Een splash-page van Iron Fist #10 (1976). Net als de eerder gepubliceerde openingspagina van Sensational She-Hulk staan de credits geschreven in de krant. Kennelijk heeft John Byrne net zo’n liefde voor The Daily Bugle als ondergetekende. Of het moet dit keer het idee van schrijver Chris Claremont zijn geweest om de strip met de krant te beginnen. In ieder geval wordt narratieve middel vaker gebruikt in de comics van Marvel.
Niet alleen Spider-Man staat vaak op de voorpagina van The Daily Bugle. Ook andere superhelden maken hun opwachting in New Yorks meest gelezen krant. Dat bewijst deze mooie splash-page van John Byrne.
Rechtsboven, onder de kop van het artikel staan de credits van de comic Sensational She-Hulk #49. Bovenaan staat de handtekening van de meester himself.
Mijn eerste echte kennismaking met the Avengers was de Nederlandse uitgave De VergeldersSpecial #1 uit 1983. Van Juniorpress natuurlijk. In dit eerste deel wil de Amerikaanse overheid dit superheldenteam het liefste opdoeken omdat ze een gevaar zouden zijn voor de nationale veiligheid. In bovenstaand plaatje lopen de superhelden het gerechtsgebouw van New York binnen om een hoorzitting van de senaat bij te wonen. Uiteraard wordt er uiteindelijk in het voordeel van the Avengers beslist als ze wederom de Amerikanen hebben beschermd tegen een groot gevaar.
Ik vind zo’n hoorzitting typisch iets voor the Avengers. Net zoals het terugkerende gebakkelei over wie de leider van het team moet worden. En niet te vergeten: dat de samenstelling van het team nog wel eens veranderde. Smullen vond ik dat soort dingen altijd.
Script: Steven Grant
Tekeningen: John Byrne en Dan Green.
In deze aangrijpende scène uit Fantastic Four #277 worden Sue Storm en Reed Richards gemarteld in de hel door Mephisto, Marvels versie van de duivel.
Het stripplaatje waarin Mephisto op zijn troon zit, vind ik bijzonder mooi getekend met een sterke compositie. Het rechter plaatje waarin Mephisto de elastische Reed uit elkaar trekt, hakt er ook behoorlijk in. Hier wordt Reeds superkracht tegen hem gebruikt.
De comic is opgenomen in Fantastic Four Visionariesby John Byrne #6 die ik laatst in de aanbieding kocht bij stripwinkel Jopo de Pojo. Ik kocht die dag ook nog #0 van de John Byrne FF-reeks. Nu heb ik delen 0,1,2,5,6 en 7. Dat is aardig wat. Ik maak liever op deze manier de reeks van Byrnes compleet dan door een omnibus te kopen. Dat is weliswaar makkelijker, want je bent in één keer klaar. Toch vind ik die heel dikke omnibussen niet fijn lezen.
Nog een paar te gaan dus. Ondertussen geniet ik erg van de jacht naar de missende deeltjes. Vooral als ik ze bij toeval in een uitverkoopbak aantref.
Jopo de Pojo
Het was voor het eerst dat ik Jopo de Pojo in Haarlem bezocht sinds nieuwe eigenaar Mark Marijnen de winkel overnam van Silvester Strips. Sindsdien is het assortiment goed verbreed. Uitgeverij Silvester verkocht natuurlijk vooral de strips die ze zelf uitgaf. Tenminste, daar leek wel de nadruk op te liggen.
Verkoper Dimitri is gelukkig gebleven. Een zeer aardige en enthousiaste gast die altijd goede leestips heeft. Hij vertelde me dat Mijn vriend Spider-Man goed loopt in de winkel. Het laatste exemplaar was die week net over de toonbank gegaan, maar er zouden snel weer nieuwe exemplaren binnenkomen. Dat klinkt deze auteur natuurlijk als muziek in de oren. Bij Jopo de Pojo verkopen ze namelijk ook aardig wat comics, dus een deel van de doelgroep van het boek komt daar dus ook over de vloer. Hoewel eigenlijk iedere stripfan zich wel in mijn verhaal zal kunnen herkennen.
Stripcollega Marcel Haster maakte deze reportage over Jopo de Pojo. Hierin wordt ook uitgelegd waar die naam nu eigenlijk vandaan komt.
De afgelopen dagen las ik weer wat deeltjes van John Byrne’s Fantastic Four-verhalen. Ik heb nog niet alle comics van zijn run gelezen, maar toch kan ik al zeggen dat ik het heel fijne strips vind.
Byrne werkte zo’n vijf jaar aan deze serie als schrijver en tekenaar. Fantastic Four #232–295, July 1981-October 1986. Volgens velen is het een klassieke periode. Na de run van Stan Lee en Jack Kirby, zijn dit de beste FF-verhalen.
Op Comic Cook Resources staat een uitgebreid interview met Byrne uit 2000 over zijn comics. Dit is de sectie over de Fantastic Four.
MDT: As one of the series that you helped define, what was it that drew you to write and draw the Fantastic Four?
JB: First Marvel comic I was aware of as such. I’d seen some of the monster titles, at the barber shop, mostly, but it was not until FF5 that I really recognized that this was another publishing entity, though not yet as “Marvel Comics”. FF5 blew me away on a lot of levels. It was — again, something I would learn later — the first collaboration between Jack Kirby and Joe Sinnott, for instance. The artwork is truly superb. Plus, with the combination of art and writing, the book had an “edge” like nothing DC was putting out at the time. And it was a time-travel story. I’m a sucker for time-travel stories.
MDT: Your run consisted of a little over 5 years worth of work. The only creator that’s lasted longer is Claremont on X-Men. What kept you going on FF as long as you did?
JB: Didn’t Paul Ryan do more FFs than I? Either way — the love of the characters was what kept me there. And, in many respects, it was what inspired me to leave. I felt I could no longer give the characters their due.
MDT: You left the series in the middle of one of the bigger storylines that was unfolding. Can you explain what happened at that time?
JB: A lot of factors, most internal office politics, contributed to my finding myself in a position, creatively, where doing the best work I could was simply not good enough. Not for the FF, anyway. I fear I am one of those artists who is heavily impacted by the environment in which he works. The work suffers if I am not happy, and in those final years of Shooter’s reign, I was most definitely not happy!
MDT: From your portrayal of the FF in other books you’ve written for Marvel, it’s obvious that you still have a place in your heart for the FF. What would prevent you from going back to the Fantastic Four? Do you still have stories to tell for them?
JB: I still have FF stories, but Thomas Wolfe said “you can’t go home again”, and I am inclined to agree. The FF was an important chapter of my life, and I am well pleased with most of the work I did there, but in the years since that work has taken on an almost mythic quality in the hearts and minds of many fans. “Second only to Lee and Kirby” I hear, often. So, if I were to return, I would find myself in the unenviable position of competing with my own legend.
[…]MDT: Favorite Story? Favorite Character? Favortite Villain (besides Doom)? And the whys…
JB: The Thing is probably my favorite member of the FF, so I expect it would come as no surprise that “This Man, This Monster”, FF 51, is far-and-away my favorite story. The first Galactus trilogy is a knockout, too, deus ex machina ending notwithstanding. My favorite villain, other than Doom, is the Super Skrull, though oddly enough I did not use him in my run on FF. Used him in ALPHA FLIGHT and later in NAMOR, though.
MDT: A bevvy of writers have reduced Doom to cruel or simply without conscience. The great ones have given us many facets with which to view him, as I believe you have done in every instance, in fact believing one day you would revive Super-villian Team-Up or get Doom his own mini-series. What makes Doom such an incredible villain to write for most writers?
JB: Honor. Nobility. The dichotomy of his character. He is cruel and largely without conscience, and yet he can show passions, display curious, self contained virtues that set him apart from any other villain. Plus he’s really fun to draw!
Dit is een van de beste portretten van Wolvie ooit.
Vandaag weer Wolverine #1 t/m 3 herlezen van Juniorpress. De Nederlandse reeks waar ze in 1990 mee begonnen. En dat deden ze met een verhaal getekend door John Byrne en geschreven door Archie Goodwin.
