Marten Toonder, welke stripliefhebber kent zijn creaties niet? Ik heb een plank in de boekenkast vol met boeken van en over Marten Toonder.
In mijn tienerjaren las ik heel veel Bommelverhalen. Ook las ik ooit Toonders autobiografie. De biografie van Wim Hazeu ligt al een tijdje op mijn nieuwsgierige ogen te wachten.
Toonder-kenner Klaas Driebergen kwam ik laatst tegen en hij vroeg me of ik op mijn site aandacht wilde besteden aan een vierdelige boekenserie die hij heeft samengesteld en uitgegeven. Deze serie omvat Het complete proza van Marten Toonder: verhalen, essays en autobiografische stukken. Zelf heb ik de boeken nog niet gelezen, en ik vrees dat dit nog wel een tijdje gaat duren vanwege mijn 30 procent leesproject. Ik wil namelijk eerst de dertig procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie tot me nemen voordat ik weer nieuw leesvoer aanschaf.
Uiteraard ben ik als liefhebber van Toonders verhalen wel heel nieuwsgierig naar deze boeken. Daarom plaats ik hieronder het persbericht dat de reeks aankondigt, want er zijn ongetwijfeld veel Toonder-fans die hiervan op de hoogte gesteld willen worden.
Marten Toonder (1912-2005) was een uiterst creatief mens. Hij was niet alleen tekenaar en schrijver van het prachtige oeuvre over heer Bommel en Tom Poes, maker van talloze andere strips, illustrator, tekenfilmer en dichter, maar hij schreef ook een grote hoeveelheid essays, artikelen, autobiografische stukken en korte verhalen. Al deze verspreid verschenen kortere prozastukken zijn nu voor het eerst compleet in boekvorm verschenen.
Veel van dit materiaal was tot voor kort voor de liefhebber moeilijk te bereiken. Het is verspreid over talloze kranten, tijdschriften en boekuitgaven. Klaas Driebergen deed er jaren over om alles bij elkaar te verzamelen. Er zijn in de reeks zelfs vijftien essays en een kort verhaal opgenomen die nog niet eerder gepubliceerd zijn.
Waar Toonder ook over schrijft, het is altijd boeiend om te lezen. Michel Krielaars schreef over deze uitgave in NRC-Handelsblad:
“Sinds deze week ben ik er definitief van overtuigd: Marten Toonder had de P.C. Hooftprijs moeten krijgen. Niet alleen voor zijn originele taal, maar ook voor zijn nog originelere kijk op de wereld, die in deze tijd van schaarse ironie in het politieke debat node wordt gemist.
Het besef van Toonders literaire superioriteit drong opnieuw tot me door toen ik zijn Alleen maar papier las. […]
Wanneer je het leest heb je voortdurend het gevoel dat je dertien jaar na Toonders dood alsnog een groot cadeau van hem krijgt.”De uitgave is te bestellen via de website www.prozamartentoonder.nl.
In 2013 was er een tentoonstelling over Toonders tekenwerk in het Letterkundig Museum in Den Haag. Daar maakte ik toen deze vlog over:
