Het is weer tijd voor een postvlog. Dit keer een pakketje uit België met de nieuwste striproman van Brecht Evens.
Op het boek staat niets over het verhaal, maar na wat zoekwerk vond ik dit:
BRECHT EVENS Het amusement: Drie twintigers. De exuberante, paradijselijke grootstad ligt aan hun voeten. Maar Rodolphe zit opgesloten in zijn hoofd, Jona wordt ingehaald door zijn kwalijke reputatie en Victoria wordt beteugeld door een cordon bezorgde vrienden. In deze pulserende mozaïek kruisen ze elkaar, in taxi, restaurant en discotheek, één zwoele zomernacht lang.
Huishoudelijke mededeling:
Eigenlijk wilde ik het vervolg maken op mijn vlog Is het internet stuk?, want er zijn interessante reacties op binnengekomen. Door griep kan ik vandaag niet opnemen en deze vlog heb ik eerder deze week opgenomen. Ach, misschien komen er nog meer interessante reacties binnen op de vorige vlog, dan kan ik die over een paar dagen meteen meenemen.
Het Boekenbal bezoeken was altijd al een wens van me. Ik ben altijd nieuwsgierig geweest naar hoe het er op dit feestje van het CPNB aan toe gaat. Dit jaar kwam mijn wens uit en liep ik tussen auteurs en BN’ers in de Stadsschouwburg Amsterdam. Een erg leuke ervaring. Er waren meerdere bandjes waar mensen bij konden dansen, wat voornamelijk op het hoofdpodium in de zaal gebeurde. Het geheel deed me enigszins denken aan een middelbareschoolfeestje.
In de kleinere ruimtes stond soms ook een bandje te spelen. Leuke muziek, maar het Hollandse publiek was natuurlijk voornamelijk zelf geluid aan het produceren. Iets wat je op concerten ook vaak ziet: mensen die gewoon met elkaar staan te praten alsof er helemaal geen optreden is. Het was dus hard werken voor de muzikanten.
Vrienden
BN’er-spotter ben ik niet. Daar heb ik nooit iets mee gehad. Wel sprak ik met een aardige, zwangere vrouw die vroeg waar ik mijn bolletje kaas vandaan had. Pas toen ik na ons gesprek weer doorliep drong het tot me door dat ik haar kende van een Zomergasten-aflevering van vorig jaar. Wilfried de Jong wilde ik nog even gedag zeggen, omdat hij vorig jaar zo aardig tegen me was tijdens de uitzending van Met het oog op morgen. Maar Matthijs van Nieuwkerk sprak hem toen net aan, en daar wilde ik niet tussen gaan staan. Je gaat twee vrienden die in gesprek zijn niet onderbreken. Dit was immers het Boekenbal, niet Twitter.
Reünie
Ik kwam nog een paar bekenden tegen, zoals Mara Joustra, die tegenwoordig redacteur is bij uitgeverij Rubinstein. Toen ik nog bezig was met het schrijven van het concept van Mijn vriend Spider-Man heeft Mara me goed geholpen met met formuleren ervan. Ook Maaike van Veen speelde een grote rol in dat vroege stadium van het boek trouwens. Je hebt soms mensen nodig die je op weg helpen, zeker in de onbekende Nederlandse boekenwereld.
Ook de mannen van Moker Ontwerp liepen er rond. Allemaal strak in het pak natuurlijk. De Mokers hebben de cover van mijn boek ontworpen. We gaan geregeld wat met elkaar drinken. Uiteraard kwam ik ook mijn uitgever Bart Wessels en Merel tegen, de redacteur die aan mijn boek heeft gewerkt.
Nieuwe plannen
Ik kan bijna niet geloven dat mijn debuut alweer 10 maanden uit is. De afgelopen maanden den ik druk na over wat een mooi vervolg zou zijn en meerdere ideeën zitten in mijn hoofd. Het is nu een kwestie van kiezen, maar ergens ben ik nog huiverig om weer voor langere tijd aan een project te gaan werken. Mijn vriend Spider-Man heeft me meerdere jaren gekost om te maken. Het was een boek dat ik moest schrijven. Die innerlijke drang zorgt ervoor dat je het volhoudt op de momenten dat het schrijven wat minder gaat. Het is dus heel belangrijk om een onderwerp te hebben waar je het echt over wilt hebben. En wat anderen willen lezen, anders ziet geen enkele uitgever er brood in. Toch heb ik heel veel zin om weer een tijd alleen met schrijven bezig te zijn. Dat is namelijk het leukste wat er is.
Natuur was het thema dit jaar. Bezoekers van het bal mochten hun eigen natuur schilderen.
Vrijdag 9 september was het feest in stripwinkel Beeldverhaal Amsterdam, want de winkel bestond 40 jaar. Ook werd de Hal Foster Award uitgereikt.
Die prijs was voor Mara Joustra. Joustra is al jaren actief als (strip)redacteur en ze is de mede-oprichter van de site Drawing the Times waar journalistieke strips op gepubliceerd worden. Ze leerde het klappen van de zweep bij Oog & Blik, de uitgeverij van haar vader Hansje die tegenwoordig Scratch Books bestiert. Mara is ook de drijvende kracht en oprichter van uitgeverij Banafish.
Natasja en Mara.
Mara kreeg de Hal Foster Award uitgereikt van Natasja van Loon, de vorige winnares van de lelijkste wisselbokaal van Nederland. Maar die prijs moet je ook niet op zijn uiterlijk beoordelen, maar juist om waar die voor staat, namelijk een prijs voor mensen die belangrijk werk verrichten in de periferie van het beeldverhaal. Het gaat dus om het idee.
Niet dat ik het Mara niet gun, want ik vind dat ze de prijs terecht heeft gekregen, maar ik vind dat Jeanet van het Beeldverhaal ook een goede kandidaat voor de prijs was geweest, want al veertig jaar een stripwinkel open houden is op zich al een hele prestatie. En zonder stripverkopers komen de lezers niet aan hun strips en verdwijnt het medium in het niets.
Hans en Jeanet.
Het was een gezellige boel daar in het Beeldverhaal vrijdag. De Unborn Brothers, de band waar stripmaker Erik Kriek in speelt, zorgde voor muziek op de achtergrond. Verder was er bier en waren er heel veel stripmakers aanwezig.
Op de etalageruit van the American Book Center in Amsterdam heeft Margreet de Heer een illustratie gemaakt om de Engelse editie van haar boek Religie in beeld te promoten.
Met alle recente reli-aanslagen is deze uitgave goed getimed. De Heer introduceert op zeer toegankelijke wijze de belangrijkste wereldreligies in stripvorm. Ze publiceerde soortgelijke strips over wetenschap, filosofie en – recent – wereldheerschappij.
Wie overigens geïnteresseerd is in informatieve strips en journalistiek in stripvorm, kan sinds deze week terecht op het Engelstalige platform Drawing the Times. Dat werd afgelopen woensdag gepresenteerd in het Persmuseum in Amsterdam. Het doel van de site:
Drawing the Times is a platform where committed graphic journalists and cartoonists worldwide publish work that informs, entertains, engages and challenges readers on global issues and local stories. They can be background stories in comic form, reportages, live sketches, infographics, cartoons and more. These stories are the so-called Drawing the Times Originals, made by graphic journalists that are collaborating with the platform. We also republish stories from other media, that we think are must reads. Four times a year we do a Special on a specific topic, like Climate Change and Human Rights. With a diversity of perspectives and personal styles, Drawing the Times shows what graphic journalism can accomplish.
In deze strip toont Eva Hilhorst wat je je daar precies bij voor kunt stellen, een journalistieke strip. Hilhorst is trouwens een van de initiatiefnemers van de site, samen met Mara Joustra en Stijn Schenk.
Natuurlijk is de journalistieke strip niet iets nieuws en bestaan er al een tijdje andere sites waar je terecht kunt voor dergelijke beeldverhalen. Toch ben ik benieuwd naar hoe Drawing the Times zich zal ontwikkelen en of de site haar publiek weet te vinden.
Spekkie Big vindt het leuk.Affiche getekend door Erik Kriek.
De avond begon wat in mineur toen Maaike Hartjes en Marc van der Holst werden geïnterviewd door Han Peekel. Hartjes vertelde dat je als stripmaker vooral van subsidies moet leven, want van het verkoop van je albums moet je het zeker niet hebben. Als je als tekenaar een boterham wil verdienen, moet je dat als illustrator doen. Van bijvoorbeeld infographics. ‘Infographics zijn kut!’ riep Marc uit. ‘Je gaat toch geen kutinfographics tekenen voor kutbedrijven!’. Van der Holst, die als undergroundtekenaar vooral bekend is van de strip Spekkie Big, vertelde niet voor het geld strips te maken. Eigenlijk was geld verdienen door strips te tekenen een concept dat nog nooit in hem was opgekomen.
Erik Kriek gaf een presentatie van zijn tekenwerk en toonde alvast een voorproefje van zijn nieuwste project: een reeks korte verhalen losjes gebaseerd op songteksten: Murderballads.
Han Peekel ging staan op de nostalgische zeepkist en vertelde over hoe het vroeger was, namelijk toen het televisieprogramma Wordt Vervolgdnog op de buis kwam. ‘Niemand had het succes verwacht, maar na de eerste uitzending kregen we 100.000 briefkaarten met het antwoord op een beetje suffe prijsvraag,’ vertelde Peekel. ‘De dag erna kregen we er nog eens 100.000.’ Peekel is jaren lang bezig geweest om Wordt vervolgd weer op de buis te krijgen, maar die pogingen zijn allemaal mislukt. Ik denk ook dat het nu meer het tijdperk is van programma’s als Beeldverhaal. En er zijn natuurlijk duizenden stripfans wereldwijd die vlogs opnemen om over het beeldverhaal te praten.
Na de pauze was het mijn beurt. Ik las een column voor over het sterven van striphelden. Als voorbeeld had ik Amoras, de nieuwe serie van Suske & Wiske die zwaar gepromoot werd door onder andere de dood van Wiske aan te kondigen. Mijn held Peter Parker is natuurlijk ook meerdere malen al ‘vermoord’ door de schrijvers en marketingafdeling van Marvel, dus daar heb ik het ook nog even over gehad.
Het panel van boekverkopers Klaas Knol (Lambiek), Jitse Verwer (ABC) en uitgever/redacteur Mara Joustra (Oog &Blik) eindigde gelukkig met een positievere boodschap. Verwer vertelde dat er een heel divers publiek op de strips afkomt, maar dat de lezer wel kwaliteit verwacht. Hij pleitte er dan ook voor dat uitgevers vooral mooie boeken moeten uitgeven en de rotzooi maar moeten vergeten. Nu er crisis heerst is de consument kritischer dan ooit.
Toen Peekel aan het trio vroeg of de strips nog toekomst hebben, riepen ze tegelijk uit volle borst ‘Ja!’. Dat je het even weet.
Joost Swarte sloot de avond af met een uiteenlopende presentatie van zijn illustratie- en stripwerk. Ook toonde hij wat illustraties van zijn voorbeelden.
Tussen de presentaties door speelde de band The Vagery een nummer. Mensen die DWDD kijken zouden de band daarvan kennen, want daar mogen ze zo nu en dan 1 minuutje spelen. Ik vind ze langer dan 60 seconden beter klinken.
Was het een leuke avond? Ja, ik vond van wel. Er heerste een goede, ietwat jolige sfeer in de zaal en het programma was divers. Al valt er nog veel meer te bespreken over het beeldverhaal. Er moet dus maar snel nog zo’n avond komen.
Omdat ik nergens nog een verslagje online kon vinden heb ik zelf maar iets geschreven. Mocht je iets vinden over de betreffende avond, laat het dan weten via het reactieformulier. Alvast bedankt!
