Tag: Joris Vermassen

Categorieën
Strips

Jan van Doornspeek wint Plastieken Plunk 2015

Openingsscène uit De wachtkamer

De Plastieken Plunk is gewonnen door Jan van Doornspeek. De jury achtte zijn De wachtkamer het beste korte stripverhaal van het afgelopen jaar.

Openingsscène uit De wachtkamer
Openingsscène uit De wachtkamer

Hoe ik dat weet? Ik zat samen met Joris Vermassen en voorzitter Willy Linthout in de jury dit jaar. In een restaurant in Gent kwamen we afgelopen zaterdagavond samen om tijdens het diner te vergaderen over de acht strips op de shortlijst. Ik vond het erg leuk om Linthout eens te ontmoeten, alweer 33 jaar is hij de schrijver en tekenaar van de Urbanus-strip. Ook  maakte hij meer persoonlijke strips zoals Het jaar van de olifant en Wat wij moeten weten. Vermassen had ik al eens eerder ontmoet en geïnterviewd over zijn graphic novel Het zotte geweld, dus dat was een aangenaam weerzien.

plastieken_plunkWe hebben voor De wachtkamer gekozen omdat Van Doornspeek in een paar bladzijden een echt personage neerzet en hij de psychologische toestand van dit personage op een interessante wijze visualiseert. Het verhaal eindigt bovendien met een aardige en onverwachte twist. Er waren nog een paar andere boeiende strips bij de shortlist van acht trouwens. Al viel het ons op dat sommige verhalen wat stuurloos aanvoelden en bij sommige het visuele aspect wat achter bleef. Dat waren enkele zake die tijdens het diner ter sprake kwamen.

De publieksprijs werd gewonnen door Floris de Smedt. Hij stuurde een aflevering in van de strip Kapitein Ansjovis die eerder in Spirou is afgedrukt. Ook deze kon ons trouwens bekoren. Journalist Wouter Adriaensen schreef er een artikel over op de site van Stripgids en sprak kort met de winnaars.

De winnaars werden bekend gemaakt in café Het Onverwacht Geluk, waar we nog gezellig enige pintjes achterover sloegen op de winnaars en de strips. Van Doornspeek krijgt als hoofdprijs een geboetseerde Plunk – gemaakt door Luc Cromheecke himself en 250 euro prijzengeld. De publieksprijs bestaat uit 50 euro en een eervolle vermelding.

Categorieën
Strips

Dit is de shortlist Plastieken Plunk 2015

De organisatie van de Plastieken Plunk, de jaarlijkse prijs voor het beste korte stripverhaal van het afgelopen jaar, heeft de shortlist bekendgemaakt:

Eindelijk zijn ze bekend: de acht finalisten die de annalen van de geschiedenis zullen ingaan als de titanen die het aandurfden mee te dingen naar de Plastieken Plunk 2015. Zwetend en bevend betreden zij het strijdtoneel. Hun namen weerklinken als een bazuinstoot in een nonnenklooster:

  • Coralie Laudelout met De Poppenfabriek
  • Jeroen Janssen en Hilde Baelen met Het onwaarschijnlijke maar waargebeurde verhaal van de Rwandees die meedeed aan de Afrikaanse Expeditie van Ché Guevara
  • Floris De Smedt met Kapitein Ansjovis – Het Spookhuis
  • Wasco met Reis naar de maan
  • Nina Van Denbempt met Runbeast & Lola in Technoland
  • Jan van Doorsnpeek met Wachtkamer
  • Cecilia Valagussa met Raas Van Gaverestraat
  • Valentine Gallardo met It’s not about Cheese

Wat merken wij op aan de inzendingen dit jaar? Dat er minder waren dan anders, slechts 48 strips bereikten ons. Dat ligt uiteraard aan het feit dat de kleine vissen begrepen hebben dat het menens is, De Plastieken Plunk is er voor de giganten onder ons. We merken dat er steeds meer vrouwen van het tegenovergestelde andere geslacht meedoen en dat vinden we meer dan puik. Tevens valt op dat er vier verschillende nationaliteiten op de shortlist staan, waarschijnlijk door de versoepeling van onze taalregels. We merken ook dat de stripmakers onder ons eindelijk doorhebben dat de Plastieken Plunk niet discrimineert op basis van genre. Dit jaar hebben we non-fictie, autobio, journalistiek, avonturenstrips, filosofie, humor en nog van dat. En we merken ook dat er voor het eerst een finalist de regels goed gelezen heeft en de jury heeft trachten omkopen met Italiaanse salami. (Njam, njam Coralie!)

En nu is het aan de lezers en de fans en grootmoemoe en nonkel Jef om te stemmen voor de publieksprijs. Die is 50 euro waard. Stemmen kan op onze splinternieuwe site:

http://www.plastiekenplunk.be

En dat tot 4 december middernacht want op 5 december komen wij allen samen in Café Het Onverwacht Geluk in de Burgstraat 58 te Gent om gratis drank te drinken en de winnaar van De Plastieken Plunk 2015 te overdonderen met lofbetuigingen.

Dit nieuws betekent dat juryleden Willy Linthout, Joris Vermassen en ondergetekende op 5 december gaan eten om de winnaar uit te kiezen. Ik ben erg benieuwd hoe die avond zal verlopen.

plastieken-plunk-2015

Categorieën
Strips

Deadline Plastieken Plunk is 1 november

In samenwerking met Pulp Deluxe organiseert De Vlaamse Onafhankelijke Stripgilde dit jaar voor de achtste keer de uitreiking van De Plastieken Plunk. Dat is een jaarlijkse prijs voor de beste Nederlandstalige of tekstloze kortstrip. Insturen kan nog tot 1 november.

plastieken_plunkIk besteed ieder jaar graag aandacht aan deze stripprijs omdat het korte stripverhaal ook gekoesterd en gevierd moet worden. Dit jaar ben ik ook nog eens gestrikt als een van de juryleden, dus dan kan een dergelijk berichtje als deze natuurlijk helemaal niet meer achterwege blijven. Samen met Willy Linthout en Joris Vermassen mag ik over de inzendingen die de shortlist halen oordelen.

Uit de inzendingen kiezen de organisators een shortlist van acht stripverhalen. Die verschijnen in de tweede helft van oktober op de site van de Plastieken Plunk. Vervolgens kunnen het verzamelde internet en alle familieleden stemmen voor de publieksprijs. De gelukkige winnaar daarvan krijgt vijftig euro’s.

Op 5 december komt de jury samen die uit de acht genomineerden een eindwinnaar kiest. Op diezelfde avond wordt de winnaar in café Het Onverwacht Geluk te Gent bekendgemaakt. De eindwinnaar wint 250 euro.

Waar je strip precies aan moet voldoen, kun je in dit reglement lezen.

Aanmelden kan hier.

Spokenuur van Thijs Desmet was vorig jaar de winnaar trouwens.

En wie nog steeds niet weet wie die Plunk eigenlijk is – foei! – kan hier terecht. Mooi hè, dat internet?

Categorieën
Strips

Mijn favoriete strips van 2014

Een lijstje met strips uit 2014 die ik van harte aanbeveel.

Normaliter doe ik niet aan eindejaarslijstjes en ik ga je ook niet vervelen met succesverhalen van hoe goed of hoe slecht het afgelopen jaar ging als freelancer. Niet alleen fungeert mijn blog al aardig als dagboek, waarin mijn stappen en gedachten goed te volgen zijn, ook denk ik dat er maar weinig mensen zitten te wachten op dergelijke stukken.

Wat mij opvalt is hoe verschillend de top tienen van collega’s zijn. En die verschillen merk ik al bij de recensies. Soms krijgt een strip maar liefst vijf sterren terwijl ik voor het betreffende boek slechts twee of drie sterren over heb. En andersom. Dat recenseren blijft dus eigenlijk maar een arbitraire bedoeling.

Daarom een lijstje met dit jaar uitgekomen strips waar ik het meeste leesplezier aan ontleende. Leesplezier komt voort uit een goed geschreven verhaal of fantastische tekeningen. Als beiden voorkomen in een strip, ben ik helemaal blij.

Op alfabetische, en dus willekeurige volgorde:

Het eerste plaatje van Polza uit Blast 4.
Het eerste plaatje van Polza uit Blast 4.

Blast 4: Nu maar hopen dat de boeddhisten zich vergissen (Manu Larcenet)
Een van de beste series die ik ooit heb gelezen. Larcenet is een meesterverteller. Dit jaar kwam eindelijk het vierde en laatste deel uit. Blast draait om Polza, een kolossale man die een heftig visioen krijgt na de dood van zijn vader. Polza noemt dit visioen de blast en besluit zich hierna terug te trekken uit het dagelijks leven en te zwerven, op zoek naar een nieuwe blast. Dan wordt hij opgepakt en verhoord door de politie op verdenking van moord.
seconds-coverSeconds (Bryan Lee O’Malley)
Een mooi sprookjesachtig science fiction-verhaal over de universele wens om fouten te herstellen.

sugar-serge-baekenSugar (Serge Baeken)
De veelzijdige grafisch kunstenaar Serge Baeken toont in het stripalbum Sugar het leven van alledag door de ogen van de kat. Het grafisch oogstrelende en vernuftige stripalbum is een hoogtepunt uit zijn oeuvre.

