Tag: Len Wein
Right now, I’m a very happy comic book reader because I finally got my hands on a copy of GIANT SIZE X-MEN #1. I have wanted to read this historic comic from 1975 for years because I am a big fan of Chris Claremont’s run of the X-Men.
And the team that was introduced in this Giant Size X-Men is my favorite team of the X-Men. Granted, this is the genesis of that team: Kitty Pryde and Rogue would join the ranks of the X-Men later on. However, I have always wanted to know how Len Wein and Dave Cockrum practically rebooted the X-Men franchise with this comic. And thanks to a True Believers reprint of this story, I was able to finally read it.
Categorieën
Oude Storm
Een character sheet van Storm, gemaakt door tekenaar Dave Cockrum.
Een character sheet moet de tekenaars een duidelijk beeld geven van hoe een personage eruit ziet. Kennelijk was het Cockrum die in 1977 bepaalde hoe Storm er toen uitzag.
Dave Cockrum (1943 – 2006) tekende vroeger de X-Men en deed dat heel goed, vind ik. Samen met Len Wein creëerde hij Storm, Nightcrawler en Colossus.Samen waren Cockrum en Wein verantwoordelijk voor de herlancering van de serie X-Men in 1975.
Een paar jaar later krijgt de Afrikaanse schone die met haar mutanten-gave controle heeft over het weer, een make-over. Storm ging punk en liep met een Mohawk rond. Zo zie ik haar eerlijk gezegd het liefste. Want Storm is nogal een stoere dame. En dat mag je best aan haar zien.
Categorieën
Spidey’s web: Hoe zal dat aflopen?
Spannende cliffhangers en comics gaan, net als politici en leugens of pindakaas en smakelijk, hand in hand. Het hoort bij de seriële vertelvorm die ervoor moet zorgen dat we iedere maand een nieuwe aflevering kopen. Sommige cliffhangers zijn ware kunststukjes.
Dit stripplaatje sluit Amazing Spider-Man #178 (coverdatum maart 1978) af. Ik vind het een prachtige cliffhanger, want alles is netjes in één frame verpakt. Terwijl Tante May hoognodig geopereerd moet worden, de arme schat heeft in korte tijd twee hartaanvallen gehad, wacht het operatieteam op toestemming van een familielid. Dat is natuurlijk haar neefje Peter Parker, maar zoals je door het raam kunt zien, heeft die op dit moment heel andere dingen aan z’n hoofd. Op weg naar het ziekenhuis werd hij onderschept door the Green Goblin.
Dit keer zit overigens niet Norman Osborn achter het masker van de Goblin, want die is dood. (Tenminste, toen nog wel.) Het is ook niet Harry Osborn, zoals Peter vermoedt, maar Bart Hamilton, de psychiater die de opdracht heeft Harry te genezen van zijn criminele gekte. Je zou kunnen zeggen dat Hamilton er nogal onorthodoxe methoden op na houdt om zijn patiënt te genezen, maar in werkelijkheid denkt Hamilton een betere criminele superschurk te zijn dan Harry of Norman Osborn. Een psychiater die ze zelf niet helemaal geestelijk op een rijtje heeft, wie had dat kunnen denken?
Hoe dan ook, in een stripplaatje is duidelijk hoeveel het leven van een superheld soms op een aflevering uit een soap lijkt. Met dank aan schrijver Len Wein, tekenaar Ross Andru en inktwerk van Jim Mooney.
In de jaren zeventig en tachtig woonde Peter in een klein appartement op 410 Chelsea Street. (Lees daar meer over in deze aflevering van Spidey’s web.) Het huis stond vol met een vreemd allegaartje aan meubels én een grote houten indiaan. Sterker nog: de eerste maanden dat Peter er in woonde, had hij helemaal geen spullen. Het magere salaris dat hij bij The Daily Bugle verdiende, was nooit genoeg om een stoeltje of een tafeltje aan te schaffen. Dit waren natuurlijk de jaren voor IKEA.
Peter huurde het appartement van Mrs. Muggins in Amazing Spider-Man #139:
& Dave Hunt.
De coverdatum van deze comic is december 1974. In ASM #163 krijgt Peter pas meubels. Aangezien de coverdatum van dat nummer december 1976 is, heeft onze held dus twee jaar zonder meubilair gewoond. Gelukkig maar voor Parker dat in onze wereld de tijd veel sneller verloopt dan in het Marvel Universum. In verhaaltijd zijn er maar een paar weken, misschien een paar maanden verstreken. (Bij Marvel is tijdverloop een relatief begrip.) Maar toch, het werd de hoogste tijd dus dat hij een bank en een stoel had om op te kunnen zitten.
Buurvrouw Glory Grant kon het niet langer aanzien dat Peters huis volledig kaal was en organiseerde een feestje waarbij iedereen een ding meenam dat hij of zij kon missen. Nu weet je waarom er een grote houten indiaan in het huis van Parker stond. En wie die verschrikkelijke vis aan de muur heeft gehangen.
Doordat alle meubels bij elkaar geraapt zijn, maakt Peters appartement de indruk van een studentenflat. Die indruk klopt natuurlijk, want jarenlang was Peter student aan de universiteit terwijl hij parttime fotograaf was bij the Bugle en fulltime superheld.
Herkenbare leegte
In een vrijwel leeg huis wonen is overigens zo gek nog niet. Toen ik in Amerika woonde, had ik een klein appartement aan University Avenue in Berkeley. Behalve een bed, een tafel en een stoel in de keuken, had ik ook geen meubels. Er was wel een kast in de muur; twee kartonnen dozen naast het bed dienden als een nachtkastje en een boekenkast. Zo’n fijn appartement was het trouwens niet: in het huurcontract stond expliciet vermeld dat je geen huisdieren mocht nemen. Helaas vielen de vele kakkerlakken die in het pand woonden kennelijk buiten het contract. Gif strooien bood telkens maar een tijdelijke oplossing, want na een paar weken waren de nare beestjes gewoon weer terug.
Ik hoop dat Peter Parker wat dat betreft meer geluk had op 410 Chelsea Street. Hier voor de volledigheid nog een overzichtspagina van Peters optrekje:
