Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Eenzame kerst?

Het lijkt een eenzame kerst te worden voor onze held Spider-Man in Peter Parker, The Spectacular Spider-Man #112 (1985).

De running gag in dit nummer is dat Peter verschillende vrienden spreekt in de hoop uitgenodigd te worden met kerst. Iedere keer wordt het gesprek halverwege onderbroken en gaat Peter weer verder. Hierdoor krijgt men niet de kans de sympathieke jongeman uit te nodigen om aan de kersttafel aan te schuiven.

Zo spreekt Peter Robbie Robertson op de redactie van The Bugle. Joe vertelt dat zijn zoon Randy een paar dagen komt logeren. Kate Cushing onderbreekt het gesprek eventjes om te zeggen dat ze gek wordt van Jameson, die haar de hele tijd lastig valt en op haar vingers kijkt. Als Joe zich omdraait om Peter uit te nodigen voor de kerst is de freelance fotograaf alweer weg. Ook een telefoontje met Harry Osborn loopt in de soep: Harry heeft zijn huilende zoon op schoot, dus echt praten lukt niet.
(Zeer herkenbaar overigens: het blijkt in de praktijk inderdaad heel moeilijk om af te spreken met vrienden die kinderen hebben, maar dat even terzijde.)

En als Peter Tante May aan de telefoon heeft, kookt de pan op het vuur over voordat ze haar neef kan uitnodigen. En zo gaat het nog even door. Peter wil zich niet opdringen bij zijn vrienden en iedereen lijkt al plannen met familieleden te hebben.

Uiteindelijk zorgt Peter voor zijn eigen bezoek, want deze vriend zal hem nooit in de steek laten:

Spec-Spider-Man-112-kerst

Evil Santa
Een tweede plotlijn in dit verhaal van Peter David is niemand minder dan de kerstman. Of eigenlijk: een oplichter verkleed als de kerstman die in het warenhuis kinderen ontvangt en hun verlanglijstjes aanneemt. Ondertussen hoort hij de kinderen uit over wat er nog meer in huis staat. Als dat interessante spullen zijn, komt de kerstman even langs om die spullen te stelen.

Spec-Spider-Man-112-wapen

Dom alleen dat hij ook bij de buurmeisjes van Peter Parker inbreekt waardoor een confrontatie met Spider-Man niet te vermijden is. De kerstman wordt namelijk betrapt door buurvrouw Bambie en als hij zijn wapen trekt, gaat Peters instinkt af. Hij stormt het huis binnen als Spider-Man.

De ‘kerstman’ slaat op de vlucht slaat en rent het dak op. Daar staat hij oog in oog met de echte kerstman. (Hé, dit is het Marvel universum, als daar een Noorse god als Thor kan rondlopen, denk je dan echt dat de Kerstman niet kan bestaan?)

De Kerstman ontmoet echte Kerstman.
‘De Kerstman’ ontmoet de echte Kerstman.

De kerstman dwingt de oplichter zijn leven te beteren. De inbreker staat de volgende dag als kerstman de gestolen waar aan mensen uit te delen. En passant heeft hij nog een boodschap voor Peter van Santa Claus dat hij zijn tante moet bellen. En zo komt het voor Parker toch nog goed deze kerst, die hij gezellig doorbrengt met May, Anna Watson en Mary Jane. Wordt het toch nog knus en gezellig.

Spec-Spider-Man-112-22

De volgende aflevering van Spidey’s web blijven we nog even in de kerstsfeer als Spider-Man en de Kerstman de krachten bundelen om een stel boeven uit te schakelen. Ondertussen wil ik jullie de cover van bovenstaande comic niet onthouden. Deze werd overigens niet gebruikt in de Nederlandse uitgave van Peter Parker. Wellicht was dat omdat dit nummer, namelijk Peter Parker #37 niet met kerst uitkwam maar ergens halverwege het jaar.

Santa laat niet met zich sollen. Illustratie: Mark Beachum.
Santa laat niet met zich sollen. Illustratie: Mark Beachum.
Categorieën
Mike's notities

December 2013: Geen verplichte gezelligheid a.u.b.

Het is weer december! Feestmaand bij uitstek. Maar ook de maand van saamhorigheid en overconsumptie. Een maand met verschillende gezichten dus. In de loop der jaren heb ik me ermee verzoend.

