De Amerikaanse stripmaker Steve Ditko creëerde samen met Stan Lee de superhelden Spider-Man (1962) en Doctor Strange. Recent overleed Ditko, een belangrijke tekenaar voor de Amerikaanse stripwereld. Hij werd 90 jaar.
Spider-Man is mijn favoriete fictiefiguur en Steve Ditko daarom een belangrijke stripmaker voor mij. Deze vlog gaat over het Spider-Man-werk van Steve Ditko en waarom hij na drie jaar stopte met het tekenen van deze held.
Een ode aan Steve Ditko dus. Het is altijd naar en droevig als een van je helden overlijdt. Ook al zijn ze dan 90 geworden.
Een paar jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met Doctor Strange, dankzij een dikke stapel comics tijdens een uitverkoop. Sindsdien lees ik de comics over deze bijzondere Marvel-held graag.
Toentertijd maakte ik nog wel eens vlogs waarin ik rechtstreeks in de camera praatte. Deze aflevering heb ik echter nooit op YouTube gezet, maar wel op Vimeo. Het leek me wel aardig om deze nu op mijn YouTube-kanaal te delen, als een soort vlogflashback.
Ook heb ik vandaag een sollicitatiebrief de deur uitgedaan. Om op te vallen tussen de 500 andere sollicitanten besloot ik in mijn mail een linkje te plaatsen naar deze video. Op die manier krijgt de werkgever een indruk van hoe ik ben. Hopelijk bevalt dat beeld en word ik uitgenodigd.
Moet ik weer vaker dit soort video’s maken, of is de vorm die ik de laatste tijd hanteer leuker?
Het voordeel van je eigen website hebben in plaats van publiceren op zeg maar Fakebook of Instagram, is dat je mooie pin-ups kunt laten zien als je die tegenkomt.
Want: geen censuur van Amerikaanse puriteinse bedrijven.
Hier laten verschillende tekenaars Storm van de X-Men van haar beste kanten zien.
Storm getekend door Neal Adams.Sexy Storm door John Byrne.
Storm is een van mijn favoriete Marvel-personages. Ik heb haar dan ook opgenomen in een top 5 beste diversiteit superhelden die ik voor Submarine Channel heb geschreven en die binnenkort gepubliceerd zal worden. Storm is een heel gelaagd personage met een getroebleerde achtergrond. Ze is verbonden met de natuur, maar ook met de menselijke wereld. Een godin volgens sommigen, een straatvechter volgens anderen. En dus eigenlijk belichaamt ze allebei deze uitersten. Ze is een leider en een sterke vrouw. Ze is zeer aantrekkelijk en heeft bijzondere superkrachten. Maar wanneer ze die kwijt raakt, wat ergens in de X-Men-comics gebeurt, blijft ze gewoon door vechten en de X-Men leiden.
Het is eigenlijk jammer dat we in de X-Men-films nog zo weinig van Storm hebben gezien. Een gemiste kans die hopelijk in de toekomst hersteld wordt.
Storm kust Wolverine. Alan Davis en Paul Neary. Uncanny X-Men Annual #11 (1987)Gerardo Zaffino.Renato Camilo.Storm and Warlock by Bret Blevins from the cover of artist’s book Bret Blevins Miscellaneous Color Art 1980-2015
Storm, Rogue en Kitty Pryde zijn mijn favoriete X-vrouwen.
Soms worden er bijzondere en gekke dingen uitgegeven. Zoals het Pulpman Monster Magazine van uitgeverij Xtra, samengesteld door Frits Jonker, Ger van Wulften en Fred de Heij. Frankenstein much? Ja, maar nooit too much natuurlijk.
Vandaag is mijn 42ste levensjaar begonnen en ben ik 41 jaar oud geworden.
Ik vier mijn verjaardag eigenlijk weinig en als ik er wel iets aan doe, is dat een behoorlijk bescheiden aangelegenheid. Vanavond ga ik met Linda en Paul gezellig eten in een restaurant om de hoek waar ze goede hamburgers serveren.
Vorig jaar was 30 april de laatste dag dat ik nog aan mijn boek kon werken voordat het manuscript naar de opmaak moest de volgende dag. Er was een duidelijke en strakke deadline omdat het boek voor een bepaalde datum naar de drukker moest om de boekpresentatie te kunnen halen.
Overwerk Linda en ik hebben op mijn verjaardag achter mijn computer gezeten en de laatste hand aan de tekst gewerkt. Omdat ik van de redacteur dat weekend nog haar aantekeningen had gekregen voor de twee bijlagen in het boek, moesten die ook nog doorgenomen en gecorrigeerd worden. Het was dus een behoorlijk hectische werkdag van zo’n 12 uur. Aan het einde ervan was ik kapot, maar erg blij dat we de deadline hadden gehaald.
Toch was Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuurhet beste verjaardagscadeau dat ik mezelf had kunnen geven. Nog steeds ben ik erg gelukkig met het feit dat het lukte dit boek te schrijven en er een uitgever voor te vinden. Mijn vriend Spider-Man maken is een van de belangrijkste dingen die ik in mijn leven heb gedaan.
Nieuw boek
Deze week begin ik met een project dat uiteindelijk mijn volgende boek zal worden. Dat hoop ik tenminste. Er zitten enkele ijzers in het vuur, maar het is nog even de vraag welke van mijn voorstellen als eerste groen licht krijgt. Net als bij Spider-Man wacht ik daar niet op, maar begin alvast met schrijven. Ik kan niet alles van tevoren plannen en dingen worden voor mij concreter door er simpelweg mee aan de slag te gaan.
Leefplezier
Een belangrijk voornemen voor de komende 365 dagen is samen te vatten met het woord leefplezier. Of levenslust. Concreet betekent dat voor mij dat de focus moet liggen op het beleven van plezier in het leven en positieve zaken. Ik wil mezelf bezighouden met projecten en dingen die me geluk brengen, in plaats van alleen maar energie kosten en mij somber stemmen.
Een stripplaatje dat dit goed voor mij representeert is deze van Spider-Man. De held neemt een ruziemakend stel mee naar een hoog uitzicht in New York om ze te laten zien in wat voor bijzondere stad ze wonen.
Het grappige aan de scène vind ik hoe Ron Frenz hier New York visualiseert. We zien niet een heel glamorous beeld van de stad, maar juist heel alledaagse, staatse dingen. Toch ziet Spider-Man juist daar de schoonheid van in. Waar je ook woont en hoe je ook leeft, maak er het beste van. De scène helpt me eraan te herinneren dat ik mijn zegeningen niet moet vergeten en dat het goed is om geregeld om mij heen te kijken naar mijn omgeving en het leven dat ik leid. En met wie ik dat doe.
Amazing Spider-Man Vol. 1 #252
Script: Tom DeFalco.
Art: Ron Frenz, Brett Breeding.
De afgelopen week was voor mij een echte geek-week, vol met Marvel Comics. Nu ja, je kunt natuurlijk beargumenteren dat het merendeel van mijn leven in het teken van het geeken staat. En dat argument zou je winnen.
Hier enkele geekmomenten van deze week op een rij.
Van een podcast-collega kreeg ik zondag deze mini Funko-poppen van Spider-Man: Homecoming.
Om alvast een beetje in de stemming te komen voor Avengers: Infinity War, en om aan mijn 30% leeswerkproject te voldoen, las ik Avengers Vol.3 van de Marvel Masterworks-serie. Die stond al een tijdje in de kast, maar ik was er nog niet aan toe gekomen. Oude verhalen van Stan Lee en Don Heck. Het Avengers-logo vind ik erg mooi. Omdat de twee ‘e’s een klein beetje verschillen, kun je zien dat het oorspronkelijke logo handwerk is:
Ik vermoed dat Sam Rosen het logo heeft ontworpen omdat hij de lettering deed van de allereerste Avengers comic. Dit is daar de cover van, getekend door Jack Kirby:
Na de persvoorstelling dinsdag van Infinity War, kwam ik deze Hulk bij Pathé tegen:
Al tien jaar het Marvel Cinematic Universe. Man, wat een rit!
