Mooi werk van Kim Duchateau, Ed Piskor, Jim Rugg en Gerrit de Jager kwam voorbij. Evenals sexy cosplayers, He-Man en andere geeky dingen.
Daarom was ik deze week bij Next Level Heroes, het YouTube-programma van Bas van Teylingen en Bardo Ellens. Nu was Bas er niet omdat hij zijn tweede speelfilm aan het regisseren is, dus nam Bardo de presentatie op zich. Samen met hem en Melvin Imanuel van Dirtees hebben we een flinke boom opgezet over Spider-Man en over wie Mysterio is, de potentiële schurk in deze film gespeeld door Jake Gyllenhaal.
Als prop had ik deze keer een herdruk van Amazing Spider-Man #13 meegenomen waarin Mysterio geïntroduceerd wordt. Op weg naar de studio was ik die ochtend nog even langsgegaan bij CIA comics aan de Keizergracht waar ik tegenwoordig al mijn True Believers koop, waar deze uitgave onderdeel van is. In de uitzending kun je van zo’n strip niet te veel laten zien, maar wel bijvoorbeeld de cover. Ik vind het belangrijk om mensen te wijzen op het bestaan van die comics, zodat sommige filmkijkers zin krijgen om die oorspronkelijke comics ook te gaan lezen. Noem het een vorm van zendelingswerk.
Bardo Ellens is een van de bekendste Nederlandse YouTubers. Hij is al sinds 2006 actief op zijn videokanaal Banjomovies waar hij allerlei humoristische video’s plaats, waarvan de meeste afleveringen een satirisch karakter hebben. Op dit moment heeft hij meer dan 300.000 abonnees. Eigenlijk is hij de enige Bekende Nederlandse YouTuber die ik in het echt ken, want als ik de YouTube-Top 100 doorblader, merk ik dat ik toch vaak naar heel andere YouTubers kijk. Meestal zijn dat Amerikaanse videomakers die over geeky onderwerpen praten. Ieder krijgt dankzij de algoritmes zijn eigen informatiebubbel.
Nu ken ik Melvin al een tijdje en is het altijd leuk om samen flink te nerden. Na de uitzending hebben we ook nog iets van anderhalf uur doorgepraat over reacties op Instagram en hoe je daar mee om kunt gaan. Vooral natuurlijk als die reacties niet zo fijn zijn. Wat nog wel eens gebeurt als mensen zich slecht geïnformeerd uitlaten over dingen. Moet je die mensen dan wijzen op hun fout of moet je die reacties simpelweg laten staan maar er niet op ingaan?
Meestal kies ik voor het laatste, maar mensen op een verkeerde aanname wijze kan ook helpen ze tot inzicht te laten komen. Het blijft iets wat je telkens opnieuw moet uitmaken denk ik.
Maandag zal ik Spider-Man: Far From Home gaan zien in de persvoorstelling. Ik ben benieuwd of ik daar in de volgende aflevering van Next Level Heroes weer over mag praten. Maar dat soort dingen blijven altijd een verrassing.
In de uitzending van Next Level Heroes waar ik laatst te gast was kreeg ik de poster van presentator Bas van Teylingen.
Toen die boom echter stond, of eigenlijk door het lange gesprek een bos was geworden, besloot de redactie het programma in tweeën te monteren. In deze aflevering is de onthulling van het affiche van de komende editie van Heroes Dutch Comic Con op 23 en 24 maart. Volgende week gaan we helemaal los op onder andere Knight Rider!
Het artwork van de officiële Heroes Dutch Comic Con poster wordt elke editie gemaakt door een gerenommeerde comic artist. De poster voor aankomende voorjaarseditie is ontworpen door niemand minder dan Daniel Acuña. Acuña, is één van Marvels populairste artiesten van dit moment. Vooral zijn spraakmakende covers voor comics als Sam Wilson: Captain America en X-men zijn wereldwijd bekend. Daarnaast illustreerde hij de bekendste Marvel comics, zoals Captain America en The New Avengers. Momenteel werkt hij aan Black Panther.
Ik vond het weer erg leuk om als Spidey-expert op te mogen treden in het programma. De editor heeft de ruwe opname van 90 minuten weten terug te brengen naar de redelijke lengte van minder dan 53 minuten. Een hele prestatie.
Wat Shakespeare was voor de Engelse literatuur, was Stan Lee voor de Amerikaanse comicsindustrie. Zonder hem was het superheldengenre waarschijnlijk een vroege dood gestorven. Dankzij Lee en de stripmakers van Marvel Comics, waaronder Jack Kirby en Steve Ditko, werd de wereld verrijkt met een nieuw type superheld. Een menselijker held met dagelijkse problemen, karakterfouten en beschadigingen.
De helden van Lee gaan zowel de strijd aan met superschurken als met hun innerlijke demonen, ze worden geplaagd door alledaagse problemen en hun superkrachten zijn niet per se een zegen. Denk maar aan de Hulk of the Thing van de Fantastic Four. Twee tragische helden met een monsterlijk uiterlijk. Lee noemde de Hulk de Jekyll and Hyde van het atoomtijdperk. Natuurlijk snappen we dat de Hulk ook teruggrijpt naar het Monster van Frankenstein. Een onbegrepen monster dat de angst voor de Ander en het onbekende representeert. Ook staat de Hulk voor de woede-uitbarstingen waar we allemaal toe in staat zijn. Wie ooit gepest is, zal vast gewenst hebben een Hulk in zich te hebben.
De helden van Lee zijn heel herkenbaar. Door hun feilbaarheid kun je je makkelijk met hen identificeren. Daarmee waren ze een groot contrast met de superhelden die ervoor kwamen zoals Superman, Batman en Wonder Woman. Feilloze helden die daardoor best saai konden zijn.
Spider-Man
Voor mij is Spider-Man het beste voorbeeld van Stans nieuwe soort superheld. Spider-Man (Peter Parker) gebruikt zijn krachten in eerste instantie niet om mensen te helpen maar er zelf beter van te worden. Totdat zijn oom vermoord wordt door een inbreker die Spider-Man eerder had kunnen tegenhouden. Hij leert door die ervaring dat hij zijn kracht moet gebruiken om het goede te doen. Parker wordt geplaagd door geldproblemen, heeft een zieke tante waar hij voor moet zorgen en kan lang niet altijd zijn naasten beschermen tegen het kwaad. Dit had eens de dood van zijn vriendin tot gevolg. Daarnaast geeft Peter Parker nooit op, hoe moeilijk zijn leven en de strijd soms worden. Dat vind ik grenzeloos inspirerend. Ik leerde Spider-Man kennen toen ik negen jaar oud was en was meteen heel erg onder in de indruk. Die ‘relatie’ duurt tot op heden voort. Daarom heb ik Mijn vriend Spider-Man geschreven, een boek over fan-zijn en over wat we van Spider-Man kunnen leren.
Van loopjongen tot cultureel icoon
Stan Lee werd op 28 december 1922 geboren als Stanley Martin Lieber aan de Upper West Side in New York. Zijn ouders waren Joods-Roemeense immigranten. Als kind las Lee alles wat hij in zijn handen kon krijgen, van Charles Dickens, H.G. Wells, Arthur Conan Doyle, Shakespeare tot Edgar Rice Burroughs’ Tarzan-verhalen. Zijn idool was filmavonturier Errol Flynn. In zijn tienerjaren speelde hij dan ook even toneel en had een aantal kortlopende baantjes.
Zijn echte ‘serieuze’ baan was die van loopjongen bij Timely Comics, waar hij in 1939 terechtkon dankzij zijn nicht die getrouwd was met uitgever Martin Goodman. Lieber werkte voor redacteur Joe Simon en art director Jack Kirby, het duo dat in 1941 de superheld Captain America bedacht. Stan was verantwoordelijk voor het vullen van de inktpotjes, het uitgummen van potloodlijnen van geïnkte pagina’s, het corrigeren van teksten en de lunch. Al snel kreeg hij ook de opdracht om redactionele stukjes te schrijven. In Captain America #3 werd zijn eerste verhaaltje gepubliceerd: ‘Captain America Foils the Traitor’s Revenge.’ Strips werden op dat moment als laagwaardige cultuur gezien en aangezien Lieber zijn naam wilde bewaren voor als hij ooit nog eens de Grote Amerikaanse Roman zou schrijven, besloot hij onder pseudoniem Stan Lee te publiceren. Twee nummers later scheef Lee zijn eerste scenario voor een Captain America-strip.
Toen Simon en Kirby uit onenigheid met Goodman vertrokken, werd de negentienjarige Lee gepromoveerd tot redacteur. Lee schreef veel strips en gebruikte verschillende pseudoniemen om de kleine uitgeverij groter te laten lijken. De uitgeverij gaf comics uit in de genres die op dat moment populair waren en veranderde wel eens van naam tot ze uiteindelijk voor Marvel Comics kozen. Lee werd hoofdredacteur bij Marvel. Begin jaren zestig vroeg Goodman hem een superheldenteam te bedenken omdat de Justice League van concurrent DC Comics het goed deed. Omdat Lee eigenlijk genoeg had van de comicindustrie en ontslag wilde nemen, stelde zijn vrouw Joan voor de Fantastic Four precies te maken hoe Lee vond dat superhelden moesten zijn. Hij had immers toch niets te verliezen. Samen met Kirby creëerde Lee het beroemde super viertal in 1961 en begon daarmee het Marvel Universum. Binnen enkele jaren werden de Marvel-helden enorm populair. Lees jongere broer Larry Lieber zou ook nog veel comics voor Marvel tekenen.
Met het bedenken van Spider-Man en de vele andere superhelden, inspireerde Lee miljoenen lezers en tegenwoordig ook filmkijkers. Lee was jarenlang de hoofdredacteur van Marvel die de plots van de meeste comics bedacht. Later werd hij de uitgever en uiteindelijk verhuisde Lee naar Hollywood om zijn helden op de televisie en het grote scherm te krijgen. Andere schrijvers volgden hem op en hielden de superhelden relevant en springlevend.
Marvel Methode
Vernieuwend was Lees manier van werken. Allereerst bedacht hij de Marvel Methode van schrijven: Lee vertelde de plot van een comic aan de tekenaar – soms beeldde hij deze uit in zijn kantoor en stond hij als Errol Flynn op zijn bureau te acteren – en de tekenaar werkte het verhaal vervolgens visueel helemaal uit. Lee schreef daarna de teksten in de ballons en de captions. Op die manier kon hij meerdere comics per maand produceren.
Uniek aan Lees schrijfwerk was zijn tone of voice. Hij erkende dat superhelden eigenlijk iets belachelijks hebben, en knipoogde naar de lezer die dit ook snapte. Tegelijkertijd namen Lee en de lezer de personages en hun wereld wel serieus. De beste Marvel-films hebben deze dubbelzinnige benadering ook.
Daarnaast sprak Lee de lezers ook amicaal en direct toe op de brievenpagina’s van de comics en in zijn redactionele columns. Lee wist de lezers echt bij Marvel te betrekken, alsof het bijzonder was om tot deze club te behoren. Door zijn altijd positieve houding was Lee ook in zijn latere jaren een geliefde en altijd energieke verschijning op comic cons. Zijn cameo’s in de Marvel-films waren altijd een fijne toevoeging. Lee was zijn hele leven een ambassadeur voor het stripmedium.
Mallrats
Mijn favoriete acteerprestatie is in Mallrats (Kevin Smith, 1995) waarin Lee zichzelf speelt. Hij signeert in een stripwinkel in een winkelcentrum. Het hoofdpersonage Brodie (Jason Lee) is een enorme Marvel-fan en wil van alles weten over de superhelden en hun seksleven. Lee praat echter telkens over hoe prachtig de liefde kan zijn en hoe romantisch een jong paartje er uitziet dat even verder op staat. Hij is hiertoe aangezet door de vriend van Brodie, omdat Brodie zijn ex-vriendin terug moet veroveren. Het mooie aan deze scène is dat Lee hier echt acteert en nog goed ook.
Lees vrouw Joan overleed in 2017. Ze waren 69 jaar samen en kregen twee dochters waarvan er eentje na enkele dagen overleed. Sinds de dood van zijn vrouw ging het privé slechter met Lee. In zijn laatste jaren was hij slechtziend en slechthorend. Ook klaagde hij zijn oude zakenpartner aan en vroeg een straatverbod aan voor de man die zijn zaken behartigde en misbruik van Lee maakte. Uiteindelijk is dat allemaal nog voor zijn dood opgelost.
Op Imagine kreeg Lee de Career Achievement Award. De regisseur van de documentaire With Great Power: The Stan Lee Story nam de prijs voor Lee in ontvangst die zelf niet aanwezig was. In 1995 is Stan Lee officieel opgenomen in de Jack Kirby Hall of Fame en in 2011 kreeg hij een ster op de Hollywood Walk of Fame.
Zonder Stan Lee hadden het Marvel Universum en de meer menselijke superheld niet bestaan. Dat had mijn leven een stuk minder avontuurlijk gemaakt en naar ik vermoed ook het leven van miljoenen anderen. Voor mij is Lee dus een van de belangrijkste schrijvers ooit. Van alle kleurrijke personages waarmee hij de wereld verrijkte is wellicht Stan Lee de sympathiekste held die Stanley Martin Lieber bedacht. We gaan hem heel erg missen.
Rust in vrede Stan Lee, bedankt voor alle avonturen en.. Excelsior!
[hr]
Dit in memoriam heb ik geschreven en is gepubliceerd op SchokkendNieuws.nl. Een dag later stond ik in de studio van Next Level Heroes om samen met gast Mevlin Imanuel van Dirtees te praten over Stan Lee met hosts Bas van Teylingen en Bardo Ellens.
Ik vind het altijd moeilijk als een van mijn helden overlijdt. Ook al was Stan dan op een leeftijd dat je het kunt verwachten. Het was een heftige en emotionele week met de dood van Stan de daarop volgende media-aandacht. Ik ben blij dat de Nederlandse media zo veel aandacht hadden voor Stan en dat ik daar een kleine bijdrage aan heb kunnen leveren.
In deze vlog laat ik je de strips van Kirkman, Tony Moore en Charlie Adlard zien én praat ik over het nieuwe geeky YouTube-programma Next Level Heroes van Bas van Teylingen en Bardo Ellens waarin ik te gast was. We hebben het hierin namelijk over The Walking Dead.
En dit is de eerste aflevering van Next Level Heroes: