Heb jij ook nare ervaringen met de douane op de luchthaven? Ik hoor het graag van je in de comments. Alvast bedankt!
Dit jaar wordt 3FM Serious Request alweer voor de zesde keer gehouden. Zes jaar lang zitten er voor de kerst drie 3fm dj’s in het Glazen Huis. Wat mij betreft zijn Giel Beelen, Gerard Ekdom en Annemieke Schollaardt de DecemberHelden van 2009.
Ik voel een speciale band met Serious Request. De eerste twee jaar dat de actie bestond heb ik beeldregie gedaan. Ik herinner me een goede sfeer op de werkvloer en in ’t Glazen Huis. Het Glazen Huis was mijns inziens boeiender dan Big Brother of welke live-televisie dan ook: ’s nachts hadden we urenlang live-televisie vol met markante, gekke en leuke mensen op het Neude in Utrecht. Overdag kwam een stoet aan BN’ers langs om de actie te promoten.
Ik vond zelf dat je zo’n geintje niet te vaak moest herhalen omdat ik dacht dat het effect ieder jaar minder zou worden. Niets was echter minder waar: elke editie wordt er meer en meer geld opgehaald voor het Rode Kruis.
De afgelopen week bracht ik veel op de bank door om uit te zieken en zag ik dus veel Serious Request. Radiomakers bekijken blijft een fascinerende bezigheid. Het is natuurlijk heel goed dat er op deze manier aandacht wordt geschonken aan een goed doel en dat er awareness wordt gecreëerd. Eerlijk gezegd is het goede doel voor mij secundair en brengt het Glazen Huis vooral veel entertainment. Grappige acties, ludieke momenten tussen BN’ers en normale Nederlanders op het plein. (Natuurlijk scoren die BN’ers zo ook weer goed en kunnen ze hun ‘waar’ onder de aandacht brengen, denkt de cynicus in mij. Maar zo gaat het altijd: iedere goede daad in de media snijdt aan twee kanten.)
Toch, ik bewonder de drie fastende dj’s. Je moet het maar kunnen om zoveel dagen niet te eten en onder de loep van Nederland in een marathonsessie je werk te doen. En Beelen doet het alweer voor de vijfde keer. Sympathiek noem ik dat. Wat mij betreft zijn zij dus de DecemberHelden van 2009. Foto: 3FM.
De jaren nul kruipen naar hun einde, en daarom blikken wij terug. Newsweek geeft een beknopt overzicht van de Amerikaanse geschiedenis van de afgelopen tien jaar, de jaren nul. Dat de Amerikaanse cultuur verankerd is in mijn belevingswereld is mij wel duidelijk: alle fragmenten die voorbij kwamen heb ik al een keer, tja, voorbij zien komen.
Natuurlijk is zo’n video van 7 minuten wat kort door de bocht. Daarom is er een heel project van Newsweek waar je achtergronden kunt vinden.Ik bedenk me net dat als er een Nederlands overzicht zou komen, we heel veel de kop van Balkenende voorbij zien komen. Dan is zo’n video van 7 minuten echt te lang, dunkt me. Wanneer gaat die vent nu eens gewoon leuk vissen in Europa? Ik weet dat er geen God bestaat, maar soms mag je toch op een wonder hopen?
Terugkijken
Nu het einde van het jaar nadert, zullen er weer allerlei terugblikken komen op televisie en blogs. Daar ontkom je niet aan, mensen voelen nu eenmaal de behoefte om hun eigen geschiedenis te duiden. Ik ook, maar wil dit keer in de vorm van een Mike’s Webisode een terugblik van 2009 brengen. Overigens ben ik zeer benieuwd naar hoe mensen de afgelopen tien jaar hebben ervaren. Wordt ongetwijfeld nog vervolgd…
Ik werd op de video gewezen via een tweet van Edwin Mijnsbergen en NRC Next.
Je praat tegen dovemansoren als je een gelovige probeert uit te leggen waarom het geloof in God een onzinnige bezigheid is.
