Jane Fonda – Michael Minneboo

Rogue is een van mijn favoriete X-vrouwen.

In bovenstaand plaatje van Kerry Gammill en Dan Green kun je goed haar kostuum zien zoals ze dat in 1987-1988 droeg. Een heerlijk eenvoudig ontwerp, dat eruit ziet alsof ze ieder moment een aerobicsvideo gaat opnemen. Jane Fonda eat your heart out.

Rogue is een prachtig tragisch personage. Eerst was een een bad guy, toen werd ze een heldin. Ze is jong, prachtig maar vervloekt met de gave de superkrachten, energie en gedachten van anderen over te nemen als ze hen aanraakt. Daarom mag haar huid door niemand worden aangeraakt. Meestal is de overname maar tijdelijk, maar in het geval van Ms. Marvel (Carol Danvers) nam Rogue haar persoonlijkheid en krachten permanent over.

Hieronder een grappige trainingsessie uit dezelfde comic tussen Wolverine en Rogue. Wolverine is tijdelijk de leider van de X-Men nu Storm op pad is om Forge terug te vinden: haar ex-geliefde wiens wapen haar mutanten gaven heeft uitgeschakeld.

Uncanny X-Men #223. Script Chris Claremont.

Kort samengevat: ik geniet erg van mijn kerstpakket 🙂

Klute (1971) is een zeer onderhoudende thriller van regisseur Alan J. Pakula en de eerste van zijn drie zogenoemde paranoia trilogie waartoe The Parallax View (1974) en All the President’s Men (1976) toebehoren.

Klute is de achternaam van detective John Klute (Donald Sutherland) die de verdwijning van zijn vriend Tom Gruneman onderzoekt. Zijn eerste halte in het onderzoek is de callgirl Bree Daniels (Jane Fonda) omdat er in het kantoor van Gruneman een obscene brief is gevonden die aan haar geadresseerd is.

Het spel van Sutherland en Fonda is voortreffelijk, en het camerawerk is een speciale vermelding waard. Wellicht zegt de naam van director of photography Gordon Willis (1931-2014) je niets, maar zijn werk heb je vast en zeker eerder gezien. Hij was DOP voor bovenstaande films en klassiekers als The Godfather Trilogie, Annie Hall, Manhattan, Malice en nog veel meer puike films. Zijn unieke manier van filmen vereist eigenlijk een nadere studie, maar voor nu hou ik het op een paar frames uit Klute.

Kijk maar eens goed naar Willis’ interessante manier van kadreren die het gevoel van paranoia en gevangenschap overbrengt. Willis maakt maximaal gebruik van het brede cinemascoop beeld door de personages vaak extreem links of rechts te kadreren. Tegelijkertijd toont hij vaak kaders binnen het filmkader. We zien Bree vaak ingekaderd binnen het filmkader, zoals in het shot waarin ze in een telefooncel staat. In sommige shots is er zelfs bijna geen ruimte meer voor haar, alsof ze geen kant op kan. Vakwerk.

Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.