Wat mij betreft is het de grappigste scène in een van de meest geslaagde kerstfilms ooit. Het moment waarin Buddy Elf (Will Ferrell) enthousiast zijn blijdschap laat blijken betreffende het vloeibare zwarte goud. Een kort fragment uit de film Elf van Jon Favreau, de regisseur die ons volgend jaar Iron Man 2 brengt. Proost!Elf van Jon Favreau (2003) valt zeker in de categorie foute kerstfilm, maar oh wat is ie leuk. Will Ferrell groeit als mens op tussen de elfen van de Kerstman en gaat op zoek naar zijn biologische vader, gespeeld door James Caan. Zijn onbevangenheid werkt aanstekelijk, maar leidt natuurlijk tot veel grappige situaties.Hier een compilatie van de film die ik van youtube heb geplukt: Zie ook: Andersoortige kerstfilms.
Tag: Kerst
Een maandje onderduiken
Het is weer december. Laat ik daar nu helemaal geen zin in hebben.Ik doe niet aan Sinterklaas en eigenlijk ook niet aan kerst. De meute shoppende heethoofden in de winkelstraat is voor mij een onbekend en raar volk. Bomen tuig ik niet op en daarom ook niet af. Oud & Nieuw vind ik maar een arbitraire bepaling van een nieuw begin. Meestal komt dat nieuwe jaar ook helemaal niet uit. Ik zit dan midden in een project en ben dan helemaal niet aan afronden toe.Voor mij begint het nieuwe jaar bij de herfst, als ik hernieuwde energie door mijn lijf voel stromen. Als er een stortvloed aan nieuwe ideeën door mijn hoofd stormt. Oudejaarsavond is meer een avond om uit te zitten. Voor de buis of gedoken in een goed boek. Lekker lui in een stoel luisterend naar een goede cd. Totdat de hemel in fik gestoken wordt met oorverdovende knallen. Dan kun je het luisteren wel vergeten.Het is niet mijn wereld. Ik kijk er naar, maar snap niet wat ik zie.Eigenlijk geen slecht idee om de decembermaand door te brengen, weggedoken in het papier. Je geest dwalend door nieuwe werelden. Of oude voor mijn part. Weg van het Nederland buiten de deur. Kerstklokken negeren. Etentjes missen. Rust en contemplatie. Dan zie ik een kerstvakantie wel zitten. Even twee weken in mijn agenda afbakenen.
Andersoortige kerstfilms
Kerst, je houdt ervan of niet. In ieder geval biedt de televisie al jaren geen uitvlucht meer van (schoon-)familie of andere vreemde feestgangers. Tenzij je voor de duizendste keer The Sound of Music wil ondergaan of de gehele Bored of the Rings-Trilogie. Persoonlijk lijkt kerstvakantie op Guantánamo bay mij dan een beter alternatief. Daarom vandaag een andersoortige collectie kerstfilms. Fijne, originele kerst toegewenst.
Je kan er niet om heen: A Christmas Carol van Charles Dickens is de kerstklassieker der kerstklassiekers. Gelukkig zijn er ook alternatieve versies van dit verhaal te vinden, zoals Blackadder’s Christmas Carol uit 1988. Hierin is de premisse omgedraaid: zie hoe de aardige Ebenezer Blackadder (Rowan Atkinson) na het bezoek van een paar geesten verandert in een Scrooge. Scrooged (Richard Donner, 1998). Omdat dit de grappigste en meest cynische versie van A Christmas Carol is die er bestaat. Omdat Bill Murray met glans de rol van Frank Cross vertolkt: een verdorven directeur van een televisiezender die bereid is om een plastic gewei op het hoofd van een muis te nieten om een show door te laten gaan. En omdat je na het zien van de film nooit meer het nummer ‘Put A Little Love In Your Heart’ uit je hoofd krijgt.
En vergeet The Muppet Christmas Carol (Brian Henson, 1992) niet. Met Michael Caine als Scrooge.Elf van Jon Favreau (2003) valt zeker in de categorie foute kerstfilm, maar oh wat is ie leuk. Will Ferrell groeit als mens op tussen de elfen van de Kerstman en gaat op zoek naar zijn biologische vader, gespeeld door James Caan. Zijn onbevangenheid werkt aanstekelijk, maar leidt natuurlijk tot veel grappige situaties.
Santa’s Slay (David Steiman, 2005). Ex-footballster Bill Goldberg speelt Santa Claus en hij is pissed-off. Deze film laat de ware kerstgeest zien als Santa Claus een demon blijkt te zijn die na het verliezen van een weddenschap duizend jaar de aardige Kerstman moest uithangen. Maar wat denk je: die duizend jaar zijn nu voorbij en Satan Claus is in een killer mood.
Tot slot nog een tip voor de scifi-nerds die toch aan kerst willen doen. Eerste kerstdag zendt de BBC de kerstaflevering van Dr. Who uit. 19:00 uur, Nederlandse tijd. Dat wordt dus kerstdiner voor de buis.Lees ook het lijstje van vorig jaar. Verscheen ook in iets andere vorm op EeuwigWeekend.nl.
Column: Kerstgeest
Zoek de nul verschillen…Oké, er zijn natuurlijk wel verschillen tussen de Kerstman en Jezus op te noemen, maar eigenlijk komen beide figuren aardig overeen. Ze zijn allebei gebaseerd op een man die schijnbaar historisch bestaan heeft. Over beide doen fabuleuze verhalen de ronde. Ze zijn allebei sprookjesfiguren geworden waarin heilig wordt geloofd. (Met dit verschil dat de jonge aanhangers van de Kerstman op een gegeven moment volwassen worden en niet meer geloven in sprookjes.)
Beide sprookjesfiguren zijn toegeëigend door een grote onderneming die een zo groot mogelijke groep volgers/klanten nastreeft. De Kerstman mag dan niet door Coca-Cola zijn uitgevonden, wie denkt er tegenwoordig niet aan zo’n flesje zwarte drap als hij deze baardmans ziet? En Jezus, arme vent, als hij van tevoren had geweten wat er in zijn naam uitgespookt zou worden (en dan heb ik het lang niet alleen over katholieke priesters die hun tengels niet af kunnen houden van de Kerstman-groupies), dan was hij zijn kleine sekte waarschijnlijk nooit begonnen. Tenminste, laten we het hopen.
Zowel de Kerstman als Jezus representeren een bepaalde versie van het kerstfeest. De een de vercommercialiseerde, Amerikaanse, versie – van veel kado’s, je volvreten en vooral veel geld uitgeven. De ander, nou ja, die hoef ik niet uit te leggen. Het mag duidelijk zijn dat baardmans al jaren terrein wint van het heilig boontje aan het kruis. Ondertussen gebruikt de Nederlandse overheid dat bekende dikke boek steeds vaker om haar politieke koers uit te stippen. De scheidingslijn tussen kerk en staat lijkt steeds meer te vervagen, zo lijkt het.
Maar ik dwaal af.
Porseleine projectielen
Ik ben een heiden en zit met een groot dilemma: kerst heeft geen enkele betekenis voor mij. Ik geloof in geen van de sprookjesfiguren, noch in de helende werking van Coca-Cola. Het idee van gezellig samen eten met de familie klinkt aanlokkelijk tot het moment dat je beseft hoe vaak dit leidt tot porseleine projectielen over tafel. Oude familievetes die nu worden uitgepraat of juist aangewakkerd. Mij niet gezien. ‘Humbug I tell you, humbug!’
Goed, ik kan wel genieten van de vele lichtjes in de stad, en een opgesmukte kerstboom hier en daar. ‘Lights, pretty…’ Maar da’s allemaal uiterlijk vertoon waarvan de onderliggende betekenis mij volledig ontgaat.
Rest mij dus niets anders dan te genieten van de vrije dagen, de rust op straat en lekker laat wakker worden naast L. Samen een stel foute films kijken (Scrooged met Bill Murray doet het altijd goed) en vooral geen, ik herhaal geen kerstliedjes draaien. Gewoon een paar extra weekenddagen dus.Lees ook:
Alternatieve kerstfilms
Ieder jaar worden we met de kerst weer getrakteerd op dezelfde versleten films. Ook wat dat betreft tonen programmeurs in televisieland weinig originaliteit. Daarom deze alternatieve lijst met films om de kerstdagen mee door te komen.
1. Batman Returns (Tim Burton, 1992).
Omdat ook freaks liefde nodig hebben met de feestdagen. Omdat Michelle Pfeiffer er nog nooit zo sexy uitzag (Bond-girls eat your heart out!). Omdat alleen Tim Burton zo’n verdorven sprookje met sadomasochistische ondertoon over kerst kan maken.2. Scrooged (Richard Donner, 1998)
Omdat dit de grappigste en meest cynische versie is van A Christmas Carol die er bestaat. Omdat Bill Murray met glans de rol van Frank Cross vertolkt: een verdorven directeur van een televisiezender die bereid is om een plastic gewei op het hoofd van een muis te nieten om een show door te laten gaan. Omdat Karen Allen zijn love-interest is. En omdat je na het zien van de film nooit meer het nummer ‘Put A Little Love In Your Heart‘ uit je hoofd krijgt.
3. The Nightmare Before Christmas (Henry Selick, 1993).
Omdat Halloween Jack kerst probeert te stelen van de kerstman (en wat mij betreft een vleugje Halloween kerstmis echt ten goede zou komen.) Omdat de stop-motionanimatie formidabel is. En omdat deze lijst best nog een Tim Burton-productie kan gebruiken.
4. Die Hard (John McTiernan, 1988).
Omdat de film duidelijk maakt dat terroristen maling hebben aan kerst en gewoon doorwerken met de feestdagen. Omdat Bruce Willis een stoere en tóch gevoelige actieheld neerzet. Omdat Alan Rickman een heerlijke schurk is. En vanwege deze klassieke zin: ‘Now I’ve got a machinegun. Ho, ho, ho.’
5. On Her Majesty’s Secret Service (Peter Hunt, 1969).
Omdat dit een van de beste en meest romantische Bond-films is. Omdat er fantastisch camerawerk op ski’s in zit en de stijl van monteren ook naar huidige maatstaven ‘snel’ en ‘bij de tijd’ genoemd mag worden. En vanwege Telly Savalas en Diane Rigg en omdat… tja, George Lazenby eigenlijk zo slecht nog niet was als 007. Merry X-Mas!
Column: Kerstfeestje van de zaak
In het bedrijf waar ik werk is het kerstpakket taboe. In plaats daarvan wordt er jaarlijks een feestje gegeven voor de personeelsleden. Filmsterren was het thema dit jaar. Veel Pink Ladies (Grease), James Bond-klonen en Matrix-mannen liepen er dus rond. Zo’n bedrijfsfeestje levert altijd interessant studiemateriaal op voor antropologen en sociologen. Collega’s die normaliter strak in het pak zitten en vooral zakelijk afstandelijk zijn, springen uit de ban. Het is alsof een avond in het jaar de façade van professionaliteit wordt afgedaan en chaotische gekte de mensen achter het pak heeft overgenomen. Het was dan ook genieten van de vele heupbewegingen op de dansvloer; testosteronbenaderingen naar vrouwelijke collega’s toe en het binnenwerken van de dikke draden mie terwijl mensen een normale conversatie trachtten te voeren. Het levert beelden op die langer beklijven dan menig kerstpakket. De grote baas van het bedrijf, die van een afstand wel iets wegheeft van Mark Wahlberg, heeft de eigenaardige hobby om als dj te fungeren op dit soort feesten. Hij stond dan ook het merendeel van de avond achter de draaitafels als een heuse DJ Tiësto. Als de grote tovenaar van Oz draaide hij het ene dancenummer na het andere (met niet altijd even vloeiende overgangen overigens), terwijl het personeel schokte op de door hem ingezette beats. Het leek me een aardige metafoor voor de gewone werkdag. Het was immers nog steeds de Grote Baas die het ritme aangaf en waar het personeel op meedeinde. Ik vroeg me af of hij dit soort feestjes organiseert om aan zijn dj-fetisj te voldoen. Maar wie weet staan er draaitafels thuis en gaat hij ieder weekend uit zijn dak in de huiskamer. Rond middernacht liet ik mijn collega’s op de dansvloer achter. Het zou immers niet lang meer duren voordat ik van een filmster in een gewone werknemer zou veranderen.
Holiday blues?
Ik loop door de grote winkelstraat bij mij in de buurt en zie dat de sierverlichting weer boven de straat is opgehangen. Dan is het dus november. Nu ben ik niet iemand die last heeft van een najaarsdip: ik ben dol op de herfst. Maar het vooruitzicht van de tijd tot en met oud en nieuw stemt mij wel enigszins somber.De jaarlijkse commerciële climax is weer aangebroken. Sinterklaas, de Kerstman en een gedicteerd familiegevoel dwingen mensen om zich een hartaanval te stressen door de jacht naar cadeaus tijdens ingelaste koopavonden en overdrukke zaterdagen. Walgelijk. Dit gaat lang niet meer over de waarden waar Kerst oorspronkelijk voor bedacht is – al heb ik daar ook niet zo veel mee op.En dan de kerstdagen zelf. Ik ben in de loop der jaren allergisch geworden voor verplichte gezelligheid. Ik prijs me gelukkig dat ik niet op dag 1 met mijn familie en op dag 2 met schoonfamilie hoef door te brengen. Da’s mij allemaal te benauwd.Anderzijds kunnen de kerstdagen het beste worden doorgebracht met z’n tweeën – samen ontsnappen aan de gekte en verstikkende ‘gezelligheid’. Herinneringen aan vrolijke kerstdagen met voormalige vriendinnetjes schieten door mijn hoofd, terwijl ik de winkelstraat uit loop: veel betekenend in elkaars ogen kijken terwijl de kerst erna haar plek onder de kerstboom leeg blijft.En wat te doen met Oud & Nieuw? Hangen in een overvolle kroeg maakt het gebeuren tot niet meer dan een zaterdagavond. Misschien maar weer zoals vorig jaar: ik kwam toen ’s ochtends terug uit Tilburg waar een vriend mij langs zijn favoriete gelagkamers had meegenomen. De rest van de dag heb ik lekker gesuft op de bank, luisterend naar mijn favoriete muziek van dat moment. Beetje wegdromend in een wolk van slaaptekort, hoopvolle toekomstwensen en een vleugje zoete nostalgie. Hoe dan ook: het wordt weer doorbijten tot het ontwaken van het nieuwe jaar.Hoe breng jij december door? En heb jij ook last van holiday blues of juist helemaal niet?