Na de World Press Photo tentoonstelling, zijn Marco, Karin, Linda en ik wat gaan eten bij De Bekeerde Suster waar ze supergoede hamburgers serveren. Je gaat het leven toch wat zonniger inzien door een goede maaltijd en dito gesprekspartners.
Dit tweede deel van het interview met Erik Kriek had je nog van me tegoed. Kriek praat over het ontstaan van Gutsman – de strip waar hij mee doorbrak. Komt Gutsman eigenlijk ooit nog terug, of richt de stripmaker sinds het verstrippen van H.P. Lovecraft zich liever op andere projecten? Een interessant, persoonlijk gesprek met beelden van de recente signeersessie in Lambiek.
De muziek in deze Daily Webhead is weer als vanouds van Marco Raaphorst.
Van stripmaker/illustrator Erik Kriek komt half maart een striproman uit waarin vijf bewerkingen van H.P. Lovecraft verhalen staan. Het onzienbare, en andere verhalen van H.P. Lovecraft heet het boek dat bij Oog & Blik/De Bezige Bij zal verschijnen. Ik interviewde Kriek recent voor de VPRO Gids hierover. Ook nam ik deze video op waarin Kriek vertelt hoe hij een strippagina maakt en waarom strips maken significant moeilijker is dan illustreren.
Daily Webhead
Dit gesprek met Kriek is de eerste aflevering van een nieuwe reeks Daily Webhead-video’s. Een serie korte webvideo’s over verschillende onderwerpen: interviews met stripmakers, bloggers en andere creatieven. Maar ook episodes met meer persoonlijke verhalen. Zo was ik recent in Edinburgh samen met Paul, dus daar komt nog een videoverslag van vergelijkbaar met Lekker nerden in Londen.
De planning is nu dat de video’s om de week op zondag online komen, dus verwacht de volgende op 18 maart. De muziek is wederom gecomponeerd door blogwonder Marco Raaphorst.
Kriek
Het gesprek met Erik Kriek verliep heel informeel. Nadat ‘het echte werk’ er op zat, het interview voor de VPRO Gids, pakte ik mijn camera en stelde Erik voor de vuist weg enkele vragen. Ik vind het zelf altijd erg boeiend om te horen hoe creatievelingen hun dingen maken en stripmakers in het bijzonder.
Overigens keert Kriek binnenkort nog terug in een nieuwe aflevering, dan vertelt hij over zijn creatie Gutsman.
Vorig jaar was daar opeens Het Blogbal: een paar honderd meter van de Stadschouwburg waar het Boekenbal plaatsvond, was er een feestje speciaal voor bloggers: Het blogbal. ‘Dit jaar moet het ‘echt rock-‘n-roll worden,’ aldus de organisatie.
Ik heb er zin in! Het Blogbal is een speciale ontmoetings- en feestavond voor bloggers. In 2011 stak een groep bloggers haar nek uit om het Blogbal voor de eerste keer te organiseren. Bedoeld als een dwars antwoord op het Boekenbal, waar de literaire waarde van de Nederlandse schrijverswereld geëtaleerd wordt, terwijl het bloggen levendiger is dan ooit en soms toch ook literaire hoogstandjes bevat.
Laat ze maar kletsen
Een tijdje geleden zat ik samen met bloggers Oudzeikwijf, MrsvanP, René van Densen en Jeroen Mirck in De Balie om te toosten op het bloggen en te brainstormen over het blogbal. Er kwam vorig jaar wat kritiek op het Blogbal. Ook van mijn kant overigens. Net als de meeste collega’s wilde ik vooral andere bloggers ontmoeten en gezellig bijpraten. Door het muzikale programma waarin soms zware nummers werden opgevoerd, was dat praten niet altijd mogelijk. Deze kritiek heeft de organisatie geïnventariseerd en daarom is besloten om de tweede editie eenvoudiger van opzet te laten zijn. ‘De mensen willen samenkomen, wat met elkaar praten, een biertje of een wijntje drinken, en wat dansen. Een exorbitant feest als het boekenbal is voor de bloggers niet zo nodig, blijkbaar.’
Kalebas
De Kalebas is de mascotte van deze tweede editie. De Kalebas is een dwaze uitvinding van het absurdistische weblog KutBinnenlanders, en dit jaar verkozen door de Blogbalorganisatie als thema. ‘Iedere editie willen we met iets bijzonders uit het afgelopen “blogseizoen” uitpakken, en De Kalebas sprong er voor ons echt uit,” aldus de Blogbal-organisatie. ‘Voor ons staat De Kalebas juist voor deze aanpak: loslaten en concentreren op de essenties. Alles wat niet nodig is eruit, en concentreren op wat Het Blogbal gewoon moet zijn: een feest voor en door bloggers, waar ze met
hun fans kunnen bier drinken en dansen.’
Dat dansen kunnen mensen op de muziek die DJ Hallie Lama, niet onbekend in de stripwereld zou ik zeggen, zal draaien die avond.
Blogparel
Net als vorig jaar wordt er een Blogparel uitgereikt voor ‘de best geschreven blogpost van het afgelopen jaar.’ Mensen die mij kennen weten dat ik een broertje dood heb aan blogprijzen. Ik vind bloggen een prachtig medium, dat vooral in alle vrijheid moet plaatsvinden. Het feit dat een elitegroepje gaat bepalen wat goed of slecht bloggen is, staat me dan ook tegen.
Ik heb de uitslag van de Dutch Bloggies altijd arbitrair gevonden, daarom heb ik bij wijze als grapje samen met Marco Raaphorst en Karin Ramaker twee jaar geleden opgeroepen tot een alternatief bloglijstje, simpelweg samengesteld door iedereen die reageerde.
Ik snap ook wel dat de organisatie van de Blogparels het goed bedoeld en dat prijzen ook een positief effect kunnen hebben. (Ik heb zelf ook wel eens in stripjury’s gezeten omdat het media-aandacht voor het beeldverhaal genereert.) Maar over het algemeen denk ik dat Nederland een overschot aan wedstrijden heeft en hou ik me daar graag verre van. Dus ook wat de Blogparel betreft. Maar als mensen het wel leuk vinden, wie ben ik dan om ze tegen te houden? Ik ga wel even koffiedrinken tijdens de uitreiking.
Los van de parel heb ik zin in Het Blogbal en het bijpraten met collega-bloggers.
Het Blogbal, tweede editie
De Balie, Kleine Gartmanplantsoen 10, 1017 RR Amsterdam
Dinsdagavond 13 Maart 2012, 19:30
Meer info: http://www.blogbal.nl/
Mijn 2011 is een korte impressie van memorabele momenten van het afgelopen jaar. Ik heb me beperkt tot de foto’s die ik voor Daily Webhead heb gemaakt. Het overzicht is daarom ook niet volledig, maar wel lekker kort.
De muziek in de video is een mooie track van Marco Raaphorst.
Interviews
2011 was een druk jaar, ook wat betreft interviews. Nu is interviewen mijn vak, dus drukte is vooral goed.
Ik heb een paar fijne gesprekken gevoerd die me bij zullen blijven. Het eerste schiet me het interview met Craig Thompson binnen. Ik sprak hem op de Boekenbeurs in Antwerpen voor de VPRO Gids. Een leuke vent van ongeveer mijn leeftijd wiens Blankets grote indruk op me heeft gemaakt.
Het interview met Youp van ’t Hek maakte ik voor HumorTV.nl – een site voor de VARA. Na alle sterallures van de meeste VARA-prominenten waar ik in de afgelopen twee jaar mee te maken kreeg, was de ontspannenheid van Youp een verademing. Hij had alle tijd voor ons. Na het gesprek hebben we nog gezellig koffie gedronken. Wie overigens geen sterallures hebben zijn Paul Witteman en Frank Evenblij. Naar het gesprek met Evenblij had ik echt uitgekeken: ik vind hem een van de grote beloftes van de Nederlandse televisie. Het was ook een boeiende en ontspannende dialoog.
Hoe leuk die video-interviews ook zijn, mijn voorkeur gaat op dit moment toch uit naar geschreven interviews.
De gesprekken met Peter Pontiac en animator Rosto staan me ook nog helder voor de geest. Ik hou van eigenzinnige kunstenaars en praat graag met ze over hun werk, hun motieven en dromen. Pontiac kreeg dit jaar natuurlijk veel aandacht omdat hij de Marten Toonderprijs had gewonnen. Prima als zo’n oeuvreprijs de spotlight op een bijzondere stripmaker richt.
Met het interview met Peter de Wit heb ik wederom een naam op mijn verlanglijstje kunnen doorstrepen. Dat lijstje is overigens nog lang genoeg om me voorlopig bezig te houden.
Op stripgebied was er ook zeer droevig nieuws: de dood van Minck Oosterveer heeft me geraakt. Aan het begin van het jaar sprak ik hem uitvoerig over zijn plannen voor de Amerikaanse comicsmarkt. Hij was net aan het doorbreken in de Verenigde Staten en toen verongelukte hij met de motor. Ik hoorde het op maandagmorgen toen de NOS mij belde voor een paar quotes over Minck.
Anders kijken
De expositie van het werk van Saul Leiter zal me nog lang bijblijven. Vooral omdat ik door zijn foto’s weer anders naar de wereld ben gaan kijken. Dat is wat ware kunst met je doet. Er waren ook een paar strips die ik las die grote indruk hebben gemaakt. Een paar ervan heb ik gerecenseerd, maar ik ben tot mijn spijt er niet aan toe gekomen om ze allemaal te behandelen. Misschien iets voor de toekomst.
Voornemens
Voornemens heb ik niet zo veel. Minder moeten, dat wordt mijn credo voor de komende maanden. Meer met mijn hoofd tussen de bomen. Dat soort dingen.
Rest mij niets anders meer dan de bezoekers van mijn blog hartelijk te bedanken voor het lezen van mijn stukken en het reageren op de site. En iedereen een avontuurlijk, liefdevol en 2012 zonder domrechts toe te wensen.
In de herfst een dagje door het Vondelpark lopen kan mooie beelden opleveren. Deze opnames heb ik een tijd geleden gemaakt en ook al is het allang winter, is wat mij betreft ieder moment prima geschikt om van de herfst te genieten.
De muziek is zoals altijd een compositie van Marco Raaphorst. De video is nog old skool gedraaid op een Panasonic dv-camera. Analoog met tapejes dus.
Donderdag 13 oktober vindt in Den Haag de eerste editie van FredX plaats. Ik ben een van de sprekers en ga de toehoorders trakteren op een verhaal over mijn bedevaart naar New York. Mijn zoektocht naar sporen van Spider-Man.
In 2009 reisde ik af naar New York en bezocht locaties uit de strips van Spider-Man. Het huis waar hij in opgroeide, de plek waar zijn vriendin Gwen Stacy werd vermoord en het stadhuis waar Peter Parker met Mary Jane trouwde. Ook speurde ik de wijk Chelsea af naar het huis waar hij in de jaren tachtig woonde. Het was een levensverrijkende ervaring en ik ga op FredX vertellen waarom.
Naast mij zullen er nog drie anderen spreken.
Josephine Bronsgeest is online producer en forumcoördinator workscouncil bij RTL Digital Media. Josephine gaat vertellen wat haar weblog voor haar betekent heeft tijdens de vermissing van haar zoon. Wat zij wel en niet wilde schrijven, haar twijfels en worstelingen om het zo te openbaren. Wat betekent op zo’n moment zoiets als een weblog? Dat wordt dus een indringend en persoonlijk verhaal.
Arthur van de Graaf gaat het in essentie hebben over de wijze waarop wij ons een beeld vormen van de wereld. We hebben allemaal een bepaald beeld bij andere landen en daarmee vormen wij ons ook een beeld van de mensen die daar wonen. Het is maar de vraag hoe dat beeld tot stand is gekomen, wat voor beelden hebben wij van dat land gekregen en van wie.
Krijgen wij beelden die een nieuwswaarde hebben omdat er een oorlog, een ramp of iets anders in het nieuws komt of krijgen we beelden te zien om ons geld te laten doneren? Krijgen wij wel een normaal beeld van de wereld? Het is zijn doel om een objectief beeld te krijgen van de wereld, niet gestuurd door commerciële- of nieuwswaarde. Foto’s gemaakt door kinderen in de leeftijd van 10 jaar die zelf bepalen wat ze fotograferen om ons hun leven te laten zien.
Arthur van Westerop is webredacteur Radio 2 & 5. De combinatie Radio & Internet is zijn werk en zijn passie.
De locatie is Club 330live, Korte Molenstraat 2 in Den Haag. Deuren open vanaf 19:30 uur, FREDx begint om 20:00 uur. Het aantal plaatsen is beperkt. Entree aan de kassa zal 7,50 euro zijn.
FredX Den Haag wordt georganiseerd door Karin Ramaker en Marco Raaphorst. De creatieve geesten achter Blog-art. FredX is de afgeleide van TED. Het draait bij TED om inspirerende verhalen. Ook in andere landen en steden worden TED-presentaties georganiseerd onder de noemer TEDx. FredX onderscheidt zich van TED in de taal: er wordt die avond gewoon Nederlands gepraat en dat is ook wel eens leuk.
Karin en Marco luisteren aandachtig naar wat Linda te vertellen heeft.
Karin lijkt wel nooit de deur uit te gaan zonder camera. Maar ze is dan ook een professioneel Webhoofd. Hier is de foto die ze nam in de Balie.
We hadden deze week weer eens ouderwets afgesproken voor de koffie en natuurlijk veel gepraat over bloggen. Als er twee mensen zijn die je uit een blogdip kunnen praten, dan zijn het Karin en Marco wel. Bloggers pur sang. Ze hebben niet voor niets een paar jaar geleden het leuke evenement Blog-art georganiseerd.
Recent interviewde ik componist/blogger Marco Raaphorst over bloggen. Tijdens het interview vertelde Marco ook iets over jezelf promoten op het web. Die quote is uiteindelijk niet in de video terechtgekomen, maar ik vond hem wel interessant:
Ik merk zelf dat ik als zelfstandig ondernemer veel gebruikmaak van sociale media. Ik twitter, faceboek en blog me suf. Natuurlijk omdat ik het leuk vind, maar ook om mijn werk te promoten. Bloggen is een alternatieve manier van reclamemaken voor je bedrijf: je laat zien wat je doet en kunt. Je betrekt mensen bij je werk.
Via je blogposts en twitter kun je jezelf als specialist profileren.
Daarbij geniet ik erg van de interactie die ontstaat bij de stukken die ik publiceer. Het verrijkt de stukken en brengt me vaak op nieuwe ideeën.
Toch is het ook wel schieten met hagel. Je kunt je stukken tweeten en aankondigen op verschillende plekken, maar levert dit ook opdrachtgevers op? Naamsbekendheid? Jazeker! Meer bezoekers? Ja, die ook. Dat zijn zeker positieve effecten te noemen die het bloggen leuk maken.
Ik ben benieuwd naar jullie positieve en negatieve ervaringen, bloggende ondernemers. Heeft je blog en facebook al tot concrete opdrachten geleid? En je stroom aan tweets, hebben die nog wat opgeleverd op dit vlak?
Bloggen en bloggers, ik krijg er geen genoeg van. Ik vind het niet alleen een interessant medium, ook geniet ik dagelijks van de mooie dingen die mensen voor hun plezier publiceren. Daarom de onregelmatig verschijnende reeks Daily Webhead-video’s waarin bloggers kort en bondig aan het woord komen. Vandaag is het woord aan Marco Raaphorst!
Marco Raaphorst is blogger van het eerste uur, componist en geluidskunstenaar. Hij blogt al sinds 2001 en ik ken hem als een gepassioneerd blogger, iemand die het medium hoog heeft zitten. Toen ik hem interviewde voor deze video had ik dan ook een vurig betoog over het bloggen verwacht. Marco verraste mij die middag door er juist wat laconiek over te praten. Gevraagd waarom mensen zijn site zouden moeten lezen, een van de standaardvragen in deze reeks, antwoordde Raaphorst dat hij dat eigenlijk niet wist: ‘Ik weet zelf niet of ik mijn eigen blog zou lezen. Ik heb niet zo veel te melden, dus nee, volgens mij moet je mijn blog niet gaan lezen.’
Wat ik mooi vind aan interviews is dat het gesprek een momentopname is. Het is net zo goed een registratie van iemands antwoorden als van de omstandigheden waarin het interview plaatsvindt. Een registratie van dat unieke moment in de tijd. Bij een grillige blogger als Raaphorst kun je tijdens zo’n gesprek dus van alles verwachten. Dat lijkt me overigens een prima reden om zijn blog wel te lezen, want je zult altijd verrast worden.
Overigens is Raaphorst ook de man die de muziek heeft gemaakt bij deze reeks en andere Daily Webheads.
Daily Webhead: Blogger Marco Raaphorst from Michael Minneboo on Vimeo.
Marco Raaphorst stelde zijn audiorecorder in. We waren in Café Dudok te Den Haag. Karin ramaker vierde haar tweejarig ondernemersschap. Karin en Marco zijn gepassioneerde bloggers. Ik heb ze via de blogwereld leren kennen en spreek graag met ze af. We praten dan over van alles, maar het bloggen is altijd een rode draad in onze gesprekken.
Marco nam die middag onze conversatie op. Ondertussen fotografeerde Karin het hele tafereel. Media van alle kanten als het ware.
Ik heb nog twee interviews met Karin en Marco afgenomen over het bloggen voor de serie blogportretten. Daarover later meer.
Als ik ooit 10 of 20 miljoen zou winnen, zou ik het natuurlijk niet alleen bij earth hopping en strips lezen houden. Hoewel ik dat wel lang vol kan houden, want op dit moment zit ik het liefste met mijn neus in gedrukt papier.
Op mijn eerste blogpost over fantaseren over het winnen van 10 miljoen kreeg ik interessante reacties. Marco Raaphorst wijst er in zijn comment terecht op dat veel geld hebben je vrij maakt om de projecten te doen die je zou willen. Een thema waar ik in een latere blogpost graag op terugkom.
Peter de Kock zou een deel van het geld besteden aan een kunstenaarsproject over menselijkheid. Hij heeft daar interessante ideeën over die je op zijn blog kunt lezen.
Elsbeth snijdt in haar reactie een interessant punt aan, dat je als zzp’er moeilijk een huis kunt kopen. En als je partner ook zzp’er is, kun je het al helemaal vergeten.
Jooper zou zelfs een heel Grieks eiland kopen om op te wonen. Mocht ik 10 miljoen winnen, dan zou ik zeker moeten verhuizen omdat mijn inkomen dan in een klap te hoog is voor mijn huidige huurwoning. (Zelfs voor Amsterdamse begrippen.) Maar waar te vestigen? Ergens in Amsterdam ligt voor de hand, want daar woon ik nu ook en ik vind het een fijne stad om te wonen. Maar in principe zou een leuk appartementje in New York ook niet verkeerd klinken. Als Grunberg het kan waarom ik dan niet?
Het is alweer 15 jaar geleden dat ik in Amerika woonde. Toen in Berkeley, vlakbij San Francisco. Nu zou een tijdje wonen aan de oostkust fantastisch zijn. New York is zo’n stad waar ik meteen verliefd op wordt. Als je er op vakantie gaat, leer je de stad nooit echt kennen. Dat gebeurt mijns inziens pas als je er een tijdje woont. Als je er een dagelijkse routine opbouwt. Als je er mensen kent. Als je je eigen stamcafé hebt en op een vaste plek dagelijks je koffie haalt. Dan woon je er pas écht.
Natuurlijk went alles, dus wordt het wonen in een nieuwe stad uiteindelijk gewoon.
Hoe zou een leven in New York eruit zien? De eerste paar weken zou ik vooral besteden aan het verkennen van de stad, dus flink de toerist uithangen. Het Vrijheidsbeeld bezoeken, een showtje op Broadway, rondhangen in Central Park, de bibliotheek, musea. Eigenlijk al die dingen doen die ik twee jaar geleden ook deed toen ik er op vakantie was.
Het lijkt me heerlijk om ’s ochtends rustig de deur uit te lopen en in een leuk tentje om de hoek te ontbijten en de krant te lezen. Of een strip. Met een verse bak koffie onder mijn neus uit het raam te staren, het venster op het filmische decor van een straat in New York. Want zo voelt het als je op plekken bent die vaak in films voorkomen: alsof je het witte doek bent ingestapt. Iedereen die op straat loopt is figurant of acteur in de film die jij voor je ziet. En zelf ben je een figurant in de films van anderen.
Ach, met 10 miljoen zou een tweede appartement in Amsterdam ook nog wel kunnen. Dan heb je the best of both worlds. Is ook handig voor mijn freelance contacten, want ook al hoef ik niet meer te werken, ik zou nog steeds artikelen blijven schrijven, denk ik. Ik schrijf omdat ik dat moet, omdat ik dat wil. Ik zou niet zonder kunnen.
Maar, zoals ook Raaphorst in zijn comment aangaf: je bent dan wel vrij om de projecten te doen die je wilt doen. Als freelancer neem je immers ook wel eens klussen aan omdat je geld moet verdienen.
Een nieuw huis zo sowieso prettig zijn als ik genoeg geld zou hebben om alle strips te kopen die ik zou willen lezen. Er zou namelijk flink wat kastruimte bij moeten om al dat papier in te bewaren…..
Zou jij verhuizen als je 10 miljoen zou winnen? Wat zou je ideale plek zijn? Hoe ziet je ideale huis eruit?
Wordt volgende week maandag vervolgd, tenzij er belangrijk stripnieuws te melden is die dag.