In april was de Franse stripmaker Lewis Trondheim even in Nederland en bezocht hij onder andere stripwinkel Lambiek. In een openbare tekensessie werden hem vragen gesteld door het publiek dat uit stripfans en stripmakers bestond.
Van deze sessie heb ik video-opnames gemaakt. Van meerdere mensen heb ik vernomen dat ze er graag bij hadden willen zijn, maar om verschillende redenen niet konden. Daarom heb ik, in plaats van dit materiaal een korte impressie te monteren, besloten een ‘rough cut’ online te zetten. In het kader van ‘slow tv’ zeg maar en vergelijkbaar met die lange video’s van panels op comic cons. Nu kun je als kijker meemaken hoe die middag is verlopen.
Zelden vraag ik een stripmaker bij signeersessies aan een tekening te maken, ze hebben immers al een heel album mooi tekenwerk afgeleverd, maar afgelopen donderdag was de sfeer in Lambiek heel fijn dus vroeg ik net als de andere fans een krabbel aan Lewis Trondheim.
Lewis Trondheim. Foto: Michael Minneboo
De voorgaande vijf kwartier had de Franse stripmaker zitten tekenen voor een geïnteresseerd publiek van stripmakers en -liefhebbers. Achter hem werden zijn handelingen op papier geprojecteerd, zodat iedereen goed kon zien hoe hij een pagina van zijn autobiografische strip maakte. Tijdens het tekenen stelden mensen vragen. Gert Jan Pos vertaalde Trondheims antwoorden in het Nederlands. Ik heb die middag wel video-opnamen gemaakt maar moet nog even zien wat ik daar precies mee ga doen.
Trondheim zette bovenstaande tekening, die ik prachtig vind in z’n nerdiness, in mijn exemplaar van De vloek van de paraplu een bundeling van zijn autobiografische strips in 2008 verschenen bij Oog & Blik. Toevallig is dat boekje ook vertaald door Gert Jan Pos.
Autobiografie
Ik hou van Trondheims dagelijkse niemendalletjes en bezigheden. Het leven van de meeste mensen bestaat immers uit kleine gebeurtenissen en niet uit grootse avonturen. En toch: juist omdat Trondheim van dat soort kleinigheden leuke stripjes maakt, wordt het kleine en dagelijkse meer bijzonder.
Vanmiddag na mijn koffiedate met Liselotte even wezen buurten bij Lambiek. Daar kwam ik dit prachtige beeldje van Mr. Natural tegen. Mr. Natural is een van de tofste strippersonages die ooit uit de pen van Robert Crumb is gekomen. Thuis was het weer tijd om serieus aan het werk te gaan en mijn recensie over de nieuwe James Bond te schrijven.
Ron Poland, de stripverspreider van Nederland, viel deze week twee keer in de prijzen. Het Stripschap geeft hem in maart P. Hans Frankfurtherprijs. Vrijdag kreeg hij in stripwinkel Lambiek de Hal Foster Award, een prijs voor mensen die zich verdienstelijk maken in de periferie van het beeldverhaal. Poland kreeg de bokaal uit handen van Matt Schifferstein, de winnaar van vorig jaar.
Het is goed dat stripdistributie weer eens onder de aandacht komt. Het is in de Nederlandse stripwereld namelijk een van de problemen die nog opgelost moeten worden. Mensen als Ron werken er hard voor om de albums en graphic novels in de winkels te krijgen.
Ze wilden niet allebei tegelijk scherp worden, daarom plaats ik beide foto’s maar van Thijs van Domburg en Aimée de Jongh. De cabaretier schreef een strip, de stripmaakster tekende deze. ‘2017’ is een prequel van Van Domburgs gelijknamige cabaretprogramma. Hier lees je er meer over.
Vandaag heb ik een vrije dag. Zo dat mag in de krant! 🙂 Dus tussen de buien door en uiteindelijk ook door de regen heen een rondje gelopen door de stad. Even koffie gedronken bij Mulder (een café dat verder niets met Fox of Jan te maken heeft) en daarna Lambiek in de Kerkstraat bezocht. Even wat stripjes uitzoeken om rustig op de bank te gaan lezen. Boris wees me nog op Blast, maar die had ik al gelezen. Wel een goede aanrader trouwens.
Een prachtige prent van stripmaker en veeltekenaar Serge Baeken gemaakt op zaterdagmiddag. Serge was in stripwinkel Lambiek om zijn laatste spullen op te halen. Zijn expo was ten einde.
Yesterday, the exhibition of Serge Baeken’s work opened at gallery Lambiek. I interviewed the artist for a video beforehand, and while we talked, he drew my portrait. When it was done Serge asked if he could draw on my face too. I agreed somewhat reluctant. It was something he wanted to do to all the visitors of the exhibit, but after viewing the results of his efforts on my face, he decided to draw on people’s hands instead. A wise decision. I love the portrait though. It will look great in my study. Thanx, Serge!