Vroeger had ik het misschien geprobeerd, maar tegenwoordig zie ik in dat dit net zo nutteloos is als hopen dat er met een kabinet waarin Balkenende de scepter zwaait ooit nog goede beslissingen worden genomen. In onderstaande video wordt door middel van logica het geloofs vraagstuk ontkracht. Nutteloos natuurlijk, want het lijkt me duidelijk dat geloven in God en logica niet samen gaan, noch dat fundamentalisten zich laten overtuigen van een (logisch) tegengeluid, maar het verhaaltje is wel vermakelijk.
http://youtu.be/5wV_REEdvxo
Video gezien op Bert Brussens blog.
Lees ook:
Mickey Mouse samen met de Hulk in een strip of tekenfilm? We mogen hopen dat dit nooit zal voorkomen. Disney heeft echter vandaag laten weten Marvel te willen opkopen voor het leuke bedrag van 4 miljard dollar.
‘It feels like Christmas morning,’ twitterde Joe Quasada, editor in chief bij Marvel, vanmorgen. Kennelijk zijn de mensen bij Marvel blij met de deal. Niet zo gek ook, want Disney opereert over de hele wereld en zou een goede partner zijn voor Marvel wat betreft distributie en infrastructuur. Disney is wat geld en macht betreft immers een grote speler in de wereld van de entertainment. Ook bezit Disney filmmaatschappij Pixar dus wie weet wat dat voor mooie animatiefilms gaat opleveren. Hoewel daar nu nog niet zoveel over te zeggen valt, sprak John Lasseter recent wel met de mensen van Marvel. En volgens de berichten was iedereen ‘enthousiast’. Het zou voor de fans van Marvel een verademing zijn, want eerlijk gezegd blinken de animatiefilms die Marvel nu uitbrengt niet uit als het gaat om technisch vernuft en verfijnde animaties.
Dat geldt overigens niet voor alle fans, die toch vooral bang zijn dat Disney zich inhoudelijk met de films en strips gaat bemoeien. Quasada bestrijdt dat idee en zegt dat er Marvel met de comics gewoon de koers blijft varen die nu is uitgestippeld. Niet dat die altijd even kritiekloos ontvangen wordt door de fans, maar dat ter zijde. Ik denk niet dat we snel een team-up tussen Spiderman en Donald Duck kunnen verwachten. Ik hoop het in ieder geval niet, want de twee werelden van Marvel Comics en Disney zijn praktisch onverenigbaar. Op inhoudelijk vlak tenminste, vanuit zakelijk oogpunt is het een rooskleuriger verhaal.
Daarom snap ik wel waarom Disney geïnteresseerd is in Marvel. Ze krijgen er 5000 nieuwe personages bij, waarvan een aantal zeer populair zijn bij het grote publiek. Zoals Spiderman, X-men, Wolverine en Iron Man. Op dit moment is er een renaissance gaande van superheldenfilms, niet toevallig zijn dit allemaal Marvel-helden. En het einde hiervan is met Iron Man 2, het aangekondigde Spiderman 4, Deathpool, Wolverine 2, Thor, Captain America en de Avengers-films nog lang niet in zicht. Dat is natuurlijk big business. Marvel verdient veel meer geld met films en gelicenseerde producten als games en speelgoed dan met de strips zelf. Die zijn meer springplank geworden voor een hele diverse reeks nevenproducten. Dat hebben beide bedrijven met elkaar gemeen: ze slagen erin een x-aantal personages door middel van verschillende producten te verkopen: films, strips, speelgoed, games, tot en met badslippers met spiderman-logo toe.
Voor Disney betekenen al die superhelden het aanboren van een nieuwe doelgroep. Als je kijkt naar de tv-programma’s die Disney produceert en het speelgoed dat dit bedrijf op de markt brengt, (vooral veel prinsessen en feeën spul) dan is Disney toch vooral gericht op meisjes – even kort door de bocht gezegd. De superhelden van Marvel spreken traditiegetrouw toch vooral veel jongens aan.Disney heeft aangekondigd dat ze de bestaande distrubutie-afspraken die Marvel heeft met filmmaatschappijen zal erkennen, maar dat ze ter zijner tijd de films zelf op de markt wil brengen.Overigens moet de deal nog goedgekeurd worden door de antitrust review en de aandeelhouders van Marvel moeten nog akkoord gaan. Men hoopt voor het einde van het jaar de zaken rond te hebben.
Over vreemde dingen gesproken: de zesde theatershow van Theo Maassen, ‘Zonder pardon’ geheten, zal het komende najaar in de bioscoop te zien zijn.
De show wordt in het Oude Luxor theater in Rotterdam geregistreerd door regisseur Norbert ter Hall. Ter Hall zal hiervoor tien camera’s gebruiken. In plaats van het gemontenteerde programma op televisie te vertonen, wat gebruikelijk is, zal deze vanaf 12 november digitaal in de bioscoop te zien zijn. Independent films brengt de ‘film’ uit. “En in een bioscoopzaal blijft het toch, net als in het theater, een collectieve kijk- en luisterervaring,” laat de filmdistributeur in een persbericht weten.Volgens mij is het een kwestie van oude wijn in nieuwe vaten gieten. Ik ben benieuwd hoeveel mensen deze registratie zullen bezoeken, want de meeste Maassen-fans zullen hem toch live willen zien, horen en ruiken, dunkt me. Mij zul je in ieder geval niet in de bios aantreffen om deze voorstelling te gaan zien. Het voordeel van stand-uppers op televisie kijken is immers dat je weg kunt zappen als het saai wordt. Dat kun je in de bioscoop wel vergeten. En je moet er toch niet aandenken om met allemaal Maassen-fans in een zaal te moeten zitten.
Een geblindeerde replica van het Vrijheidsbeeld wordt onthoofd en het afgezaagde hoofd wordt kapot geslagen in een video die veel weg heeft van een onthoofdingsvideo die terroristen zo graag maken.
Tussendoor zijn anti-Amerikaanse leuzen te zien als ‘We don’t want your freedom’ en afsluitend: ‘Death to America’. Het lettertype lijkt veel op dat van oude computergames. Ook de explosies aan het einde suggereren de invloed van de videogame. Kijk maar:
De video maakt handig gebruik de kracht van het beeld. Niet alleen weten de makers de snuffmovies van terroristen goed na te bootsen, ook het afhakken van het hoofd van het symbool der vrijheid is rechtdoorzee in zijn simpelheid. Het gebruik van game-effecten en lettertype suggereert commentaar op de Amerikaanse overheid die te pas en te onpas soldaten stuurt naar de brandhaarden in de wereld om daar als een stelletje avatars het land ’te bevrijden’. Oorlog als game dus. De eerste keer dat ik de video zag gaf dat een onrustig gevoel, dat overigens verdween na herhaald kijken. Desalniettemin maakte deze video van onder de minuut meer indruk dan het 15 minuten durende Fitna van Wilders. Eenvoudige, krachtige symboolpolitiek. De video werd op 4 juli, Independence Day, op YouTube gezet. Ik werd er gister via het immer boeiende New York Blog van Pascal Theunissen op geattendeerd. Daar is ook te lezen hoe de onverlaten aan het beeld kwamen – een replicatie die in het café Vox Pop in Brooklyn stond. Volgens mij is het een kundig uitgevoerde studentengrap. Iets wat sommige commentatoren ook denken, zoals buckOne:
‘I’m willing to bet that this was done by some dumb ass local teenagers. This has no signs of being terrorist related. So, calm your horses. It’s a ridiculous act either way, though.’
Anderen reageren minder, uhm hoe zal ik het zeggen, genuanceerd:
milehigh587: ‘Muslim talent at its best. No wonder we kill them.’
En zo gaat het nog ruim 800 comments door, want zoals gebruikelijk bij dit soort zaken lopen emoties hoog op en is een reactie geschreven voordat er ook maar enige bezinning plaastvindt. Het MSNBC-nieuws maakte een item over de video:
Wat denk jij? Hoax of een serieus bedoeld stukje terroristencinema?Lees ook:
Mooi hoor, hoe je overal tegenwoordig een profiel kunt aanmaken en je leven, gedachtes en andere zaken met vrienden, kennissen en wildvreemden kunt delen. Maar het heeft ook een nadeel als je online iemand tegenkomt met jouw naam.
Ik ben mijn ouders altijd dankbaar geweest voor mijn naam. Ik ben er erg op gesteld en vind dat mijn voor- en achternaam lekker allitereren. Michael Minneboo. Ook ben ik dankbaar dat het eind jaren zeventig in onze gemeente nog niet mogelijk was om ‘Michael’ als ‘Maikel’ te spellen omdat de Engelstalige spelling van mijn naam toen nog verplicht was. Een feit waar ik toen ik in Amerika woonde veel profijt van heb gehad.
Hoewel mijn ouders met de naam ‘Michael’ niet erg origineel waren, daar ik al een neef heb rondlopen die Michel heet. Dat ene lettertje verschil heeft al heel wat verkeerd-verbonden-momenten opgeleverd.
Welke voornaam je draagt is belangrijk. Een naam moet bij je passen. Er is natuurlijk niets ergers dan wanneer je een Ronald bent maar Patrice heet. Ook moeten mensen in staat zijn je naam makkelijk te onthouden. En vooral: ze moeten je naam kunnen spellen. (Da’s met mijn achternaam altijd lastig, maar goed, ook daar raak je naar dertig plus jaren wel aan gewend.)
Wat ik zelf nog een belangrijke eigenschap van een naam vind is dat deze uniek moet zijn. Kijk, we kunnen natuurlijk niet allemaal met de naam Hallie Lama geboren worden, maar hoe onhandig is het niet als vijf andere collega’s ook Jan heten? Helaas ben ik al lang niet meer de enige Michael Minneboo in de wereld. Naar mijn weten lopen er nog twee anderen rond.
Toen ik nog bij Intermediair werkte, kreeg ik op zekere dag een mailtje van een onbekende vrouw. Ze was net bevallen van haar zoontje en die had ze ook Michael genoemd. Toevallig deelden deze jonge spruit en ik dezelfde achternaam, hoewel we naar mijn weten geen directe familie zijn. Ze had de naam van haar zoon gegoogled en was zo op mijn site terechtgekomen. Ook woont er nog een naamgenoot in Zeeland. Die heeft sinds 2008 een Hyvesprofiel onder mijn naam, euh zijn naam aangemaakt. En daarmee begint de ellende.
Als journalist en videomaker wil je dat mensen je kunnen googlen, zodat ze een indruk krijgen van je werk en je hopelijk een leuke opdracht aanbieden. Daarom ben ik nu ook druk bezig met mijn eigen domeinsite op te zetten. Maar tijdens de virtuele zoektocht moeten mensen natuurlijk niet op Hyves terechtkomen en denken dat ik die aardige gozer met die twee kleine kinderen op de profielpagina ben. Het kan natuurlijk nog erger: foto’s van een uit de hand gelopen studentenfeestje waarop handelingen staan waar je nooit van je leven mee geassocieerd wilt worden. Ik hoop dat mijn naamgenoot zich een beetje gedraagt, want stel dat hij extreme meningen op zijn pagina uitspreekt waardoor je niet meer zonder bewaking over straat kunt. Je zult bijvoorbeeld maar een vriendelijke tuinman zijn die Geert Wilders heet.
Het is ironisch dat ik een tijd geleden een column schreef waarin ik aankondigde dat ik mijn Hyvesaccount had gewist omdat ik die virtuele hangplek maar abject vind en dat er nu nog steeds een Hyvesaccount bestaat met mijn naam erop. De verwarring van identiteit en nare Hyvesplekken: het zijn enkele van de grote nadelen van de virtuele wereld waar we niet omheen kunnen.
Zucht.
Goed, voor de duidelijkheid: dit is dus niet mijn profiel. En wie precies wilt weten wat ik tegen Hyves heb, kan daar hier alles over lezen.
Tot mijn genoegen heeft de Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst maandag de Libris Literatuurprijs 2009 gewonnen met zijn boek Godverdomse dagen op een godverdomse bol.
Bij deze wil ik de jury bedanken voor het uitverkiezen van Verhulsts boek. Maar vooral de Vlaamse schrijver moet bedankt worden om zo’n prachtige titel aan zijn werk te geven. Het schenkt mij een sardonisch genoegen dat deze heerlijke titel de hele dag door de lezers van de journaals uitgesproken gaat worden in dit Nederland der vertrutting.
Dit Nederland waar een Bond tegen het – fucking – vloeken bestaat die denkt volwassen mensen te moeten opvoeden en dat hoopt te doen door stationsmuren vol te plakken met kinderachtige leuzen. Het LageLand waar omroepen werknemers schorsen omdat ze een beetje bloot in bladen verschijnen en die geen tegenspraak dulden tegen niet-letterlijke interpretaties van een oud stoffig sprookjesboek. Een niet zo NederigLand waar de christenen aan de macht zijn door vooral alle belangrijke beslissingen uit te stellen uit angst de coalitie te breken, maar ondertussen van alles lopen te verbieden en welhaast tot in de slaapkamer komen controleren of je wel vroom leeft. En waar aan de andere kant oppositiepartijen met één programmapunt het premierschap denken te halen. Een Waterland waar een dwaze man de Ark van Noach na laat bouwen en menig brievenbus laat volstouwen met een reclamefolder voor het scheppingsverhaal.
Ik hoop dat de moraalridders van Nederland iedere keer als Verhulsts boek vandaag bij naam wordt genoemd, binnensmonds zullen vloeken van ongenoegen.Godverdomse dagen op een godverdomse bol! Zeker weten!Lees ook:
Na zestien jaar stopt het tv-programma Filmspot, de wekelijkse filmstek van Jac. Goderie. Voor producent Shooting Star Filmcompany is het niet meer haalbaar het langst lopende filmprogramma van de Nederlandse televisie te blijven produceren. De laatste seizoenen was het programma wegens het sterk veranderende medialandschap niet meer rendabel. Filmspot wordt uitgezonden door RTV Noord Holland, TV West, TV Oost, L1 Limburg, Omroep Maximaal, Zienopsis Doetinchem, TV Utrecht.In de week van 2 april zal Goderie voor de laatste keer zijn kritische mening verkondigen over de premières van die week. Een week later is er een speciale afscheidsaflevering waarin hij zijn favoriete films van zestien jaar Filmspot presenteert. Sinds de start in de zomer van 1993 zijn er naar schatting rond de 700 afleveringen gemaakt.Bron: mvsp.
Tijdens een van mijn zaptochten langs YouTube stuitte ik op deze oude video waarin de onvoltroffen Wim de Bie een stripmaker persifleert.De fictieve striptekenaar Hubert Jegemans wordt door De Bie neergezet als een vies mannetje dat graag naakte vrouwen tekent, want ‘dan komen ze beter uit in de actie.’ Ook zijn debuutalbum De Witte Neger stuitte indertijd op veel kritiek. Het werk zou racistisch zijn. Dit zijn bekende thema’s voor wie de stripwereld een beetje volgt. Vorig jaar werd cartoonist Gregorius Nekschot immers nog gearresteerd omdat zijn werk discriminerend of zelfs haatzaaiend zou zijn. In de video merkt De Bie op dat hij met alles weg kan komen, want stripjes zijn voor kinderen. Als hij dezelfde verhalen als roman zou verkopen, dan zouden er pas echt problemen van komen. Tegenwoordig is het maken van strips dus niet meer zo veilig. Mike Diana kan daarover meepraten. Die is al meerdere keren in aanraking gekomen met de sterke arm van de wet (en de moralistische, fijngevoelige magistraten die deze sterke arm aansturen) omdat zijn werk obsceen zou zijn. Goed, het woord is aan Hubert Jegemans.
Lees ook:
