Categorieën
Mike's notities

Jaarwisseling

Ik ben geen fan van oudejaarsavond.

Toen ik nog in Hoorn woonde en vrijgezel was, ging ik nog wel eens naar vrienden in Amsterdam als ze een oudjaarsfeestje gaven. Nu woon ik in Amsterdam en blijf ik het liefste thuis op deze avond.

Dat komt deels door een vuurwerkfobie die ik sinds mijn kindertijd heb en waarom ik liever niet de straat op ga. Weet je meteen wat voor held ik ben. Ik vind het ook mateloos irritant dat er weken oorlogje gespeeld wordt in de buurt, wat in de laatste dagen van het jaar alleen maar erger wordt. Ik ervaar de 31ste van december ook vaak als een soort huisarrest. Nu vermoed ik dat wel meer mensen dat zo voelen, want volgens een peiling van EenVandaag wil zestig procent van de Nederlanders dat hun gemeente vuurwerk-vrij wordt. Het is slechts een kleine groep die overdag al buiten loopt te knallen en die heel kleine groep verziekt het dus voor de rest. In Amsterdam is vuurwerkafsteken pas toegestaan om 18 uur op de 31ste, maar volgens mij wordt dat niet echt gehandhaafd, waardoor die kutjochies gewoon hun gang kunnen gaan.

Maar los van het knalwerk kan dat hele oud en nieuw-gedoe mij eigenlijk gestolen worden. Ik hecht er geen waarde aan.

Eigenlijk snap ik niet zo goed wat er te vieren valt. De hele jaartelling is immers maar arbitrair. Het is natuurlijk prima om een te vieren dat je weer een jaartje verder bent als je dat wel leuk vindt, maar naar mijn ervaring zijn de verwachtingen van zo’n avond zo hoog gespannen dat het nieuwe jaar meestal met een flinke anticlimax begint.

Dat geldt natuurlijk voor de meeste officiële feestdagen. Van die rituelen waarin je geacht word je op een bepaalde manier te gedragen. Kerst is ook zo’n ritueel.

Ik heb het altijd prima gevonden om gewoon lekker thuis te zitten, te lezen of tv te kijken. Natuurlijk weet je altijd wel welke avond het is en hoe laat het is, want de buren en de hele buurt zijn in een soort gespannen feeststemming. Zeker als de buren een feestje geven, ontgaat dat je niet.

Daarom zijn we een paar keer naar een andere stad gegaan met oud en nieuw. Hotelletje gepakt en daar dan de jaarwisseling doorgebracht. Dit jaar zitten we echter gewoon thuis, net als vorig jaar.

Dat zullen de meeste mensen wel saai vinden, maar dat boeit me eigenlijk niet. Als ik iets heb geleerd in de afgelopen 39 jaar is dat je lekker je eigen pad moet volgen op dit soort verplichte ritueeldagen. Steek je middelvinger op naar de rest en duik in een boek of waar je dan ook zin in hebt.

Categorieën
Media

Het einde is in zicht

Vandaag is het 1 december. Nog een maand en dan kunnen we 2011 weer voorgoed achter ons laten. Ik wil deze maand doorkomen door zoveel mogelijk herhaling te vermijden.

Herhalingen, ik ben er niet dol op. Natuurlijk, ook ik lees wel eens iets voor de tweede keer. Nog eens een strip lezen kan zeer plezierig zijn. Je ziet vaak de tweede keer meer, dus lees je een beetje anders verhaal dan eerst. Sommige films zijn een tweede kijkbeurt ook meer dan waard. Maar verder, liever zo min mogelijk. Laat december nu bij uitstek de maand van de clichés en herhaling zijn.

December, het is de maand van terugblikken: het oneindig herhalen van beelden en momenten die al eerder voorbijkwamen. Willen we echt al die mediahypes van het afgelopen jaar nog eens zien? Nee toch zeker! December is de maand van de lijstjes en top-zoveels. Het is de maand van de bekende feestdagen: Sint, Kerstman en Oud & Nieuw.

Sommige herhalingen zijn goed te vermijden: geen DWDD kijken waar altijd diezelfde koppen dezelfde meningen verkondigen. (Dat geldt overigens niet alleen voor deze maand.) Geen Top 2000 kijken, want hoe leuk ik die weetjes van Leo Blokhuis ook vind, de formule van het programma is zo sleets als het verplichte knalwerk op de feitelijke eerste nacht van het nieuwe jaar.

Echt, het leven is te kort om al die platgelopen paden te bewandelen. Nieuwe wegen in slaan, op onbekende plekken komen. Dáár heb ik zin in.

Toch kan ik wel genieten van dingen die bekend zijn. Ik kijk uit naar mijn kerstvakantie. Twee weken lang geen VARA aan mijn hoofd. Tijd om orde op zaken te stellen, mijn brein te resetten. Ik kijk uit naar die dagen op de bank met mijn stapel strips. Dat heb ik vaker meegemaakt, maar toch: het zijn nieuwe strips.

En net als voorgaande jaren geen familieverplichtingen, geen kerstliedjes, geen vuurwerk en ander geneuzel in december.

En geen terugblikken.

Nou ja, alleen de oudejaarsconference van Youp dan. Die sprak ik vorige week voor HumorTV over zijn show, dus ik ben wel benieuwd hoe hij 2011 gaat duiden. En oké: tussen al die blogs die ik lees zullen er ook wel weer genoeg terugblikken zitten, maar negeren kan ook.

Nou goed, cliché of niet: oliebollen horen bij december. Welja. Dikker worden we toch wel.

Nu ik erover nadenk: het zou best wel eens kunnen dat ik in voorgaande jaren een soortgelijke blogpost heb geschreven. Herhaling is lang niet altijd te vermijden.

Categorieën
Daily Webhead Video

Video: Maastricht 2010/11

Het nieuwe jaar is al weer een paar dagen oud. Oudejaarsavond werd er tonnen vuurwerk de lucht in geschoten, toch zijn de boze geesten van het afgelopen jaar niet verjaagd. Kabinet Bruin 1 zit immers nog steeds op het pluche.

Ik bracht de jaarwisseling met mijn vriendin door in Maastricht. Voor de tweede keer zochten we een plek uit om anoniem de nacht door te brengen. Weg van alle verplichtingen die bij oud & nieuw komen kijken.

Voor zover ik me kan herinneren was het de eerste keer dat ik in deze historische stad mocht vertoeven. Met plezier heb ik door de oude stadskern gewandeld om de historische gebouwen te bekijken. Een schril contrast met de kitscherige kerstversiering en andere glitters waarmee de stad was opgeluisterd.

Grappig trouwens hoe op drie januari de feestdagen alweer lang geleden lijken. Vergeten kerstversiering die je nog op straat ziet hangen lijkt een anachronisme. Gelukkig hebben we de video en foto’s nog.

Daily Webhead: Maastricht 2010/11 from Michael Minneboo on Vimeo.