En dat laatste geldt ook voor Avengers: Infinity War, de allernieuwste aflevering in deze serie superheldenfilms. Het is de perfecte pay-off van de verhaalelementen die in de vorige films zijn opgebouwd en ik vind Infinity War dan ook fantastisch. Alleen jammer dat dit de eerste van twee delen is. Om te weten hoe het allemaal afloopt, moeten we tot volgend jaar wachten!
In dat opzicht is Infinity War een beetje The Empire Strikes Back van de superheldenfilms. Hieronder een spoiler-vrije bespreking.
Badass Thanos
Bijna alle superhelden die we hebben leren kennen in de afgelopen tien jaar komen in dit epos voorbij en de meeste ervan hebben een belangrijke taak in de film. De helden nemen het op tegen de machtige Thanos die alle zes de infinity stones wil bemachtigen. Met deze eeuwigheidsstenen wordt de titaan oppermachtig en kan hij zijn snode plan uitvoeren. Thanos wil namelijk de helft van al het leven in het universum doden.
Zijn motieven hiervoor zijn eigenlijk bijna nobel te noemen, want grondstoffen en voedsel zijn eindig. Door de populatie te halveren hebben de overblijvers een goede kans op overleven en hoeft niemand meer honger te lijden. Omdat de slachtoffers willekeurig gekozen worden, beslist het lot dus wie overleeft en wie niet.
Goede bedoelingen
Het is een kleine stap om dit plan alleen op de situatie op aarde te betrekken, want laten we eerlijk zijn: een van de grootste problemen waar onze thuisplaneet aan lijdt is een overdosis mensen.
Er zit dus een zekere logica achter dit idee. Uiteraard is het plan van Thanos niet humaan te noemen en de Marvel-helden doen er dan ook alles aan om de schurk tegen te houden. De strijd gaat niet gepaard zonder de nodige slachtoffers. Ook Thanos moet persoonlijke offers brengen.
Dit alles maakt Thanos een van de boeiendste schurken van het MCU – en hij wordt fantastisch vertolkt door Josh Brolin. Hij weet van Thanos zelfs een schurk te maken waar je sympathie voor voelt.
Duister Avengers: Infinity War is vanwege het onderwerp vaak behoorlijk duister, toch weten regisseurs Anthony en Joe Russo de film behoorlijke vaart te geven met goede actiesequenties en de zwaarte af te wisselen met goed getimede grappen en luchtigheid. Het is onwijs knap hoe ze al de verschillende elementen en personages in balans weten te houden, en de actie genoeg menselijkheid mee te geven zodat je je als kijker betrokken voelt bij het digitale spektakel.
Net als in de vorige Avengers-films krijgt bijna iedere superheld zijn of haar moment om te stralen. En omdat we sommige personages in de vorige film al goed hebben leren kennen, voel je ook echt iets als hen iets ernstigs overkomt. Wat dat betreft doet deze film de beste Marvel Comics eer aan. Als Marvelliefhebber heb ik me geen moment verveeld in de 2 1/2 uur dat de film duurt. Ik heb van iedere seconde genoten.
Misschien dat kijkers die de vorige Marvel-films niet hebben gezien, een andere filmervaring hebben. Het kan geen kwaad om ze allemaal gezien te hebben, want dan is de pay-off met Infinity War het rijkst.
Ik hou mijn tekst nu een beetje oppervlakkig, omdat ik niets wil spoilen. In de volgende aflevering van Geeky Dingen ga ik dieper in op Infinity War. Voor nu is mijn boodschap: hou je van goede superheldenfilms, ga dan Infinity War kijken.
Geef me een bundel met oude Spider-Man-strips en je hebt geen kind aan me. De afgelopen weken vermaakte ik me ook prima met Essential Peter Parker, The Spectacular Spider-Man Vol. 4.
