24 en 25 november is levende striplegende Bill Sienkiewicz te gast op de Dutch Comic Con en ik mag hem daar interviewen voor een artikel in de VPRO Gids. Daarom nam ik de afgelopen dagen veel van zijn tekenwerk door.
In deze vlog laat ik daar graag wat van zien, want Bill Sienkiewicz maakt heel bijzondere strips. Hij begon zijn carrière als tekenaar van Moon Knight en later The New Mutants. Die twee series tekende Sienkiewicz nog in de tradionele comicstijl. Op een gegeven moment begon hij echter de comics te schilderen en allerlei verschillende materialen te gebruiken om zijn illustraties mee te maken. Daarin was hij een pionier.
In de vlog laat ik tekeningen zien van Daredevil: Love and War, die Sienkiewicz samen met Frank Miller maakte. Ze werkten hier heel nauw aan samen, evenals aan Elektra: Assasin, dat nog steeds een van de grafische hoogtepunten is in de Amerikaanse comicsindustrie.
Er valt veel te genieten als je naar Sienkiewicz tekenwerk kijkt. Zijn werk vereist wel dat je de platen goed bestudeert en niet alle strips zijn even toegankelijk. Ook schrikken de illustraties soms af, zoals de drie covers van een Spider-Man-verhaal tonen.
Toch intrigeert zijn werk altijd. Niet in de laatste plaats omdat Sienkiewicz er interessante vragen mee oproept. Het zal niet ieders kopje thee zijn, maar dat heb je eigenlijk altijd wel met grafische stijlen die extreem en uitgesproken zijn. Hij spreekt je aan of niet.
Stan Lee, de geestelijk vader van ontelbaar veel superhelden waaronder Spider-Man, de Hulk, Thor, Daredevil, Silver Surfer, Black Panther, The Avengers en de X-Men, is maandag overleden. Lee werd 95 jaar oud en is wereldwijd waarschijnlijk de meest bekende stripmaker ooit.
Wat Shakespeare was voor de Engelse literatuur, was Stan Lee voor de Amerikaanse comicsindustrie. Zonder hem was het superheldengenre waarschijnlijk een vroege dood gestorven. Dankzij Lee en de stripmakers van Marvel Comics, waaronder Jack Kirby en Steve Ditko, werd de wereld verrijkt met een nieuw type superheld. Een menselijker held met dagelijkse problemen, karakterfouten en beschadigingen.
De helden van Lee gaan zowel de strijd aan met superschurken als met hun innerlijke demonen, ze worden geplaagd door alledaagse problemen en hun superkrachten zijn niet per se een zegen. Denk maar aan de Hulk of the Thing van de Fantastic Four. Twee tragische helden met een monsterlijk uiterlijk. Lee noemde de Hulk de Jekyll and Hyde van het atoomtijdperk. Natuurlijk snappen we dat de Hulk ook teruggrijpt naar het Monster van Frankenstein. Een onbegrepen monster dat de angst voor de Ander en het onbekende representeert. Ook staat de Hulk voor de woede-uitbarstingen waar we allemaal toe in staat zijn. Wie ooit gepest is, zal vast gewenst hebben een Hulk in zich te hebben.
De helden van Lee zijn heel herkenbaar. Door hun feilbaarheid kun je je makkelijk met hen identificeren. Daarmee waren ze een groot contrast met de superhelden die ervoor kwamen zoals Superman, Batman en Wonder Woman. Feilloze helden die daardoor best saai konden zijn.
Spider-Man
Voor mij is Spider-Man het beste voorbeeld van Stans nieuwe soort superheld. Spider-Man (Peter Parker) gebruikt zijn krachten in eerste instantie niet om mensen te helpen maar er zelf beter van te worden. Totdat zijn oom vermoord wordt door een inbreker die Spider-Man eerder had kunnen tegenhouden. Hij leert door die ervaring dat hij zijn kracht moet gebruiken om het goede te doen. Parker wordt geplaagd door geldproblemen, heeft een zieke tante waar hij voor moet zorgen en kan lang niet altijd zijn naasten beschermen tegen het kwaad. Dit had eens de dood van zijn vriendin tot gevolg. Daarnaast geeft Peter Parker nooit op, hoe moeilijk zijn leven en de strijd soms worden. Dat vind ik grenzeloos inspirerend. Ik leerde Spider-Man kennen toen ik negen jaar oud was en was meteen heel erg onder in de indruk. Die ‘relatie’ duurt tot op heden voort. Daarom heb ik Mijn vriend Spider-Man geschreven, een boek over fan-zijn en over wat we van Spider-Man kunnen leren.
Stan Lee en zijn creatie Spider-Man.
Van loopjongen tot cultureel icoon
Stan Lee werd op 28 december 1922 geboren als Stanley Martin Lieber aan de Upper West Side in New York. Zijn ouders waren Joods-Roemeense immigranten. Als kind las Lee alles wat hij in zijn handen kon krijgen, van Charles Dickens, H.G. Wells, Arthur Conan Doyle, Shakespeare tot Edgar Rice Burroughs’ Tarzan-verhalen. Zijn idool was filmavonturier Errol Flynn. In zijn tienerjaren speelde hij dan ook even toneel en had een aantal kortlopende baantjes.
Zijn echte ‘serieuze’ baan was die van loopjongen bij Timely Comics, waar hij in 1939 terechtkon dankzij zijn nicht die getrouwd was met uitgever Martin Goodman. Lieber werkte voor redacteur Joe Simon en art director Jack Kirby, het duo dat in 1941 de superheld Captain America bedacht. Stan was verantwoordelijk voor het vullen van de inktpotjes, het uitgummen van potloodlijnen van geïnkte pagina’s, het corrigeren van teksten en de lunch. Al snel kreeg hij ook de opdracht om redactionele stukjes te schrijven. In Captain America #3 werd zijn eerste verhaaltje gepubliceerd: ‘Captain America Foils the Traitor’s Revenge.’ Strips werden op dat moment als laagwaardige cultuur gezien en aangezien Lieber zijn naam wilde bewaren voor als hij ooit nog eens de Grote Amerikaanse Roman zou schrijven, besloot hij onder pseudoniem Stan Lee te publiceren. Twee nummers later scheef Lee zijn eerste scenario voor een Captain America-strip.
Toen Simon en Kirby uit onenigheid met Goodman vertrokken, werd de negentienjarige Lee gepromoveerd tot redacteur. Lee schreef veel strips en gebruikte verschillende pseudoniemen om de kleine uitgeverij groter te laten lijken. De uitgeverij gaf comics uit in de genres die op dat moment populair waren en veranderde wel eens van naam tot ze uiteindelijk voor Marvel Comics kozen. Lee werd hoofdredacteur bij Marvel. Begin jaren zestig vroeg Goodman hem een superheldenteam te bedenken omdat de Justice League van concurrent DC Comics het goed deed. Omdat Lee eigenlijk genoeg had van de comicindustrie en ontslag wilde nemen, stelde zijn vrouw Joan voor de Fantastic Four precies te maken hoe Lee vond dat superhelden moesten zijn. Hij had immers toch niets te verliezen. Samen met Kirby creëerde Lee het beroemde super viertal in 1961 en begon daarmee het Marvel Universum. Binnen enkele jaren werden de Marvel-helden enorm populair. Lees jongere broer Larry Lieber zou ook nog veel comics voor Marvel tekenen.
Met het bedenken van Spider-Man en de vele andere superhelden, inspireerde Lee miljoenen lezers en tegenwoordig ook filmkijkers. Lee was jarenlang de hoofdredacteur van Marvel die de plots van de meeste comics bedacht. Later werd hij de uitgever en uiteindelijk verhuisde Lee naar Hollywood om zijn helden op de televisie en het grote scherm te krijgen. Andere schrijvers volgden hem op en hielden de superhelden relevant en springlevend.
Marvel Methode
Vernieuwend was Lees manier van werken. Allereerst bedacht hij de Marvel Methode van schrijven: Lee vertelde de plot van een comic aan de tekenaar – soms beeldde hij deze uit in zijn kantoor en stond hij als Errol Flynn op zijn bureau te acteren – en de tekenaar werkte het verhaal vervolgens visueel helemaal uit. Lee schreef daarna de teksten in de ballons en de captions. Op die manier kon hij meerdere comics per maand produceren.
Uniek aan Lees schrijfwerk was zijn tone of voice. Hij erkende dat superhelden eigenlijk iets belachelijks hebben, en knipoogde naar de lezer die dit ook snapte. Tegelijkertijd namen Lee en de lezer de personages en hun wereld wel serieus. De beste Marvel-films hebben deze dubbelzinnige benadering ook.
Daarnaast sprak Lee de lezers ook amicaal en direct toe op de brievenpagina’s van de comics en in zijn redactionele columns. Lee wist de lezers echt bij Marvel te betrekken, alsof het bijzonder was om tot deze club te behoren. Door zijn altijd positieve houding was Lee ook in zijn latere jaren een geliefde en altijd energieke verschijning op comic cons. Zijn cameo’s in de Marvel-films waren altijd een fijne toevoeging. Lee was zijn hele leven een ambassadeur voor het stripmedium.
Mallrats
Mijn favoriete acteerprestatie is in Mallrats (Kevin Smith, 1995) waarin Lee zichzelf speelt. Hij signeert in een stripwinkel in een winkelcentrum. Het hoofdpersonage Brodie (Jason Lee) is een enorme Marvel-fan en wil van alles weten over de superhelden en hun seksleven. Lee praat echter telkens over hoe prachtig de liefde kan zijn en hoe romantisch een jong paartje er uitziet dat even verder op staat. Hij is hiertoe aangezet door de vriend van Brodie, omdat Brodie zijn ex-vriendin terug moet veroveren. Het mooie aan deze scène is dat Lee hier echt acteert en nog goed ook.
Lees vrouw Joan overleed in 2017. Ze waren 69 jaar samen en kregen twee dochters waarvan er eentje na enkele dagen overleed. Sinds de dood van zijn vrouw ging het privé slechter met Lee. In zijn laatste jaren was hij slechtziend en slechthorend. Ook klaagde hij zijn oude zakenpartner aan en vroeg een straatverbod aan voor de man die zijn zaken behartigde en misbruik van Lee maakte. Uiteindelijk is dat allemaal nog voor zijn dood opgelost.
Op Imagine kreeg Lee de Career Achievement Award. De regisseur van de documentaire With Great Power: The Stan Lee Story nam de prijs voor Lee in ontvangst die zelf niet aanwezig was. In 1995 is Stan Lee officieel opgenomen in de Jack Kirby Hall of Fame en in 2011 kreeg hij een ster op de Hollywood Walk of Fame.
Zonder Stan Lee hadden het Marvel Universum en de meer menselijke superheld niet bestaan. Dat had mijn leven een stuk minder avontuurlijk gemaakt en naar ik vermoed ook het leven van miljoenen anderen. Voor mij is Lee dus een van de belangrijkste schrijvers ooit. Van alle kleurrijke personages waarmee hij de wereld verrijkte is wellicht Stan Lee de sympathiekste held die Stanley Martin Lieber bedacht. We gaan hem heel erg missen.
Rust in vrede Stan Lee, bedankt voor alle avonturen en.. Excelsior!
[hr]
Dit in memoriam heb ik geschreven en is gepubliceerd op SchokkendNieuws.nl. Een dag later stond ik in de studio van Next Level Heroes om samen met gast Mevlin Imanuel van Dirtees te praten over Stan Lee met hosts Bas van Teylingen en Bardo Ellens.
Ik vind het altijd moeilijk als een van mijn helden overlijdt. Ook al was Stan dan op een leeftijd dat je het kunt verwachten. Het was een heftige en emotionele week met de dood van Stan de daarop volgende media-aandacht. Ik ben blij dat de Nederlandse media zo veel aandacht hadden voor Stan en dat ik daar een kleine bijdrage aan heb kunnen leveren.
Met deze vlog blijven we nog even in de sfeer van de Marvel superhelden. De advertenties voor Marvel comics in de uitgaven van Juniorpress vond ik vroeger altijd erg leuk om te zien.
Het waren vaak mooie coverillustraties met pakkende en grappige teksten om je nieuwsgierig te maken naar deze comics. Wat natuurlijk altijd lukte, want menig comic riep een brandend verlangen op om deze te kopen en te lezen.
Daarom een blik een stapel oude Juniorpres comics van weleer, die meteen een mooie sample geven van wat voor moois de uitgeverij toentertijd uitbracht.
De hele week ben ik met het overlijden van Stan Lee bezig geweest. Sowieso maakte zijn dood veel indruk op mij omdat Stan een van de belangrijkste schrijvers in mijn leven was. Hij heeft immers samen met Steve Ditko mijn favoriete personage ooit gecreëerd. Maar ook omdat ik de eervolle taak had om verschillende kranten en radioprogramma’s te woord te staan om te praten over de legende van Stan Lee. Donderdag was ik te gast bij Next Level Heroes om samen met Melvin van het geeky T-shirt bedrijf Dirtees te praten met Bas en Bardo over Lee. Deze uitzending komt vrijdagmiddag 16 november online. Check het YouTubekanaal hier.
Een striplegende is niet meer. Stan Lee is op 95-jarige leeftijd overleden.
Vanaf nu moeten we de altijd energieke en positieve geestelijk vader van ontelbaar veel superhelden waaronder Spider-Man, de Hulk, Thor, Daredevil, Silver Surfer, Black Panther, The Avengers en de X-Men gaan missen. Zonder Stan geen Marvel Universum en geen Spider-Man – mijn favoriete fictiefiguur ooit. Lee was voor mij een heel belangrijke schrijver en stripmaker. Daarom vond ik het fijn dat er in de Nederlandse media veel aandacht was voor zijn overlijden en zijn leven.
Wat het T-Shirt met De Buddy Stan betreft: dat is ter ere van Kevin Smiths Dogma, niet Mallrats. Die vergissing maakte ik makkelijk doordat Stan namelijk een rol heeft in Mallrats, maar het T-shirt is weer een knipoog naar de Buddy Christ uit Dogma.
Mijn eerste kennismaking met de Hulk was de televisieserie met Lou Ferrigno en Bill Bixby in de hoofdrollen. Daarna raakte ik als jonge lezer al snel verslingerd aan de comics over dit interessante personage.
Spider-Man is mijn favoriet fictiefiguur ooit, maar de Hulk staat ook hoog in mijn favoriete lijstje wat betreft superhelden. Waarom de Hulk mij zo boeit, en waarom hij eigenlijk groen is en niet paars, oranje of geel, leg ik ook uit. Natuurlijk heeft de Groene Gigant in de loop der jaren heel wat veranderingen ondergaan en is hij ook wel van kleur verandert. Bij Marvel gaan ze graag alle kanten op met de Hulk en gelukkig kan dat ook allemaal met dit stripfiguur.
Het is heerlijk om af en toe een oude Marvel comic uit de kast te trekken en weer te lezen. Zo beleef ik vaak een goed verhaal opnieuw, en word ik tevens herinnerd aan de tijd dat ik deze comic als kind las.
Mijn eerste kennismaking met het Canadese superheldenteam Alpha Flight was Marvel Superhelden 33 van Juniorpress uit 1987. Met dit spannende verhaal, waarin Spider-Man en een lid van Alpha Flight ontvoerd worden door de Collector, werd ik meteen in het diepe gegooit. Als lezer word je geacht terloops het een en ander op te pikken en te snappen over de personages en dat levert een fantastische leeservaring op.
Door kleine details op te pikken werden de leden van Alpha Flight meteen intrigerend. En ook het land waar ze vandaan kwamen. Want hoeveel Canadese superhelden ken jij? Behalve Wolverine kende ik er nog geen.
Dankzij schrijvers Louise Simonson en Bill Mantlo, tekenaars Paul Neary en Ken Steacy leerde ik Alpha Flight kennen. Maar het is aan striptekenaar John Byrne te danken dat ze überhaupt bestaan. Hoe die creatie ging, vertel ik ook in dit stripvlog.
Marvel Superhelden 33 (oorspronkelijke uitgaven Marvel Fanfare 28 en Marvel Team-Up Annual 7) was niet alleen een kennismaking met Aplha Flight, door dit stripverhaal leerde ik terloops ook iets over de geschiedenis van Canada en hoe een typische straat in een voorstad van Toronto eruit ziet. Mensen hebben het vaak over specifieke educatieve strips, maar eigenlijk kun je van bijna ieder beeldverhaal dingen over de wereld leren. Zolang je maar goed genoeg kijkt en leest.
Spider-Man versus Wolverine is een van de comics die op mij als jonge lezer veel indruk maakte. In dit verhaal nemen de twee helden het tegen elkaar op in het grauwe Oost-Berlijn in de tijd dat de Muur nog overeind stond en Oost- en West-Europa van elkaar scheidde.
Ik leerde door deze comic concreet hoe bizar de situatie in Berlijn in de tachtig was en hoe gevaarlijk de Berlijnse muur. Veel beter dan menig geschiedenisles op school mij had bijgebracht. Ook maakt schrijver James Owsley, later Christopher Priest genaamd, een mooie karakterschets van wie Peter Parker is. Daarom deze vlog over Spider-Man versus Wolverine.
Bill Sienkiewicz en DC Comics’ Vice President Art Direction & Design Mark Chiarello zijn te gast op de wintereditie van Heroes Dutch Comic Con. Nederlandse comic-tekenaars krijgen de unieke kans om hun portfolio te laten beoordelen door Chiarello.
Op 24 en 25 november komt Eisner Award winnaar Bill Sienkiewicz naar de Utrechtse Jaarbeurs om voor het eerst zijn Nederlandse fans te ontmoeten tijdens de winter editie van Heroes Dutch Comic Con. Dat is groot nieuws, want het werk van Sienkiewicz is vernieuwend, uitdagend en hoort net zo goed op een strippagina als in een museum thuis. Dus hieronder het persbericht over dit bezoek:
Corner Boxes van New Mutants door Bill Sienkiewicz.
Bill is een award-winnende en Emmy-genomineerde artiest die met zijn vernieuwende stijl vanaf de jaren ’80 naam en faam verwierf in de Amerikaanse comic en graphic novel wereld. Wereldwijde bekendheid vergaarde hij vooral met zijn werk voor Marvel Comic’s Elektra: Assassin en zijn eigen graphic novel Stray Toasters. Zijn illustraties hebben hem een internationale reputatie en cult-status in de industrie opgeleverd. Een van zijn meest recente creaties is Legion uit de New Mutants serie van Marvel. Legion is een enorme hitserie geworden op FOX en New Mutants zal in 2019 door 20th Century Fox als film worden uitgebracht.
Zijn grensverleggende werk is te zien in Hollywood kaskrakers als The Dark Knight, The Grinch, Unforgiven, Star Wars: Return of the Jedi, en de hitgame Resident Evil. Sienkiewicz ontwierp personages voor de aankomende Dreamworks film Alcatraz versus The Evil Librarians en dat heeft nieuwe deuren voor hem geopend. Zo is hij nu bezig om de personages te conceptualiseren voor The Man With No Name; een bovennatuurlijke western van Lionsgate waarvoor Sienkiewicz, samen met Braxton Pope, als executive producer is aangesteld. Ook zal hij samen met Jeff Renfroe een verfilming van zijn eigen meesterwerk Stray Toasters gaan produceren, schrijven en regisseren.
Elektra: Assassin. Frank Miller en Bill Sienkiewicz.
Maar Sienkiewicz is een man van vele talenten en zijn reputatie reikt tot ver buiten de wereld van comics en graphic novels. Zijn werk sierde het Nationaal Museum of Fine Arts in Rio de Janeiro, Brazilië; galerieën in Parijs, Barcelona en Toscane; Het beroemde festival La Semana Negra in Spanje (De Zwarte Week); reclamecampagnes voor Nike, MTV en Nissan; posters voor The Green Mile en Olympische Winterspelen 2006, tijdschriften zoals Entertainment Weekly en Spin, maar ook het boek Jimi Hendrix, Voodoo Child: The Illustrated Legend of Jimi Hendrix.
Zijn werk leverde hem talloze onderscheidingen op waaronder een Eisner Award voor zijn werk voor DC Comics’ The Sandman: Endless Nights in 2004 en in 1995 en 1996 ontving hij Emmy-nominaties voor het bedenken en uitwerken van personages voor de TV-serie Where in the World is Carmen Sandiego voor tv-kinderzender PBS. Elektra: Assassin is meermaals in de prijzen gevallen bij de belangrijkste prijsuitreikingen voor strips in de VS en Europa. Voorbeelden zijn de Kirby Award in 1987, de Yellow Kid Award en Gran Guigiri Award in 1986.
Bill zal op zaterdag 24 en zondag 25 november aanwezig zijn op het evenement. Fans kunnen met hem op de foto, zijn handtekening ontvangen en zelfs een van zijn (custom made) creaties kopen.
Mark Chiarello Chiarello’s werk is bekend en meerdere malen bekroond met diverse awards. Zo heeft hij meegewerkt aan projecten als Batman/Houdini: The Devil’s Workshop, waar hij in 1983 een National Cartoonists Society Award voor Best Comic Book won, en Clive Barker’s Hellraiser. Hij was ook de eerste colorist van Mike Mignola’s comic-boek Hellboy: Seed of Destruction. Chiarello’s werk was ook te zien in Star Wars: The New Essential Chronology. Daarnaast mag hij zijn CV aanvullen met werk voor Marvel’s Wolverine en The Many Armors of Iron Man.
Als Vice President Art Direction & Design van DC Comics bepaalt hij het beeld van diverse comics. Het is daarom een bijzondere kans voor comic-tekenaar om hun portfolio te laten beoordelen door Mark en wellicht ontdekt te worden. Geïnteresseerden kunnen op zaterdag 24 en zondag 25 november bij Mark langskomen op Heroes Dutch Comic Con en hun werk bij hem inleveren.
In Stockholm zag ik een nieuw boek over Buffy The Vampire Slayer staan, dus die moest ook in mijn collectie Buffy-boeken. Wat maakt deze boeken nu zo boeiend? Wie is Buffy? En wat vind ik van de aangekondigde reboot? Al deze vragen beantwoord ik in deze vlog.
(En meer!)
En mocht je zelf ook nog een nare ervaring hebben opgedaan met de douane/beveiliging op Schiphol, laat dat dan vooral onder de vorige vlog weten: https://youtu.be/96GbGnpKRYc
Uiteraard heb ik het nog even over mijn boek gehad, want de game had ik nog niet gespeeld. Sterker nog, ik heb nog geen Playstation en dat is de enige console waarop je deze game kunt spelen. Dat wordt binnenkort dan toch maar eens naar de winkel voor een serieuze aanschaf. Maar goed, praten over Spider-Man is altijd leuk natuurlijk. We hadden dan ook veel lol tijdens het maken van deze aflevering van Commentaar.
De presentatie van Commentaar is in handen van Dennis Mons, vaste medewerker van InsideGamer.
Check hier de trailer voor Bad Days, een grappige animatieserie waarin Junaid de Marvel-helden op de hak neemt. Hij werkte hiervoor samen met Stan Lee!
It may seem that Marvel’s focus on diversity and representation is a recent development, but that’s not entirely true. From its early days, the Marvel Universe has had a diverse cast of characters. Black Panther, Luke Cage, Falcon, Sunspot, Danielle Moonstar, Karma, Storm, Blade, Puma, Daredevil and Rocket Racoon (shouldn’t genetically engineered animals be represented as well?), have been around for quite some time. And let’s consider The Vulture, one of Spider-Man’s deadliest foes, as an example of an old guy who is still energetic and kick-ass. The same goes for Peter Parker’s aunt May and many other supporting characters in Marvel stories.
In recent years Marvel added characters like America Chavez, Ms. Marvel, a female Thor, a Korean-American Hulk, a black Spider-Man and a black Captain America and so on. Not that all these efforts at diversity have been successful; a lot of solo titles with non-white and/or feminist characters have been cancelled after a relatively short run.
Miles Morales, the ‘black’ Spider-Man.
Still, representation matters. A lot. When you check the letter pages of America for instance, the comic revolving around America Chavez, Marvel’s first Latin-American LGBTQ character to star in an ongoing series, readers express how happy they are to finally read about heroes that look like them, that have to deal with the same stuff as they do. As Nathan Hinojosa writes: ‘I have to thank y’all for representing Latinas, and giving me a character that my daughter could one day look up to and admire.’
However, ‘America’ has been cancelled after only 12 issues because of poor sales. According to some detractors, this has everything to do with poor writing and the comic being too preachy.
Personally I find minority superheroes that are a direct rip-off of existing characters a sign of a lack of creativity. The black superhero Sam Wilson, who played Captain America for a while, comes to mind. And the female version of Thor. Wilson was a great character in his own right as the Falcon. I find these solutions rather insulting to the reader. I’d rather see NEW superheroes with a diverse background and sexual orientation rather than those lazy, non-creative variants of existing heroes. People who feel they need to be represented more in fiction deserve better. And frankly the same can be said for all readers.
Come on, Marvel! Introduce new interesting gay, lesbian, transsexual, asexual and whatever characters instead of ripping off existing characters. Marvel doesn’t call itself ‘The house of ideas’ for nothing. Those words are better worth something! Thankfully, a lot of times those ideas are pretty good as you can see by this short list of great Marvel characters.
Laatst vertelde een goede vriend van me wat zijn favoriete Spider-Man-verhaal is. Dat soort dingen vind ik altijd leuk om te horen, want Spider-Man is mijn favoriete fictiefiguur. In mijn boek heb ik een lijst met 15 van de beste Spidey-comics ooit opgenomen.
Deze vlog gaat over dat bijzondere Spider-Man-verhaal geschreven door Bill Mantlo en getekend door Ed Hannigan. De tekeningen zijn fantastisch, en verder zit deze Peter Parker, the Spectacular Spider-Man vol met boeiende verhaalelementen, inclusief cosplayers die een superschurkenclub beginnen.
Ik heb het nog even opgezocht: Hannigan lijdt tegenwoordig aan multiple sclerose. Volgens mij maakt hij helemaal geen strips meer. Dat is heel spijtig, het is een fantastische tekenaar en coverdesigner. Zie zijn site voor meer tekenwerk.
