Categorieën
Film Filmrecensie

Filmrecensie: The Founder

The Founder vertelt het verhaal van de geschiedenis van McDonald’s en hoe een doortastende ondernemer ervoor zorgde dat een restaurant uitgroeide tot een miljardenbedrijf.

asterix_mcdonaldsTegenwoordig kom je filialen van McDonald’s overal tegen. Zelf eet ik er niet, want ik vind het niet lekker wat ze bij de Mac serveren, maar dat deze fastfoodketen inmiddels een mondiaal begrip is, kun je niet ontkennen. Nooit heb ik stilgestaan bij de geschiedenis van McDonald’s maar de film The Founder vertelt op boeiende wijze over het ontstaan van de franchise.

Fastfoodrevolutie
The Founder
is geen documentaire, maar een biografische film over Ray Kroc, een deur-aan-deurverkoper die weinig succes heeft, totdat hij de gebroeders McDonald ontmoet. Deze heren runnen begin jaren vijftig van de vorige eeuw een zeer succesvol hamburgerrestaurant in het zuiden van Californië. Hun geheim is een zeer efficiënt ingerichte keuken waardoor klanten binnen dertig seconden hun bestelling krijgen. Ze bieden een zeer beperkt menu en iedere hamburger die serveren bevat dezelfde ingrediënten. Ook revolutionair: mensen halen het eten af bij het venster en krijgen alles in wegwerpbakjes. Geen bestek en geen afwas dus, wat veel kosten bespaart.

Dit klinkt ons allemaal bekend in de oren en daardoor sta je er niet bij stil hoe revolutionair de uitvinding van Dick en Mac McDonald’s eigenlijk is. In die tijd had je namelijk wel drive-in restaurants, maar daar ging van alles mis: je moest lang wachten op je eten en vaak kreeg je iets anders dan je besteld had. Bij McDonald’s kon je heel snel eten krijgen en dat eten waar dan ook consumeren. In je auto bijvoorbeeld. De uitvinding van fastfood past perfect bij de Amerikaanse mythe van het altijd onderweg zijn. Niet zo gek dus dat twee Amerikanen het hebben uitgevonden.

Ook interessant: de broers McDonald wilden vooral kwaliteit bieden. Iets wat je je nu niet meer voor kunt stellen als je noodgedwongen bij McDonald’s je tanden in een hamburger zet.

thefounder-michael-keatonHet was Kroc die medeverantwoordelijk is voor het vervagen van de kwaliteitsnorm. Kroc, fantastisch gespeeld door Michael Keaton, ziet een buitenkans en weet de broers ervan te overtuigen met hem in zaken te gaan, zodat ze landelijk allerlei filialen van McDonald’s uit de grond kunnen stampen. De film volgt daarna vooral Krocs weg naar succes en laat gaandeweg ook zien hoe meedogenloos deze man zaken doet.

De leukste scène vond ik het moment waarop de twee broers enthousiast aan Kroc uitleggen hoe ze op hun formule zijn gekomen. Nick Offerman en John Carroll Lynch spelen twee broers die duidelijk affectie voor elkaar voelen en elkaar waarderen. Dat ze gaandeweg de film vooral worden geportretteerd als goedgelovige sukkels, nemen we maar voor lief, want Keatons personage is goed gelaagd en zeer geslaagd. Kroc is niet een volledige bad guy, maar zijn karakter is ambigue. Je houdt lang sympathie voor deze gedreven ondernemer die eindelijk eens kans ziet op succes.

Na het zien van The Founder had ik meteen zin om een hamburger te gaan eten, maar uiteraard niet bij bovengenoemde restaurantketen. In plaats daarvan zijn Linda en ik gaan zitten in een klein eetcafé bij ons in de buurt, waar de hamburgers heel inefficiënt per bestelling en met de hand worden gemaakt van lekker en goed vlees. Zoals de gebroeders McDonald ze dus eigenlijk bedoeld hadden.

The Founder. Regie: John Lee Hancock
Vanaf 5 januari in de bioscoop.

Categorieën
Fotoblog

That’s right

That’s right, little wall-writer, you are in…

Categorieën
Strips

Asterix aan de Big Mac

Asterix maakt reclame voor de fastfoodketen McDonald’s. Op een Franse reclamecampagne van McDonald’s is te zien hoe Asterix en zijn vrienden zich in een Mac te goed doen aan ‘het voedsel’ dat daar geserveerd wordt.

De Franse fans zijn niet blij met de campagne. McDonald’s wordt in Frankrijk vaak gezien als de duidelijkste uitwas van het Amerikaanse cultuurimperialisme dat de Franse goede smaak en eerlijke productie ondermijnt. En Asterix staat nu eenmaal symbool voor het buiten de deur houden van ongewenste buitenlandse legioenen. Ik kan me het ongenoegen van de fans enigszins voorstellen: je wilt toch niet dat je (strip)held reclame maakt voor een wanproduct of -keten.

Het Vlaamse Nieuwsblad schrijft: ‘Fans van de stripfiguur reageren ontgoocheld op de campagne. Op blogs wordt vol onbegrip gereageerd dat de stripfiguur figureert in de campagne van de fastfoodreus, terwijl de strip juist draait over het verzet tegen een buitenlandse overmacht.’

Tekenaar Albert Uderzo zal zijn pensioen wel willen aanvullen met een extra inkomen. En dat kan ik me ook wel weer voorstellen. De in 1927 geboren stripmaker zal niet meer zoveel albums in zich hebben. Dit is overigens niet de eerste keer dat McDonald’s de Galliër voor een campagne inzet. Ook toen was er veel verzet bij de fans.

Stripfiguren die reclame maken is geen onbekend fenomeen. Bij Flipje van de Betuwe was het precies andersom. Het fruitbaasje uit Tiel werd bedacht om jam te verkopen. Aan de jampotjes zaten stripstroken die er afgehaald konden worden. De avonturen van Flipje werden in acht plaatjes gedrukt op lange stroken die konden worden afgespeeld in een zogenaamde Flipposcoop, een soort van papieren bioscoopje.

Persoonlijk lig ik er niet wakker van dat Asterix reclame maakt voor McDonald’s. Ik eet die rotzooi van de McDonald’s liever toch niet. Zelfs niet als Asterix het me aanraadt. Ik ben immers ook nog nooit aan de everzwijnen begonnen.