Verhalen geschreven door Bill Mantlo en Al Milgrom, die van de meeste comics ook de tekeningen voor zijn rekening nam terwijl Jim Mooney deze inkte. Milgrom is een adequate tekenaar die van alles kan visualiseren. Al is zijn stijl wel wat stijf.
Desondanks komt hij met interessante beelden, zoals je hier kunt zien:
Inderdaad, ik heb de Nederlandse Peter Parkers ook gewoon in de kast staan. Dit is een omnibus die toevallig dezelfde cover heeft als de Essential, al is illustratie voor de Essential duidelijk opnieuw ingekleurd. Ik weet dat sommige strippuristen daar een hekel aan hebben, maar op zich pakt het hier best aardig uit.
Milgrom is een goede covertekenaar. Ik vind het vooral leuk hoe hij het web op Spider-Mans-kostuum tekent, een beetje zoals Steve Ditko dat deed.
Ook komt het creatieve team soms met grappige visuele vondsten zoals hier:
En deze splash-page laat de makers achter de schermen zien:
Relatieproblemen
In deze bundel hebben Spider-Man en ex-dievegge Black Cat een stormachtige relatie. Dat lijkt een opwindend idee, zo’n lekkere en gewillige stoeipoes in een strak pakje, maar zoals altijd pakken dingen negatief uit in het leven van Peter Parker. (Daarover heb ik ook in mijn boek Mijn vriend Spider-Man geschreven. Ik vergelijk deze relatie met die van een groupie en een popartiest.)
Spider-Man wil eigenlijk niet dat zijn vriendin hem helpt met het bestrijden van de misdaad, want dan zou ze maar gewond kunnen raken. Cat heeft immers geen speciale krachten. Die krijgt ze uiteindelijk wel van Spideys aartsvijand Kinpin, maar in beginsel weet hij dat niet.
Maar dat is niet eens het grootste probleem van hun liefdesrelatie. Aangezien Cat alleen interesse heeft in avonturier Spider-Man en niet in Peter Parker, kun je wel raden hoe dit gaat aflopen. Daar hoef je geen spoiler-waarschuwing voor te geven. Sowieso moet dat niet voor verhalen die meer dan dertig jaar oud zijn.
Hoe zou een toekomst tussen Spidey en Cat eruit zien? Dat vraagt Peter Parker zich ook af:
Helaas heeft Cat helemaal geen boodschap aan een burgerleven. Het feit dat ze alleen maar lol wil trappen met Spider-Man en dat de problemen van Peter Parker haar volledig koud laten, begint onze held op den duur goed te irriteren:
Uiteindelijk zal de relatie dus op dit uitlopen:
Deze scène staat overigens net niet meer in deze Essential die loopt tot Spectacular Spider-Man #96.
Essential Peter Parker Vol. 5 ligt overigens al op me te wachten.
The Daily Bugle schrijft over de verdwenen superhelden (want niemand buiten de helden en schurken weet iets van Secret Wars.
We zien hierboven dus verschillende edities van the Daily Bugle, maar het lijken ook verschillende versies van dezelfde edities te zijn. Eentje voor in het Marvel Universum en een editie voor ons universum. De onderste pagina bevat bijvoorbeeld dezelfde ‘foto’ van Sheep’s Meadow in Central Park.
Een splash-page van Iron Fist #10 (1976). Net als de eerder gepubliceerde openingspagina van Sensational She-Hulk staan de credits geschreven in de krant. Kennelijk heeft John Byrne net zo’n liefde voor The Daily Bugle als ondergetekende. Of het moet dit keer het idee van schrijver Chris Claremont zijn geweest om de strip met de krant te beginnen. In ieder geval wordt narratieve middel vaker gebruikt in de comics van Marvel.
Niet alleen Spider-Man staat vaak op de voorpagina van The Daily Bugle. Ook andere superhelden maken hun opwachting in New Yorks meest gelezen krant. Dat bewijst deze mooie splash-page van John Byrne.
Rechtsboven, onder de kop van het artikel staan de credits van de comic Sensational She-Hulk #49. Bovenaan staat de handtekening van de meester himself.
