De afgelopen week was voor mij een echte geek-week, vol met Marvel Comics. Nu ja, je kunt natuurlijk beargumenteren dat het merendeel van mijn leven in het teken van het geeken staat. En dat argument zou je winnen.
Hier enkele geekmomenten van deze week op een rij.
Van een podcast-collega kreeg ik zondag deze mini Funko-poppen van Spider-Man: Homecoming.
Om alvast een beetje in de stemming te komen voor Avengers: Infinity War, en om aan mijn 30% leeswerkproject te voldoen, las ik Avengers Vol.3 van de Marvel Masterworks-serie. Die stond al een tijdje in de kast, maar ik was er nog niet aan toe gekomen. Oude verhalen van Stan Lee en Don Heck. Het Avengers-logo vind ik erg mooi. Omdat de twee ‘e’s een klein beetje verschillen, kun je zien dat het oorspronkelijke logo handwerk is:
Ik vermoed dat Sam Rosen het logo heeft ontworpen omdat hij de lettering deed van de allereerste Avengers comic. Dit is daar de cover van, getekend door Jack Kirby:
Na de persvoorstelling dinsdag van Infinity War, kwam ik deze Hulk bij Pathé tegen:
Mijn vrienden Matt en Rob gaan bijna iedere dinsdag naar de sneakpreview in Pathé Rembrandt te Utrecht. Ik ben ook een paar keer meegegaan. Het filmaanbod was niet super: ik denk niet dat je snel in de sneak echte juweeltjes gaat zien, maar al met al was de sfeer goed en waren de voorstellingen vermakelijk. Het is grappig om volledig blanco een film te gaan zien. Eerlijker kun je je oordeel niet beginnen. Dat neemt niet weg dat ze zich bij Pathé diep moeten schamen voor hun klantonvriendelijkheid.
Allereerst is er een prijsverschil van één euro tussen het kaartje kopen aan de kassa of via een apparaat. Als je bij Pathé met mensen te maken wil hebben, betaal je dus extra. Als het apparaat onverhoeds kapot is, en je dus gedwongen bent om bij de kassa een kaartje te kopen, dan betaal je nog steeds die extra euro. Maar dat is niet het enige dat me steekt aan deze bioscoopketen.
Je krijgt namelijk vaste stoelnummers toegewezen en wordt geacht op de aangewezen plaatsen te gaan zitten. We haalden voor een van de voorstellingen de kaartjes uit de automaat. Er waren nog vijf stoelen vrij op de derde rij van voren. Maar omdat we maar vier kaartjes nodig hadden, mochten we deze niet selecteren van het programma. Omdat Pathé bang is dat die ene stoel niet meer verkocht gaat worden, waren we verplicht op de eerste rij te gaan zitten. Tegen het doek aangeplakt dus, waardoor je bijna geen reet ziet van de film. Toen we een van de kaartcontroleurs hierop aanspraken, zei hij dat dit nu eenmaal beleid was en dat daar niet van afgeweken mocht worden. Dat vier bezoekers een slechte filmervaring hebben omdat Pathé één stoeltje meer omzet wil draaien, is voor deze bioscoopketen kennelijk niet relevant.
Overigens is het schaarse personeel van Pathé nog te jong om schaamhaar te hebben en maakt het merendeel een ongeïnteresseerde indruk. Bij Pathé moet je als klant je kop houden, een kaartje kopen, je vol vreten met popcorn en dan weer oprotten. Dat is klantvriendelijkheid in de bioscoopbranche anno 2012. En bedankt hè.
Vind je het gek dat mensen de voorkeur geven aan een download dan een bioscoopbezoek?
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.
Vanaf begin augustus worden in de Pathé bioscopen (bijna 160 zalen) in het voorprogramma van de grote zomerfilms, vier nieuwe korte Nederlandse animatiefilms vertoond. Een groot bioscooppubliek kan nu genieten van deze ultrakorte animatiejuweeltjes van maximaal 2 minuten.
De vier films die sterk verschillen in stijl en techniek werden door het Nederlands Filmfonds in samenwerking met Pathé geselecteerd.
Overlast van Han Hoogerbrugge.
Nu ken je het toch al van Bastiaan Schravendeel, is als eerste te zien in het voorprogramma van De Smurfen, vanaf 3 augustus in de bios. Heel toepasselijk zal de film Guerilla van Sjors Vervoort vanaf 18 augustus te zien zijn voorafgaand aan Rise of the Planet of the Apes.
De andere films zijn Overlast van Han Hoogerbrugge en Brand van Maarten Koopman. Hoogerbrugge en producent Submarine tekenden ook voor de leader van het programma. De programmering van deze titels wordt binnenkort bekend gemaakt op de websites van Pathé en het Filmfonds.
Ik zag de vier films laatst in een voorpremière en vond Nu ken je het toch al en Overlast de boeiendste animaties. De eerste gaat over het meisje Robin dat op Koninginnedag boekjes met eigen verzonnen verhaaltjes probeert te verkopen. Terwijl zij steeds zelfverzekerder aan een klant vertelt waar één van de boekjes over gaat, luisteren de personages uit dat verhaaltje gespannen toe. Regisseur Schravendeel, in 2010 afgestudeerd aan de HKU, maakte een mooie korte animatie, waarin de stemactrice die Robin insprak zeer overtuigend speelt. Het is de enige van de vier waarin een echt rond verhaal verteld wordt.
Nu ken je het toch al van Bastiaan Schravendeel.
In Overlast van Hoogerbrugge draait het om zijn visuele alterego die zich stoort aan zijn medemens en het onnodige geluidsoverlast dat hij veroorzaakt. Op alles wat hem niet bevalt heeft hij commentaar en onderneemt hij actie om de overlast te stoppen. Zo schreeuwt hij de overlastveroorzaker hard toe en slaat diens hoofd herhaaldelijk op het tafelblad. Harde acties dus. De frustratie van de hoofdpersoon is heel herkenbaar: wie zou niet de harde beller in de trein of bioscoop toe willen schreeuwen dat hij nu eens zijn kop moet houden.
Het is het tweede jaar dat een serie ultrakorte animatiefilms gedurende de zomerperiode bij Pathé vertoond wordt. In 2010 zagen meer dan 600.000 bezoekers de eerste serie filmpjes bij onder andere Shrek Forever After, The Last Airbender en Jackass 3D.
