Categorieën
Film Mike's notities

Column: Een veilig Halloween

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Sinds enkele jaren kennen ze in Amerika ‘Trunk or Treat’. In deze variant van ‘Trick or Treat’ gaan de kinderen tijdens Halloween om snoep te scoren niet verkleed langs de huizen, maar lopen ze langs geparkeerde auto’s waarin lekkernijen liggen uitgestald in de versierde kofferbak. Bezorgde ouders hopen zo toezicht te kunnen houden op de kleintjes en te voorkomen dat ze slachtoffer zullen worden van pedofielen.

Waarom de ouders niet gewoon met de jonge kinderen meelopen als ze langs de huizen gaan, is me een raadsel. Kennelijk houden ze er gewoon van om zoveel mogelijk met hun auto te doen. De plaatselijke kerkgemeenschap is vaak de organisator van deze ‘Trunk or Treats’ en daarom vinden ze dikwijls op de parkeerplaats van een kerk plaats. Dat is toch wel ironisch gezien de reputatie van de kerk als pedofielenclub. Over de kat op het spek binden gesproken.

Verhalen waarin kinderen tijdens Halloween gevaarlopen doen al jaren de ronde. Iedereen kent de verhalen over vergiftigd snoep of fruit waar scheermesjes in verstopt zitten. Dit zijn meestal urban legends, behalve de anekdote over Ronald Clark O’Bryan die in 1974 zijn eigen zoon vergiftigde met Halloweensnoep om het geld van de levensverzekering op te kunnen strijken. Hij kreeg heel toepasselijk The Candy Man als bijnaam.

In de huidige commerciële variant van Halloween komt het gevaar dus niet meer van spoken, heksen of het feit dat de grens tussen onze wereld en het dodenrijk op de 31ste van oktober vervaagt, maar uit de hoek van pedo’s en niet-brave vaders die op een creatieve wijze de financiële crisis binnen het huishouden proberen te beslechten. Reallifehorror versus de sprookjesachtige, gothic-kitsch die mijn Halloweenbeleving bepaalt.

Dankzij mijn intolerantie voor suikergoed en liefde voor films als Sleepy Hollow en The Nightmare Before Christmas, draait Halloween voor mij om pompoenen snijden, horrorfilms kijken met vrienden en oude kerkhoven bezoeken. Dat laatste doe ik bij voorkeur in pittoreske steden als het Schotse Edinburgh. Daar worden de mythes rondom geestverschijningen levend gehouden door diverse ghost tours. Door ’s nachts op een middeleeuws kerkhof te lopen waar een miljoen pestslachtoffers onder je voeten begraven ligt, worden die geesten bijna tastbaar en is het makkelijk voor te stellen dat ieder moment een onthoofde ruiter tussen de graven door voorbijrijdt om vervolgens in de mist te verdwijnen. Nog een voordeel: de kans om een pedofiel tegen het lijf te lopen is nihil. En aangezien je als levende kerkhofbezoeker niet interessant bent voor bodysnatchers of necrofielen is zo’n prachtig kerkhof eigenlijk de veiligste plek om Halloween door te brengen. Je kunt er alleen moeilijk je auto kwijt.

Illustratie: Paul Stellingwerf.
Illustratie: Paul Stellingwerf.

Gepubliceerd in Schokkend Nieuws #104.

Categorieën
Video

Kerst 2011: Wraak op een lullig kerstnummer

Illustratie: Merel Barends

Kerstliedjes zitten zo bij me ingebakken dat ik ze nooit meer uit mijn hoofd krijg. Sterker nog: vaak spoken ze in augustus al spontaan door mijn brein. Verschrikkelijk natuurlijk om in een zonovergoten Nederland opeens Last Christmas van Wham! te gaan neuriën. Gelukkig kan ik met het plaatsen van deze webvideo gepaste wraak uitoefenen op de homo-erotische heren van Wham!, hun jaren tachtig-kapsels en die verschrikkelijke synthesizer die dit nummer overheerst.

Maar dat niet alleen… heb je wel eens goed naar de tekst geluisterd?

Last Christmas, I gave you my heart
But the very next day, You gave it away
This year, to save me from tears
I’ll give it to someone special

Een jaar na dato heeft hij nog steeds last van het feit dat ze hem dumpte. Een jaar later… kom op zeg! Wat een aansteller. En sterker nog: hij is nog steeds niet over haar heen:

Now I know what a fool I’ve been
But if you kissed me now I know you’d fool me again

Gelukkig is het later in George Michaels carrière nog goed gekomen en heeft hij nog een paar mooie albums gemaakt waardoor ik hem Last Christmas bijna kan vergeven. Bijna. Al het begin is moeilijk, moet je maar denken.

Geen idee wat de lulligste kerstvideoclip aller tijden is, maar die lulligheid van Last Christmas wordt door deze parodie uitstekend geïllustreerd.

En oh ja: Merry X-Mas.

Psychiater Sigmund weet gelukkig wel raad met die viespeuken van de rooms-katholieke kerk:

Verder vind ik dit een aardige actie. Dit soort weerstand zie ik graag in dagen waarin de dwaallichten weer overal te horen zijn. Gisteren zag ik een item bij het NOS Journaal, waarin mensen helemaal uit hun dak gingen omdat ze over Jezus mochten zingen. De nachtmis meets De Toppers. Ik vond dat een enger beeld dan wat ik me voorstel van een algemene vergadering van een stel PVV’ers. Mensen schijnen vergeten te zijn dat Jezus, God en al die andere figuren ook maar gewoon door een paar creatieve schrijvers zijn bedacht.

Gelukkig kan ieder Kerstmis op zijn eigen manier vieren: ook lekker commercieel als je dat wenst, met familie of juist zonder al die nare verplichtingen die we onszelf maar (laten) opleggen. De NOS zette wat beelden van verschillende kerstvieringen op een rijtje. Kies maar uit welke manier het beste bij je pas. Ik zie die dames in bikini op het strand wel zitten.

Categorieën
Media Strips

Klopjacht op virtuele kinderporno

Ivo Opstelten, minister van Veiligheid en Justitie, is er klaar mee: virtuele kinderporno moet worden aangepakt, vindt hij. Dus ook getekende afbeeldingen waar geen kind voor is misbruikt.

Laat ik voorop stellen dat ik absoluut niets heb met pedofilie en pedoseksuelen. Seks met kinderen vind ik verwerpelijk, kinderen misbruiken voor pornografische afbeeldingen ook. Wie zich daar schuldig aan maakt, mag van mij levenslang in een celletje wegrotten.

Hentai.

Van de week las ik op de site van De Pers dat Opstelten en het OM geen onderscheid maken tussen ‘reguliere’ kinderporno en virtuele kinderporno, dus tekeningen, strips, animaties en computerafbeeldingen die duidelijk nep zijn en waar geen enkel kind voor model heeft gestaan of voor misbruikt is.

Dat kan sinds 2002 toen de wet werd aangepast en er de woorden ‘schijnbaar betrokken’ werden toegevoegd, waardoor het niet alleen meer gaat over materiaal waarbij iemand van onder de 18 ‘is betrokken’. Het idee destijds was om afbeeldingen aan te pakken die niet van echt te onderscheiden zijn, maar als het aan Opstelten ligt wordt ook overduidelijk nepspul aangepakt. Virtuele kinderporno leidt tot ‘gedrag dat deel kan gaan uitmaken van een subcultuur die seksueel misbruik van kinderen bevordert’, schrijft het OM. Dus van het één (illustraties bekijken) komt het ander (kindermisbruik).
(…)
Eind maart werd een Rotterdammer veroordeeld tot twee jaar celstraf wegens het bezit van (virtuele) kinderporno. Bijzonder aan de zaak was dat de rechter alle virtuele kinderporno op één hoop gooide: levensechte beelden en striptekeningen die overduidelijk nep zijn. Het hoger beroep dient na de zomer.”

Bliksemafleider
In het artikel komen ook tegengeluiden aanbod, mensen die denken dat virtuele kinderporno een goede bliksemafleider kan zijn. Dick Swaab, hersenspecialist en recente Zomergast, beweert dat pornografie ervoor zorgt dat impulsen beter beheerst kunnen worden. Ik denk dat hij daar een punt heeft. Als een pedoseksueel genoeg aan zijn trekken komt door virtuele kinderporno te kijken en zich daarna niet als de eerste de beste RK-priester vergrijpt aan minderjarigen, dan is dat toch goed?

Ivo denkt echter dat het één tot het ander leidt. Ik zou daar dan graag bewijs voor willen zien. Ik ben zelf nog nooit gewelddadig geworden van een actiefilm of het spelen van een game.

Gezien de beperkte capaciteiten van het politieapparaat, dat waarschijnlijk veel nuttiger ingezet kan worden, is het überhaupt de vraag of virtuele kinderporno bestrijden haalbare kaart is. Gaan we nu iedereen vervolgen die hentai op zijn harde schijf heeft staan? Worden alle mangastrips die pedoseksueel getint zijn ook uit de schappen gehaald?

En wat volgt er dan? Een verbod op gewelddadige strips, want die brengen mensen maar op moorddadige ideeën? Een verbod op politieke cartoons waarin pvv’ers vervelend worden afgeschilderd, want dat leidt maar tot nadenken onder de bevolking? Een verbod op afbeeldingen van de profeet of zijn christelijke tegenpool?

Nogmaals: natuurlijk ben ik niet tegen het aanpakken van echte kinderporno. Pak die viezeriken die er op geilen en het maken maar op. Maar als virtuele kinderporno inderdaad helpt als een bliksemafleider dan is het misschien beter om dat te laten bestaan…

Wat vind jij?