Donderdag 22 juni stond er een interview met Kyle MacLachlan in de Volkskrant. Dat moest deze Twin Peaks-fan natuurlijk even lezen.
Inmiddels zes afleveringen van het derde seizoen gezien. Moet zeggen dat ik lang niet altijd chocola kan maken van wat David Lynch en Mark Frost ons voorschotelen. Eerlijk gezegd vind ik dat juist een van de leuke dingen aan Twin Peaks. Zoveel series en films zijn verschrikkelijk voorspelbaar en zitten vol met clichés. Een ‘rare’ serie als Twin Peaks is een verademing in het aanbod.
Journalist Berend Jan Bocking vroeg MacLachlan:
Ziet u betekenis in de bizarre momenten van de serie of is het een mysterie dat bestaat bij de gratie van het mysterie?
‘Nee, het mysterie bestaat met een reden. Ik verklaar het tegenover mijzelf als het verhaal van een man die zichzelf probeert terug te vinden, in kleine stapjes. In grotere lijnen gaat de serie over een wereld uit balans, waarin de dingen weer in balans moeten raken.’
Het eerste van wat de acteur hier zegt is duidelijk herkenbaar in de verhaallijn van Twin Peaks. Het tweede gedeelte van zijn antwoord lijkt te slaan op de hele wereld op dit moment.
Maandagavond meteen de eerste drie afleveringen gekeken van het derde seizoen van Twin Peaks.
(Geen echte spoilers hieronder, tenzij je afbeeldingen spoilers vindt, dan wel.)
Nee, ik ga nu geen uitgebreide analyse geven van wat ik heb gezien. Zoiets moet je bij de films van David Lynch sowieso niet willen. Die zijn wat ze zijn en voor iedereen zijn ze waarschijnlijk iets anders. Of betekenen ze iets anders.
Het werk van Lynch is iets wat je ondergaat, als een droom. Niet iets waar je snel een antwoord op hebt. Je moet het laten bezinken. Nippen, als een met een goede kop koffie.
Klassieke Twin Peaks.
Twin Peaks seizoen 3 is anders dan ik had verwacht. Maar eigenlijk kun je dat ook van Lynch verwachten. Gelukkig maar, want zo weet je nooit wat er komen gaat. Ik vond het fijn om Dale Cooper weer te zien en genoot van de surrealistische beelden die Lynch ons voorschotelde.
Nog weinig echt oudgedienden uit de eerste twee seizoenen gezien, maar dat zorgt juist voor die frisheid. Dit is niet het Twin Peaks van vroeger, dit is het Twin Peaks van nu. Wie een nostalgische trip verwachtte, wacht dus een grote verrassing. Of teleurstelling.
Bijzonder dat de Log Lady, die vlak na de opnames overleed, in de serie zit. Dat ze ziek is, kun je duidelijk zien. Ik vraag me af in hoeverre de makers het scenario voor haar hebben aangepast. Ook Miguel Ferrer overleed vlak na de opnames.
Wat mij wel opviel was hoe anders en origineel Mark Frost en David Lynch uit de hoek kunnen komen en hoeveel dit verschilt van wat je normaliter op televisie ziet. Ja, Twin Peaks zette een standaard waardoor het medium veel beter materiaal toont dan ervoor.
Toch kunnen series als Riverdale, wat een soort Twin Peaks voor tieners moet voorstellen, niet tippen aan het origineel. Riverdale is heel vermakelijk en onderhoudend, maar erg hap snap. Ik geloof niet dat een scène langer duurt dan 60 seconden. Neem dan Twin Peaks waarbij Lynch je gerust dertig seconden naar een vierkante glazen ruimte laat kijken zonder dat er iets gebeurt. En eng dat dat is.
[hr]
Waarom de rubriek Frames? De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films (en soms tv-series) die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.
Een foto van cultheld Dale Cooper, want het grote nieuws dat Twin Peaks terugkomt, moet uiteraard gevierd worden:
Twin Peaks, de cultserie van David Lynch en Mark Frost uit de vroege jaren negentig, krijgt een derde seizoen. Maar liefst negen nieuwe afleveringen zullen in 2016 bij Showtime op de buis te zien zijn en allemaal geregisseerd door Lynch zelf.
Sinds zijn introductie in de pilotaflevering van Twin Peaksis Agent Dale Cooper altijd een van mijn favoriete helden geweest. Ik ben dol op de koffiedrinkende en taartverslindende FBI-agent en kan niet wachten om Kyle MacLachlan weer terug in die rol te zien. Die heeft aangegeven er al in zin te hebben, al is officieel nog niets over de cast bekend gemaakt. Wel weten we dat de serie zich ongeveer 25 later afspeelt. In het nu dus.
Feest met koffie en taart
Vriend Menno Kooistra gaf op Facebook aan net begonnen te zijn met het opnieuw bekijken van de oorspronkelijke serie. Toen iemand opperde of hij niet de 30 afleveringen in een montage van één minuut wilde samenvatten, leek het mij een leuk idee als hij alle koffiemomenten aan elkaar zou plakken. Dan Hassler-Forest wist te melden dat die montage natuurlijk allang al bestaat. Wat een feest!
Ik heb nog ergens Het geheime dagboek van Laura Palmer in de kast staan, geschreven door Jennifer Lynch, de dochter van. De Boekerij gaf hier in 1991 een Nederlandse vertaling van uit. Ik weet dat er ook een boek bestaat met daarin de transcripts van de tapes van Cooper, maar die heb ik nooit meer in de tweedehands boekwinkel kunnen vinden. Wel kreeg ik ooit een tape van Natasja met daarop de ingesproken tapes van Cooper. Die moet je natuurlijk beluisteren terwijl je een stevige kop koffie en een stukje kersentaart nuttigt. ‘Damn good, coffee’ uiteraard.
