Categorieën
Spidey's web Strips Video

Spidey’s web: GI Joe versus Spider-Man

spiderpop
Mego Spider-Man

Sommige mensen denken dat mijn huis vol staat met Spider-Man-spullen, maar dat valt wel mee.

Goed, mijn Spider-Man strips nemen een hoop plankruimte in beslag, dat geef ik zonder probleem toe. Maar Spider-Man beeldjes heb ik eigenlijk niet. Ik heb nog wel een Spider-Man poppetje in de kast staan die ik als kind voor Sinterklaas heb gekregen. Eigenlijk heb ik al mijn Spidey speelgoed van anderen gekregen.

Zoals deze Spider-Man pop van fabrikant Mego die ik vorig jaar van Erik Kriek kreeg toen ik hem voor de VPRO Gids interviewde. Mego Spidey bewaakt de stripcollectie tegenwoordig. Mego maakte indertijd, we spreken over de late jaren zeventig en begin tachtig ook een Spider-Man Machine tank.

spideypoppetje_2Dit kleine Spider-Mannetje kreeg ik samen met Jack Skellington van een vriendin van me die in Thailand geweest was. Die twee heb ik indertijd nog gebruikt om een paar onsuccesvolle fotostripjes mee te maken op Mike’s Webs. Verder doe ik niet veel met die dingen, spelen met speelgoed ben ik wel ontgroeid. Sommige mensen weten echter nog goed gebruik te maken van hun Spider-Man speelgoed. Zoals de mensen achter Losman productions. Ik zeg mensen, maar voor hetzelfde geld is het gewoon een eenzame animator die deze dingen maakt. Inmiddels zijn er drie van dit soort stop-motion animatiefilms door Losman gemaakt en ik vind ze erg vermakelijk.

Wat gebeurt er als je je oude GI Joe poppetje weggooit omdat je net een Spidey poppetje cadeau hebt gekregen? Dan wordt het matten natuurlijk, want Joe laat zich niet zo maar aan de kant schuiven.

Je raadt het wellicht al: ook dit soort leuke fanfilms zullen ter spraken komen tijdens mijn Spider-Man lezing op 15 november op het KLIK Amsterdam Animation Festival.

Tot vrijdag 20.oo uur?

Categorieën
Film Spidey's web Strips

Spidey’s web: Allereerste Spider-Man fanfilm

Op dit moment ben ik druk bezig met het voorbereiden van mijn Spider-Man lezing voor het KLIK! Amsterdam Animation Festival. Om een idee te geven van wat je tijdens die lezing kan verwachten hier alvast een exclusieve preview over fanfilms.

Clive Young, zelf filmmaker en auteur van het boek Homemade Hollywood geeft de volgende definitie van een fanfilm: An unauthorized amateur or semi-pro film, based on pop culture characters or situations, created for non-commercial viewing.’

Kenmerkend aan Spider-Man fanfilms is dat de regisseur vaak ook de hoofdrolspeler is en de schrijver van de film of reeks van films zoals het geval is in Peter’s Web. De meeste fanfilmmakers, die toch maar weinig ervaring hebben, overspelen daarmee hun hand. De fanfilmer heeft dikwijls ook geen of weinig budget en dat zie je in alles terug: slechte decors, goedkope video-apparatuur en bovenal matige acteurs. Meestal zijn dat namelijk vrienden of familieleden. Dat kan lang aan als je een zombiefilm maakt wellicht, maar zodra er enigszins geacteerd moet worden en dialoog moet worden uitgesproken schieten die tekort.

Toch compenseren de fanfilmers deze gebreken met een overweldigende dosis enthousiasme en dat maakt ze vaak toch de moeite van het kijken waard. Plus het feit dat ze heel erg grappig zijn, al is dat laatste vaak onbedoeld.

don-glut-spider-man-1969v2Donald F. Glut (spreek uit als ‘Gloot’) ken je wellicht van animatieseries die je als kind keek zoals Transformers of Land of the Lost, waar hij afleveringen voor schreef. (Hij was ook de man die Caste Grayskull bedacht van Masters of the Universe.) Of als regisseur van B-films als Dinosaur Vally Girls. Star Wars-fans kennen hem als de auteur van de romanversie van The Empire Strikes Back. Hij schreef ook Star Wars-comics en stripverhalen van Ghost Rider, en meer dan 30 boeken over dinosauriërs.

Maar hij heeft ook een connectie met Spider-Man. Als jeugdige enthousiasteling maakte Glut namelijk fanfilms: horrorfilms, monsterfilms, en superheldenflicks als Captain America en Spider-Man. De 11 minuten durende fanfilm uit 1969 waarin het webhoofd het opneemt tegen Doctor Lightening was zijn laatste voordat hij een professional werd. Glut gebruikte animatie om Spidey te laten muurkruipen. Als de held in beeld voorbij slingert, is dat een speelgoedpoppetje. De middelen die Glut gebruikte in zijn film zijn net zo simpel als dat de plot. Doctor Lightening laat zijn eigen dochter ontvoeren als zij het verhaal van haar vader in The Daily Bugle te laten zetten. Ze hoopt dat dit exposé haar vader van de waanzin zal redden. Hij werd gek toen hij in een brand door kortsluiting verminkt werd. Spidey volgt het spoor naar een grot waar de dokter zich schuilhoudt. De rest kun je raden.

‘I’ve got bad news for you. Your father’s is dead, but you’re save and so is the world,’ zegt Spider-Man aan het einde van de film. Gelukkig werd Glut later een betere schrijver. Overigens is dit voor zover ik nu kan nagaan de eerste en oudste fanfilm over het webhoofd.

Dat wordt dus leuk vrijdag 15 november om 20.00 uur in de Torenzaal, Overhoeks 1, Amsterdam. Kom je ook?

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Nieuwe Spider-Man lezing op KLIK!

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

In november is het tijd voor het KLIK! Amsterdam Animation Festival, dat dit jaar als thema The Fabulous Fifties heeft. Er is ook aandacht voor Spider-Man: ondergetekende geeft dan namelijk een lezing over zijn favoriete stripheld.

In 2012 gaf ik voor het eerst een lezing over de Muurkruiper tijdens het Imagine Film Festival, die vooral ging over de geschiedenis van de stripheld en mijn bedevaart naar striplocaties in New York.

Tijdens KLIK presenteer ik de sequel: Storytelling in the Spider-Man Universe. Hierin ga ik dieper in op hoe in de loop der jaren de storytelling van de Spider-Man-strips en animatieseries is veranderd. In de jaren zestig gebeurde er veel meer in een Spidey-strip dan nu. Het waren volledige verhalen waar heel veel in gebeurde. De strips van nu worden veel meer als afleveringen uit een televisieserie geschreven. Ieder deeltje kruipt de plot een klein beetje verder. Ook kijken we naar specifieke verteltechnieken die de stripmakers gebruiken om van Peter Parker een menselijke held te maken.

Dan Poole speelt de hoofdrol in zijn eigen Spider-Man-film.
Dan Poole speelt de hoofdrol in zijn eigen Spider-Man-film.

Daarnaast is er veel aandacht voor de verschillende animatieseries van Spider-Man en de fanfilms die op het web te vinden zijn: van Dan Poole’s klassieke adaptatie van het verhaal De dood van Gwen Stacy tot en met stop-motion animaties waarin Spider-Man-speelgoedpoppetjes met elkaar op de vuist gaan.

Kortom, het wordt weer een gezellig feestje en ik hoop dat je erbij bent.

Een regulier kaartje kost 10 euro, maar vrienden van het festival betalen slechts 7.

Storytelling in the Spider-Man Universe vindt plaats op 15 november om 20.00 uur.
Locatie: Torenzaal, Overhoeks 1

KLIK vindt plaats van 12 t/m 17 november.

Het belooft een mooie editie te worden. Met het thema The Fabulous Fifties gaan we terug naar de jaren vijftig, toen men nog droomde van het perfecte kerngezin, voorzien van alle huishoudelijke gemakken die de toekomst zou brengen. De animatiefilms uit die tijd zaten vol met dit optimisme, en in de vormgeving verkozen de animatoren voor een meer abstracte en vloeiende lijnvoering in plaats van een realistische weergave. Denk bijvoorbeeld maar aan The Jetsons en The Pink Panther-animaties. Historicus Amid Amidi is gastcurator. Andere speciale gasten zijn onder andere Paul Rudish, Thé Tjong-Khing, Ryan Honey en Vanja Hraste.

Check hier voor het volledige programma.

Categorieën
Strips

Stripliefde: The Authority

Iedere dinsdag en vrijdag delen striplezers hun stripliefde en vertellen over hun favoriete strip.

Tussen het lezen van The Authority door snijdt Luuk halloweenpompoenen .
Tussen het lezen van The Authority door snijdt Luuk halloweenpompoenen .

Wat is je naam, je leeftijd en je wat doe je voor werk?
Mijn naam is Luuk van Huët, ik ben 34 jaar oud en ik werk als schrijver, redacteur, vertaler en ik ben één van de oprichters en organisatoren van het KLIK! Amsterdam Animatie Festival: (obligate zelfpromotielink): http://www.klikamsterdam.nl/

Welke strip(s) is/zijn je favoriet en lees je nu nog steeds?
Er zijn belachelijk veel uitermate getalenteerde auteurs werkzaam in de stripwereld, maar als ik moet kiezen, dan valt de keuze op The Authority, een superheldenteam gecreëerd door Warren Ellis en Bryan Hitch. Naast Ellis hebben Mark Millar, Grant Morrison en Garth Ennis zich ook tegen The Authority aan bemoeid.

Waarom is/zijn dit je favoriete strip(s)? Wat vind je er zo goed aan?
The Authority is een titel waarin het superheldengenre tot een logische conclusie wordt gebracht: zeven mensen met superkrachten besluiten de wereld te verbeteren op zeer proactieve wijze: ze beginnen met het verslaan van maniakale superschurken, een invasie van buitenaardse wezens uit een parallel universum en God (een buitenaardse piramide die het zonnestelsel heeft geschapen en na een sabbatical van een paar miljard jaar de aarde wil zuiveren van ongedierte). Maar al snel krijgen ze het aan de stok met regeringen en plegen ze een coup: ze zetten de regering van de VS af en nemen de macht over.

The Authority schopt kont op meerdere niveaus: de personages zijn interessante variaties op bekende helden die daardoor een heel nieuwe kant verkennen: Apollo en the Midnighter zijn Superman en Batman, maar een stuk mededogenlozer en ze zijn ook nog eens een setje! The Engineer is een dame die haar bloed heeft ingeruild voor nanobots, een soort Iron Man met Extremis krachten. Jeroen Thornedike is The Doctor, een super-shamaan en tevens de enige Nederlandse superheld die je serieus kan nemen (al is hij een heroïne-junk).

Naast interessante personages is de thematiek van The Authority erg boeiend: alle goede bedoelingen in de wereld voorkomen niet dat wanneer de ambities verder reiken dan het beschermen van de aarde tegen superschurken en aliens, The Authority verworden tot een soort fascistoïde club die soldaten die tegen hun in de strijd worden gegooid ziet als collatoral damage. With great power comes great responsibility, en The Authority kan zoveel verantwoordelijkheid uiteindelijk niet aan. En passant veroorzaakt The Authority een soort Tea Party-reactie en worden ze tijdelijk vervangen door een door de G7 aangestelde groep superhelden die wel naar de pijpen van de macht willen dansen. En in The Authority zijn superhelden celebrities, wat ook nog de nodige complicaties met zich meebrengt, zoals wanneer The Doctor trouwt met een popster en daardoor in een lastige scheiding terecht komt.

Wanneer kwam je er voor het eerst mee in aanraking? En wat deed dat met je?
Na Transmetropolitan was ik benieuwd naar ander werk van Ellis en na de eerste vier comics was ik verkocht. De eerste superschurk waar The Authority tegen vechten is Kaizen Gamorra, een Mandarin-achtige dictator met een eigen eilandstaat. The Midnighter weet het gevecht te beëindigen door het transdimensionale ruimteschip van The Authority bovenop het eiland en Kaizen te parkeren. The Authority is een soort intelligente blockbuster in comicvorm, vol met what-the-fuck momenten en met grootse ambities. Jammer genoeg is de titel inmiddels een beetje doodgebloed, maar de eerste drie volumes zijn zeker de moeite van het lezen waard.

The-Authority

In de rubriek Stripliefde vertellen striplezers over hun favoriete strip of strips. Op deze manier bouwen we langzaam een interessante leeslijst op. Ook meedoen? Check hier hoe je dat doet. Ik kijk uit naar je inzending. Oh ja: mocht iemand anders al je favoriete strip genoemd hebben, stuur dan even goed je inzending in, want jouw reden om de strip goed te vinden kan heel anders zijn. Bovendien is je eerste kennismaking en wat dat met je deed waarschijnlijk anders dan die van andere lezers.

Categorieën
Boeken Film

Column: B-Garnituur

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Tijdens het KLIK! Amsterdam Animation Festival zat ik rond de tafel met de Amerikaanse mediaspecialist Brian Dunphy die lezingen geeft over South Park, een collega van de VPRO Gids en twee van Brians vrienden. Toen mijn collega haar voorliefde voor romcoms liet blijken, probeerden we elkaar af te troeven met films waar je van houdt maar waar je je eigenlijk voor dient te schamen. Guilty pleasures dus.

Ik kwam niet zo snel op een film, zelfs Highlander werd acceptabel bevonden, maar toen ik bij de zoveelste poging de naam David Hasselhoff liet vallen wees Brian me aan en riep: ‘You win! You definitely win with Hasselhoff!’

Ik beken: ik heb een zwak voor The Hoff, de Knight Rider die op miraculeuze wijze zijn enorme ego verteerbaar weet te houden door een even grote hoeveelheid zelfspot aan de dag te leggen. Ook voor andere acteurs die we met de letter B zouden categoriseren koester ik warme, doch platonische gevoelens: Sylvester Stallone, Bruce Campbell, Roger Moore en Arnold Schwarzenegger. Als het even kan, lees ik hun autobiografie. Die van Moore was droger dan de martini’s die zijn Bond-alter ego doorgaans drinkt, maar Hasselhoff en met name Campbell schreven zeer onderhoudende memoires.

Schwarzenegger, die het schopte van bodybuild-legende naar acteur tot gouverneur van Californië, schreef recent zijn autobiografie: Total Recall, het verhaal van mijn leven, uitgegeven door A.W. Bruna. Het is op zijn minst opmerkelijk te noemen dat de acteur die bekend staat om zijn gevatte oneliners meer dan vijfhonderd pagina’s nodig heeft om zijn levensverhaal uit de doeken te doen. Total Recall leest als een jongensboek voor vijftigplussers, waarin Arnold ieder avontuur zonder al te veel problemen tot een goed einde weet te brengen.

Sommige scènes hadden zo uit één van zijn films kunnen komen. Toen de Oostenrijkse Eik halverwege de jaren zestig een frequente bezoeker was van de bierhallen in München, gingen bier drinken en kroeggenoten in elkaar timmeren hand in hand: ‘Als iemand me raar aankeek of me om welke reden dan ook uitdaagde, zat ik er meteen bovenop. Ik gaf hem een schokbehandeling. Ik rukte mijn overhemd uit en liet de spieren onder mijn hemd zien. En dan sloeg ik ‘m knock-out. Soms zei mijn tegenstander als hij me zag gewoon: “Ach, wat maakt het ook uit. Laten maar een biertje nemen.”‘

Arnold in zijn jonge jaren.

Soms toont The Terminator zijn naïeve en ‘zachte’ kant, zoals het moment dat hij met verbazing toeziet hoe een Amerikaans vriendinnetje zijn scheermes gebruikt om haar benen en oksels te scheren. ‘Ik dacht dat harige benen en oksels normaal waren, omdat in Europa vrouwen zich nooit schoren of onthaarden,’ aldus Arnold. Je begrijpt opeens waarom hij daarna definitief ‘Hasta la vista, baby,’ tegen Oostenrijk zei.

Deze column is in Schokkend Nieuws #99 gepubliceerd.

Categorieën
Fotoblog

Luuk klikt!

Categorieën
Daily Webhead Video

Daily Webhead Video: Luuk klikt

Luuk van Huët is een kenner op het gebied van animatie en daarom een van de oprichters en programmeurs van het KLIK! Amsterdam Animation Festival. Hoogste tijd om hem eens te vragen wat animatie voor hem betekent, met welke film zijn liefde begon en hoe je nu eigenlijk een filmfestival programmeert.

Zaterdagavond zochten we een rustig plekje op in EYE om het daar eens over te hebben.

Categorieën
Fotoblog

Tussen twee frames

Een fragment uit ‘The Blackwater Gospel’, een prachtig getekende animatiefilm die bij KLIK! dit jaar onderdeel was van het programma ‘Serious Violence’. Wat ik tof vind aan deze foto is dat ik precies het de overgang tussen twee frames heb vastgelegd. Daarmee heb ik een stukje van de magie van animatie blootgelegd.

Categorieën
Fotoblog

KLIK! monsterrrrrrr

Een van de KLIK! monsters in Eye. Oppassen waar je je koffie drinkt dus.

Categorieën
Film

Hisko Hulsing: ‘Junkyard gaat over noodlot en toeval’

Tijdens het KLIK! Amsterdam Animation Festival staat het thema ‘Geweld en animatie’ centraal. In het kader van de internationale competitie wordt Junkyard van Hisko Hulsing vertoond.

Junkyard, de derde korte film van animator Hisko Hulsing (Amsterdam, 1971), past goed bij het thema geweld en animatie. In Junkyard wordt een man tijdens een beroving neergestoken door een junk. In de laatste seconden voor hij sterft flitst een jeugdvriendschap aan zijn ogen voorbij. We zien hoe de man en zijn boezemvriend langzaam uit elkaar groeien, met name doordat de laatste steeds meer het pad van criminaliteit en drugs bewandelt.


Junkyard is een grimmig verhaal vertelt middels verfijnde, levensechte animatie: ‘De film is deels op jeugdervaringen gebaseerd. Er waren vriendjes van mij die onder slechte omstandigheden opgroeiden en door hun ouders aan hun lot werden overgelaten. Langzamerhand werden die vriendjes steeds crimineler. Op een gegeven moment had ik daar geen zin meer in,’ vertelt Hulsing in zijn studio in Amsterdam. Hulsings eigen tienerervaringen met blowen verwerkte hij in de psychedelische trips aan het einde van de film.

Junkyard gaat over noodlot en toeval. Er wordt vaak gezegd dat misdadigers zelf verantwoordelijk zijn voor hun daden en dat ze nu eenmaal slechte beslissingen nemen. Daar ben ik het mee eens, maar als je de achtergrond kent van criminelen is het vaak voorspelbaar dat ze de verkeerde kant op gaan of drugsverslaafden worden. Ik zag dat als kind al bij sommige vriendjes gebeuren. Toch is er een hele wereld van volwassenen die dat niet ziet, niet interesseert of die niet kan ingrijpen en dat is droevig.’

Spiegelbeeld
Het hoofdpersonage lijkt wel wat op Hulsing zelf, maar dit heeft niets met het autobiografische karakter van de film te maken: ‘Dat overkomt alle animatoren. Zelfs Baloe de beer (uit Jungle Book, MM) lijkt op zijn animator. Voordat je iets tekent acteer je het als het ware uit, meestal doe je dat met een mentaal beeld. Daarom gaan onbewust de figuren op je lijken.’

Ruim zeseneenhalf jaar werkte Hulsing aan de film. ‘Ik heb tussendoor ook voor meer dan honderd reclamebureaus storyboards gemaakt en ik heb strips getekend,’ haast hij zich erbij te zeggen. Toch was Junkyard een hele onderneming: Hulsing nam het scenario, de regie, de compositie van de soundtrack en een groot deel van het animeren voor zijn rekening. ‘Het mooie aan animatie vind ik dat er verschillende disciplines in samenkomen, ik kan mijn talenten combineren en allemaal in één vorm gieten. Er is heel veel mogelijk in animatie, het voelt eigenlijk nog steeds als onontgonnen terrein.’

Voor 18 minuten film maakten Hulsing en zijn team 25.000 tekeningen. Ook schilderde hij 130 olieverfschilderijen die als achtergrond dienen in Junkyard. Als referentie werden alle shots eerst met echte acteurs opgenomen en gekleide hoofden van de personages gebruikt. ‘Je kunt dit allemaal uit je hoofd animeren, maar dan ben je dertig jaar bezig. De uitdrukkingen van de personages zijn wel allemaal gewoon getekend, die komen uit mijn hoofd en zijn verder nergens op gebaseerd.’


Premièremomentje

Eerst was er een zeer gedetailleerd storyboard om buitenlandse geldschieters te laten zien dat Hulsing precies wist wat hij wilde maken. Van dit storyboard werd een videoversie gemaakt, een levende strip als het ware. Telkens wanneer een scène helemaal af was, werd die scène uit het storyboard vervangen voor de geanimeerde versie. ‘Eigenlijk is het een puzzel waar je telkens een stukje van afmaakt. De film bevat 270 shots, dus 270 keer heb je een premièremomentje waarin je het afgewerkte stukje film kunt bekijken en tevreden bent met wat je hebt gemaakt. Dat is een kick! Er zijn gaandeweg wel wat dingen veranderd, maar veel is ook een-op-een overgenomen. De camerastandpunten zijn nagenoeg hetzelfde gebleven. Dat is ook het gestoorde eraan: zeseneenhalf jaar geleden had ik al de blauwdruk voor mijn film en daarna was ik vooral bezig met uitvoeren. Da’s best zwaar.’

Vlak voor de helft had Hulsing het gevoel dat er nooit een einde aan de film zou komen. ‘Hoe je daar doorheen komt? Door gewoon iedere morgen om negen uur in je studio te gaan zitten en te gaan werken. Daarbij vind ik het heerlijk om te tekenen en weet ik dat ik met iets waardevols bezig ben.’

Erkenning
Junkyard ging afgelopen juni in première op Annecy, het grootste animatiefestival van de wereld, maar won echter niets. Hulsing: ‘Ik was erg teleurgesteld, want ik had hoge verwachtingen. “Misschien hoor ik helemaal niet in de animatiewereld thuis”, dacht ik toen. De film die de juryprijs had gewonnen bevatte zulke clichématige animatie, dat ik echt dacht: “Als dat wint, wat doe ik hier nog!?”‘

Het vergaat de film nu veel beter. Hoewel Junkyard tijdens de laatste editie van het Nederlands Film Festival misgreep bij de Gouden Kalveren, won hij de Grand Prize op het Ottawa International Animation Festival én is de Nederlandse inzending voor de Oscar in de categorie Beste Korte Animatiefilm. ‘Ik dacht eerst dat de film geen Oscarmateriaal zou zijn omdat hij zo duister is, maar ik krijg buitengewoon veel enthousiaste reacties van Amerikanen waardoor ik er meer vertrouwen in heb dat Junkyard ook daadwerkelijk genomineerd gaat worden.’

Om Junkyard onder de aandacht te brengen van de leden van de Academy Awards, moet er wel actief campagne gevoerd worden. Hulsing is uitgenodigd om lezingen te geven bij animatiereuzen Disney, Blue Sky Studios en Dreamworks, daarnaast geeft hij interviews en maakt hij een toer langs filmstudio’s. ‘Ik moet zorgen dat de leden van de Academy mijn film zien. Er zijn wel screenings van de Academy maar daar komen lang niet alle leden op af.’ Op dinsdag 15 januari 2013 wordt pas bekendgemaakt of Junkyard ook daadwerkelijk genomineerd is voor een Oscar.

KLIK!
Het KLIK! Amsterdam Animation Festival toont een breed scala aan kwalitatieve en uitdagende animatie uit binnen- en buitenland. In de vijfde editie staat het thema ‘Geweld en animatie’ centraal in vier verschillende themaprogramma’s uiteenlopend van vermakelijke cartoon violence tot animaties vol nare, verontrustende geweldsuitbarstingen. Er is een symposium en een lezing van de Amerikaanse mediawetenschapper Brian Dunphy over de rol die de tv-serie South Park speelt in het Amerikaanse publieke debat. KLIK! vindt van 7 tot en met 11 november plaats in EYE, het filminstituut te Amsterdam. www.klikamsterdam.nl.

Dit interview is gepubliceerd in VPRO Gids#45 (2012).

Junkyard – Official Trailer from Hisko Hulsing on Vimeo.

Categorieën
Film

Klikker-de-klik KLIK!

Yay! Woensdag 7 tot en met 11 november vindt de vijfde editie van het KLIK! Amsterdam Animation Festival plaats. Dit keer in het EYE filminstituut – wat voor mij ook de eerste keer wordt dat ik dit pand betreed. Dat wordt weer een aantal fijne dagen genieten van een zeer gevarieerd animatiemenu.

Het thema geweld en animatie staat centraal op KLIK! dit jaar en wel in vier themaprogramma’s en een symposium. Zoals het filmprogramma Cartoon violence: wat draait om de amusementswaarde van geweld. Zonder schuldgevoelens kunnen we genieten van tekenfilmfiguurtjes die elkaar aan gort slaan en hoeven ons niet druk te maken over de lange termijngevolgen, bloedvlekken of langdurige gevangenisstraffen.

Andere koek is het programma rondom Disturbing Violence:
‘De meest sadistische, naargeestige korte animatiefilms zijn verzameld in één karma dodend programma. Het begint nog grappig en mild, maar bij elke film wordt de grens verder opgezocht, totdat je onpasselijke gevoelens krijgt en niet meer naar het scherm durft te kijken. Zeg niet dat je niet gewaarschuwd was!’

En alles er tussenin, zoals het geweld in South Park dat door de Amerikaanse mediawetenschapper Brian Dunphy in een lezing behandeld wordt. Welke rol speelt de tv-serie South Park in het Amerikaanse publieke debat? Op KLIK! ga je het horen.

Hier enkele bijzondere films uit het programma waar ik benieuwd naar ben:

Once Upon A Time There Was Oil / Il etait une fois l’huile (Vincent Paronnaud/Winshluss, France, 2010)
In a garage, two children search through the shelves and inadvertently knock over an oil can. A drop falls to the ground and turns into Goutix, the official mascot of Meroll Oils. A marvelous journey in the factory commences.

De publieksfavoriet op het NFF: Farmer Jack / Boer Jansen (Arjan Wilschut, The Netherlands & Ireland & Belgium, 2012): Jack Jansen is leading a happy farmer’s life. But when prices suddenly drop, he is caught in a dramatic downward economic spiral.

A Farewell to a Little Warrior / Pożegnanie Małego Wojownika (Zuzanna Szyszak, Poland, 2011)
A video clip in which the futility of war is put to a thumping beat: featuring bears, robots and funky vibes.

Bendito Machine IV (Jossie Malis, Spain, 2012)
The epic journey of a specialist in fossil fuels, who travels from a wasteful world in a variety of vehicles to a whole new world to exploit…

En Le Magasin des Suicides gaat in première op het festival:
In this macabre musical, even the pigeons want to commit suicide. A specialized shop provides this need in every way, shape or form. The family who runs this shop dreams of committing suicide themselves, but then who would run the store and save others from their despair? The birth of the unbelievably cheery Allen turns the family’s lives and ultimately those of all citizens upside down.

Ennnnn….. het oeuvre van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar/animator William Kentridge krijgt ook bijzondere aandacht.

In het aankomende nummer van de VPRO Gids staat een interview van mij met Hisko Hulsing over zijn nieuwe film Junkyard die ook op KLIK! draait.

Nou ja, waar wacht je nog op? Check de website van KLIK! voor meer info. En vergeet ook niet even bij de KLIK! Specials te kijken, een reeks interessante masterclasses en lezingen voor Nederlandse animatoren, waaronder deze over strips en animatie.

 

Categorieën
Film

KLIK! Special: Een dag bomvol animatie

Zaterdag 5 november staat Filmtheater Kriterion weer in het teken van animatie, dan vindt namelijk de KLIK! Special plaats. Een hele dag aandacht voor de stand van zaken in de Nederlandse animatiewereld,  workshops en natuurlijk veel filmprogramma’s zoals een speciaal programma van  voorfilms en Best of KLIK!.

KLIK! Special is een speciale editie van het KLIK! Amsterdam Animatie Festival, wederom in Filmtheater Kriterion te Amsterdam. Een hele dag gevuld met presentaties, workshops, discussies en natuurlijk veel animatie en gezelligheid.

Naast de nodige porties geanimeerd vermaak gaat men ook de diepte in om de huidige staat van de Nederlandse animatie-industrie eens nader gaan bekijken. De laatste en enige Nederlandse geanimeerde feature is Als je begrijpt wat ik bedoel uit 1983. De lange speelfilm op basis van de Bommelstrips van Marten Toonder. Er gloren gelukkig nieuwe projecten aan de horizon. In ‘Langverwachte Langspeelfilms’ zullen Willem Thijssen, de intendant van de lange Nederlandse animatiefilm bij het Filmfonds, producenten en filmmakers spreken over alle nieuwe projecten en ideeën die er gaande zijn op het gebied van de Nederlandse animatiefilm. Daarnaast worden nieuwe en lopende projecten gepresenteerd en werpt KLIK! Special een blik op de toekomst van de lange animatiefilm.

En voor de Bommelliefhebbers: er komt ook een expositie over Als je begrijpt wat ik bedoel die vanaf 23 oktober te zien zal zijn.

Onbekende voorfilms
KLIK! Special kijkt niet alleen vooruit, maar blikt ook terug. Onder andere met een nooit eerder vertoond filmprogramma getiteld ‘Onbekend maakt onbemind’, samengesteld en gehost door filmverzamelaar Roloff de Jeu. Het programma bestaat uit korte animatiefilms die tussen de jaren ‘40 en ‘90 in de bioscoop vertoond zijn als voorfilm en
daardoor nooit te zien zijn geweest voor latere generaties.

Nog een stap terug in de tijd doen we met een ‘Best of KLIK!’ programma dat bestaat uit de meest gedenkwaardige films die het festival de afgelopen jaren vertoonde. In het jaarlijks terugkerende programma ‘Hollandse nieuwe’ zijn de nieuwste animaties van eigen bodem te zien.

Scriptdating
Daarnaast organiseert KLIK! in samenwerking met productiehuis Mooves scriptdating, waarbij scriptschrijvers en animatiemakers elkaar kunnen treffen en van elkaar kunnen leren.

KLIK! Special zal eindigen met ‘een bombastisch en ingehouden hedonistisch feest’, aldus de organisatie.

Zie voor meer informatie de site van KLIK!

Update:
Het Parool bericht vandaag dat het Filmfonds een half miljoen euro investeert in de lange animatiefilm Trippel Trappel. In de film, geproduceerd door Illuster,  proberen drie huisdieren om het sinterklaasfeest ook voor huisdieren te organiseren.
Vorig jaar investeerde het fonds in Nijntje de film, die momenteel in productie is. Dit zijn de eerste Nederlandse lange animatiefilms die in bijna 30 jaar gemaakt worden.