suikerschedelSuikerschedel (Charles Burns)
In de albums X, De Korf en Suikerschedel mengt Burns de beeldtaal van Hergés Kuifje met elementen van het werk van Willam Burroughs en met een flinke scheut David Lynch. Het resultaat is verbluffend en, vooral de finale, ontroerend. Burns brengt in Suikerschedel alle puzzelstukjes van de voorgaande delen mooi samen in een ontroerende finale die blijft intrigeren.

wespendief_coverDe terugkeer van de wespendief (Aimée de Jongh)
De eerste graphic novel van Aimée de Jongh smaakt naar meer. De Jongh toont in dit verhaal haar talent voor visueel vertellen en laat zien dat ze een van de beste stripmakers van Nederland is. Wat mij betreft ieder jaar zo’n mooi album. Ik interviewde haar een paar maanden geleden over dit album en haar andere strips.

zotte_geweld_coverHet zotte geweld (Joris Vermassen)
Het zotte geweld van Joris Vermassen is een ontroerende striproman waarin de stripmaker een goede balans weet te vinden tussen tragikomische elementen en waarachtige, emotionele scènes. Stand-upcomedian Tom Steurs verkeert in een levenscrisis. Met zijn carrière wil het niet echt vlotten, zijn relatie verloopt stroef en zijn geliefde zus Elke ligt doodziek in het ziekenhuis. Een mooi en intiem verhaal waar ik het bijkans niet droog bij hield.

Categorieën
Mike's notities

Een kwestie van perspectief

Soms biedt een gesprek met vreemden nieuwe perspectieven.

vakantie-fritz-vd-heuvelDe vakantie is weer voorbij. Op het basisschoolpleintje achter ons huis gillen de kids weer als ze in de pauze worden gelucht. Gisteren had ik mijn eerste videoklus na de vakantie.

Ik was aan het werk voor de Eye Care Foundation, een organisatie die oogoperaties in derdewereldlanden mogelijk maakt. Samen met Maaike van Veen interviewde ik drie werknemers van Eye Care die de organisaties vertegenwoordigen in het buitenland en ervoor zorgen dat de oogzorg daar in goede banen worden geleid. Erg interessant om mensen uit Cambodja, Vietnam en Nepal te spreken over hun werk en over hun leven daar. Dat biedt namelijk nieuwe perspectieven op hoe we hier leven en werken.

Maken we ons hier al boos als de trein weer eens een paar minuten vertraagt is of uitvalt, in Nepal ligt vaak 18 uur per dag het elektriciteitsnet plat omdat het te lang droog is. (Gelukkig bieden aggregaten uitkomst.) In Vietnam kan je maar beter niet eerlijk zeggen of bloggen wat je van je overheid vindt, want dan ben je je leven niet meer zeker. En je familieleden ook niet. En zelfs als je je als een voorbeeldig burger gedraagt, dan nog kun je eens per maand een telefoontje verwachten van een ambtenaar die je ondervraagt over je werk en privéleven. Dat soort onzin zouden we hier niet accepteren. Gelukkig kunnen we ons hier druk maken over de privacyschending van Facebook.

Ik wil hiermee zeker niet onze eigen problemen bagatelliseren, want een domme rechtse regering die de crisis doet voortduren en niet hard genoeg optreedt tegen het bankwezen is ook onnodig vervelend. Daarnaast zijn er genoeg problemen in de Nederlandse samenleving die aangepakt moeten worden. En als je nu al een tijd op de bank zit omdat je geen baan kan vinden in je sector of daarbuiten, is dat enorm beroerd. Nog erger als je je gezin niet kunt onderhouden en afhankelijk bent van een voedselbank om de monden te voeren. Of [vul hier zelf je eigen leed in].

Je hoeft je eigen situatie niet meteen weg te relativeren omdat anderen het nog slechter hebben. Alles is relatief.

Toch vind ik dat we het goed hebben als ik onze situatie vergelijk met die van de drie mannen die ik gisteren interviewde. Ik ben dankbaar voor deze ervaring en de openheid van deze drie heren die ervoor zorgden dat de verre buitenwereld weer iets minder abstract is geworden. Ook ben ik dankbaar voor het feit dat ik nu nog extra van mijn eigen situatie en leven geniet.

Kortom, dus weer hard aan het werk. Vandaag ben ik druk met mezelf voor te bereiden op het interview met stripmaker Joris Vermassen die een prachtige graphic novel maakte met de titel Het zotte geweld. Vrijdag spreek ik hem hierover. Joris maakt onder het pseudoniem Fritz van den Heuvel scherpe cartoons voor de Standaard, waar bovenstaande er eentje van is.