Tijdens de Stripdagen Haarlem 2018 stond het boek Het Monster van Frankenstein van Marry Shelley centraal. Dat zag je onder andere aan de vele exposities die met dit thema te maken hadden.
In deze vlog blik ik terug op deze veertiende editie van de Stripdagen Haarlem. Let wel: het is een persoonlijke en zeer beperkte terugblik. Ik was dat weekend vooral druk met het interviewen van stripmakers tijdens de Talkshow en met signeren van mijn boek Mijn vriend Spider-Man.
Zaterdag 29 juni
Een van de leuke gevolgen van het schrijven van een boek over Spider-Man en fancultuur is dat ik geregeld word uitgenodigd om over mijn favoriete fictiefiguur te komen praten. Dat gebeurt vooral als er een nieuwe film uitkomt van Marvels beste superheld, wat begin juli het geval is als Spider-Man: Far From Home gaat draaien in de bios.
Daarom was ik deze week bij Next Level Heroes, het YouTube-programma van Bas van Teylingen en Bardo Ellens. Nu was Bas er niet omdat hij zijn tweede speelfilm aan het regisseren is, dus nam Bardo de presentatie op zich. Samen met hem en Melvin Imanuel van Dirtees hebben we een flinke boom opgezet over Spider-Man en over wie Mysterio is, de potentiële schurk in deze film gespeeld door Jake Gyllenhaal.
Als prop had ik deze keer een herdruk van Amazing Spider-Man #13 meegenomen waarin Mysterio geïntroduceerd wordt. Op weg naar de studio was ik die ochtend nog even langsgegaan bij CIA comics aan de Keizergracht waar ik tegenwoordig al mijn True Believers koop, waar deze uitgave onderdeel van is. In de uitzending kun je van zo’n strip niet te veel laten zien, maar wel bijvoorbeeld de cover. Ik vind het belangrijk om mensen te wijzen op het bestaan van die comics, zodat sommige filmkijkers zin krijgen om die oorspronkelijke comics ook te gaan lezen. Noem het een vorm van zendelingswerk.
Bardo Ellens is een van de bekendste Nederlandse YouTubers. Hij is al sinds 2006 actief op zijn videokanaal Banjomovies waar hij allerlei humoristische video’s plaats, waarvan de meeste afleveringen een satirisch karakter hebben. Op dit moment heeft hij meer dan 300.000 abonnees. Eigenlijk is hij de enige Bekende Nederlandse YouTuber die ik in het echt ken, want als ik de YouTube-Top 100 doorblader, merk ik dat ik toch vaak naar heel andere YouTubers kijk. Meestal zijn dat Amerikaanse videomakers die over geeky onderwerpen praten. Ieder krijgt dankzij de algoritmes zijn eigen informatiebubbel.
Nu ken ik Melvin al een tijdje en is het altijd leuk om samen flink te nerden. Na de uitzending hebben we ook nog iets van anderhalf uur doorgepraat over reacties op Instagram en hoe je daar mee om kunt gaan. Vooral natuurlijk als die reacties niet zo fijn zijn. Wat nog wel eens gebeurt als mensen zich slecht geïnformeerd uitlaten over dingen. Moet je die mensen dan wijzen op hun fout of moet je die reacties simpelweg laten staan maar er niet op ingaan?
Meestal kies ik voor het laatste, maar mensen op een verkeerde aanname wijze kan ook helpen ze tot inzicht te laten komen. Het blijft iets wat je telkens opnieuw moet uitmaken denk ik.
Maandag zal ik Spider-Man: Far From Home gaan zien in de persvoorstelling. Ik ben benieuwd of ik daar in de volgende aflevering van Next Level Heroes weer over mag praten. Maar dat soort dingen blijven altijd een verrassing.
Zondag 23 juni 2019
De koffie moet zijn werk nog doen, met andere woorden: deze zondag begint duf. Eerst maar eens een afbeelding uploaden op mijn Instagramaccount. Het blijft immers leuk om beelden te delen waar ik erg blij van word.
De aanwinsten van deze week. Misschien maak ik hier nog wel even een vlog over.
Dat zijn bijna altijd stripplaatjes, coverafbeeldingen of foto’s en stills van films. Daar draait mijn leven nu eenmaal om, al heb ik gisteren tijd vrij gemaakt om naar Hoorn te reizen. Mijn moeder werd 65 en dus ben ik bij haar langsgegaan.
Recent heeft ze de tuin opgeknapt en daar was ze erg trots op. Mijn moeder is erg gek op heksen dus hebben Linda en ik een heksenbeeldje voor haar gekocht. Op haar eigen manier is mijn moeder dus eigenlijk ook een geek, al zal ze het zelf nooit zo noemen. Ze hanteert een ouderwets idee van heksen: oudere vrouwen met een kromme neus, type Eucalypta. In de kamer staan en hangen allerlei heksen van dat type. Ons beeldje past daar goed bij. Ook bracht ik nog een bos rode rozen mee. Dat is mijn favoriete bloem.
Eucaplypta was ook te zien in het Stripmuseum in Groningen.
In de tuin trof ik mijn moeders nicht Trudy en haar man Minne aan. En Angelo, de ex van mijn moeder. Het is altijd leuk om hen weer te zien. Truud en Minne wonen twee huizen verder op in de straat, en vroeger kwamen ze dus al veel bij ons over de vloer. Grappig genoeg komt Trudy heel kort in mijn boek Mijn vriend Spider-Manvoor, en dat wist ze nog niet. Het is de scène waarin ik probeer foto’s te maken van de Spider-Man-pilot uit 1977 en voor het eerst foto’s maak van de televisie. Ik moet opschieten van mijn moeder, omdat Truud zo op visite komt en de gordijnen dan weer open moeten.
Grappig hoe sommige herinneringen aan je jeugd blijven hangen, terwijl andere herinneringen allang vergeten zijn. Toen ik met mijn boek bezig was, heb ik oude dagboeken doorgenomen, en langzaamaan kwam er ook van alles terug wat niet op de pagina’s stond geschreven.
Een vroege ochtend in Hoorn, meer dan tien jaar geleden.
Na mijn bezoek aan mijn moeder ben ik de stad nog even in gegaan en heb ik op een bankje bij het IJsselmeer gezeten. Het is moeilijk niet nostalgisch te worden als ik in Hoorn ben, het is immers het decor van mijn jeugd. Sterker nog: ik ben pas tien jaar geleden verhuisd naar Amsterdam, dus de eerste helft van mijn leven speelde zich daar af. Op dat ene jaar na dat ik in Amerika woonde in ieder geval.
Het was ook in de bioscoop in Hoorn dat ik Tim Burtons Batman voor het eerst zag. 14 oktober 1989. De hele week moet ik al aan deze film denken, omdat het woensdag 30 jaar geleden was dat hij uitkwam in de Verenigde Staten. De première was op 19 juni dat jaar in Westwood, Los Angeles. De landelijke release was op de 23ste, vandaag dus.
Al dertig jaar maakt Batman deel uit van mijn leven. Ik heb er in het verleden al veel over geschreven, de film in mijn scriptie behandeld en in mijn Spidey-boek. Toch kom ik er telkens weer op terug. Volgende week pen ik er een stuk over voor Eppo stripblad. Daar heb ik nu al zin in.
Emilio Guzman en Thijs van Domburg zijn nerds. Van alle kanten wordt hun al jaren duidelijk gemaakt dat ze niet helemaal normaal zijn. Als ze nou van die jonge, knappe, hyperintelligente wetenschapsnerds waren die bij DWDD over bitcoins komen vertellen… Maar nee, ze zijn échte nerds.
Gamende, striplezende Lord of the Rings-kijkende nerds. Wanneer ben je er één en hoe kom je daarachter? Hoe ga je om met je nerdy kind, geliefde of collega? En schuilt er niet stiekem in iedereen een nerd? In Nerds!maken Emilio en Thijs je wegwijs in de wondere wereld van de nerd. Met vaart, humor en kennis van zaken laten ze zien dat nerd-zijn niets is om je voor te schamen en geven ze antwoord op prangende vragen als: wie is er beter – DC of Marvel? In welke volgorde kun je Star Wars het beste kijken? En wat is nu precies het verschil tussen een strip en een comic?
Van superhelden, fantasy en sciencefiction tot action figures en bordspellen: dit boek is een ode aan de nerd. Geschreven voor doorgewinterde nerds, bijna-nerds, stiekeme nerds, en instapnerds. En voor normale mensen, die de nerd beter willen leren kennen!
Toen ik vorige week een Q&A aankondigde had ik niet verwacht zo veel vragen binnen te krijgen. Erg tof natuurlijk. In deze Q&A-vlog behandel ik alle vragen die naar aanleiding van mijn boek Mijn vriend Spider-Man binnenkwamen.
De 100ste Spider-Man, oftewel het honderdste nummer van De Spektakulaire SpiderMan van Juniorpress, was in 1988 een echte mijlpaal. De redactie pakte daarom ook uit met 16 extra pagina’s over het leven van Spider-Man en een index van de nummers 1 t/m 100.
Deze vlog hadden jullie nog van me tegoed. Eigenlijk was dit item gepland als een onderdeel van mijn honderdste vlog, maar ik besloot er een aparte video van te maken en die 100ste toch een beetje kort te houden. Als vlogger moet je improviseren en je flexibel opstellen als het materiaal wat anders uitpakt dan je had gepland.
Bovendien vind ik deze comic zo bijzonder, dat ik ook weer niet wilde snijden in het materiaal. Ik heb gemerkt bij eerdere vlogs dat als ik soms een stukje eruit monteer om de video wat korter te maken, dat soms toch weer vragen oproept bij de kijkers omdat er een stukje informatie mist. Dat krijg je als je vlogs in een flow, of stream of conciousness opneemt. Daarom heb ik het verhaal over de 100ste Spider-Man ook volledig intact gehouden.
‘Please allow me to introduce myself’ Mick Jagger sang a long time ago. And here I want to do the same. Hi guys, I’m Amsterdam Comic Geek!
Every Comic Book lover has a moment in which he or she was first introduced to the wonderful medium of comics. I wanted to tell you my story and at the same time tell a bit about myself, so we can get to know each other a little better.
Spider-Man: Into the Spider-Verseis een zeer vermakelijke animatiefilm van de makers van The Lego Movie, Phil Lord en Christopher Miller, waarin de origin story van Miles Morales centraal staat.
Miles Morales, de Afro-Amerikaanse tiener die net als Peter Parker ook gebeten is door een radioactieve spin, heeft de hoofdrol in deze animatiefilm, maar de makers trommelen meerdere versies op van Spider-Man uit parallelle universa. Ook de recent bedachte Spider-Gwen speelt een rol en zelfs Spider-Ham, het varken met spinnenkrachten. Dat is op zich een slimme zet: als uit de reacties op de film blijkt dat Spider-Gwen het goed doet bij het algemene bioscooppubliek kan Sony de volgende animatiefilm rondom haar personage maken. Of met een van de andere Spider-People die in deze film worden geïntroduceerd. Of zelfs gewoon eentje met Morales. Ze kunnen dus alle kanten op na deze flick.
Het verhaal in het kort: Miles Morales, een zwarte tiener uit Brooklyn van Latijns-Amerikaanse afkomst, die zich moet bewijzen op een eliteschool, krijgt zijn spinnenkrachten vlak voordat Spider-Man overlijdt. Het is nu aan Miles om te voorkomen dat Kingpin een machine aanzet die toegang geeft tot parallelle universa. Een nadeel van de machine is namelijk dat de verschillende dimensies vernietigd worden. Miles krijgt hulp van verschillende Spider-Men en Spider-Gwen uit deze andere dimensies. Met de hulp van een wat oudere, en beetje sukkelige en depressieve Peter Parker uit een andere wereld leert Miles langzaamaan hoe hij Spider-Man moet zijn.
Heel veel Spider-People
Als verstokt Spider-Man-fan – ik schreef een boek over mijn liefde voor Spider-Man en fancultuur – vind ik dat er in de comics van Marvel te veel Spider-Mensen rondlopen de laatste tijd. Het merk Spider-Man is aardig verdund, wat Peter Parker een stuk minder speciaal maakt. Dat komt deels omdat de vraag naar meer representatie vaak wordt beantwoord met de creatie van superhelden met bijvoorbeeld een andere etnische achtergrond dan het blanke ras. Vaak zijn die eigenlijk niet meer dan een kopie van bestaande superhelden maar dan met een ander kleurtje of sekse.
Nu moet ik zeggen dat het strippersonage Morales een geheel eigen identiteit heeft die verschilt van Peter Parker en deze jonge, zwarte Spider-Man heeft dan ook een aardige schare fans opgebouwd in de afgelopen jaren. Van alle nieuwe representatiehelden is hij het geslaagdst, samen met Ms. Marvel. Hoewel ik niet zoveel heb met de Miles uit de comics, vond ik de geanimeerde versie erg goed gedaan en sympathiek. Je leeft echt met deze jonge tiener mee.
Spider-Gwen Minder gelukkig ben ik met een creatie als Spider-Gwen: in een parallel universum wordt Gwen gebeten door de radioactieve of genetisch gemanipuleerde spin, en sterft Peter Parker. In de oorspronkelijke comics was dat andersom. Gwen was Peters eerste grote liefde en ze stierf doordat de Green Goblin haar van de Brooklyn Bridge gooide. Het lukte Spider-Man niet zijn geliefde te redden. Aangezien Gwens dood een enorme mijlpaal was in de Spider-Man-verhalen en Peter voor het leven tekende, stoort het mij dat er nu een nieuwe versie van haar rondslingert in het Marvel Universum. Dit maakt Gwens dood minder impactvol. Bovendien is Spider-Gwen overbodig, want er zijn al meerdere Spider-Women en -Girls geweest en die voldeden prima aan de wens voor meer vrouwelijke actiehelden. (Al moet daarbij wel gezegd worden dat Marvel nooit een tekort aan stoere, vrouwelijke helden heeft gehad.)
Dat neemt niet weg dat Spider-Gwen, die zich in Into the Spider-Verse gewoon Spider-Woman noemt, goed uit de verf komt en ook een sympathiek personage is. En daarbij komt nog dat bovengenoemde bezwaren de gemiddelde bioscoopbezoeker een worst zal zijn. Die maakt voor het eerst kennis met Morales en Spider-Gwen en weet niet hoe het allemaal op papier in elkaar zit. Wat dat betreft zullen die-hard geeks als ik het altijd afleggen tegen de massa kijkers die Hollywood het liefste bedient. Dankzij Spider-Man: Homecoming denkt iedereen nu immers ook dat Tony Stark Peter Parker heeft opgeleid terwijl dat in de jonge jaren van de Spidey uit de comics allerminst het geval was.
Stripelementen
Er valt veel te genieten in Spider-Man: Into the Spider-Verse: de animatie is knap gedaan: de actiescènes goed uitgevoerd en verschillende tekenstijlen worden speels door elkaar gemixt. Soms bevat een scène captions en gedachteballons zoals in de comics. Er zit veel geslaagde humor in de film.
Miles Morales (Shameik Moore), Peter Parker (Jake Johnson) and Spider-Gwen (Hailee Steinfeld) in Columbia Pictures and Sony Pictures Animation’s SPIDER-MAN: INTO THE SPIDER-VERSE.
Hier en daar is er ruimte voor een emotionele noot. De scène waarin Tante May oog in oog staat met de Peter Parker van een parallel universum terwijl haar Peter net is overleden, is net zo ontroerend als de strips waar deze scène uit is geleend. Het tempo van de film is echter hoog, waardoor dit moment weer voorbij is voordat je traan goed en wel uit je ogen is gerold.
Begin dit jaar besloot ik zoveel mogelijk de grote stapel ongelezen boeken en strips in mijn collectie door te nemen. Dit noem ik mijn 30 Procent Project omdat ongeveer dertig procent van wat er in de kast staat nog niet door mij is gelezen.
Zo’n project volhouden valt echter niet mee. Dagelijks zitten er afleidingen en andere uitdagingen om de loer om mij van het lezen af te houden.
Met deze vlog hoop ik dit project een nieuwe wending te geven en behandel ik Essential Marvel Team-Up #2 – een van de vele strips die tot de ongelezen stapel behoort.
