Marvel Secret Wars is an instagram page dedicated to the classic Marvel run. Putting an emphasis on the characters, story, merchandise and various iterations over the years.
Check it out.
Tag: Mike Zeck
In Marvel Superheroes Secret Wars, writer Jim Shooter gives the readers what they want: big battles between good and evil, but also moments of quiet contemplation which show superheroes are people made of flesh and blood. Like everyone else they have their doubts and fears. I find comfort in that in these trying times.
Recent vertelde ik over hoe Spider-Man zijn prachtige zwarte pak kreeg en hoe dit kostuum uiteindelijk een buitenaards wezen bleek te zijn dat van hem een levende marionet probeerde te maken. Er valt echter nog veel meer boeiends te vertellen over dat zwarte kostuum, bijvoorbeeld hoe dit verhaal achter de schermen bij Marvel tot stand is gekomen.
Dit achtergrondverhaal is uitgebreid uit de doeken gedaan in het prachtige boek American Comic Book Chronicles: The 1980s van TwoMorrows Publishing. Het is overigens ook in verschillende andere publicaties behandeld.
In 1982 nam comicfan Randy Schueller contact op met Jim Shooter, de hoofdredacteur van Marvel. Schueller had een verhaalidee waarin Spider-Man een zwart kostuum kreeg dat de held in staat stelde om ’s nachts minder snel op te vallen en nog beter aan muren te kunnen kleven. Shooter kocht dit idee voor 220 dollar en gaf Tom DeFalco de opdracht om samen met Schueller te werken om dit idee tot een echt script uit te werken. Hoewel DeFalco zijn best deed, zat er in Schueller weinig schrijftalent en uiteindelijk verdween het idee van Spider-Mans zwarte pak op de plank.
Verschillende ontwerpen
Totdat Shooter het een paar jaar later een goed idee vond voor Secret Wars. Er werden meerdere ontwerpers opgezet en uiteindelijk was het Mike Zeck, die Secret Wars tekende, die met het juiste concept voor het nieuwe kostuum op de proppen kwam.
Zoals je kunt zien aan deze ontwerpschetsen van Zeck, zou de spin op Spidey’s borst eerst rood zijn in plaats van wit. Dat rode zou door het drukken echter te veel lekken in het zwarte gebied en daarmee het effect van een spin ietwat teniet doen, daarom is er uiteindelijk voor wit gekozen.
Ron Frenz, de tekenaar van Spider-Man indertijd vond het zwarte kostuum maar niks. Rick Leonardi viel twee nummers in en voegde zelf wat details aan het kostuum toe. De witte spin op Spider-Mans borst kreeg aan de onderkant twee puntjes in plaats van dat deze een soort van ovale vorm heeft. Ook zette hij de spinnenpoten wat verder uit elkaar, waardoor de spin nog dramatischer wordt. Frenz kon zich goed vinden in deze aanpassingen en nam ze over.
Aan het einde van Amazing Spider-Man #251 verdwijnt Spider-Man in een groot ruimteschip dat in Central Park is geland, en waar andere superhelden ook naar toe gelokt zijn, om het avontuur op Battle World te beleven. In het volgende deel komt Spidey weer terug van Secret Wars en kunnen de lezers zien dat hij van uiterlijk is veranderd. Wat er in de tussentijd gebeurd was, konden de fans in de maandelijkse comic Secret Wars lezen waarvan 12 delen uitkwamen. Hetzelfde gold voor de veranderingen bij de andere helden van Marvel. Uiteraard waren lezers benieuwd hoe die veranderingen hadden plaatsgevonden, dus zouden ze zeker Secret Wars gaan kopen.
Boze fans
De eerste reacties van de fans waren weinig positief op het nieuws dat Spidey een nieuw kostuum zou krijgen. (Wat dat betreft is dat nooit anders geweest. Ook nu nog is de eerste reactie van de meeste fans op een verandering: “Wat maak je me nou?!”) Nog voordat Amazing Spider-Man #252 in de winkels lag en de lezer ook daadwerkelijk kennis zou maken met het kostuum, kwamen er al postzakken vol brieven binnen bij Marvel waarin de schrijvers eisten dat Marvel Spidey zijn vertrouwde rood-blauwe kostuum weer zou laten aantrekken. Ook de licentieafdeling van Marvel was bang dat de klanten met twee Spider-kostuums in de war zouden raken. Vergeet niet dat het indertijd een big deal was dat Spider-Man na meer dan twintig jaar zijn rood-blauwe kostuum zou verruilen voor iets nieuws. Tegenwoordig komt het veel vaker voor dat hij tijdelijk een ander pak aan heeft. Ook dachten mensen dat dit nieuwe kostuum permanent zou zijn.
Daar alle negatieve reacties besloot Shooter dat ze zo snel mogelijk van het kostuum af moesten. Tegen Tom DeFalco, de schrijver van Amazing Spider-Man, zei hij: ‘Introduceer het kostuum in 252 en zorg dat je er in 253 weer vanaf komt.’ Omdat Spider-Man echter pas in het achtste nummer van Secret Wars daadwerkelijk het zwarte kostuum zou krijgen, een deel dat pas over een paar maanden zou uitkomen, stelde DeFalco voor dat ze in ieder geval tot dat moment zouden wachten om er in Amazing Spider-Man weer vanaf te komen. Anders zou de impact van het nieuwe kostuum in Secret Wars nihil zijn. Ook vond de schrijver dat ze een goede reden moesten bedenken waarom het Webhoofd zich van het pak zou ontdoen. Shooter zegde schoorvoetend toe.
DeFalco bedacht toen dat het kostuum een buitenaards symbiont was dat zich aan Spider-Mans lijf wilde vasthechten. Dankzij de hulp van Mr. Fantastic lukt het Spider-Man om van zijn ongewenste huisgenoot af te komen.
Bestseller
Maar toen gebeurde er iets onverwachts. Toen Spider-Man eenmaal door New York slingerde in zijn strakke zwarte pak, vonden de fans het fantastisch. Ook het deeltje waarin Spidey terugkomt van Secret Wars en voor het eerst in het zwart te zien is, verkocht gigantisch goed. En er was ook veel media-aandacht voor Spider-Mans nieuwe uiterlijk.
Tegen de tijd dat Marvel doorhad wat een succes dit nieuwe kostuum was, was DeFalco’s verhaallijn van de boosaardige kant van het zwarte pak al in werking gesteld. Maar om de fans tevreden te houden, kreeg Spider-Man al snel een door Black Cat gemaakte stoffen variant van het symbiont, zodat Spider-Man nog steeds stijlvol door het leven kon gaan, zonder marionet te worden van een buitenaards wezen.
En van dat symbiont was Peter Parker ook nog niet af. Gevangen gehouden in het Baxter gebouw van the Fantastic Four, zon het wezen op wraak.
In wezen zorgde Tom DeFalco er door zijn inventiviteit voor dat het verhaal van het zwarte kostuum perfect paste in de Spider-Man traditie: Peter Parker krijgt een fantastisch nieuw kostuum met bijzondere eigenschappen om er uiteindelijk achter te komen dat dit kostuum een wezen is dat psychisch en lichamelijk met hem verbonden is en zijn leven en lichaam probeert over te nemen.
Andere schrijvers zouden hierna nog een stapje verdergaan, maar dat vertel ik een volgende keer in Spidey’s web.
Een speelgoedpoppetje van Spider-Man in zijn zwarte pak, een nieuwe replica van hoe het kleinood in 1984 door Mattel op de markt werd gebracht. Het is een prachtig vintageproduct van Gentle Giant Ltd, waar mijn jongenshartje sneller van ging kloppen, totdat ik zag dat hij 90 dollar kost.
90 dollar van een stukje speelgoed gaat mij wat te ver, al geef ik toe dat ze er wel werk van gemaakt:
Gentle Giant digitally scanned the original figures and reproduced them in 12” scale, with no detail being overlooked. Roto and injection molded and made of durable plastics, this fully-articulated jumbo figure includes a faithfully re-produced lenticular shield. To further capture the vintage feel, Gentle Giant has packaged this figure with a Secret Wars-inspired backer card featuring original photos and artwork.
Helaas is het action figure ook alleen maar te koop in Amerika, Canada, Guam en Puerto Rico. Hetzelfde geldt voor de andere figures die uit de reeks Marvel Super Heroes Secret Wars zijn uitgebracht. Marvel brengt deze dertig jaar oude serie weer onder de aandacht, omdat ze volgend jaar mei met een groot event komen dat hier op voortborduurt, geschreven door Jonathan Hickman. Met veel plezier kijk ik terug op dit grote eventverhaal dat Marvel in twaalf delen uitbracht van mei 1984 tot april 1985. In Secret Wars wordt een goddelijk wezen genaamd Beyonder geintroduceerd. The Beyonder stelt een planeet samen uit delen van andere planeten om daar superhelden te laten vechten tegen superschurken. The Beyonder is namelijk gefascineerd door wat begeerte betekent en wil dat op deze wijze uitpluizen. ‘I am from beyond! Slay your enemies and all that you desire shall be yours! Nothing you dream of is impossible for me to accomplish!’ zegt hij als hij zichzelf aan de helden en schurken voorstelt.
Het verhaal van Secret Wars gaat op psychologisch vlak niet heel diep, maar als kind vond ik het fantastisch om de strijd tussen goed en kwaad te volgen. Je moet ook niet vergeten dat het hele verhaal bedacht was om het speelgoed van Mattel aan de man te brengen. Jim Shooter, toenmalig editor-in-chief van Marvel, vertelt op zijn blog precies hoe het project tot stand is gekomen:
We went through a number of ideas for names for the toy line and series. Mattel’s focus group tests indicated that kids reacted positively to the words “wars” and “secret.” Okay.
Mattel had a number of other requirements. Doctor Doom, they said, looked too medieval. His armor would have to be made more high-tech. So would Iron Man’s, because their focus groups indicated that kids reacted positively…etc. Okay.
They also said there had to be new fortresses, vehicles and weapons because they wanted playsets, higher price point merchandise and additional play value. Okay.
When time came to actually do it, I realized that only I could write it.
Voor nu is vooral de metamorfose van Spider-Mans kostuum belangrijk. Op Battleworld is namelijk heel veel uitzonderlijk geavanceerde technologie en wapens aanwezig. Een van de machines is in staat om beschadigde kleding en voorwerpen weer te repareren. Het ding kan zelfs Captain America’s schild, dat tot dan toe onbreekbaar geacht werd, weer tot een geheel maken. Als Spider-Mans kostuum na een gevecht met Titania behoorlijk gehavend is, besluit ons webhoofd de machine uit te proberen (uit Secret Wars #8, tekeningen Mike Zeck):
Nooit meer shoppen
Grappig dat het ontwerp van het kostuum hetzelfde is als het pak van Spider-Woman indertijd. Het kostuum blijkt enkele bijzondere eigenschappen te bezitten en reageert op Peters gedachten. Niet alleen produceert het zelf webdraden, ook kan het ieder uiterlijk aannemen dat Peter bedenkt. Hij hoeft vanaf dat moment dus geen Spider-Man-kostuum te dragen onder zijn gewone kleding, het pak neemt simpelweg het uiterlijk aan van Peters doordeweekse kloffie. Uitkleden is nu ook supergemakkelijk: Peter hoeft alleen maar een mentaal signaal te geven en het kostuum glijdt van zijn lijf, kruipt over de vloer om zich vervolgens op een stoel neer te vlijen.
Zo’n ding zou perfect voor alle mannen zijn, want je hoeft nooit meer die verschrikkelijke pashokjes in om kleding uit te proberen! Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb een gruwelijke hekel aan kleding kopen: schoenen, broeken, truien uitzoeken, passen en aanschaffen… het is voor mij de hel op aarde. Zo’n pak als Spider-Man heeft zou de perfecte oplossing zijn.
Helaas is het allemaal niet zo mooi als dat het klinkt, want, eenmaal weer terug op aarde na Secret Wars, blijkt al snel dat het kostuum een symbiotische relatie met de drager probeert aan te gaan. Al weken voelt Peter zich oververmoeid, maar hij weet niet hoe dit komt. Hij slaapt immers lange nachten. Wat hij niet weet is dat als hij ’s nachts in bed ligt, zijn kostuum van de stoel afglijdt, en over de vloer naar zijn eigenaar kruipt. Het kostuum omhult Peters hele lichaam. Vervolgens laat het Spider-Man door New York springen en slingeren zonder dat Peter Parker dit doorheeft. Hij slaapt gewoon door tijdens deze nachtelijke uitjes, maar de volgende ochtend wordt hij doodmoe wakker. De hele nacht heeft zijn lichaam immers niet kunnen rusten.
Wanneer Peter zijn kostuum laat onderzoeken door Mister Fantastic, de briljante leider van het superheldenteam the Fantastic Four, blijkt het kostuum een levend wezen te zijn dat zich permanent aan het lichaam van Peter wil vasthechten. In wezen wil deze symbiont Spider-Man tot levende marionet maken. Ach, eerlijk gezegd lijkt me dat maar een kleine prijs om te betalen als het betekent dat ik nooit meer een pashokje hoeft te bezoeken.
De jaren tachtig waren een gouden tijd wat Marvel Comics betreft: er werden goede en boeiende verhalen verteld die dieper gingen dan de eeuwige strijd tussen superheld en schurk. In die tijd begon ik de avonturen van Spider-Man, De Hulk, Fantastic Four, X-Men en Avengers te lezen. Er ging een bijzondere wereld voor me open waar ik nog steeds graag tijd doorbreng, al is Marvel niet helemaal meer wat het geweest is. Dit is niet alleen de zucht naar nostalgie die hier spreekt. Goed, de comics uit die tijd herlezen biedt inderdaad een warm gevoel zoals alleen de deken der nostalgie dat kan geven, maar los daarvan staan veel van de verhalen van toen nog steeds als een huis.
Daarom ben ik ook zo blij met het blog van Jason Shayer dat geheel gewijd is aan Marvel Comics in de jaren tachtig. Al meer dan drie jaar publiceert hij geregeld besprekingen, art work, covers en nieuwtjes over die periode op Marvel 1980s. En er zit heel wat mooi artwork tussen van mensen als John Byrne, Frank Miller, Art Adams, Bill Sienkewitz en Mike Mignola. Soms toont Shayer de pagina’s zoals ze in de comic zijn gepubliceerd, maar soms ook in schetsvorm, wat het blog een boeiend en rijk archief maakt voor de liefhebber.
Kijk maar eens naar deze pagina uit Peter Parker: Spectacular Spider-Man #132 met de potloodtekeningen van Mike Zeck en het inktwerk van Bob McLeod. Oplettende lezers herkennen het klassieke verhaal Kraven’s last hunt meteen natuurlijk.
Het is ook een levendig blog, dat wil zeggen: mensen reageren op de stukken van Shayer en zo ontstaat er soms een leuke dialoog tussen blogger en lezers. Daar hou ik van.
Check Marvel Comics of the 1980s.
Categorieën
Striprecensie: Kravens laatste jacht
Kravens laatste jacht is een zesdelig verhaal dat in 1987 liep in de series Amazing Spider-Man, Spectacular Spider-Man en Web of Spider-Man. Het verhaal is als album in het Nederlands uitgegeven door Nona Arte.
Kravens laatste jacht speelt zich af in de eerste weken van Peter Parkers huwelijk met Mary Jane. Dat zou een rooskleurige periode moeten zijn, maar niet in het leven van Spider-Man. Kraven de Jager slaagt er eindelijk in Spider-Man te verslaan en terwijl deze levend begraven in een kist ligt, neemt Kraven de plaats in van het webhoofd. Hij weet zelfs Vermin te verslaan, een ratachtig wezen dat Spidey nimmer solo wist te neutraliseren. Na twee weken ontwaakt het webhoofd en graaft zichzelf uit om vervolgens de jager met zijn daden te confronteren.
Kravens laatste jacht is een bloedserieus verhaal geschreven door J.M. DeMatteis en getekend door Mike Zeck. DeMatteis kruipt in het hoofd van de personages en maakt de lezer deelgenoot van hun gedachtes en vooral hun angsten. DeMatteis gooit het dus over de psychologische boeg en levert een boeiend, zij het zeer somber script af. DeMatteis schrijft bombastisch: het dondert en regent de hele strip door tot de eindoverwinning op het kwaad wordt onderstreept door een zonnig ochtendgloren.
Beestachtig
Een belangrijke verdienste van DeMatteis is dat Kraven diepgang krijgt. Kraven was tot dit verhaal uitkwam altijd een beetje een tweederangs Spider-Man schurk. Een soort van snobistische Tarzan van Russische komaf, die jacht maakt op Spider-Man maar keer op keer door hem verslagen wordt. In de versie van DeMatteis blijkt Kraven een getormenteerde ziel die probeert zijn eer terug te winnen. In zijn waanideeën kan dit alleen maar door de rol van zijn vijand over te nemen en deze beter te spelen dan Spider-Man zelf.
De ironie wil dat hier sprake is van een schijnoverwinning. Kravens versie van Spider-Man is meedogenloos. Tijdens het bestrijden van de misdaad vallen er dodelijke slachtoffers. Zijn Spider-Man is ontdaan van alle menselijkheid die Peter Parker in zich heeft en tot een held maakt. De jager van wilde beesten is er echter zelf een geworden.
Modegril
De grimmige toon van Kravens laatste jacht sloot indertijd goed aan bij de andere Spider-Man verhalen die uitkwamen. Halverwege de jaren tachtig was de toon van superhelden comics over het algemeen wat cynisch en serieus. Een trend die werd ingezet door het enorme succes van strips als The Dark Knight Returns van Frank Miller en The Killing Joke geschreven door Alan Moore, maar ook Watchmen van dezelfde schrijver. Ook het leven van Spider-Man kende toen veel donderwolken. Een van zijn vrienden, Net Leeds, was net overleden en een tijd lang leek het erop alsof hij de Hobgoblin was – een van de sterkste vijanden van die tijd. Peter Parker had net een grimmige gangsteroorlog achter de kiezen en vroeg zeer serieus af of het niet tijd was om zijn web aan de wilgen te hangen. En laten we eerlijk zijn: levend begraven worden is geen pretje. Dit avontuur heeft dan ook behoorlijke littekens achtergelaten op de ziel van Peter Parker.
Het krachtige tekenwerk van Zeck past goed bij de serieuze toon. Zeck gebruikt filmische middelen: zo deelt hij doorlopende acties op in aansluitende kaders, getoond vanuit hetzelfde camerastandpunt.
Nona Arte heeft de comic uitgebracht in een stevige kaft. Gedrukt op glad papier komen de pastelachtige kleuren op de strippagina’s mooi uit. Alleen jammer dat op sommige pagina’s de tekeningen wat onscherp zijn afgedrukt. Peter de Bruin is verantwoordelijk voor de prima vertaling.
Jean Marc DeMatteis & Mike Zeck – Kravens laatste jacht
Nona Arte, € 16,50
ISBN 978-88-97062-04-2