Categorieën
Spladodder!

Sneaken bij de bastards van Pathé


Mijn vrienden Matt en Rob gaan bijna iedere dinsdag naar de sneakpreview in Pathé Rembrandt te Utrecht. Ik ben ook een paar keer meegegaan. Het filmaanbod was niet super: ik denk niet dat je snel in de sneak echte juweeltjes gaat zien, maar al met al was de sfeer goed en waren de voorstellingen vermakelijk. Het is grappig om volledig blanco een film te gaan zien. Eerlijker kun je je oordeel niet beginnen. Dat neemt niet weg dat ze zich bij Pathé diep moeten schamen voor hun klantonvriendelijkheid.

Allereerst is er een prijsverschil van één euro tussen het kaartje kopen aan de kassa of via een apparaat. Als je bij Pathé met mensen te maken wil hebben, betaal je dus extra. Als het apparaat onverhoeds kapot is, en je dus gedwongen bent om bij de kassa een kaartje te kopen, dan betaal je nog steeds die extra euro. Maar dat is niet het enige dat me steekt aan deze bioscoopketen.

Je krijgt namelijk vaste stoelnummers toegewezen en wordt geacht op de aangewezen plaatsen te gaan zitten. We haalden voor een van de voorstellingen de kaartjes uit de automaat. Er waren nog vijf stoelen vrij op de derde rij van voren. Maar omdat we maar vier kaartjes nodig hadden, mochten we deze niet selecteren van het programma. Omdat Pathé bang is dat die ene stoel niet meer verkocht gaat worden, waren we verplicht op de eerste rij te gaan zitten. Tegen het doek aangeplakt dus, waardoor je bijna geen reet ziet van de film. Toen we een van de kaartcontroleurs hierop aanspraken, zei hij dat dit nu eenmaal beleid was en dat daar niet van afgeweken mocht worden. Dat vier bezoekers een slechte filmervaring hebben omdat Pathé één stoeltje meer omzet wil draaien, is voor deze bioscoopketen kennelijk niet relevant.

Overigens is het schaarse personeel van Pathé nog te jong om schaamhaar te hebben en maakt het merendeel een ongeïnteresseerde indruk. Bij Pathé moet je als klant je kop houden, een kaartje kopen, je vol vreten met popcorn en dan weer oprotten. Dat is klantvriendelijkheid in de bioscoopbranche anno 2012. En bedankt hè.

Vind je het gek dat mensen de voorkeur geven aan een download dan een bioscoopbezoek?


In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.