Wolverine vs. Spore.
In dit verhaal krijgt de kleine rauwdouwer met scherpe klauwen onder andere te maken met de cyborg Geist, een ex-nazi die dictators van dienst is. En met Spore, een levende drug die mensen consumeert. Toentertijd was ik heel blij dat Juniorpress Wolverine ook uitgaf: hij was en is een van mijn favoriete X-Men, en eigenlijk ook een van mijn favoriete Marvel-helden.
Hier enkele van de covers van dit zevendelige verhaal. Het zijn een paar van mijn favoriete Wolverine covers.
Dit is een van de beste portretten van Wolvie.
In de klauwen en onderaan het metaal waar de klauwen uitschieten, zien we het gezicht van Geist gereflecteerd.
Klaus Janson inkte de tekeningen in heel dunne inktlijnen. Die zorgen ervoor dat het werk van Byrne er daardoor anders uitziet, dan wanneer hij zijn eigen werk inkt. De dunne lijnen maken het werk iets ruiger, meer ongepolijst, terwijl Byrne vaak dikkere lijnen gebruikt en een iets ‘netter’ eindresultaat bereikt.
Afgelopen woensdag 10 mei was het kennelijk 40 jaar geleden dat de eerste X-Men comic getekend door John Byrne uitkwam. Op de X-Mail-pagina stelde hij zichzelf aan het publiek voor:
Dat blog meldt dus dat het 40 jaar geleden was. Nu is de coverdatum van X-Men #108 officieel december 1977. Zoals je wellicht weet geven coverdata aan wanneer de comics weer door de winkeliers teruggestuurd konden worden. Het is dus nooit de datum waarop een comic uitkwam. Meestal was dat een paar maanden eerder.
Maar goed, zelfs als het niet precies 40 jaar geleden was deze week, dan nog is het een mooie, bescheiden introductie van John Byrne – toch echt een van de betere tekenaars van Marvel van de afgelopen vijftig jaar.
I don’t know John personally. We’ve met but it was many years ago at a convention. He was very nice to me but it was a short interaction.
I started this Tumblr January 3, 2013. As to the why, it was to share my love of his art.
I first started a John Byrne Twitter to quote things he said. After a time I started to post his commissions. Not often or scheduled, maybe one or two a week. People really seemed to like that so I started to post more artwork on Twitter, eventually posting on a daily basis.
Since I was posting artwork daily, it seemed only natural to start a Tumblr where posting images is much easier to do. I’ve been online for many years and I’ve always saved any of John’s art I see. So I had thousands of images ready to be shared with other fans.
Almost 4 years later and I’ve made 8,658 posts and have been lucky to have 11,409 followers enjoying what I do.
Een blog bijhouden van je favoriete stripmaker is ook een vorm van stripliefde natuurlijk. Ik vind het erg tof om al het werk van Byrne zo verzameld te zien, vooral omdat er veel opdrachten van fans tussen zitten en veel pagina’s in potlood. Ongeïnkte pagina’s geven een goed beeld van het vakmanschap van een tekenaar.
Hier een paar voorbeelden van Byrnes fantastische tekenwerk:
Bron: johnbyrnedraws: Spider-Man Vs The Sinister Seven commission by John Byrne. 2006.Bron: Johnbyrnedraws. Hulk Vs DC Heroes commission by John Byrne. 2016.Bron: Johnbyrnedraws. Storm by John Byrne. 2007.Bron: Johnbyrnedraws. Wolverine Vs Wolverine commission by John Byrne. 2015.Bron: comicblah.tumblr.com: Spidey in Black by John Byrne.Bron: Marveltitlepages.tumblr.com Fantastic Four vol.1 #261 (1983) – The Search for Reed Richards
Of superheldinnen nu seksistisch zijn of niet, sommige mensen vinden dat de striptekenaars nog niet ver genoeg gaan en photoshoppen zich naar hun eigen hoogtepunt toe. Zie bijvoorbeeld deze aangepaste cover van John Byrnes She-Hulk:
Het origineel van John Byrne.De wensdroom van sommige geeks.
Grappig hoe de dialoog die She-Hulk uitspreekt nog meer tot zijn recht komt in de tweede versie. Sex(y) sells immers.
Overigens vind ik het grappig hoe mensen de moeite nemen om een blootversie van bestaande stripfiguren te maken. Kennelijk hebben sommige geeks daar behoefte aan. Ik veroordeel het verder niet hoor, mensen gaan hun gang maar. Denk ook niet dat Byrne en Marvel hier wakker van liggen.
Waar ze wellicht wel wakker van liggen, zijn de pornofilms die de laatste jaren zijn uitgekomen. Sinds de superhelden-boom in de bios, wordt er meestal een pornoversie uitgebracht van de betreffende film. Omdat deze als parodieën worden aangeduid, maken ze geen inbreuk op het copyright van de filmstudio’s en uitgeverijen. Zo komen de producenten er dus mee weg.
Donderdag was het Thanksgiving Day. Normaliter heb je daar in Nederland geen boodschap aan, want het is een Amerikaans feestje. Daarom doet The American Book Center er dus wel aan.
Meestal ga ik wel even in de winkel buurten: ik ben vaste klant daar en op Thanksgiving Day krijg je altijd extra korting. Donderdagochtend was ik er vroeg, dus het was nog lekker rustig in Amsterdam en in de winkel. Dit jaar kocht ik Secret Wars, het mega-event van vorig jaar van Jonathan Hickman en Esad Ribic.
Ooit heb ik dat verhaal digitaal gelezen maar haakte ik bij het derde of vierde deel af. Waarom weet ik niet meer precies, behalve dan dat ik het verhaal lastig volgen vond. Ik hoop nu ik alles in een keer door kan lezen het geheel duidelijker is. En ik hoop ook dat het verhaal niet tegenvalt, want dat vind ik de laatste tijd helaas wel vaker.
Als comicliefhebber ben ik behoorlijk event-moe. De laatste jaren is het elk jaar feest en heb ik het idee dat reguliere verhaallijnen weinig ruimte krijgen zich te ontwikkelen omdat er weer een event tussendoor moet.
Secret Wars 2015.
Toen Secret Wars uitkwam in 1984, was dit bijna de eerste in zijn soort. Zo’n event hadden we nog nooit meegemaakt. Daarom heb ik nog steeds warm fuzzy feelings for die twaalfdelige reeks. Ook al zie ik als volwassen lezer heus wel dat het verhaaltje wat gebreken vertoond. Misschien moet ik de bundel van de eerste Secret Wars ook maar eens aanschaffen want ik de kast heb ik alleen de Nederlandstalige edities van Juniorpress staan. Eerst maar eens de nieuwe versie ervan lezen.
Eerder deze week gaf ik mijn ogen de kost toen ik oude Fantastic Four-comics van John Byrne aan het lezen was. De verhalen zijn alweer dertig jaar oud, maar ik kan er nog steeds erg van genieten.
She-Hulk
Toevallig begint Fantastic Four Visionaries Vol.5 vlak na Secret Wars. She-Hulk is tijdelijk lid van het team omdat Thing op Battleworld is achtergebleven. In de eerste paar comics heeft She-Hulk niet gek veel te doen. Byrne doet ook verdomd weinig om haar personage uit te diepen. Pas in de laatste comic van de bundel speelt ze de hoofdrol als een paparazzo foto’s van haar maakt terwijl ze zont op het dak van het Baxterbuilding. Topless foto’s van She-Hulk zijn immers veel geld waard.
Ik weet niet of Byrne daarna nog veel met She-Hulk doet in de verhalen. Vol. 6 ontbreekt namelijk nog in mijn collectie. Het zou goed kunnen dat Byrne She-Hulk in zijn maag gesplitst kreeg van hoofdredacteur Jim Shooter toentertijd. Secret Wars moest de status quo van veel helden veranderen om de serie interessant voor de lezers te maken. Het bekendste voorbeeld hiervan is natuurlijk Spider-Mans zwarte kostuum dat een symbiont bleek te zijn.
Collecting the 80s
De Marvel Comics uit de jaren tachtig zijn tegenwoordig over het algemeen nog zeer genietbaar. Ik vind het ook leuk dat ik steeds meer strips uit die tijd in de kast heb staan, zodat ik langzaam steeds meer plotjes en subplotjes uit die tijd leer kennen.
De uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen deed me meteen aan deze Spider-Man-cover denken:
Het zou me niets verbazen als Trump uiteindelijk een schurk als Red Skull blijkt te zijn. Laten we hopen dat het Amerikaanse congres het meeste van zijn domme plannen tegenhoudt en escalatie weet te voorkomen.
De uitslag verbaast me overigens wel. Ik was niet per se fan van Hillary, maar van de twee kandidaten was zij de minst erge. Uiteraard heb ik geen bezwaar tegen een vrouw in die positie, graag zelfs, maar ik geloof niet dat Hillary’s programma nu zo progressief is.
Wat is er toch aan de hand met Amerika dat van alle mogelijke presidentskandidaten men op deze twee is uitgekomen? In de afgelopen weken heb ik niets over de verkiezingen geschreven, want eerlijk gezegd ben ik behoorlijk Trump murw: sociale media stonden er vol mee. Ik had gehoopt dat als Hillary gewonnen zou hebben, we het weer over andere dingen konden hebben die besproken moeten worden.
Weet ik veel, Zwarte Piet bijvoorbeeld. (Grapje natuurlijk, laten we het online eens over positieve en leuke dingen hebben in plaats van alleen maar te discussiëren en te vingerwijzen.)
Maar nu Trump het Witte Huis in gaat, een naam die opeens een beetje racistisch klinkt, zullen de verontwaardigde stemmen vooralsnog niet verstomd zijn. En terecht, want hoe kan het dat men een belastingontduikende, vrouwenaanrandende blanke racist verkiest boven een intelligente vrouw met jaren ervaring in het wespennest die politiek heet?
Kennelijk zijn racistische, door testosteron gedreven dictators in, kijk maar naar Rusland en Turkije.
Trump zit maar voor een persoon in het Witte Huis en dat is Trump zelf. Iemand die iets anders denkt, vergist zich. Toch, dit is dus democratie in actie. Ook idioten mogen stemmen immers. Of zoals stand-up comedian George Carlin dat zo treffend zei: ‘Never underestimate the power of stupid people in large groups.’
Nog een gezellige stemming in Café Thijssen.
Gisteravond zaten Linda en ik even in Café Thijssen in Amsterdam. Daar werden de verkiezingen op de voet gevolgd. Men serveerde typisch Amerikaanse hotdogs en bier en het café hing vol met Amerikaanse vlaggen. Ik sprak nog even met de barvrouw en die hoopte ook dat Hillary zou winnen. Als Trump dan toch president werd, dan wordt hij waarschijnlijk snel neergeschoten. Niet dat we daar dan veel mee opschieten, zei ze. Ik moest meteen aan de film The Deadzone denken. Alleen werd daar de Trump-figuur neergeknald voordat hij in het Witte Huis zat en op de Rode Knop kon drukken.
Hoe dan ook, we dachten allebei dat Hillary nog wel zou winnen en thuis zette ik voor de grap deze foto online:
Captain America in het Witte Huis, dat zou nog eens wat zijn. Ik zou meteen op hem stemmen. Nu komt geen superheld(in) er, maar een (super)schurk.
Recent kwam ik een paar mooie She-Hulk illustraties tegen van John Byrne.
1993 – She-Hulk by John Byrne, colours by Matt Webb. Bron: marvel1980s.tumblr.comShe-Hulk by John Byrne & Matt Webb. 1994. Bron: johnbyrnedraws.tumblr.com
Ze deden me eraan herinneren dat ik Byrnes run op She-Hulk altijd al een keer heb willen lezen. Van de grote comicmeesters uit de jaren tachtig is Byrne een van mijn helden en strips door hem getekend en geschreven lees ik dan ook graag. Het is prachtig vakwerk en er is veel wat ik tot nu toe nog niet heb kunnen lezen. In de reeks The Sensational She-Hulk (1989-1994) waarvan Byrne enkele deeltjes maakte, is Jennifer Walters zich ervan bewust dat ze een stripfiguur is. (Ja, ja, net als Deadpool, maar dan een decennium of wat eerder.) Het is een eigenlijk een satire op comics en dus zeker het lezen waard.
Vanwege de rechten
Sowieso vind ik het erg grappig dat She-Hulk oorspronkelijk door Stan Lee en John Buscema bedacht is om ervoor te zorgen dat niemand anders een vrouwelijke variant van de Hulk zou bedenken en daar copyrights op zou hebben. Volgens deze interessante video was dit omdat men bang was dat de producenten van de televisieserie rondom het groene monster wellicht een vrouwelijke variant zouden bedenken en daarvan de rechten zouden bezitten. Een beetje lullige reden om iets te creëren kan dus toch veel moois opleveren.
In dezelfde video wordt ook kort en bondig uitgelegd dat Jennifer Walters haar krachten krijgt doordat een bloedtransfusie van Bruce Banner. De advocate is door een gangster neergeschoten en haar neef Banner is de enige wiens bloed verenigbaar is met haar dna. She-Hulk is echter wel anders dan de Hulk: Walters ziet het haar krachten niet als een vloek en is graag She-Hulk. Ook hoeft ze niet boos te worden om te transformeren in de groene schoonheid. Hoewel ze gezien kan worden als een sexy male fantasy, schuilt er veel meer achter She-Hulk dan je zou vermoeden. Ze is zelfs te beschouwen als een feministisch symbool.
Thanos vs Hulk & She-Hulk. Commission 2013. Bron: johnbyrnedraws.tumblr.com
Een splash-page van Iron Fist #10 (1976). Net als de eerder gepubliceerde openingspagina van Sensational She-Hulk staan de credits geschreven in de krant. Kennelijk heeft John Byrne net zo’n liefde voor The Daily Bugle als ondergetekende. Of het moet dit keer het idee van schrijver Chris Claremont zijn geweest om de strip met de krant te beginnen. In ieder geval wordt narratieve middel vaker gebruikt in de comics van Marvel.
Mijn eerste echte kennismaking met the Avengers was de Nederlandse uitgave De Vergelders Special #1 uit 1983. Van Juniorpress natuurlijk. In dit eerste deel wil de Amerikaanse overheid dit superheldenteam het liefste opdoeken omdat ze een gevaar zouden zijn voor de nationale veiligheid. In bovenstaand plaatje lopen de superhelden het gerechtsgebouw van New York binnen om een hoorzitting van de senaat bij te wonen. Uiteraard wordt er uiteindelijk in het voordeel van the Avengers beslist als ze wederom de Amerikanen hebben beschermd tegen een groot gevaar.
Het stripplaatje waarin Mephisto op zijn troon zit, vind ik bijzonder mooi getekend met een sterke compositie. Het rechter plaatje waarin Mephisto de elastische Reed uit elkaar trekt, hakt er ook behoorlijk in. Hier wordt Reeds superkracht tegen hem gebruikt.
Bron: John Byrne Draws.
Meestal ga ik wel even in de winkel buurten: ik ben vaste klant daar en op Thanksgiving Day krijg je altijd extra korting. Donderdagochtend was ik er vroeg, dus het was nog lekker rustig in Amsterdam en in de winkel. Dit jaar kocht ik Secret Wars, het mega-event van vorig jaar van Jonathan Hickman en Esad Ribic.
Ik weet niet of Byrne daarna nog veel met She-Hulk doet in de verhalen. Vol. 6 ontbreekt namelijk nog in mijn collectie. Het zou goed kunnen dat Byrne She-Hulk in zijn maag gesplitst kreeg van hoofdredacteur Jim Shooter toentertijd. Secret Wars moest de status quo van veel helden veranderen om de serie interessant voor de lezers te maken. Het bekendste voorbeeld hiervan is natuurlijk Spider-Mans zwarte kostuum dat een symbiont bleek te zijn.
Het zou me niets verbazen als Trump uiteindelijk een schurk als Red Skull blijkt te zijn. Laten we hopen dat het Amerikaanse congres het meeste van zijn domme plannen tegenhoudt en escalatie weet te voorkomen.