Foto: Jooper.
Foto: Jooper.

 

Fred.
Fred.

Sinds mijn jonge jeugdjaren ben ik allergisch voor verplichte gezelligheid. Dat heeft alles te maken met kerstdagen en gezamenlijk op zondag ontbijten met het hele gezin toen mijn ouders nog niet gescheiden waren. De spanning aan tafel was vaak  te snijden en die gezellig bedoelde samenkomsten ontaarden dikwijls in rondvliegend servies. Daarom kom ik zelden op verjaardagen en had ik altijd een bloedhekel aan kerst: ook een verplicht nummertje waarbij familiebezoek een vereiste is.

Mijn houding veranderde toen ik ontdekte dat je dit soort tradities ook op je eigen manier kunt invullen. Kerst werd een feest toen ik besefte dat ik twee dagen vrij had waarin ik lekker op de bank strips kon gaan lezen. Ik hoefde helemaal niet bij familie langs als ik niet wilde. En zonder kerstboom was het ook prima toeven. En kerstliedjes… ach, wie de radio uithoudt heeft daar binnenshuis ook geen last van.

In de afgelopen jaren heb ik me dus neergelegd bij december, juist omdat ik mijn eigen weg deze maand volg. Ik geniet van de clichés die ieder jaar weer uit de kast worden getrokken en afgestoft worden neergezet. De feestelijke straatverlichting, ach, laten we maar even vergeten dat die veel energie kost terwijl we eigenlijk duurzaam moeten zijn. Kerstfilms kijken, genieten van sneeuwvlokken voor het raam terwijl de verwarming het huis behaaglijk houdt en vrije dagen!

Dit jaar hebben we zelfs een mini-naaldboom geadopteerd die zonder eigenaar was. Fred hebben we hem genoemd. In Fred hangt het zilveren theerobotje dat ik laatst van KLIK heb gekregen. Ik streef ernaar om Fred tot ver na de kerst in leven te houden, want het beeld van weggegooide, halve dode kerstbomen langs de weg in de eerste dagen van het nieuwe jaar vind ik schrijnend.

fred02

MacGuffin
Waar ik ook van geniet is zoiets als het Glazen huis. Drie dj’s die een week lang in het openbaar radio maken en zichzelf laten uithongeren voor een goed doel en allerlei mensen die acties op touw zetten om geld in te zamelen. Ik zal eerlijk zijn: dat goede doel is voor mij niet meer dan een MacGuffin en hoeveel geld er wordt ingezameld interesseert me ook niet. Ik vind het gewoon leuk om de mensen in het glazen huis en de taferelen eromheen te volgen. Entertainment waar je verder niet bij hoeft na te denken.

Zelf heb ik een paar fijne herinneringen aan de eerste twee edities van Serious Request die op de Neude in Utrecht plaatsvonden: toen deed ik namelijk beeldregie en bepaalde dus wat je op de buis en op het web zag. De eerste editie deed ik dat ’s nachts, de tweede overdag. ’s Nachts was altijd het leukste, want dan staan de grootste randdebielen voor het glazen huis. Dronken studenten en andere nachtbrakers. Lachen hoor. Ook een voordeel van de nacht: dan liggen de BN’ers die overdag langskomen om zichzelf te promoten, euh, het goede doel te steunen, al lekker in hun bedjes. Daar heb je dan ook geen last van.

Vriendschap
Aan gezelligheid heb ik dus geen hekel, zolang het maar niet opgelegde gezelligheid is. Ik spreek graag met vrienden af om eens bij te praten en koude winterdagen lijkt samenscholen in een warm café extra fijn. Afgelopen vrijdag zat ik daarom met Peter en Jooper in Le Journal op de Neude in Utrecht.

Peter is op dit moment bezig met een interessant wijkblog. Dit is voortgekomen uit zijn frustratie over hoe dingen door de gemeente werden aangepakt en veranderingen in de buurt waar de bewoners niet bij betrokken werden. Hij zette zijn ongenoegen om in een positieve actie. Dat is bewonderenswaardig en een goede manier om met frustratie om te gaan. De hele buurt heeft hier namelijk profijt van en een kans om dingen te veranderen.

Jooper gaat op dit moment ook lekker: hij is zich steeds meer gaan richten op fotografie en dat werpt zijn vruchten af in de vorm van professionele opdrachten. Volg je interesses en je bewandelt een interessant pad. Fijn om te horen dat het met mijn vrienden zo lekker gaat.

Terwijl we zaten te praten, kwam er een oudere heer op ons af. ‘We zitten hier portretten van mensen te tekenen, vinden jullie het goed dat we jullie ook op papier zetten?’ Dat vonden we uiteraard geen probleem. De twee mannen zitten geregeld in het café om mensen te tekenen. Dit doen ze voornamelijk om het tekenen, niet zo zeer om materiaal te verzamelen voor schilderijen, al komt dat ook wel voor. Tekenen omdat je tekenen zo lekker vindt. Hoe fijn is dat? Ook weer een voorbeeld van je interesses volgen.

tekening_le_journal2

Midwinterfeest
Twee dingen aan december vind ik overigens nog wel moeilijk te verkroppen: vuurwerk is daar een van. Niet dat we dit op oudjaar afsteken, daar ontkom je niet aan. Maar ik hoop dat iedere terroristwannabe die al in september begint met het afsteken van vuurwerk zijn hand eraf knalt. Ook dat overdreven consumeren en hoe dit het midwinterfeest overschaduwt vind ik ergerlijk. (Ja, midwinterfeest, want kerst heeft voor mij geen bal met Jezus te maken.) Het is de drukste tijd van het jaar voor de shoppers. Het consumentenleger dromt met overvolle tassen door de Kalverstraten van Nederland. Wie zich daar schuldig over voelt kan gelukkig een aflaat kopen bij Serious Request.

Nou ja, ook daar hoef je niet aan mee te doen. Ook consumeren is een keuze, net als alle andere clichés deze maand kun je daar een eigen invulling aangeven. Dat is eigenlijk wat ik wil zeggen: hou het dicht bij jezelf, volg je eigen pad en doe vooral geen dingen omdat ‘het zo hoort’. Als boodschap niets nieuws wellicht, maar daarom niet minder waardevol. Wie zijn eigen pad volgt is niet alleen een gelukkiger mens, vaak heeft dit ook positieve invloed op het leven van anderen.

‘Make it so’, zou ik zeggen:

(De Star Trek-video kwam ik op het spoor dankzij Matt Baaij, een andere goede vriend met wie ik die vrijdag zat te koffieleuten.)

Categorieën
Strips

Fijn dat het nut heeft

Wat doe je als stripliefhebber op een druilerige zaterdagmorgen in Amsterdam? Dan bezoek je de stripwinkel. Vandaag was dat Lambiek in de Kerkstraat. Ik was benieuwd hoe het met de mannen ging en ik wilde meteen wat kerstcadeautjes inslaan. Terloops ontdekte ik dat stripjournalistiek zo zijn nut heeft. 

het_jacobs_tekenIn VPRO Gids #50 stond een artikel van mijn concullega Oliver Kerkdijk over Edgar P. Jacobs. Over zijn leven is zojuist een striproman verschenen, getiteld Het Jacobs teken, én er is een nieuw avontuur uit van Blake en Mortimer. Abel Schoenmaker, al jaren een vaste medewerker van Lambiek, vertelde me dat klanten sinds de publicatie van dat artikel specifiek naar deze uitgaven vragen.

Klaas Knol en Boris Kousemaker waren allebei enthousiast over mijn video-interview met Martin Lodewijk dat ik eerder deze week publiceerde.

Nu wil ik zo vaak en divers mogelijk het beeldverhaal onder de aandacht brengen. Mijn blog is daarin een handig stuk gereedschap omdat ik er recensies, besprekingen en video’s kan plaatsen. Soms behandel ik een strip door deze uitgebreid te recenseren, soms wordt het een Minneboo leest en zo nu en dan maak ik een video-interview met een stripmaker. Weet je gelijk wie er achter die mooigetekende pagina’s schuilgaat. En het is leuk om, in het geval van Lodewijk bijvoorbeeld, een stripmaker enthousiast over zijn werk te horen praten.

(Boris en ik hebben ook nog een Daily Webhead opgenomen over het schetsboek van Jim Woodring dat net is binnengekomen. Die komt over ruim een week online.)

Toch vraag ik me soms af of al die moeite wel zin heeft. Of een artikel over een strip, of een interview met een maker, de interesse van mensen in het medium vergroot. Zo’n opmerking als die van Abel bevestigt voor mij dat stripjournalistiek wel nut heeft. En hij niet alleen.

Meer media
Toen ik donderdag dr. Rudi de Vries interviewde over zijn promotieonderzoek over de Nederlandse stripcultuur, vertelde hij me dat de media de laatste jaren meer aandacht hebben voor het beeldverhaal. Een positieve ontwikkeling, want hoe meer mensen weten wat voor mooie albums er verschijnen, hoe meer ze geneigd zullen zijn die albums ook aan te schaffen. Voor zichzelf en voor anderen. Tenminste, dat hoop ik dan maar, want de sector is zeker gebaat bij hogere verkoopcijfers.

Mooie boeken
larcenet_dagelijkse_worstelingZelf heb ik daar vandaag mijn bescheiden steentje aan bijgedragen. De dagelijkse worsteling van Manu Larcenet heb ik bij Lambiek meegenomen. Dit album is recent verschenen in de reeks Oog & Blik Classics en zeer de moeite waard. Daarbij een deel van The Boys aangeschaft – een bijzondere stripreeks over het superheldengenre waar ik voor mijn verjaardag een eerste deel van Paul had gekregen. En Kid Eternity van schrijver Grant Morrison en tekenaar Duncan Fegredd. Ik ben sinds het fantastische boek Supergods in het bijzonder geïnteresseerd in het schrijfwerk van Morrison. (Die blogpost over een quote van hem eerder deze week komt dan ook niet zomaar uit de lucht vallen.)

En we hebben nog wat stripcadeautjes aangeschaft. Maar welke hou ik even voor me, want het moet wel een verrassing blijven natuurlijk.

Categorieën
Strips

Eppo’s kerstspecial 2012: Om alvast in de juiste sfeer te komen

Ben jij al in de kerstsfeer? Ik nog niet echt, hoewel er al genoeg versiering in de straten te zien is, er overal kerstbomen te koop staan en de terugblikken op 2012 op het web oververtegenwoordigd zijn. Mocht je net als ik nog niet in kerstelijke sferen verkeren, dan gaat ongetwijfeld de jaarlijkse kerstspecial van Eppo die sinds gisteren in de kiosk ligt, helpen om in de juiste sfeer te komen. De vierde alweer in even zoveel jaren.

Dit keer speciale kerstafleveringen van Elsje, Eugène, 40 Hours, Hotel Nevelzicht, Liberty Meadows, Floris van Dondermonde, Eppo, Circus Tent, Kinky & Cosy, Flippie Flink en De Ruyter. De aflevering van Amorfati is geinspireerd op het nummer Last Christmas van Wham!, De kerststrip van Esther Verkest van Kim Duchateau kon mij in het bijzonder bekoren:


Verder vertellen de Eppo-stripmakers hoe ze de feestdagen door gaan brengen. De vorige kerstspecial bevatte opvallend veel grimmige en cynische verhalen. De kerstliefhebber kan nu rustig ademhalen, het valt nu reuze mee.

Categorieën
Strips

Sint en Kerstman: Geef strips kado!

Het is weer pakjestijd! Een kado bedenken voor geliefde, vrienden of familie is eigenlijk niet zo moeilijk: geef ze een strip!

Sigmundklaasje. Illustratie: Peter de Wit

Als een van de weinige stripjournalisten van het land voel ik me een beetje een van de ambassadeurs van het beeldverhaal. Ik schrijf en praat graag over strips. Niet alleen in publicaties als de VPRO Gids, ook mijn blogs gebruik ik om nieuwe strips onder de aandacht te brengen, oudere beeldverhalen nog eens aan te kaarten of stripmakers in de spotlight te zetten.

Strip is zo’n rijk medium: er zit voor iedereen wel wat wils tussen. Van complexe beeldverhalen voor volwassenen die ook wel graphic novels genoemd worden tot luchtig, humoristisch vermaak en alles daartussen.

Om je opweg te helpen kun je de recensies op mijn blog lezen, de artikelen in de rubriek Minneboo leest en de recensies op de site van Zone 5300. Maar stap gerust ook de betere boekhandel en vooral een stripwinkel binnen. Daar hebben ze aan een half woord genoeg om je met het juiste album naar huis te sturen. En de ontvanger zal blij verrast zijn, want laten we eerlijk zijn: sokken, cd’s, luchtjes en make-up hebben mensen al meer dan genoeg.

Signeersessies
Wie de winkels in December bezoekt, heeft ook grote kans de strips uit de handen van de makers zelf te kunnen kopen. Er zijn namelijk aardig wat signeersessies door het land. In Amsterdam in boekwinkel Selexyz Scheltema bijvoorbeeld de volgende:

Zaterdag 1 december 15:00: Mick Peet en Erik Varekamp signeren het nieuwe deel uit de serie Agent Orange. Deel 5 De affaire King Kong.

Zaterdag 15 december 14:00: Jean-Marc van Tol signeert Fokke en Sukke: Het afzien van 2012.

En in stripwinkel Silvester te Haarlem is op 1 december een grote signeersessie met:
Eric Heuvel (January Jones, Bud Broadway, Geheim vd tijd)
Peter Nuyten (Apache Junction, Auguria)
Schwantz (Beestjes)
Gerben Valkema (Elsje)
Peter de Wit (Sigmund)

Het is natuurlijk helemaal tof om een krabbel of tekening te hebben in de strip die je kado geeft (of voor jezelf koopt).

Veel kado- en leesplezier bij Sint en Kerstdagen gewenst!

Categorieën
Video

Kerst 2011: Wraak op een lullig kerstnummer

Illustratie: Merel Barends

Kerstliedjes zitten zo bij me ingebakken dat ik ze nooit meer uit mijn hoofd krijg. Sterker nog: vaak spoken ze in augustus al spontaan door mijn brein. Verschrikkelijk natuurlijk om in een zonovergoten Nederland opeens Last Christmas van Wham! te gaan neuriën. Gelukkig kan ik met het plaatsen van deze webvideo gepaste wraak uitoefenen op de homo-erotische heren van Wham!, hun jaren tachtig-kapsels en die verschrikkelijke synthesizer die dit nummer overheerst.

Maar dat niet alleen… heb je wel eens goed naar de tekst geluisterd?

Last Christmas, I gave you my heart
But the very next day, You gave it away
This year, to save me from tears
I’ll give it to someone special

Een jaar na dato heeft hij nog steeds last van het feit dat ze hem dumpte. Een jaar later… kom op zeg! Wat een aansteller. En sterker nog: hij is nog steeds niet over haar heen:

Now I know what a fool I’ve been
But if you kissed me now I know you’d fool me again

Gelukkig is het later in George Michaels carrière nog goed gekomen en heeft hij nog een paar mooie albums gemaakt waardoor ik hem Last Christmas bijna kan vergeven. Bijna. Al het begin is moeilijk, moet je maar denken.

Geen idee wat de lulligste kerstvideoclip aller tijden is, maar die lulligheid van Last Christmas wordt door deze parodie uitstekend geïllustreerd.

En oh ja: Merry X-Mas.

Psychiater Sigmund weet gelukkig wel raad met die viespeuken van de rooms-katholieke kerk:

Verder vind ik dit een aardige actie. Dit soort weerstand zie ik graag in dagen waarin de dwaallichten weer overal te horen zijn. Gisteren zag ik een item bij het NOS Journaal, waarin mensen helemaal uit hun dak gingen omdat ze over Jezus mochten zingen. De nachtmis meets De Toppers. Ik vond dat een enger beeld dan wat ik me voorstel van een algemene vergadering van een stel PVV’ers. Mensen schijnen vergeten te zijn dat Jezus, God en al die andere figuren ook maar gewoon door een paar creatieve schrijvers zijn bedacht.

Gelukkig kan ieder Kerstmis op zijn eigen manier vieren: ook lekker commercieel als je dat wenst, met familie of juist zonder al die nare verplichtingen die we onszelf maar (laten) opleggen. De NOS zette wat beelden van verschillende kerstvieringen op een rijtje. Kies maar uit welke manier het beste bij je pas. Ik zie die dames in bikini op het strand wel zitten.

Categorieën
Strips

Eppo’s kerstspecial

Kersttijd is een tijd van tradities. De extra dikke kerstspecial van Eppo begint zo langzamerhand zo’n traditie te worden. Dit jaar is de derde verschenen.

Wat treft de lezer zoal aan in dit 62 pagina’s dikke nummer? Veel kerstafleveringen van de vaste strips in Eppo als De Redactie, Elsje, Haas, Esther Verkest en Gleevers dagboek. Ook de cartoons van Argus vormen een thematisch verantwoord nieuwsoverzicht. Daarnaast bevat dit nummer ook enkele reguliere afleveringen van de vervolgstrips.

Grimmig
Jasons Kerst is een opvallend grimmig verhaal uit de pen van Gerard Leever, getekend door Kees de Boer. Het verhaal is bijna de antithese van de suikerzoete films uit Hollywood die over de kerstgeest gaan. Ook Eric Hercules toont een nogal cynische visie op kerstmis in deze aflevering van 40-Hours. En waarom ook niet: de een gaat helemaal mee in het clichématige sentiment van Kerstmis, bij de ander roept datzelfde sentiment juist weerstand op.

The Spirit
In de rubriek ‘De boekenkast’ vertellen twaalf striptekenaars en auteurs wat hun favoriete kerststrips zijn. Het tijdschrift Robbedoes wordt veel genoemd dat altijd een kerstspecial had. Ger Apeldoorn heeft goede herinneringen aan de kerstafleveringen van Will Eisners The Spirit, een gemaskerde held die iedere week een avontuur van acht pagina’s beleefde in de Amerikaanse zondagskranten. ‘Voor zijn kerstverhalen deed Eisner altijd extra zijn best,’ aldus Apeldoorn. ‘Het basisgegeven was, dat The Spirit met Kerstmis vrij had, omdat de geest van Kerstmis, vaak in de vorm van Santa Claus, dan zijn werk deed.’

Genoeg leesvoer dus voor de Eppo-liefhebber.

Functioneel naakt in 'De red@ctie' van Mars Gremmen.
Categorieën
Mike's notities

Kerstkaarten kunnen ook leuk zijn

Heb jij je postzak vol kerstkaarten al naar het postkantoor gebracht? Of hou je het dit jaar op kerstwensen via Facebook, Twitter of sms? Normaliter stuur ik nooit kerstkaarten, maar dit jaar maak ik een uitzondering. Ik vind namelijk de kaarten van illustrator Paul Stellingwerf erg leuk. Kerstkaarten met humor, in een lekker stijltje getekend.

Ze steken heerlijk de draak met de Kerstman en dat kan ik wel waarderen. Dit ontvang je toch veel liever dan een afgezaagd Kerstboompje, ballen aan een tak of – godbetert – zo’n illustratie van het ultieme sprookjesfiguur krijsend in een kribbe?



Stellingwerf is de man achter de site Ziekehond.nl, maar is ook de ontwerper van mijn avatar. Ook zin om een pakketje originele kerstkaarten aan te schaffen om je kennissenkring mee te verblijden of je schoonmoeder mee te irriteren? Check de site KaartZonderBaard.nl voor meer informatie en nog andere kaarten.

En mocht je nog een goed cadeautje zoeken voor onder de kerstboom, koop dan een strip!

Categorieën
Strips

Tip voor Sint en Kerstman: Geef strips cadeau

Sigmundklaasje. Illustratie: Peter de Wit, afkomstig uit 'Sigmund: 21ste sessie'.

Het is 5 december. Wie moet er nog koortsachtig een surprise inpakken, een gedichtje schrijven en misschien zelf nog wat cadeautjes kopen? De Sint en Kerstman in ons maakt overuren. Wat te halen voor je geliefde, vrienden, kinderen, vaders, moeders, schoonmoeders, schoonvaders, neven, nichten, ooms en tantes? Heel simpel: koop strips.

Je kunt natuurlijk ook dit jaar weer een paar sokken kopen of een boekenbon of zo’n lekker chemisch ruikend parfum, maar het is natuurlijk veel beter en origineler om iemand blij te maken met een goede strip.
Het medium is zo rijk, er is voor iedereen wel een album, graphic novel, serie of cartoonbundel te bedenken.

Advies
Geen idee waar je moet beginnen? Geen probleem. Check de recensierubriek van mijn site of de recensies van Zone 5300 bijvoorbeeld. Ook vind je op Stripelmagazine.be een aardige voorraad recensies.

Geen zin om al die teksten door te bladeren? Maak het jezelf nóg makkelijker en stap een stripspeciaalzaak binnen. Waarschijnlijk heeft de verkoper aan een half woord genoeg. Je hoeft alleen maar te vertellen voor wie je iets zoekt en voilà, je gaat met een origineel Sinterkerstcadeau de deur uit.

Categorieën
Daily Webhead Video

Video: Maastricht 2010/11

Het nieuwe jaar is al weer een paar dagen oud. Oudejaarsavond werd er tonnen vuurwerk de lucht in geschoten, toch zijn de boze geesten van het afgelopen jaar niet verjaagd. Kabinet Bruin 1 zit immers nog steeds op het pluche.

Ik bracht de jaarwisseling met mijn vriendin door in Maastricht. Voor de tweede keer zochten we een plek uit om anoniem de nacht door te brengen. Weg van alle verplichtingen die bij oud & nieuw komen kijken.

Voor zover ik me kan herinneren was het de eerste keer dat ik in deze historische stad mocht vertoeven. Met plezier heb ik door de oude stadskern gewandeld om de historische gebouwen te bekijken. Een schril contrast met de kitscherige kerstversiering en andere glitters waarmee de stad was opgeluisterd.

Grappig trouwens hoe op drie januari de feestdagen alweer lang geleden lijken. Vergeten kerstversiering die je nog op straat ziet hangen lijkt een anachronisme. Gelukkig hebben we de video en foto’s nog.

Daily Webhead: Maastricht 2010/11 from Michael Minneboo on Vimeo.

Categorieën
Mike's notities

Krantenbezorger met kerstwens

Wat ik ook zo’n typisch Decemberverschijnsel vind, is de krantenbezorger die met een papieren kerstwens bij je aanbelt en een fooi wilt voor zijn werk. Van de week stond hij bij mij voor de deur. Het was de eerste keer dat ik het gezicht zag van de Parool-bezorger.

Natuurlijk heb ik een abonnement op Het Parool: ik schrijf voor die krant en ik weet graag wat er in mijn stad speelt.

De bezorger laat eens per jaar niet zomaar zijn gezicht zien: het is de bedoeling hem of haar voor de moeite financieel te compenseren. Daar mag je natuurlijk je vraagtekens bijzetten bij deze traditie, maar dat deed ik gezien het winterweer van de afgelopen weken waarin de krant gewoon bezorgd werd, maar even niet.

Nu heb ik nooit cash in huis, dus moest ik eerst even zoeken naar wat verdwaalde euro’s. Die lieten zich moeilijk vinden, waardoor ik je bezorger slechts enkele muntjes kon geven.

Waarschijnlijk minder dan waar hij op gehoopt had, al zei hij dat het ‘geen probleem’ was. Daarna trok hij zijn bontkraagje omhoog en mompelde hij nog iets terwijl hij de trap af liep.

Toch is er vandaag nog steeds geen krant bezorgd…

Categorieën
Mike's notities

Asynchroon

Ilustratie: Paul Stellingwerf

Het viel me meteen op toen ik vanmorgen mijn ov-chipkaart langs het poortje haalde: aan het plafond van Amsterdam centraal hingen kerstballen.

Kerstballen, half november. We hebben de Sint nog niet koud binnengehaald of we hangen al kerstballen op. In de etalages van winkels wordt de aandachtsstrijd tussen de Sint en zijn Amerikaanse evenknie uitgevochten.

Vanuit het oogpunt van de winkeliers begrijp ik het best dat ze het liefste na de laatste zomerzonnestralen de kerstversiering van stal halen, maar ik ben er gewoon nog niet aan toe. Het is half november en ik tel nog helemaal niet af naar het einde van het jaar. Het lijkt soms wel of we van het ene feestmoment tot het andere leven, alsof Nederland maar een paar maanden per jaar actief is. De rest van de tijd is het land met reces.

Traditiegetrouw vier ik wel een soort van kerstvakantie: aan het einde van het jaar en de eerste paar dagen van het nieuwe, neem ik meestal vrij om orde op zaken te stellen. Het huis moet opgeruimd, de administratie moet worden gedaan en dat ene boek dat al een tijdje naar me ligt te lonken moet gelezen worden. Maar die vakantie begint pas één dag voor kerst. Tot die tijd wil ik er even niets over horen of zien.