Merel Barends en ik gaan geregeld samen kunst snuiven in Amsterdam. Recent deden we dat nog in het Stedelijk museum. Na ons bezoek werd het video’tje ervan meteen opgepikt en geretweet door het museum. Afgelopen zondag waren Merel en ik voor het eerst in de Vondelbunker om een expositie te bekijken van internationale kunstenaars getiteld Atlantic Ocean Drive. Als je de video bekijkt zul je het met me eens zijn: kunst is in the eye of the beholder. Dat geldt ook voor de betekenis ervan.
Na afloop hebben we nog even gezellig gebierd met twee heren die de Bunker bewaakten: Sebastian van Collectief Ondergrond en een van de kunstenaars, An Ong.
Vaak kijk ik niet eens naar de namen van kunstenaars als ik door een museum loop. Ik vind het fijn om door de zalen te lopen en aandachtig te kijken naar kunstwerken die mijn aandacht trekken. De bedoeling van de kunstenaar, ach, die beïnvloedt het verhaal dat het kunstwerk je probeert te vertellen alleen maar.
Dinsdag was ik samen met stripmaker Merel Barends in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Lekker vroeg: we stonden al voor de deur toen deze nog open moest gaan. Weinig toeristen, dus konden we op ons gemak kunstsnuffelen. Een groot plezier is het om met anderen een museum te bezoeken en hun kijk op het werk te horen. Of om hen een dialoog met het werk daar aan te zien gaan:
Het was een prettig bezoek dat ik zal koesteren als fijne herinnering.
Hè, hè, eindelijk hoef je niet meer door wind en regen om een striplezing of expositie te bezoeken. Is dat even mazzel hebben, want er staat weer heel wat te gebeuren in stripland. Een overzichtje.
Nerotica
Vrouwelijk naakt in de Nerostrips is geen zeldzaamheid. Daarbij denken de lezers niet meteen aan de bazige Madam Pheip, de ‘vrouw met de broek’, maar toch wordt zij door Marc Sleen in 1978 frontaal naakt op de cover van een stripmagazine gezet. De mooie Isabelle, oorspronkelijk de echtgenote van Jan Spier maar later van Jef Pedal, was al in 1948 het slachtoffer van censuur. Sinds Dirk Stallaert in 1993 de rechterhand van Marc Sleen werd, zijn de beeldschone en dikwijls schaars geklede vrouwen in de Nerostrips alleen maar toegenomen. Ze zijn te bewonderen in het Marc Sleen Museum, Zandstraat 33-35, 1000 Brussel. Van 18 juni tot 18 december. Voor meer info zie hier.
Merel Barends exposeert
Van 29 juni (opening) tot 26 juli exposeert Merel Barends, illustrator en stripmaker, in café het Hijgend Hert te Breda (Pasbaan 7, 4811 GM Breda). Een mooie overzichtstentoonstelling om kennis te maken met het werk van Barends. Op dit moment werkt Merel onder andere aan haar eerste graphic novel. Een zeer persoonlijk en moeilijk verhaal om te vertellen. Ik ken Merel al een aantal jaar, ze is een dierbare vriendin. Met spanning en bewondering kijk ik dan ook uit naar de voltooiing van haar eerste grote striproman. In 2007 interviewde ik haar reeds.
‘Poepworst’. Illustratie: Merel Barends.
Mega signeersessie
7 juli kun je je ogen uitkijken als er heel veel striptalent tegenover je staat. Want dan komen zo’n 35 striptekenaars uit België, Nederland en Duitsland samen aan de signeertafel in ’t Spant (naast het Vlaams stripcentrum) in Boomsesteenweg 335 te Wilrijk. Je kunt een krabbel of tekening scoren van onder andere Hanco Kolk (S1ngle), Eric De Rop (Schanulleke, Bessy, Jerom), Thomas Du Caju (Betty & Dodge), Frodo De Decker (Otto), Jeff Broeckx (Suske en Wiske, Bessy), Daniel Van den Broek (Jan, Jans en de Kinderen ), John Heijink (Kapitein Kreiss), Marcel Rouffa (Asem), Jan Cleijne (Helden van de Tour), Patrick van Oppen (Mr Nobody), Ron Van Riet (Robert en Bertrand), Ivan Adriaenssens (Afspraak in Nieuwpoort). Organisator : Catherine Dejonghe.
