Tag: Natasja van Loon

Categorieën
Strips

Ik signeer op de Stripdagen Haarlem

Minneboo signeert. Foto: Menno Kooistra.

Aankomend weekend vindt de stripbeurs plaats van de Stripdagen Haarlem. Ik signeer op beide dagen. Zaterdag 26 mei host ik een talkshow met stripmakers en spreek ik onder andere Guy Delisle en Aimée de Jongh.

Minneboo signeert. Foto: Menno Kooistra.

Zaterdag 26 mei signeer ik Mijn vriend Spider-Man op de stand van SubQ, Nijgh & Van Ditmar en Soul Food Comics in de Philharmonie van 15.30 tot 17 uur.
Zondag zit ik daar ook maar dan van 11.00 tot 12.30. Ook auteurs als Willem Ritstier, Jasper Rietman en Maaike Hartjes zullen hier signeren. Officieel is het stand #9.

Strip Talkshow
Net als bij de vorige editie host ik op zaterdag de Strip Talkshow in de Blauwe zaal van de Philharmonie (dat is dus het café op de begane grond). In twee uur tijd schuiven verschillende stripmakers aan om te praten over hun werk, nieuwe plannen en andere zaken. Dit is het schema:

Het dynamische duo poseert.

1. Gerben Valkema & Eric Hercules 13.00-13.20
De geestelijk vaders van Elsje.

2. Jeroen Steehouwer 13.20-13.40
Steehouwer zit meer dan dertig jaar in het vak en heeft zelf een boeiend overzichtswerk uitgegeven.

3. Aimée de Jongh 13.40-14.00
Een van de beste tekenaars van Nederland heeft zojuist een project afgerond met de Belgische scenarist Zidrou.

Guy Delisle. Foto: Selbymay/ Wikipedia/
CC BY-SA 4.0

Het tweede uur is voor Guy Delisle, een van de hoofdgasten van het festival, van ongeveer 14.00 tot 14.50.
Delisle maakt heel boeiende strips met een journalistieke insteek die toch heel persoonlijk zijn. Vaak verblijft hij een tijd op een bijzondere plek zoals Jeruzalem, Shenzhen en Noord-Korea en dan maakt hij een strip over hoe het leven daar is. Vorig jaar kwam ook Gegijzeld van hem uit: een striproman over de gijzeling van Christophe André die tijdens een humanitaire missie in de Kaukasus werd ontvoerd. Delisle geeft heel goed weer hoe het is om voor onbepaalde tijd gevangen te zitten. Heel indrukwekkend.

De talkshow in 2016. In gesprek met Mézières. Foto: Cok Jouvenaar.

Verder praat schrijver/stripscenarist Ger Apeldoorn op zaterdag naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek De jaren Eppo met (oud-)redactieleden en auteurs over dit legendarische stripblad. Op zondag praat letteraar/columnist Frits Jonker in zijn talkshow met mensen uit de randgebieden van de strip, zoals letteraars, inkleurders, vormgevers en uitgevers. Ook Natasja van Loon zal zondag nog interviews doen. Maar hoe laat dat allemaal precies is, staat nog niet op de site van de Stripdagen.

De Philharmonie (Lange Begijnestraat 11), 26 & 27 mei.

Zie ik je in Haarlem?

Categorieën
Spidey's web Strips

Spider-Man in de Zone

In het zomernummer van Zone 5300 staat een interview met ondergetekende over zijn boek Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuur.


Er staan twee tikfoutjes in het stuk: Het verhaal van de Hobgoblin stamt uit de jaren tachtig van de vorige eeuw, niet de jaren dertig. En achter in het boek heb ik een top-15 van wat ik de beste Spider-Man-verhalen ooit vind, geen top-5. Verder ben ik natuurlijk harstikke blij dat het stripblad Zone 5300 en journalist Natasja van Loon aandacht aan mijn boek hebben besteed.

Leuk detail: de portretfoto maakte mijn broertje Bas tijdens de boekpresentatie. Deze is al op verschillende plekken gepubliceerd.

Categorieën
Strips

40 jaar Stripwinkel Beeldverhaal Amsterdam

beeldverhaal
Liefhebbers van (stripwinkel) het beeldverhaal, u bent alle van harte welkom op het veertigjarig jubileum.
Met live musique van de UNBORN BROTHERS: Erik Kriek en band.
Uitreiking van de prestigieuze HAROLD FOSTER AWARD.

Op 18 april 2014 won een bijzonder aangenaam verraste Natasja van Loon de Hal Foster Award, die toen in Stripwinkel Lambiek in de Kerkstraat aan haar werd uitgereikt door stripdistributeur Ron Poland. Nu, ruim twee jaar later, is ze eindelijk in staat afstand te doen van de lelijkste en meest begeerde wisselbokaal van de Nederlandse stripwereld.

40 jaar Beeldverhaal Amsterdam: vrijdag 9 september vanaf 17 uur.

De stripwinkel is bij mij in de buurt, dus ik ga zeker even kijken. Bovendien kom ik er graag.

Bilderdijkstraat 80
1053 KW Amsterdam
Tel. 020-6855100

Categorieën
Minneboo leest Strips Video

Minneboo leest: Duplex

Duplex is een stripalbum waar acht dichters en even zoveel striptekenaars aan hebben gewerkt. De duo’s maakten acht grafische gedichten.

Zondagmiddag 12 juni stond ik tegen de avond samen met Stefan Nieuwenhuis en Anneke Claus op een perron op het station van Haarlem. We kwamen van de Pletterij waar die middag het boek Duplex was gepresenteerd. Daar had ik zelf niet zo veel mee te maken, behalve dan dat ik door Nieuwenhuis was uitgenodigd om de happening bij te wonen. Hij is namelijk de initiatiefnemer van Duplex, terwijl Claus een van de dichters is die aan het project deelnam.

Minneboo en Nieuwenhuis hangen rond op Station Haarlem. Foto: Anneke Claus.
Minneboo en Nieuwenhuis hangen rond op Station Haarlem. Foto: Anneke Claus.

Nieuwenhuis nodigde acht duo’s uit om een grafisch gedicht te maken. Dichter en stripmaker werkten dus samen om tot een uniek en dichterlijk beeldverhaal(tje) te komen. Het zijn dus geen verstrippingen waarbij een bestaand gedicht als basis voor een strip dient. Verstrippingen hebben in Nederland een beetje een slechte reputatie en dat is niet geheel onterecht. De meeste verstrippingen die de afgelopen jaren uitkwamen heb ik na een eerste lezing nooit meer opengeslagen. Ik heb het dan vooral over boeken als ‘Nederlandse literaire klassiekers verstript in één pagina’ of ‘De Avonden met integraal de oorspronkelijke tekst!’-albums.

Dan vind ik boeken als De Aanslag van Milan Hulsing interessanter omdat de stripmaker daar zijn eigen ding doet met de brontekst. Dat is dan ook geen verstripping meer in de stricte zin des woords, maar een vrije adaptatie waarbij het beeldverhaal een werk op zich is geworden. Hetzelfde geldt voor In the Pines van Erik Kriek. Die heeft die liedjes namelijk helemaal naar zijn hand gezet en gevisualiseerd op zijn eigen wijze. In the Pines kwam een paar maanden geleden uit en ik vind dat echt een fantastisch boek.

duplex coverNederVlaams
De duo’s van Duplex zijn Tsead Bruinja en Lies van Gasse, Anneke Claus en Serge Baeken, Marije Langelaar en Wilbert van der Steen, Daniël Dee en Robert van Raffe, Maarten van der Graaff en Maarten de Saeger, Maud Vanhauwaert en Delphine Frantzen, Dennis Gaens en Sam Peeters, en Ellen Deckwitz en Ruben Steeman. Van Nieuwenhuis heeft dus een mix van Vlaamse en Nederlandse makers aan elkaar gekoppeld.

Enkele duo’s waren die middag in de Pletterij om hun samenwerking aan het publiek te presenteren. Twee dagen eerder had iets soortgelijks plaatsgevonden bij Poetry International in Rotterdam. Om de naam van het album eer aan te doen, wilde Nieuwenhuis zijn project vast twee keer presenteren. En waarom ook niet? Doorgaans komen er weinig stripmakers naar een poëziefestival en weinig dichters naar een stripfestival. Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat hun lezerspubliek doorgaans veel kleiner is dan dat van andere schrijvers.

https://youtu.be/JmWR6Y02VCU

duplex-willen-zeggenDe middag in debatcentrum de Pletterij was voor mij de laatste halte wat betreft Stripdagen Haarlem 2016. Het was een gezellig weerzien met Serge Baeken, Tonio, Natasja en Stefan en een aangename kennismaking met Anneke en Delphine Frantzen, wier werk ik wel ken, maar nog nooit had ontmoet.

Engelse versie
Inmiddels is het Duplex-concept ook van start gegaan in Engeland. In juli vindt er een grote tweetalige Duplex-expositie plaats in het Nederlands Stripmuseum in Groningen.

Duplex is uitgegeven door Strip2000 in samenwerking met Zone 5300. Het is een album dat zich niet makkelijk laat duiden. De acht verhalen hebben ieder een eigen karakter en de tekenstijlen zijn zeer uitlopend. Het is zo’n boek dat je een paar keer rustig tot je moet nemen voordat de inhoud goed en wel in je neerdaalt. Het is ook zo’n project wat je aanspreekt of niet. Ik heb zelf niet zo veel met poëzie. Songteksten, ja, die snap ik, maar gedichten zijn een slag apart. Ik lees die met moeite.

duplex-steemanZoals je weet heb ik meer met strips. Bij Duplex geniet ik dus in eerste instantie van het grafische werk en dringt in tweede instantie pas de tekst echt tot me door. Ik vind dit soort projecten eigenlijk vooral interessant omdat ze de mogelijkheden van het beeldverhaal onderzoeken. In het bekijken van deze experimenten zit bij mij vooral het leesplezier bij Duplex.

[hr]

Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Strips Video

Stripdagen Haarlem 2016 in de achteruitkijkspiegel

Nog een keer het affiche getekend door Hanco Kolk. (Omdat hij zo mooi is!)

De dertiende editie van de Haarlemse Stripdagen is weer voorbij. Ik vond dit de leukste editie tot nu toe, maar dat komt vast ook omdat ik nog nooit zoveel te doen had.

Nog een keer het affiche getekend door Hanco Kolk. (Omdat hij zo mooi is!)
Nog een keer het affiche getekend door Hanco Kolk. (Omdat hij zo mooi is!)

Ik kom natuurlijk al jaren naar dit tweejaarlijkse stripfeest en wat mij betreft is dit het belangrijkste stripfestival van Nederland. Eerst kwam ik alleen als liefhebber, maar ook alweer aardig wat jaartjes als stripjournalist.

Dit jaar was het voor mij extra feest, want ik mocht niet alleen Theo van den Boogaard uithoren over de documentaire die over hem is gemaakt door Nathalie Crum, ook had ik mijn eigen Strip Talkshow op zondag 5 juni waar ik stripmakers uit binnen- en buitenland mocht ontvangen aan mijn tafel in het café van de Philharmonie. Met deze talkshow kwam een droom uit. Een Matthijs van Nieuwkerk ben ik nog lang niet – want ik heb ook geen autocue – maar daar wordt aangewerkt.

In gesprek met Mézièrs. Foto: Cok Jouvenaar.
In gesprek met Mézièrs. Foto: Cok Jouvenaar.
In gesprek met Frits Jonker. Foto: Hendrik Jan Bakels.
In gesprek met Frits Jonker. Foto: Hendrik Jan Bakels.

Publiciteitsmedewerker
Als ik binnenkort weer tijd heb, zal ik nog een verslag met quotes van de show op mijn blog zetten. Vandaag ben ik vooral aan het bijkomen, want ik deed in de afgelopen maanden ook de pr voor de expositie Motion Comics: The Beginnings.

Afgelopen vrijdag hadden we journalisten over de vloer om Sutu en Gustavo Garcia te interviewen en de tentoonstelling te bekijken. Erg leuk om nu eens aan de andere kant van de grens journalistiek en publiciteit te staan. Persberichten schrijven, enthousiasme via sociale media aanwakkeren, contacten leggen, en ter plekke van mensen te woord staan: ik vond het fantastisch om te doen.

Adinda Akkermans van het radioprogramma Nooit meer slapen, maakte deze reportage. Sutu, Maaike Hartjes en Merel Barends komen hierin aan het woord.

Adinda en Merel, aka de Illustere Merel B.
Adinda en Merel, aka de Illustere Merel B.

Een week eerder hadden we Marcel Haster, ook wel bekend als de Stripvlogger, al over de vloer gehad en die maakte daar de volgende leuke reportage van. Ondergetekende heeft ook een gastrol:

Nu ik toch met video’s aan het strooien ben, Menno Kooistra, aka Mister VoorDeFilm, maakte in opdracht van de Stripdagen Haarlem een promotievideo die onder andere vertoond is op de openingsavond:

https://vimeo.com/168855792

En BlunderTV maakte weer een reportage over die opening:

Verder was het wederom inspirerend om met stripmakers kennis te maken die ik nog niet eerder had ontmoet, zoals Jean-Claude Mézières, Mike Diana en Sutu. Zondagmiddag heb ik de Australische motion comics pionier geïnterviewd voor een artikel. Als ik daar geen opdrachtgever voor kan vinden, publiceer ik dat gewoon hier. Ik vind zijn werk fascinerend en het was erg boeiend om te horen wat zijn beweegredenen voor sommige verhalen zijn.

Zondag maakte ik trouwens ook nog kennis met enkele dichters die mee hebben gedaan met het album Duplex van Stefan Nieuwenhuis, maar daarover later meer.

Waar ik dit jaar bijna niet aan toe ben gekomen, is het kopen van strips. Gelukkig had ik zondag 5 juni wel even tijd om de markt over te gaan en bij te praten met goede vrienden Rob van Barneveld en Matt Baaij, die allebei een standje hadden. Matt verkocht uiteraard weer Bunbun-boekjes en bracht glimlachjes op de gezichtjes van kindertjes die van hem een gratis sticker kregen. Get them while their young!

stripdagen-matt-baaij
De onvoltroffen Matt Baaij. Aka Mr. Bunbun.
bunbun
Kersverse Bunbun met op de cover een leuk droste effect.
superheldensokken
Op de Stripdagen Haarlem maak je van alles mee, ook dat superheldensokken worden geruild voor smallpressboekjes.

De vloek van Poppenstein
Rob van Barneveld doet al een tijdje heel goede zaken op markten met zijn kattenserviezen en stripjes. Van Rob is ook net een nieuw album uit: Pim #2: De Vloek van Poppenstein. Robs zeer vrije bewerking van Het monster van Frankenstein, een heerlijk album voor kids en hun ouders. En voor volwassenen zonder kinderen ook trouwens.

rob-van-barneveld
Rob van Barneveld, aka Pindakaas Man, aka Mr. Catman…

Bijpraten gebeurt gelukkig veel op een stripfestival en ik vond het dan ook fijn om veel oude bekenden te zien. Ik vind dat de organisatie een mooie editie heeft neergezet en was blij met het feit dat we dit keer tien dagen de tijd hadden om de vele activiteiten bij te wonen. En dan nog heb ik lang niet alles gezien. Gelukkig zijn sommige exposities voorlopig nog te zien, zoals die over motion comics. (Hint! Hint!)

'Aan tafel!' zou Van Nieuwkerk zeggen. Etjentje met gasten en crew van de Stripdagen.
‘Aan tafel!’ zou Van Nieuwkerk zeggen. Etentje met gasten en crew van de Stripdagen.
Categorieën
Striprecensie Strips

Het leven van Jack Kirby op toneel

Simon, Lee en Kirby. Foto: Natasja van Loon.

In de voorstelling The King and Me wordt het levensverhaal verteld van Jack Kirby (1917-1994). Deze Amerikaanse stripmaker is één van de vaders van het Marvel Universum.

Jack Kirby in zijn tekenstudio thuis. Bron: seanhowe.tumblr.com
Jack Kirby in zijn tekenstudio thuis. Bron: seanhowe.tumblr.com

Ik schrijf bewust één van de vaders, want samen met Stan – The Man – Lee creëerde hij zo’n beetje alle belangrijke personages in de wereld van Marvel. Spider-Man, Daredevil, Doctor Strange en een handjevol anderen uitgezonderd.

In de jaren tachtig zou Kirby zelfs beweren dat hij alles had bedacht en dat de rol van Lee in het creatieve proces marginaal was geweest. In die tijd had hij ruzie met de uitgeverij omdat ze zijn originelen niet terug wilden geven.

Dat feit komt niet ter sprake in de voorstelling geschreven door Ger Apeldoorn, maar wel ligt de focus op de twee belangrijkste mannen in Kirby’s leven wat zijn creatieve werk betreft: Lee en Joe Simon. Met Simon bedacht Kirby namelijk Captain America in 1941. Op de cover van het eerste nummer geeft de superheld niemand minder dan Adolf Hitler een flinke hoek, een moment dat goed op onderstaande foto te zien is. De cover en het eerste nummer waren een doorslaand succes.

Simon, Lee en Kirby. Foto: Natasja van Loon.
Simon, Lee en Kirby. Foto: Natasja van Loon.

Tragisch
Kirby was niet alleen een groot en belangrijk striptalent, hij was ook een getergde man. Opgegroeid in de armste wijk van New York, in de Tweede Wereldoorlog bijna een been verloren aan het front, miljonair geworden in de jaren vijftig en daarna weer alles verloren toen hij samen met Joe Simon een eigen uitgeverij probeerde op te richten.

Het toneelstuk The King and Me draait om Kirby’s diep gewortelde gevecht om erkenning. Kirby wordt geportretteerd als een hardwerkende arbeider met weinig verstand van zaken doen. Ondertussen zijn het vooral Simon en Lee die goed boeren met het harde werk dat Kirby verricht. Vooral Lee leeft tegenwoordig goed van zijn opgebouwde oeuvre. Niet onterecht overigens, maar het is natuurlijk wel zo dat Kirby aan het eind van zijn leven heel wat royalties had moeten krijgen van Marvel. De superhelden zijn enorm populair en goed voor een heel dikke portemonnee.

Het stuk werd opgevoerd door acteurs van Theater Kwast, dat normaal gesproken Nederlands Renaissance- en Baroktheater opvoert.

Bijzonder aan de voorstelling was dat de acteurs pas die middag het script in handen hadden gekregen. Ze lazen het dus voor terwijl ze hun rollen speelden, maar dat spel was zeer levendig en overtuigend. Je kon ook merken dat ze er veel plezier in hadden. Het is wel gek om iemand Stan Lee te zien spelen terwijl je weet dat hij geen idee heeft wie of wat Lee in werkelijkheid is. Tenminste, dat vond ik de eerste tien minuten vreemd, daarna vergat ik dit doordat ik opging in het spel.

Jack Kirby King and Me

Ik vind The King and Me een erg goed geschreven stuk. Apeldoorn kent de geschiedenis van Amerikaanse comics goed en blinkt bovenal uit in het schrijven van goed lopende en sterke dialogen. Ook ontbrak de nodige humor niet.

Stripkenners en -makers vormden bij de voorstelling een koor dat voorleest uit de strips van Kirby. Ik zag onder ander Thijs van Domburg, Tommy A en Dimitri van Amerongen van Stripwinkel Silvester in het koor. Een vermakelijke toevoeging, al vond ik het jammer dat op die momenten niet de scènes uit die strips op het grote scherm te zien waren. Nu lag de nadruk heel veel op de teksten, terwijl Kirby meestal geen teksten schreef maar juist uitblonk in het visualiseren van actie en emotie middels een expressieve stijl. Een stijl die weliswaar niet altijd anatomisch correct genoemd kan worden, maar wel heel sterk een verhaal weet over te brengen.

Maar los daarvan: hulde voor deze productie, want het is eigenlijk heel bijzonder dat we in het Nederlandse theater opeens een stuk over een stripmaker konden zien. Hoe vaak maak je dat nu mee?

The King and Me werd donderdag 9 en vrijdag 10 juni in de Toneelschuur in Haarlem als onderdeel van de Stripdagen Haarlem.

Hier nog even een interview met de echte Kirby:

Categorieën
Strips

Junker van Simon Spruyt wint de Willy Vandersteenprijs 2014

Junker: een Pruisische Blues van Simon Spruyt wint de Willy Vandersteenprijs 2014. De auteur ontvangt een geldbedrag van 5.000 euro en een opdrachttekening van de vorige winnaar, Typex.

spruyt-junker-een-pruisische-blues-hcJunker vertelt de gecompliceerde coming of age van twee broers in een (fictief) adellijk Pruisisch geslacht Von Schlitt, dat op zijn retour is in het begin van de 20ste eeuw. Omdat de vader een been verloor voor het vaderland mogen zijn twee zonen op kosten van de koning naar de kadettenschool. De ziekelijke moeder kwijnt weg in een sanatorium in Zwitserland, waar ze eenmaal per jaar bezoek krijgt van man en kinderen. De twee broers vinden een oude brief van hun moeder aan hun oudtante waarin ze schrijft dat ze enkel kinderen wil om haar uitgebluste huwelijk te redden. De jongens, die erg van karakter verschillen, reageren heel uiteenlopend op de brief. De eerzuchtige Oswald volgt het eerder stereotype pad via rebellie naar modelkadet. De introverte Ludwig, de verteller van het verhaal, blijft er schijnbaar onbewogen onder, maar is veel minder voorspelbaar.

Na enkele bijdragen in bloemlezingen debuteerde Simon Spruyt in albumvorm met De Bamburgers, een kinderstrip over koningskinderen op scenario van Fritz Van den Heuvel, en De Furox, een eigen verhaal over de vlucht van de laatste draak uit Europa. Hij breekt helemaal door met SGF, een satire op de uitgeverswereld en het lot van de stripauteur, waarmee hij in 2007 de Knack Focus Stripstrijd wint en een jaar lang de strip mag publiceren in het magazine. Met de albumeditie wint hij in 2011 vervolgens de Stripvos voor het beste Nederlandstalige album.

Nu wint hij met Junker de Willy Vandersteenprijs 2014.

junker

Uit het juryrapport:

‘De jury beloont met Junker – Een Pruisische Blues van Simon Spruyt een pareltje.
Het spannende verhaal over Ludwig Von Schlitt, een jongen uit een adellijke Pruisische familie, opent krachtig en grijpt langzaam naar de keel. De sterke vertelling maakt de coming-of-age van het
hoofdpersonage binnen de context van het begin van de Eerste Wereldoorlog voelbaar. Daarbij moet historische accuraatheid plaats ruimen voor de eigen interpretatie in het gelaagde verhaal van Spruyt waardoor de auteur meesterlijk paradoxaal ruimte creëert voor andere interpretaties. De lezer wordt hier heerlijk op het verkeerde been gezet.
De tekenaar slaagt erin zijn vormentaal heruit te vinden en blaast zo stilistisch de lezer van zijn stoel. Met slechts enkele, weldoordachte lijnen schept Spruyt een explosie aan expressie en sfeer. Nevenpersonages met vormeloze gezichten – met glimlach! – roepen de strenge, anonieme klassenmaatschappij van de vergane Pruisische natie in herinnering, waar geen ruimte is voor het individu. De geelblauwe monochromie in het album maakt de schrille sfeer af.
Een groots boek.’

De jury bestond uit Helena Vandersteen (niet stem-gerechtigd voorzitter), Sabien Clement (illustratrice), Maartje de Haan (voorzitter stripmuseum Dordrecht), Luc Morjaeu (stripauteur), Tim Roels (eigenaar stripwinkel Tse Tse) en Natasja van Loon (stripexperte).

De jury maakte ook een eervolle vermelding voor Hubert van Ben Gijsemans: ‘Gijsemans’ debuutalbum steekt esthetisch nadrukkelijk boven andere kandidaten uit. De stripmaker weet zijn lezers emotioneel mee te voeren naar de leefwereld van een introverte Brusselaar die zijn toevlucht zoekt in het museum van Oude en Moderne kunsten. Via die context brengt hij tegelijkertijd een les kunstgeschiedenis. Zo demonstreert Gijsemans hoe het ook met weinig woorden kan.’

Junker verscheen bij uitgeverij Blloan (Ballon Media), Hubert bij uitgeverij Oogachtend.

De Willy Vandersteenprijs is een initiatief van de erven Vandersteen, Stripgids, SABAM-ARTES en Stripdagen Haarlem / Stichting Beeldverhaal Nederland. Tot 2013 werd de Vandersteenprijs
ondersteund door co-initiatiefnemer deBuren en was het een tweejaarlijkse prijs. De nieuwe partner is SABAM-ARTES, waarmee de prijs vanaf heden jaarlijks wordt uitgereikt.

Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Daily Webhead Video: Frits Jonker’s Comic Balloon Photoshoot

michael_minnebooOp Stripfestival Breda zat Frits Jonker in de stand van uitgeverij Xtra en om zichzelf en de andere bezoekers bezig te houden had hij een leuk project bedacht, de Comic Balloon Photoshoot: zeg het eerste wat in je opkomt en Frits maakt er een tekstballon van. Daarna ga je met die ballon op de foto.

Categorieën
Film Mike's notities

Schenk de koffie maar in: Twin Peaks komt terug

Klassieke Twin Peaks.

Een foto van cultheld Dale Cooper, want het grote nieuws dat Twin Peaks terugkomt, moet uiteraard gevierd worden:

agentcooperTwin Peaks, de cultserie van David Lynch en Mark Frost uit de vroege jaren negentig, krijgt een derde seizoen. Maar liefst negen nieuwe afleveringen zullen in 2016 bij Showtime op de buis te zien zijn en allemaal geregisseerd door Lynch zelf.

twin_peaks_1Het nieuws werd deze week bekend gemaakt middels een tweet van Lynch. Daarna ging het bericht als een lopend vuurtje (Fire Walk with Me) door de wereld. Mijn collega Lieuwe van Albada zet op de site van Schokkend Nieuws al het nieuws op een rij.

Sinds zijn introductie in de pilotaflevering van Twin Peaks is Agent Dale Cooper altijd een van mijn favoriete helden geweest. Ik ben dol op de koffiedrinkende en taartverslindende FBI-agent en kan niet wachten om Kyle MacLachlan weer terug in die rol te zien. Die heeft aangegeven er al in zin te hebben, al is officieel nog niets over de cast bekend gemaakt. Wel weten we dat de serie zich ongeveer 25 later afspeelt. In het nu dus.

Een paar jaar geleden bekeek ik de serie nog eens helemaal op dvd en tot mijn grote plezier viel die niet tegen. Ik was er zo enthousiast over dat ik een reeks blogpost over mijn terugzien van het vreemdste Amerikaanse stadje aller tijden schreef. Verlangen naar Twin Peaks, Terug naar Twin Peaks, Verslaafd aan Twin Peaks, Dood in Twin Peaks en Laatste dagen in Twin Peaks.

Feest met koffie en taart
Vriend Menno Kooistra gaf op Facebook aan net begonnen te zijn met het opnieuw bekijken van de oorspronkelijke serie. Toen iemand opperde of hij niet de 30 afleveringen in een montage van één minuut wilde samenvatten, leek het mij een leuk idee als hij alle koffiemomenten aan elkaar zou plakken. Dan Hassler-Forest wist te melden dat die montage natuurlijk allang al bestaat. Wat een feest!

Ik heb nog ergens Het geheime dagboek van Laura Palmer in de kast staan, geschreven door Jennifer Lynch, de dochter van. De Boekerij gaf hier in 1991 een Nederlandse vertaling van uit. Ik weet dat er ook een boek bestaat met daarin de transcripts van de tapes van Cooper, maar die heb ik nooit meer in de tweedehands boekwinkel kunnen vinden. Wel kreeg ik ooit een tape van Natasja met daarop de ingesproken tapes van Cooper. Die moet je natuurlijk beluisteren terwijl je een stevige kop koffie en een stukje kersentaart nuttigt. ‘Damn good, coffee’ uiteraard.

Categorieën
Strips

Natasja van Loon wint de Hal Foster Award

Tas & Tonio en de Hal Foster Award. Foto: Natasja van Loon. Een award selfie dus.

Vrijdagavond 18 april kreeg Natasja van Loon in Galerie Lambiek de Hal Foster Award. Deze Award wordt uitgereikt aan mensen die zich verdienstelijk maken in de periferie van het stripverhaal.

Tas & Tonio en de Hal Foster Award. Foto: Natasja van Loon. Een award selfie dus.
Tas & Tonio en de Hal Foster Award. Foto: Natasja van Loon. Een award selfie dus.

Ron Poland, de winnaar van 2012, heeft zijn oog dus laten vallen op Van Loon, die en passent de eerste vrouw is die de Hal Foster Award in ontvangst mocht nemen. Er zal een tijd komen wanneer dat laatste gedeelte niet meer vermeld hoeft te worden bij een stripprijs en als iemand zich daarvoor inzet, dan is het Natasja wel. Ze schrijft onder andere voor het feministische online tijdschrift Lover en is redacteur bij Zone 5300. Wie geregeld op stripbeurzen komt, heeft Natasja vast wel eens voorbij zien schieten, want op die beurzen is ze al jaren een graag geziene gast en altijd in de weer.

Een paar jaar geleden interviewde ik Natasja over haar plannen om strips aan de vrouw te brengen voor de VPRO Gids. Ik ben benieuwd hoe het met die plannen staat.

De Hal Foster Award is de lelijkste en meest prestigieuze wisselbokaal in de stripwereld. Eerdere winnaars waren: Renée Meulenbroek (1982), Peter de Wit (1984), Frits Jonker (2003), Pieter M. Doorenboom (2004), Shamrock (2005), Vince (2007), Klaas Knol (2010), Mat Schifferstein (2011) en Ron Poland (2012).

Omdat ik bij de slotavond van Imagine was, kon ik de uitreiking niet bijwonen. Stripmaker Alex Wesselink was er wel en legde het moment vast.

Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Daily Webhead Video: Erogene Zone 5300

Illustratie: Serge Baeken.
Illustratie: Serge Baeken.

Ter gelegenheid van het honderdste nummer van Zone 5300 stuurden diverse stripmakers een getekende felicitatie naar de redactie. Het Belgische tekenbeest Serge Baeken maakte een prachtige prent van een wonderschone vrouw met op haar lijf zestig personages getatoeëerd die de afgelopen jaren in de Zone hebben gestaan.

De tekening is uiteraard in het jubileumnummer geplaatst. Wat mij betreft had de tekening een van de mooiste Zone-covers ooit kunnen zijn. Ik weet zeker dat met deze dame op het omslag dit honderdste nummer goed zou opvallen in het tijdschriftenschap.

Ik vind het zo’n mooie prent dat ik een video maakte om de sexy dame die Baeken getekend heeft, eens nader te aanschouwen.

Muziek in deze Daily Webhead is gecomponeerd en uitgevoerd door Marco Raaphorst. Ook zal het je wellicht opgevallen zijn dat deze video begint met een Michael Minneboo-logo. Aangezien mijn video’s nog wel eens op andere sites worden geëmbed, leek het me goed om duidelijk te laten zien wie deze maakt. Wellicht brengt dit opdrachtgevers op het idee om mij in te huren om een video voor ze te maken, want dat doe ik graag.

100ste keer
De honderdste editie van Zone 5300, blad voor strips, cultuur en curiosa, is een mooi moment voor nieuwe lezers om het blad aan te schaffen. Er staan strips in van onder andere Simon Spruyt en Frederik van den Stock. Die eerste brengt een 9 pagina’s tellende voorpublicatie van zijn gloednieuwe project Papa Zoglu, de laatste het 12-pagina-verhaal Bartje.
Verder is de stripcast uitgebreid met internationale auteurs als Luke Pearson (Engeland), Brecht Vandenbroucke (België), Nina Bunjevac (Canada), Fufu Frauenwahl (Duitsland), Kenny Rubenis en het illustere collectief Lamelos.

In het artikel 99 tinten Zone kijkt redactielid Natasja van Loon terug op de allereerste jaren, met anekdotes die slechts weinigen kennen, en wordt de ware identiteit van Amoebe, die van 1995 tot 2001 in Zone 5300 publiceerde, onthuld in een interview door Merel Barends. Het blijkt een landelijk bekend stripauteur te zijn, maar wie verklap ik hier natuurlijk niet. Een niet-eerder gepubliceerde strip van Amoebe staat op de site van Zone 5300.

Daar kun je ook lezen wat er nog meer in #100 staat. Check deze video voor meer achtergrondinformatie over het blad uit de mond van mede-oprichter en hoofdredacteur Tonio van Vugt. Samen met stripmaker Robert van der Kroft richtte hij de Zone op in 1994.

En nu ik het toch heb over de Zone met dat nummer waar menigeen de samenstelling van vergeet: donderdag 21 februari is het grote Zone versus Schokkend Nieuws feest in de Melkweg. Lees daarover hier meer en check onderstaande flyer van Dieter van der Ougstraete.

SN_zonefeest

Rest mij alleen nog de Zone-redactie en medewerkers hartelijk te feliciteren met 100 X Zone.

Categorieën
Film

Gaap, de nieuwe James Bond komt eraan

De tijd dat ik uitkeek naar de nieuwe James Bond ligt alweer ver achter me. Van de vorige kan ik me alleen nog herinneren dat ik er geen bal van snapte en dat het me eigenlijk ook niet interesseerde wat de schurk nu eigenlijk wilde. Een onnavolgbare film was het. En zojuist kwam ik op Superherohype.com de nieuwe poster voor Skyfall tegen. Alweer de 23ste James Bond.

Ik sprak laatst met storyboardtekenaar Jim Cornish die aan deze film heeft meegewerkt. Hij zei dat Bond een instituut is in de Britse filmindustrie. Sterker nog, een lange tijd waren de Bond-films de Britse filmindustrie. En daar heeft hij natuurlijk gelijk in.

Toch vind ik James tegenwoordig een achterhaald soort held en kijk ik veel liever naar de geüpdatete versie van Sherlock Holmes of Dr. Who als het om Britse helden gaat. Over Dr. Who stond laatst in Schokkend nieuws nog een boeiende special van Tonio van Vugt en Natasja van Loon. Een boeiende beginnerscursus voor mensen die zich willen verdiepen in dit instituut van de Britse televisie.

Buiten het Britse landsgebied kijk ik liever naar superhelden zoals Batman en Spider-Man dan dit overblijfsel uit de koude oorlog. Iron Man is hot, James Bond definitely not.

James Bond was een held van me in mijn tienerjaren. Ik verslond de boeken van Ian Fleming. Voor geschiedenis schreef ik zelfs een paper over het leven van deze auteur. Laatst zag ik nog For Your Eyes Only, toch een van de beste Roger Moores. Erg gedateerde film, mede dankzij de discobeats van Bill Conti, maar dat maakt de film nu juist weer leuk.

Maar de nieuwe Bond, Daniel Craig, hij laat me koud. Ik vond Casino Royale nog wel aardig, maar zoals gezegd de tweede aflevering met deze acteur, niet. Craig roept bij mij net zoveel sympathie op als een fotomodel dat zwembroeken showt. Er zit gewoon weinig in, er wordt weinig gesuggereerd in zijn spel. Kortom, ik vind hem nogal vlak.

Bond voelt als een relikwie uit het verleden. De formule is sleets: de actie is vaak voorspelbaar en dikwijls een variatie op wat we al eerder hebben gezien. Die verdomde gadgets kennen we nu wel, de exotische locaties zijn tegenwoordig beschikbaar via Google earth en tegen al die megalomane schurken die zo nodig de wereld willen veroveren zeg ik: ‘neem de wereld maar als je die zo graag wil bezitten, wat kan mij het schelen eendimensionale idioot!’

De wens om de wereld te veroveren past misschien goed in een Bondparodie als Austin Powers, maar is natuurlijk geheel ongeloofwaardig in het huidige tijdperk. Misschien vind ik License to Kill daarom zo’n interessante Bond-film omdat de schurk een drugsimperium probeert op te bouwen, niet omdat hij de hele wereld wil uitroeien.

Bond is sowieso het beste als hij een persoonlijke vete heeft uit te vechten, zoals in License to Kill.

Maar goed dus dat het verhaal van Skyfall de persoonlijke toer op gaat:

In Skyfall, Bond’s loyalty to M is tested as her past comes back to haunt her. As MI6 comes under attack, 007 must track down and destroy the threat, no matter how personal the cost.

Ach, misschien word ik dit keer blij verrast en valt het allemaal mee. Na 9 november weten we het. Of niet, want misschien ga ik wel niet kijken. Zou ik dan echt wat missen denk je?