Tag: Marvel Comics

Maandag 25 november 2019
Afgelopen weekend was de Wintereditie van Heroes Dutch Comic Con in Utrecht. In Nederland zijn de Cons de afgelopen jaren succesvol gebleken, dus we hebben van EasyFairs maar liefst twee afleveringen per jaar. Daarnaast is er ook nog een Amsterdam Comic Con georganiseerd door een andere organisatie. Je zou misschien denken dat het allemaal wat te veel wordt, maar afgelopen zaterdag was uitverkocht en de zondag vrijwel ook. Dat betekende dat er zaterdag 20.000 man door de jaarbeurshallen trok van de ene zaal naar de andere. En aan de enorme stroom mensen kon je merken dat het druk was.

In de ochtend had ik enkele interviewafspraken met de mensen van Marvel Comics. Als eerste sprak ik met Alanna Smith, een redacteur van Marvel die portfolio’s van tekenaars zou beoordelen dat weekend. Daarna interviewde ik striptekenaar Arthur Adams en schrijver Kurt Busiek. Adams probeerde overal een luchtig en grappig antwoord op te geven. Tegenwoordig tekent hij vaker covers dan het binnenwerk van comics, omdat zijn stijl nogal arbeidsintensief is. Hij tekende vroeger bijvoorbeeld X-Men en brak door met de miniserie Longshot. Ik kocht nog een speciale beursuitgave van Adams met daarin mooie tekeningen van deze meester. Een leuk aandenken aan een leuk gesprek.

Met Busiek kon ik goed praten over zijn interessante project Marvels waar dit jaar een epiloog van is verschenen. De eerste vier delen van deze serie kwamen uit in de jaren negentig. Marvels toont belangrijke gebeurtenissen in het Marvel Universum vanuit het perspectief van de gewone man. Phil Sheldon, een nieuwsfotograaf, is de gewone man die centraal staat in deze serie. Alex Ross schilderde de illustraties in een realistische stijl, die het verhaal allemaal nog meer een documentair tintje geeft.
Ik vind Marvels een boeiend project en was daarom blij hierover met Busiek te kunnen spreken.

Voor de eerste twee interviews kon ik met de makers in een aparte ruimte zitten, maar Busiek sprak ik aan zijn signeertafel. Tijdens het interview werd de rij met fans die een handtekening van de schrijver wilden steeds langer. Toen ik na 18 minuten merkte dat hij moe begon te worden, heb ik het gesprek afgerond. De tekenaars en schrijvers komen naar de Con vooral om fans te ontmoeten, handtekeningen te zetten en merchandise te verkopen, dus dan wil ik niet te veel tijd van ze in beslag nemen. De tekenaars verdienen namelijk hun geld met de verkoop, de Con betaalt hun reis en verblijf maar geen extra fee. De acteurs die op een Comic Con optreden hebben echter een andere deal.

Na mijn interviews kwam ik Dennis tegen, een van de vaste kijkers van mijn YouTube-kanaal en lezer van Mijn vriend Spider-Man. Hij vroeg of ik een handtekening wilde zetten. Aangezien hij mijn boek niet bij zich had, koos hij een pagina uit van de Marvel Encyclopedie die hij net gekocht had. Uiteraard een pagina over Spider-Man. Er wordt niet zo vaak om mijn handtekening gevraagd, dus voor mij is het nog steeds bijzonder wanneer mensen me herkennen van mijn vlogs of van mijn boek.

Toen was het tijd voor een koffiepauze, dus Marcel Haster, de Stripvlogger, kwam precies op tijd met het voorstel om even in de perskamer te gaan zitten om bij te praten. Daar is het in vergelijking tot de beursvloer, een oase van rust. En de koffieautomaat schenkt een fijn bakkie. Marcel en ik hadden het onder andere over de nieuwe Amerikaanse wetgeving die het ons YouTubers heel moeilijk zou kunnen gaan maken.

Marcel was dat weekend op de Con om een eigen impressie op video vast te leggen. Dat soort video’s doen het doorgaans goed op YouTube, omdat cosplayers kijken of ze zichzelf en hun vrienden terugzien in de video. We hebben overigens allebei het probleem dat hoeveel views een video ook trekt, en hoeveel abonnees een kanaal ook heeft, dat je het gevoel hebt dat het nooit genoeg is. Heel veel vloggers hebben met dat probleem te maken. We willen altijd meer. Later bedacht ik dat als er nooit een punt komt waarop je genoeg hebt, je je er eigenlijk ook niet meer druk over hoeft te maken. Ons gesprek en die gedachte die daaruit voortkwam, gaven me weer nieuwe zin om video’s op te nemen. Wat ik ’s avonds thuis nog gedaan heb toen ik een vlog maakte over de comics die ik die dag gekocht had.

Na Marcel had ik nog een meeting met de mensen van Dutch Comic Con om te praten over welke tekenaars ze in de toekomst zouden kunnen uitnodigen om naar Nederland te komen. Het was een vruchtbaar gesprek dat zeker in de toekomst nog een vervolg krijgt.

De laatste paar uurtjes op de beurs zaterdag besteedde ik aan het struinen door comicdozen. Tegenwoordig heb ik een boekje bij me met daarin missende nummers van Amazing Spider-Man en andere titels die me zijn aangeraden of die me interessant lijken. Ik struin dus heel gericht. Ik kwam die middag dan ook een paar mooie titels tegen voor een leuke prijs.

Zoals John Byrne’s Alpha Flight Classic Vol. 2. Een bundel met de eerste serie Alpha Flight-verhalen door de meester zelf. Alpha Flight is een Canadees superheldenteam, oorspronkelijk in het leven geroepen om de X-Men te verslaan. Dat was volgens Byrne ook meteen het probleem toen Marvel vroeg om met een serie over dit team aan de slag te gaan. Omdat Alpha Flight zo was samengesteld dat ze goede oppositie konden bieden tegen de X-Men, had het team zijn inziens geen ander bestaansrecht.

Naar wat ik heb gehoord is Byrne met tegenzin aan de slag gegaan met deze serie, maar daardoor gaf hij zichzelf de kans om te experimenteren en zijn die verhalen daardoor juist heel goed geworden. Wat kon hem het schelen: mocht de verkoop van de serie tegenvallen, dan was hij van het probleem af. Uit die onverschilligheid is een les te halen, ook voor mij als blogger en vlogger. Gewoon aan het werk gaan met een zekere vorm van onverschilligheid en durf, zonder angst voor kijkcijfers of reacties van het publiek. Misschien maken we dan wel ons beste werk.