mijn eerste ontmoeting met Doctor Strange.
Categorieën
Gefragmenteerd bestaan
Eigenlijk weet ik niet zo goed waarom het delen van stripplaatjes mij zo’n fijn gevoel geeft, maar het is wel zo. Toch voel ik me de laatste tijd steeds meer gefragmenteerd door op al die sociale media platforms aanwezig te zijn.
Slaat het wel ergens op om op Instagram, Tumblr of welke plek op sociale media dan ook, afbeeldingen met anderen te delen? Als je je eigen werk te promoten hebt, wel. Die sociale media-kanalen zijn een prima manier om een publiek en klanten te vinden. In mijn geval gaat het vaak om tekeningen en filmbeelden die ik niet eens zelf heb gemaakt.
Waarom dan toch dat soort beeldmateriaal delen?
Toen ik laatst enkele afbeeldingen van een Iron Man-strip op mijn blog zette met een kort verhaaltje erbij, werd ik daar simpelweg vrolijk van. Dat komt deels omdat ik de strips met plezier las en omdat ik het tekenwerk mooi vind. Het geeft dan een kick om dat aan anderen te laten zien.
Het gaat mij dan niet om de likes, en ook niet per se om de reacties die zo’n post losmaakt. Ook al zijn goede, positieve reacties natuurlijk wel welkom en is het wel fijn als de post door anderen gezien wordt. Likes op Instagram geven een indicatie van hoeveel mensen de post hebben gezien, al is het geen accuraat getal natuurlijk. Het aantal likes zal altijd lager zijn dan het aantal mensen dat de post voorbij ziet komen. Daarentegen zijn die positieve reacties weer veel belangrijker dan de likes.
Maar uiteindelijk is voor mij het posten van het materiaal al voldoende. Misschien dat we inherent gelukkig worden van het delen van zaken die we goed, fijn of mooi vinden. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom ik nog steeds blog. Ik wil mijn geluk delen. Anders gezegd: de dingen waar ik blij van word wil ik delen. Liever dat dan de aandacht te richten op negatieve zaken. Soms is dat ook nodig, want er zijn genoeg misstanden in de wereld die aangepakt moeten worden, maar liever blijf ik in mijn gelukzalige bubbel.
Toch is het niet helemaal waar dat likes en comments er voor mij niet echt toedoen. De afgelopen maand heb ik aardig wat stukken gepubliceerd op HalloweenCult.com en daarop was de respons nihil. De posts werden door het algoritme van Fakebook vrijwel verstopt, waardoor daar weinig mensen ze hebben gezien. De enige reacties die de site tot nu heeft getrokken zijn dan ook spamcomments. Daar word ik als blogger niet vrolijk van. Posts die niet gezien worden en waar helemaal geen respons op komt, dat werkt erg demotiverend.
Zolang ik mezelf als belangrijkste doelgroep zie voor mijn Instagramtijdlijn, dus dat het een soort van visueel dagboek wordt, is het niet erg als de posts weinig geliked of gezien worden. Maar als de functie van het bijhouden van dat soort accounts verandert, bijvoorbeeld omdat ik actief iets wil promoten, of gewoon bevestiging wil in mijn smaak, en de respons blijft uit, dan lijkt Instagrammen mij niet meer zo zinvol.
Sowieso voel ik me de laatste tijd behoorlijk gefragmenteerd… Ik ben actief op Instagram, Twitter, Fakebook, Tumblr, LinkedIn en WordPress. Om ervoor te zorgen dat WordPress-blogposts publiek hebben, is het onontbeerlijk om deze op andere platformen te pluggen. Maar op den duur wordt het najagen van lezers behoorlijk vervelend en eerlijk gezegd saai werk. Als blogger ben je je eigen contentproducent, maar ook pr-agent.
Los daarvan blog ik vaak op Tumblr weer andere dingen dan op deze site. En zo ben je druk op allerlei plekken met .. Tja, met wat eigenlijk? Twitter is eigenlijk allang niet leuk meer. LinkedIn behoorlijk achterhaald en net als Twitter een plugfestijn. (En ja, daar ben ik zelf ook schuldig aan hoor, dat gaf ik net al toe.) Het delen en vinden van mooi beeldmateriaal op Tumblr is zoals ik net al zei heel inspirerend soms en fijn, maar van een afstandje gezien ook weer behoorlijk niksig.
En nu denk ik: wat heeft al dat gedoe eigenlijk voor zin? Het leven is relatief kort, en kan ik mijn tijd niet beter besteden aan andere zaken dan Instagrammen of Tumblr? Om over dat domme Fakebook nog maar te zwijgen.
Ik weet niet, misschien ben ik aan een lange vakantie toe van het online gebeuren.
Categorieën
Invincible Iron Man
Bij de American Book Center kocht ik laatst een stapeltje trades, waaronder Invincible Iron Man: Prelude to Armor Wars.
Deze trade bevat Iron Man #215-224, en dat zijn inderdaad de comics vlak voor het eerste Armor Wars-avontuur. Verder hebben deze verhalen niet zo heel veel met Armor Wars te maken, maar dat boeit mij niet.
Ik vind deze run geschreven door David Michelinie en deels getekend door Bob Layton en later ook door John Romita Jr. een hele fijne, dus iedere comic extra ervan is mooi meegenomen. En nu heb ik dus weer een hele bundel.
Deze splash page uit Iron Man #219 (Juni 1987) vind ik erg tof en, dankzij Tony’s outfit, heerlijk jaren tachtig:
Tony Stark is een player zelfs als hij het niet doorheeft: terwijl hij lekker aan het joggen is, geven de dames hun ogen de kost.
Overigens laat dit plaatje waar eens zien wat voor visionair Stark is. Een sensor in zijn schoenen die allerlei metingen doet terwijl hij hardloopt… Hm, zou Steve Jobs ook Iron Man gelezen hebben vroeger? (Ik weet eigenlijk niet wie dat soort gezondheid-apps heeft ontwikkeld, maar feit is dat veel ideeën uit verhalen nu werkelijkheid zijn geworden. Kan me dus goed voorstellen dat een ingenieur of app-bouwer zijn of haar ideeën uit comics haalt. Weer een goede reden om strips te blijven lezen.)
Dit is ook een fantastisch stripplaatje waarin duidelijk wordt dat Iron Man niet van deuren houdt:
Hoefde ik maar nooit meer te werken, dan kon ik de hele dag van dit soort strips lezen.
Deze vitrine met Marvel-helden zag ik bij Scheltema van de week toen Linda en ik de boekwinkel aan het Rokin bezochten. Het was Linda’s verjaardag en ze wilde graag even struinen op zoek naar leuk leesvoer. Ondertussen keek ik in de boekenkast op de stripafdeling en zag dat mijn boek er niet meer stond. De laatste keer dat ik er was stonden er nog vier exemplaren.
Co Sack, de man van de stripafdeling, vertelde me dat het boek was uitverkocht in de winkel maar dat hij weer nieuwe exemplaren besteld had. Inmiddels zijn er vijftig exemplaren verkocht bij Scheltema. ‘Da’s echt goed voor een boek over strips,’ vertelde Co mij.