Van 13 tot 19u.
Man of Steel Vanaf aanstaande donderdag is Supermans nieuwste filmavontuur in de bioscoop te zien. Zack Snyder regisseerde deze heel serieuse versie van de Man van Staal. Ik heb de film gisteren gezien in de persvoorstelling. Als ik deze week nog tijd heb zal ik er even een stukje over pennen. De 3D-effecten zijn dit keer niet heel erg storend.
Zelf ook brandend stripnieuws dat je met de wereld wil delen? Laat het me weten.
Vandaag was ik in de animatiestudio van Mooves waar 24 Hour Comics Day werd gehouden. Er waren stripmakers die maar liefst 24 uur achter elkaar zaten te tekenen alsof ze in China werken. Iedere stripmaker moest een verhaal van 24 pagina’s afmaken.
Tonio was er en tekende een strip waar een schaap in voorkomt. Merel was er ook en deed voor de tweede keer mee. Ze had een mooie ansichtkaart gemaakt met bootjes in een baai.
Ook Matt en Rob waren er. Matt tekende filmparodieën met zijn witte konijn Bunbun, terwijl Rob een piratenstrip over kapitein Salami aan het maken was. Matt doet ieder jaar mee. Net als Hallie die ook nu weer wat laat was, maar al heel veel had getekend toen ik aankwam.
Op vrijdag 11 mei 2012 wordt in Studio K in Amsterdam Oost een interessant project gelanceerd: de gratis stripkrant Orient X Press. Orient X Press bevat een keur van geëngageerde actuele, historische of fictieve strips, gemaakt door tien toonaangevende Amsterdamse tekenaars met een band met Oost. Van opmerkelijke verhalen over buurtbewoners tot aan strips waarin de makers hun politieke of maatschappelijke visie op het stadsdeel geven.
De makers van Orient X Press willen hiermee niet alleen een levendig beeld scheppen van Amsterdam Oost als bloeiende culturele broedplaats, maar het publiek tevens op een laagdrempelige manier met de veelzijdigheid van het medium strips laten kennismaken.
Meewerkende artiesten zijn WASCO, Bas Köhler, Remco Polman, Merel Barends, Maia Matches (tevens initiator), Jan Cleijne, Lotte Klaver, Pepijn Schermer, Rey Roman, Larie Cook en Little Starman.
De krant wordt vergezeld van een reizende tentoonstelling, georganiseerd door de voormalige stripintendant voor het Fonds BKVB Gert Jan Pos, die diverse locaties in Amsterdam Oost en de Stripdagen in Haarlem zal aandoen. De lancering gaat gepaard aan een spetterend feest met bekendheden uit Oost, als DJ Kondratieff (alternative disco) en de band Kanipchen-Fit (poëtische ruigmuziek). Bas Köhler zal live tekenen op de scherm en de entree is gratis. De aanvang is om 21.00 uur, op vrijdag 11 mei in Studio K.
Overige tourdates van Orient X Press:
• 13 mei bij de Sketch Battle in CBK Kunstuitleen (Oranje-vrijstaatkade 71): zestien tekenaars, twee overheadprojectors en één megaprijs! Meedoen kan door je nu in te schrijven via een bericht aan: maiamachen@hotmail.com
• Van 1 tot en met 3 juni op de Stripdagen Haarlem: OXP kiosk in de openlucht en ’s avonds in het Patronaat te Haarlem. Kijk ook op de programma van de Stripdagen Haarlem: www.stripdagenhaarlem.nl
• Van 7 juli tot en met 9 augustus: expositie in het Stadsdeelkantoor Oost (Oranje-vrijstaatplein 2)
Meer exposities staan gepland bij ondermeer de Bibliotheek Indische Buurt en bovengenoemde locaties (11 mei tot en met 9 augustus).
De oplage van Orient X Press is 10.000 exemplaren, de krant is vooralsnog eenmalig en wordt verspreid door Dwars Door de Buurt, stripdistributeur Strips in Voorraad en vrijwilligers uit de buurt. De sponsors zijn het Amsterdams Fonds voor de Kunsten en Stadsdeel Amsterdam Oost.
Recent werd op de Kunsstripbeurs in Utrecht het boek Filmfanfare gepresenteerd. Actrice Willeke van Ammelrooy mocht het eerste exemplaar in ontvangst nemen. Passend, want ook van de film Antonia waarin zij de hoofdrol speelt, komt een verstripping in het boek voor, namelijk van Merel Barends, die de actrice een getekend affiche van de film aanreikte.
Boekpresentatie Filmfanfare. Foto: Rolf en Nicole Kruger.
In Filmfanfare verbeelden eenenvijftig striptekenaars net zoveel Nederlandse films. Drieëntwintig filmexperts kozen hun twintig favorieten. Uit de daaruit resulterende lijst van 83 kozen de stripmakers de documentaire, speelfilm of korte film uit die ze wilden verstrippen. Ook hebben de tekenaars een bijbehorend affiche getekend.
Sequel Om in filmvaktermen te blijven: Filmfanfare is een sequel van het boek Mooi is dat!waarin 57 literaire klassiekers in één pagina werden verstript. Voor sequels geldt dat ze meer van hetzelfde bieden en het meestal niet halen bij het origineel. Een paar uitzonderingen daargelaten natuurlijk, ik heb ook Spider-Man 2 en The Empire Strikes Back gezien. Twee voorbeelden van de uitzondering op de regel.
Origineel kunnen we het uitgangspunt van Filmfanfare niet noemen. Hoe zit het met de inhoud van het boek?
Als sequel biedt deze verzameling meer van hetzelfde als zijn voorganger. Van iedere film is er een beschrijving opgenomen van filmcriticus en filosoof Dana Linssen. Linssen legt bondig uit waar de film over gaat en geeft ook de nodige achtergrondinformatie. Je steekt er als liefhebber en passant aardig wat op van de Nederlandse film(industrie). Haar teksten zullen Filmfanfare voor de filmliefhebbers de moeite waard maken. Ze zijn soms ook geen overbodige luxe: sommige strippagina’s zijn niet te volgen zonder de beschrijvingen van Linssen.
Wat betreft de strippagina’s zitten er een paar heel mooie bijdragen bij. Bijvoorbeeld die van Bas Köhler, die een grappige en treffende interpretatie maakte van Zij gelooft in mij. De documentaire van John Appel blies indertijd de carrière van André Hazes nieuw leven in. Dace Sietina, die op dezelfde Kunststripbeurs de StripGrafiekPrijs in de wacht sleepte, maakte een sfeervolle impressie van de documentaire Het is een schone dag geweest. Filmmaker Jos de Putter richtte de camera op zijn ouders en hun Zeeuws-Vlaamse boerenbedrijf, dat plaats moet maken voor het moderne leven. Sietina’s pagina is ook heel goed los van de film te genieten en overigens een van haar meest toegankelijke werken.
De pagina van Dace Sietina.
Een van de mooiste bijdragen is van Gerben Valkema (Elsje) die de film Als je begrijpt wat ik bedoel uitkoos. Deze avondvullende tekenfilm is natuurlijk gebaseerd op de verhalen van Marten Toonder. Valkema maakte een prachtige pastiche van de tekeningen uit de Toonderstudio’s.
Geen punk
Jean-Paul Arends (Scribbly) maakte een verhalende stripversie van Ciske de Rat op rijm en geeft een originele en bovenal leuke samenvatting van de film. Oorspronkelijk zou Peter van Dongen De rat voor zijn rekening nemen, maar zijn interpretatie werd te eigenzinnig bevonden door de samenstellers. Kennelijk kon Van Dongens punkparodie op de film hen niet bekoren.
Jeroen Funke weet met zijn pagina de sfeer van New Kids Turbo goed over te brengen en laat een van de New Kids het volgende uitspreken: ‘Da’s toch ’n strip of nie dan?! Betalen, jonguh, kut!’ Hiermee verwijst hij ook met een dikke knipoog naar de filmmakers die voor de publicatie van Filmfanfare stampij maakten. Er is namelijk veel gedoe geweest rondom dit boek. Enkele filmmakers voelden zich gepasseerd omdat de samenstellers Gert Jan Pos en Willem Thijssen, respectievelijk de voormalig stripintendant en de huidige animatie-intendant, noch het Eye Instituut of de uitgever hen op voorhand om toestemming hadden gevraagd. Dick Maas was een van die boze filmmakers. Zijn films Flodder en De lift zijn in het boek opgenomen. Maas kan rustig ademhalen: beide films zijn verbeeld zonder dialoog, waarmee meteen een van de zwakke punten uit zijn oeuvre is omzeild.
Illustratie: Erik Kriek
Nu weten we het wel
Bij het lezen van Filmfanfare bekroop mij hetzelfde gevoel als Mooi is dat!: het is allemaal sympathiek bedoeld, maar wat moet ik hier als striplezer mee? Wat heb je aan een boek vol éénpaginaverstrippingen? Eigenlijk niet zo gek veel. Deze prestigeprojecten zijn grotendeels bedoeld ter promotie van het medium en de stripmakers die erin staan. Hoewel ze een aardig beeld geven van het tekentalent in de Nederlandse strip, ontbreken er enkele oudgedienden in het lijstje, waardoor er geen sprake is van een volledig beeld. Hetzelfde gold overigens voor Mooi is dat!
De stripliefhebber in mij heeft het wel gehad met die éénpaginaverstrippingen. Mijn koffietafel ligt vol met deze prestigeboeken, maar ik betwijfel of ik ze ooit nog inkijk. Ik lees liever een stripverhaal. Ik mag dan ook hopen dat Filmfanfare geen vervolg krijgt en dat we over twee jaar niet opeens een boek met, ik noem maar wat, toneelverstrippingen krijgen. Of poëzie-verstrippingen. Want, waar eindigt het dan? Verstrippingen van strips?
Blogs van stripmakers, ik ben er dol op.Volgens mij is een bloeiende site onontbeerlijk voor een stripmaker. Je bent als stripmaker immers ook gewoon zelfstandig ondernemer en moet je werk onder de aandacht brengen. Een blog is daar een goed medium voor. Zelf vind ik het altijd erg boeiend als een stripmaker via een blog je een kijkje op zijn tekentafel gunt.
Hallie Lama houdt al jaren zijn Walhallie bij. Een cartoonblog waar hij welhaast iedere dag de bezoeker op een versche cartoon of krabbel trakteert. Hij is daarnaast begonnen met het blog Lama’s kunnen niet typen. Die titel klopt als een zwerende vinger, ware het niet dat Hallie toch aardig zijn vingers weet te roeren en daarmee nog wat zinnigs weet te zeggen over strips en film.
Aanstormend talent Emma Ringelberg is nog steeds te vinden op Falling Monkey.
En gelukkig weet Merel Barends ook al een tijdje mooi nieuw werk te publiceren op haar blog. Ik heb haar jaren aan het hoofd gezeurd dat ze eens moest gaan bloggen en het ziet ernaar uit dat ze de blogkoorts nu goed te pakken heeft. Ze heeft daarnaast ook een schoon online portfolio.
Mars Gremmen, de grootste aanwinst van de Nederlandse Mad-redactie, is ook op het internet niet te stuiten.
De Lamelossers weten ook heel goed hoe ze hun werk moeten promoten via een blog.
Zelfs stripfiguur Plunk heeft zijn eigen blog. En nu we toch in België zijn aanbeland: Judith Vanistendael, waar recent nog het prachtige album Toen David zijn stem verloor, op de markt kwam, blogt op een wordpress. Noodgedwongen overigens, want een onverlaat heeft haar domeinnaam geregistreerd en plaatst er helaas alleen maar meuk op.
Brecht Evens kun je overigens ook vinden op een eigen blog.
Ik weet het: deze opsomming van bloggende stripmakers is nog lang niet compleet. Maar het is een begin. Wil je nog graag mensen toegevoegd zien, ga dan lekker los in het reactieformulier hieronder.
Afgelopen weekend vond wederom 24 Hour Comics Day plaats. In Nederland op maar liefst drie locaties, waaronder Studio/K in Amsterdam. Zaterdagmiddag bezocht ik de tien stripmakers die daar de race tegen de klok waren begonnen.
Ik trof onder meer Matt Baay, Bas Köhler, Merel Barends. Hallie Lama en Sandra Kleine Staarman aan. Maia Machen zat ook druk te tekenen: zij had het evenement hier georganiseerd.
Een aparte locatie dat Studio/K. De stripmakers hadden meer ruimte dan bij Lambiek waar het evenement de afgelopen jaren plaatsvond. Ook konden ze om even bij te komen genieten van het nazomerzonnetje op het terras. De ploeg was wel een stuk kleiner dan bij eerdere edities. Veel stripmakers zaten in Zwolle of Rotterdam te tekenen.
Ik maakte de volgende impressie. Geen uitgebreide reportage waarin 24 Hour Comics Day van het begin tot het eind in beeld wordt gebracht zoals mijn video uit 2008, maar een momentopname van eind van de middag.
Bekijk het blog van deze sessie om het resultaat van deze stripmakers te bewonderen.
Strips worden tegenwoordig vaak behandeld in de reguliere media. Deze week kwamen er twee Nederlandse tijdschriften uit met daarin aandacht voor het beeldverhaal die ik graag even noem.
Ik ken Merel al een paar jaar en kijk reikhalzend uit naar haar persoonlijke strip. In het interview vertelt ze: ‘Het gaat over een jongen van rond de twaalf jaar, die lang in een fantasiewereld heeft geleefd. De discrepantie tussen de kindertijd en volwassenheid kan hij niet aan. Het verhaal is redelijk autobiografisch. Mijn broertje heeft een einde aan zijn leven gemaakt toen hij twaalf jaar oud was. Ik was toen zeventien. Het boek begon vanuit mijn zoektocht naar zijn motivatie.’
Pontiac is natuurlijk een oude bekende in stripminnend Nederland. Hij beschouwt Kraut als zijn hoogtepunt. In deze striproman onderzoekt Pontiac de nazigeschiedenis en de mysterieuze dood van zijn vader. Irene de Waal vroeg aan de stripmaker waaraan hij merkt dat hij ouder wordt: ‘Ik accepteer steeds meer wie ik ben. Ik heb me altijd onzeker gevoeld ten opzichte van andere mensen. Niet zozeer vakgenoten, maar de medemens in het algemeen. Nu ben ik minder snel geïmponeerd. Ik durf meer te vertrouwen op mijn kunnen. Voorheen was het een lijdensweg voor ik iets had gemaakt dat ik goed vond. Dan maakte ik schetsen en die tekende ik eindeloos over op de lichtbak. Dat doe ik nu niet meer.’
Ik spreek Peter binnenkort voor de VPRO Gids om over zijn oeuvre bestaande uit strips maar bovenal illustraties, te praten. Dit soort interviews zijn fijne research om me mee voor te bereiden.
VN special literaire strips
In Vrij Nederland #28 staan er met enige regelmaat doortimmerde striprecensies van Peter Breedveld. Dit keer pakt de VN het wat groter aan, met een special rondom wat zij literaire strips noemen. Samen met de Amsterdamse stripwinkel Lambiek selecteerden Sander Pleij en Jeroen Vullings 65 ‘literaire strips’ – lees graphic novels – uit seizoen 2010-2011 en beoordelen deze.
Breedveld interviewde de 78-jarigeThé Tjong-Khing die eigenlijk al dertig jaar geen strips meer maakt, maar illustraties voor kinderboeken des te meer. Uitgeverij Sherpa is nu bezig met het heruitgeven van Thés strips, waaronder zijn klassieke reeks rondom Arman & Ilva. Het interview is ook online te lezen.
Toon Horsten sprak met Joe Sacco, de vader van de journalistieke strips. Eerder stond er al een interview van Horsten met Sacco in de Belgische krant de Standaard. Wie nog meer over Sacco wil lezen: in Pulpman wordt er ook aandacht aan hem besteed en binnenkort staat mijn interview met hem in de VPRO Gids.
In het introductie-artikel van Pleij en Vullings concluderen de auteurs dat de lezer van graphic novels een grote hoeveelheid problemen en/of atrociteiten te verstouwen krijgt. Psychose, schizofrenie, incest, pesten op school, etc, etc. ‘Het leven is zelden een lolletje in de wondere, vaak beeldschone wereld van de graphic novel.’ Waarvan akte.
Veel leesplezier, beste stripliefhebber.
In de nieuwe rubriek Striptips zal ik met enige regelmaat interessante nieuwtjes en items over strips, elders gepubliceerd, aankaarten.
Bloggen en bloggers, ik krijg er geen genoeg van. Ik vind het niet alleen een interessant medium, ook geniet ik dagelijks van de mooie dingen die mensen voor hun plezier publiceren. Daarom de onregelmatig verschijnende reeks Daily Webhead-video’s waarin bloggers kort en bondig aan het woord komen. Vandaag is het woord aan Merel Barends!
Merel is stripmaker en ze is op dit moment hard aan het werk met haar eerste graphic novel. Dat belooft een boeiend project te worden, kan ik je vertellen. Ondertussen blogt ze ook en toont ze haar werk en grafisch werk wat haar opvalt. Daar is ze mee begonnen omdat ‘ene Michael Minneboo haar maar aan het hoofd bleef zeuren over het bloggen.’ Ja, dat klopt wel: ik zou mezelf geen blog-jehova willen noemen, maar als ik denk dat mensen iets moois te laten zien hebben aan de wereld, wijs ik ze graag op het medium. Bloggen is immers een makkelijke manier om je werk te publiceren. Of Merel een gelukkiger mens is geworden van haar blog, kun je in het video-interview horen en zien.
Het Nationaal Historisch Museum ligt onder vuur. Toch is er een nieuw project: X was hier. Op 45 historische locaties komt de geschiedenis tot leven met behulp van video’s en stripverhalen.
‘Geschiedenis is overal. Ver weg, dichtbij, maar altijd op een plek,’ zegt historicus en literatuurcriticus Hans Goedkoop in de introductievideo van X was hier. In dit nieuwe project wil het Nationaal Historisch Museum (NHM) jaarlijks maximaal vijftig historische locaties toegankelijk maken aan de hand van een thema van de Maand van de geschiedenis. Oktober vorig jaar was het thema land en water.
Begin dit jaar selecteerde de redactie van X was hier rond dit thema 45 locaties waar een bijzonder verhaal aan verbonden is.
‘Het doel van het NHM is om zoveel mogelijk mensen te bereiken, historisch besef bij te brengen en geschiedenis onder de aandacht te brengen. Met X was hier willen we duidelijk maken dat geschiedenis overal om ons heen is en dat je er niet perse voor naar een instelling hoeft,’ aldus Elisabeth Wiessner, communitymanager bij het NHM.
Elke locatie heeft een uniek symbool dat als marker in het landschap staat. Dit symbool kan met de iPhone gescand worden om toegang te krijgen tot een video waarin Hans Goedkoop uitlegt welke belangrijke historische gebeurtenis er op die plek heeft plaatsgevonden.
Martijn van Santen over het slachtveld in Ane Overijssel.
Van nul tot nu 2.0
Naast de video is er extra informatie beschikbaar: teksten, foto’s én een strip. ‘We willen met de strip een nieuwe doelgroep aanspreken, namelijk mensen tussen de twintig en veertig, die doorgaans te druk met gezin en carrière zijn om aan museumbezoek toe te komen. De strip zal als beeldtaal meer mensen aanspreken dan oude foto’s of filmpjes. De doelgroep is bekend met strips, iedereen kent de geschiedenisserie van Nul tot nu.’
Gert Jan Pos, stripintendant van het Fonds voor Beeldende Kunsten, vormgeving en bouwkunst, benaderde de stripmakers. Hij selecteerde oudgedienden als Eric Schreurs en Hanco Kolk afgewisseld met jong talent als Merel Barends en Martijn van Santen. De makers kregen de basisinformatie van het museum, daarbij zochten ze vaak zelf naar aanvullende informatie en bezochten sommigen ook de historische locaties.
Potje schaak
Hoewel het eindresultaat wel enige aansluiting moest hebben met het basisverhaal, waren de stripmakers verder vrij om hun eigen interpretatie hierop los te laten. Dit leidde tot 45 heel diverse één-pagina-strips over grote gebeurtenissen en persoonlijke verhalen in uiteenlopende tekenstijlen. Sommige beeldverhalen blijven dicht bij de historische gebeurtenis, zoals Hanco Kolks geschiedenisles over de stichting van Nieuw Amsterdam dat later New York werd. Anderzijds laat Jeroen Funke zijn vaste dierfiguur Victor de rol van Hugo de Groot spelen. In Funkes eigentijdse versie ontsnapt De Groot niet uit Slot Loevestein, maar gebruikt hij zijn boekenkist om beste vriend Vishnu naar binnen te smokkelen zodat ze samen kunnen schaken.
(Klik 2X voor grotere versie.)
‘In de praktijk zie je dat veel stripmakers een stukje uit het script hebben gehaald en dat hebben benadrukt. Soms is het een aanvulling op wat wij vertellen,’ zegt Wiessner. Peter Pontiac verwerkte bijvoorbeeld krantenartikelen die hij vond tijdens zijn onderzoek in de Koninklijke Bibliotheek. Pontiac tekende het verhaal van Klaas Bording en zonen voor wie een dagje ijsvissen bij Vollenhove in Overijssel in 1849 uitliep op een drama: het ijs brak, waardoor de vissers 14 dagen op een ijsschots ronddreven voor ze werden gered.
Eigen verhaal
Gisteren zijn alle symbolen op de locaties aangebracht en is X was hier echt begonnen. Momenteel is de App alleen op de iPhone beschikbaar, volgend jaar hoopt het NHM dit uit te breiden naar andere smartphones. De geschiedschrijving staat ook op de site Xwashier.nl, waar bezoekers hun eigen verhaal kunnen toevoegen of op dat van een ander kunnen reageren. ‘Wij nemen het grote verhaal van de geschiedenis voor ons rekening, maar je kunt het ook heel persoonlijk maken. Wij willen laten zien dat er over geschiedenis verschillende verhalen kunt vertellen.’ Het is de bedoeling dat er volgend jaar weer maximaal 50 locaties worden gekozen.
Dit artikel is in Het Parool van donderdag 9 juni gepubliceerd.
Deze aankondiging is even op de plank blijven liggen door het bloggeweld dat Imagine veroorzaakte, maar dan toch bij deze: Het nieuwe nummer van Zone 5300 ligt in de winkels. Waarom moet je hem kopen? Nou dat zal ik je vertellen.
Allereerst staat er een uitgebreid interview met de meester van de trash-cinema in, namelijk John Waters. Over zijn samenwerking met Divine, inspiratie, zijn geen moment saaie carrière en zijn oprechte liefde voor film: ‘Ik vind het zelfs fantastisch als er witte ondertiteling zit in een film met sneeuw!’ Vorig jaar was John Waters in Nederland en deed ook Cinema de Melkweg aan. Ik was daar aanwezig tijdens de vertoning van Polyester en de Q&A erna. Dat leverde dit verslag op.
Het interview in de Zone 5300 werd uitgevoerd door Frank Schonewille. Het interview werd tot een artikel bewerkt door Eric van der Heijden.
Verder bevat deze versche Zone een bijzonder project van Natasja van Loon en stripmaker Merel Barends. In Jager/Prooi vetellen ze elk een kant van hetzelfde verhaal.
Muziek
Ook zit er muziek in deze Zone. Oftewel: je krijgt er een gratis cd’tje bij. We Are The Chosen is een verzamelaar met maar liefst 19 nummers van striptekenaars die in de vijftien jaar van Zone’s bestaan met het magazine hebben gewerkt of dat nog altijd doen. Striptekenaars spelen namelijk niet zelden in een bandje. Daar moet mijns inziens toch eens een sociologisch onderzoek naar gedaan worden, naar de connectie stripmaker-muzikant, maar dat terzijde.
Verder bevat deze Zone natuurlijk strips en recensies (ook een paar van mij) en kost dit kleinood je slechts 6,50.
Meer weten over deze Zone 5300, numero 89 alweer, klik dan even door naar de Zone-site. Daar kun je meteen wat audiosamples luisteren van We Are The Chosen en – als je helemaal in een gekke bui bent – lezen hoe je abonnee kunt worden.
Om in filmvaktermen te blijven: Filmfanfare is een sequel van 
