Tag: Persoonlijk

Categorieën
Strips

Mike’s Webisodes 7: Lekker nerden in Londen

Samen met long time friend Paul vloog ik in oktober naar Londen, de prachtige hoofdstad van de UK om een paar dagen even lekker te nerden. (Ik schreef er hier al eens over onze avonturen.) In dit videoverslag de beelden van waarover eerder nog niet gerept is, het avontuur van de 311 treden en het wel of niet houden van fish&chips. Kortom: een beetje andere webisode dan je wellicht gewend bent.

Volgende week een nadere blik op Abbey Road en de Duitse huisvader die zijn gezin meerdere malen over het wereldberoemde zebrapad laat marcheren. Mis hem niet: online op maandag 7 december.

Zie hier de eerdere webisodes.

Categorieën
Bloggen Media

De meerwaarde van online en offline ontmoetingen

Recent werd ik tijdens Blog-Art waar ik een lezing hield over webvideo’s, geïnterviewd door Marjolijn van Heemstra, een freelance journaliste van dagblad Trouw. (Zie hier het artikel dat ze uiteindelijk schreef, mijn quotes staan in de 2e kolom op pag. 2. Met dank aan Karin R.). Van Heemstra vroeg me of het niet raar was dat bloggers elkaar met Blog-art offline ontmoetten. Ik vind van niet. Online activiteiten zijn immers allemaal een vorm van communiceren. Waarom zou het ene het ander uitsluiten? Mijns inziens zijn allebei nodig om je contacten goed te leren kennen.Vorige week vrijdag was ik in Utrecht bij Seats2Meet waar Karin Ramaker en Katja een Creatieve, ondernemende-borrel hadden georganiseerd. Het was gezellig toeven met een select gezelschap. (Zie onder andere deze post van Josephine Bronsgeest.) Nu kende ik Karin en Marco Raaphorst al van hun online werk en Blog-art, toch is samen keuvelen face to face van onschatbare waarde. Al het getwitter en gefacebook ten spijt, gaat rechtstreekse reallife communicatie gewoon sneller. Wat mij betreft, verloopt brainstormen in ieder geval soepeler. Was ik er via Twitter achtergekomen dat Raaphorst en ik een grote bewondering voelen voor John Lennon? Ik betwijfel het. Nu kwam de muzikant terloops ter sprake. Ik spreek niet vaak terloops op Twitter.Ook Blog-art zelf bleek een prima ontmoetingsplek. Zo ontmoette ik Verbal Jam (Arnoud de Jong) tijdens Blog-art. De Jong maakte indertijd audiocolumns voor EeuwigWeekend.nl waar ik toen co-hoofdredacteur van was. Anders dan via mail hadden we nog nooit contact gehad. Nu zaten we aan de bar blog- en andere verhalen op te halen. (Afgelopen vrijdag nam ik een interview op met De Jong, voor een toekomstige Webisode.) Ook was dit evenement een mooie gelegenheid eens te converseren met Madbello en Rutger – en andere webloggers die ik regelmatig lees. De mensen achter blogs ontmoeten plaatst hun werk in een bepaalde context, het maakt het beeld van hen completer. Laatst had ik een afspraak met een illustratrice. Hoewel we elkaar slechts eerder kort op een netwerkborrel hadden gesproken, had ze al een aardig idee van me gekregen doordat ze een mijn tweets volgde. Dat gaf een beperkt beeld wellicht, maar een begin van een plaatje dat met deze ontmoeting aangevuld kon worden. Je krijgt nooit een volledig plaatje van iemand door alleen zijn tweets en/of blogs te lezen. Persoonlijk contact is daarom ook in deze tijden onontbeerlijk voor wie elkaar goed wil leren kennen.Persoonlijk contact is voor een freelancer ook heel belangrijk, want in die beroepstak heb je heel erg te maken met de economie van het gunnen. Iemand een e-mail sturen met een goed verhaalidee werkt zelden als mensen je niet al een beetje kennen – dat geldt dubbelop in tijden van economische crisis. Daarom zijn (netwerk)borrels belangrijk. En terloopse ontmoetingen natuurlijk.Misschien is het wel een leuk idee om de prijsuitreiking van de Dutch Bloggies bij te wonen. Niet vanwege de prijs, maar wel om mede-bloggers te ontmoeten.
Om je een idee te geven wat je gemist hebt als je niet bij Blog-art was een video-impressie gemaakt door Madbello. Het is een uitgebreide video van het Blog-art festival. Ook van mijn lezing zijn opnames gemaakt. Maar neem vooral geen genoegen met slechts een sample: ik ben voor een persoonlijk optreden nog altijd in te huren. B-A 2009 long version from Mad Bello on Vimeo.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

Halloween op het spoor

Vandaag, 31 oktober, is het wederom Halloween. En dus is het tijd voor mijn jaarlijkse Halloween-post. Dit keer met wat foto’s uit Londen en drie, ietwat huiselijke, video’s.

Veel mensen hebben er een hekel aan, omdat het Amerikaans zou zijn. De versie waar we in Nederland tegenwoordig mee te maken hebben is dat ook, maar de oorsprong van Halloween kent verschillende bronnen. Ik schreef vorig jaar al een stukje over mijn passie voor Halloween en de oorsprong van dit spookachtige feestje.Halloween, ik ben er gek op. Toen ik laatst in Londen was hoopte ik een winkel te vinden die allerlei spulletjes rondom dit thema verkocht. Gewoon, om wat leuke items mee naar huis mee te nemen en mijn kantoor op te luisteren. Het is me alleen gelukt om een winkel te vinden waar kostuums werden verkocht en verhuurd.

Ook zag ik hier en daar posters en andersoortige aankondigingen van feesten. Ze maken er werk van, die Engelsen.Bij Forbidden Planet kocht ik een buste van Jack Skellington. Het enige echte Halloween-item dat ik uit de UK meenam.
Halloween-video’s
Deze video is recent op YouTube gezet, al werd hij al in 2003 gemaakt. Een stel tieners gaan een kijkje nemen in een huis in de buurt waar een psychopaat woont. Verwacht er niet te veel van, want deze video staat vol met de filmclichés – de makers kennen hun klassiekers zullen we maar zeggen. Eigenlijk is het een lange puberale grap van 17 minuten. Maar toch is het melige geheel vermakelijk, al is het alleen al omdat de heren filmmakers wat betreft locatie niet verder komen dan hun eigen buurt. Ze tonen dus naar alle waarschijnlijkheid hun eigen huizen, wat dit tot een vreemdsoortige homevideo maakt.

Ook een soort van homevideo is de volgende productie. Ik vind hierin vooral het veld vol met pompoenen een mooi beeld opleveren. De schijnbaar niet gerelateerde scènes worden bij elkaar gehouden door de muziek, want zonder dit bindmiddel lijkt het geheel een arbitraire combinatie van opnames te zijn. Lijkt, want doordat hetzelfde meisje doorlopend in beeld is, gaat deze video vooral over de passie van de filmmaker voor deze vrouwpersoon.

Het is in Amerika gesneden koek dat je met Halloween een Pompoen maakt. En ik zie ze in Nederland ook steeds vaker in de supermarkt rondom Halloween. Tot slot dus een familievideo dat allesbehalve eng is, tenzij je kinderen griezelige wezens vindt natuurlijk.

Happy Halloween!

Categorieën
Mike's notities

Breinkoekje: Vriendin op vakantie

Hoe
krijg
ik
de vaatwasmachine
nu
in
m’n
eentje
vol?!

Lees hier alle breinkoekjes.

Categorieën
Mike's notities

Lekker nerden in Londen

Wat doen een stel vroeg-dertigers met een voorkeur voor films en strips in een van de bruisendste steden in Europa? Precies: een bezoek aan Forbidden Planet brengen en een Q&A van Kevin Smith bezoeken. En zich verder te buiten gaan aan een oncontroleerbare koopzucht betreffende strips, cd’s en verwante artikelen. Cultuur snuiven noemen we dat. Starbucks, echte Engelse koffie
Samen met compadre Paul, die ik al langer ken dan dat ik mijn naam weet te spellen, vloog ik maandagochtend vroeg met de makkelijke luchtvaartmaatschappij naar de hoofdstad van de UK, waar we snel energie opdeden in een van de vele Starbuckstenten die de stad telt. Starbucks betekent Amerikaans imperialisme, dus daar is weinig Engels aan, maar de reiziger die een opkikkertje kan gebruiken zal dat een worst wezen. Ons dus ook. We zouden de komende dagen nog vaker in dit walhalla van koffieconsumptie aan ons cafeïne gerief komen.Holmes, echte Engelse replica’s
Al was de toerist uithangen niet meteen ons doel van de reis, die maandagmiddag liepen we nog over de Tower Bridge, later over Leicester Square en de volgende dag deden we het Sherlock Holmes museum aan. (Over het bezoek aan Abbey Road verschijnt binnenkort een Mike’s Webisode. Zie hoe de Duitse huisvader zijn gezin over het zebrapad dirigeert voor een foto.) Het Sherlock Holmes museum in Baker Street is een replica van het oude huis en kantoor van de beroemde fictieve speurneus waar ook beelden staan van personages uit de boeken, als evenals acteurs die Watson en Holmes spelen.

Een beeld van Prof Moriaty, de aardsvijand van Sherlock Holmes.


Verboden planeet
Die week bezochten we tweemaal Forbidden Planet waar ik een alleraardigste buste van Jack Skellington van The Nightmare before Christmas aanschafte. Ook nam ik een exemplaar van gebundelde Spiderman krantenstrips en American Splendor: Our Movie Year mee. Een bescheiden hoeveelheid, vooral als je je bedenkt dat Forbidden planet een paradijs is voor een stripliefhebber als ik. Er is zoveel moois te vinden, dat het daarom moeilijk kiezen is. Dankzij het internet is het merendeel echter ook gewoon online te bestellen, dus wie weet wat ik de komende maanden nog binnenhaal. (Hoewel, de stapel nog te lezen cultuur is van zodanige omvang dat ik mezelf een koopstop heb opgelegd.) Later kwamen daar overigens nog een prachtig artbook van Tim Burton, de autobiografie van Roger Moore en The Death of Bunny Munro van Nick Cave bij. Dorian Gray, echte Engelse cultuur
In de avond bekeken wij de film District 9 van regisseur Neill Blomkamp. Een van de originelere sciencefiction flicks die ik de laatste tijd gezien heb. (Hier een kritische recensie van Floortje Smit op cinema.nl). Woensdagavond zagen wij Dorian Gray, een kersverse verfilming van het klassieke boek van Oscar Wilde. The Picture of Dorian Gray, een prachtig boek vind ik dat. Een inspirerend verhaal met een origineel idee als basis. Deze verfilming was in handen van Oliver Parker en hij maakte een onderhoudende film waarin de jonge Dorian Gray na aankomst in Londen zich al snel overgeeft aan de geneugten des levens. Ondanks zijn wilde levensstijl lijkt hij geen dag ouder te worden, wat alles te maken heeft met een schilderij dat langzaamaan steeds meer van zijn zondige ziel blootgeeft. Leuk aan de film vond ik, behalve zeer geloofwaardige acteerprestaties van hoofdpersoon Ben Barnes (Prins Caspian) en Colin Firth, de mise-en-scène. De opnames zijn soms vaak duidelijk in een studio opgenomen en tegelijkertijd hebben ze daardoor een perfecte theatrale uitstraling. Het was helemaal passend om een bezoekje te brengen aan een fictief Victoriaans Londen te brengen terwijl ik me in de hedendaagse versie van die stad bevond. Lees ook: Lekker nerden in Londen met Kevin Smith.

Categorieën
Fotoblog

Nu wordt het pas echt interessant

Ja! Het is weer oktober en de herfst heeft zijn intrede gedaan. Wat mij betreft nog steeds de fijnste tijd van het jaar.

De warme klefheid van de zomer hebben we achter ons gelaten. Evenals de wespen, muggen en enge mannen die met ontbloot bovenlijf door de stad denken te moeten lopen. (Oké, we moeten de korte rokjes en vrouwen in bikini ook missen, maar je kunt niet alles hebben. En hebben ze daar niet het interpret voor uitgevonden?)Herfst betekent voor mij: die zwoele, koele najaarswind, de dwarrelende bladeren in het park, de natuur als levend schilderij dat in een zeer kort tijdsbestek een boeiende transformatie ondergaat, vernieuwde energie & zin om weer aan de slag te gaan… Nieuwe ideeënstorm en verse projecten. Maar ook Halloween eind oktober. En gezellig samen knus op de bank zitten.Als het zou kunnen dan zou ik ieder halfjaar op een ander halfrond wonen, zodat ik het hele jaar door herfst en winter heb en altijd de zomermaanden kan overslaan. Helaas moet ik het vooralsnog met zes maanden per jaar doen.

Categorieën
Film

Het beste van Klik!: Oeh, goede animatie!

Zaterdag en zondag zat ik in De Balie, Filmtheater Kriterion en De Uitkijk voor de voorstellingen van het Klik! Amsterdam Animation Festival. Zondagavond heb ik in het bijzonder genoten van het programma The Best of Klik! waarin alle prijswinnaars getoond werden.

Op de verschillende locaties van het festival stonden of hingen animatiefiguren om de binnenkomende bezoeker alvast in de stemming te brengen.

Zo was You rock my world van Jobkind de winnende inzending in de Sendable Short opdracht die in samenwerking met Boomerang werd georganiseerd. Deze droge Happy Birthday van Chris vind ik overigens ook erg leuk.Een van de betere animaties vond ik Little Face van Matthew Walker en Ben Lole. In Little Face komt de hoofdpersoon na jaren zijn fantasievriendje van vroeger weer tegen. Hier een fragment:

Een andere heerlijke animatiefilm is Chainsaw Maid. Horror in de vorm van klei-animatie gemaakt door Japanse filmmaker Takena Nagao. Vooral de knipoog naar Twin Peaks van David Lynch kon ik erg waarderen.

De animatie Klotz und Klumpen/(Chump and Clump) van Duitse studenten Stephan Sacher en Michael Herm won de Student award. Hieronder de trailer van deze geestige, niets-aan-de-hand film.De Italiaanse animatiefilm Il Naturalista sprong door zijn prachtige vormgeving en orginele boodschap met kop en schouders boven de gemiddelde animatiefilm uit:

Geen onderdeel van het Best of-programma, maar niet minder vermakelijk was het programmaonderdeel ‘Bad Bugs Bunny’: een reeks Warner Bros. cartoons die gekenmerkt worden door hun racistische inhoud, samengesteld door Dennis Nyback. Al viel het wel mee met de politiek incorrecte inhoud als je de cartoons in hun tijd beschouwt. Veel ervan werden gemaakt tijdens en rond WOII, en dan is het niet zo gek dat je stereotiepe Japanners en Duitsers ziet. Het was ook prachtig om te zien hoe de films na al die jaren verkleurd waren en vol kabelstrepen zaten. De tijd is echt in het filmmateriaal gaan zitten.
Een nadere beschouwing van het Klik! Hollandse Nieuwe programma over Nederlandse animatie volgt nog.

Categorieën
Bloggen Video

Mike praat met Blog-Art over webvideo’s

Blog-Art staat in oktober op stapel. Een evenement voor en door creatieve webloggers. Ik zal daar iets vertellen over internetvideo. Aan de hand van voorbeelden – goede en heel slechte – wil ik basisbeginselen van het videomaken uitleggen. Ik hoop ook op een paar spannende vragen uit het publiek.Volgens Karin Ramaker en Marco Raaphorst, de breinen achter het evenement, heeft Blog-Art een viertal doelen:

  • creatieve webloggers laten hun werk zien en horen
  • een meetingpoint voor webloggers en andere geïnteresseerden
  • live performing art
  • samen werken (live foto’s van blog-art uploaden naar Flickr, live Twitteren, live bloggen)

Omdat ik een van de deelnemers ben van dit unieke blogevenement vroeg de organisatie mij een paar vragen te beantwoorden. Dat interview staat vandaag op de site.Blog-Art is 9 oktober in Theater aan het Spui in Den Haag. Zet het in je agenda en bestel hier je kaarten.

Categorieën
Media

Mike hoort stemmen

Het lijkt zo makkelijk als je het hoort: een voice-overtekst inspreken, radio dj zijn of stemmetjes inspreken voor een animatiefilm. Zaterdag bezocht ik de oriëntatiedag voor stemmen in Hilversum. Ik heb veel goede tips gehoord van professionals uit het veld. Conclusie: stemmen inspreken doe je niet zomaar, dat is een vak!Zaterdag 12 september was ik op uitnodiging van internationaal stemmenbureau MultiVoice en Qletz aanwezig op de oriëntatiedag voor mediastemmen. Mensen die geïnteresseerd zijn in het inspreken van teksten voor tv-programma’s, commercials, animatiefilms en nieuwsberichten konden daar voorzichtig kennismaken met het vak.
De dag wordt jaarlijks door MultiVoice georganiseerd om mensen te interesseren in de workshops die ze in samenwerking met Qletz geven. De dag is dus ook deels bedoeld om mensen te laten inschrijven in de cursussen en om tussen de enthousiastelingen al een beetje het kaf van het koren te scheiden.De dag begon met korte lezingen van professionals uit het veld. Frits Bloemink (zie foto), presentator Radio 4 en voice-over bij tv-programma’s, benadrukte dat het een vak is waar je echt voor moet gaan: ‘Dit werk doe je omdat je het erg graag wilt. Als je anderen hoort spreken, moet je geprikkeld worden om het zelf ook te willen.’Er was ook wat ruimte om van de praktijk te proeven, al had dat volgens sommige deelnemers wel wat meer mogen zijn. Twee vrijwilligers uit de zaal kregen een tekstje uit het programma Opgelicht voor te lezen. Er werden meerdere pogingen gedaan om de tekst goed uit te spreken, soms ook met een sfeermuziekje op de achtergrond. Opvallend snel pikten zij de aanwijzingen van de professionals op. Zo vertelde Bloemink dat het belangrijk is jezelf in te leven in wat je zegt. Je moet bij sommige programma’s sfeer maken om de kijker/luisteraar bij het verhaal te betrekken. Een beetje acteren dus. Maar zonder dat de luisteraar dat echt doorheeft, want wat je zegt moet naturel overkomen.’Een goede spreker moet van schrijftaal, spreektaal weten te maken,’ legde nieuwslezer Jeroen Tjepkema uit. ‘Het moet namelijk niet te horen zijn dat een stem voorleest.’ Tjepkema noemt dit ‘loskomen van de tekst.’ Als een spreker zijn eigen tekst schrijft is het veranderen van woorden geen probleem, maar wanneer je te maken hebt met een tekst die vanuit een opdrachtgever komt en waar door vele koppen lang over vergaderd is, kan het veranderen van een tekst in de praktijk lastig zijn. Uiteindelijk staat een stem altijd in dienst van de boodschap (en degene die voor die boodschap betaalt).Logopedie
Een professionele stem word je natuurlijk niet zo maar. Een belangrijk basiselement is talent en vooral passie voor het vak, maar daar ben je er nog niet mee.
Het woord logopedie viel opvallend vaak die middag. Aangezien de stem een instrument is dat je moet leren beheersen, hebben veel professionals baat bij logopedie. Ook Tjepkema liet zich door een logopedist trainen om aan zijn ij-klank te werken. Ook wordt hij nog regelmatig gecoacht door een stemmencoach.Acteur en regisseur Howard van Dodemont maakte duidelijk dat een acteur achter zijn personage moet staan. Alleen dan weet hij te overtuigen. Van Dodemont ging wat meer in op het psychologische aspect van het acteren en spreken: ‘Wie ben jij? Ontdek waar je goed in bent, want je kunt niet alles. Maar binnen je grenzen is er zóveel mogelijk. Waar ligt jou talent? Mensen hebben vaak wel een idee en volgen dat blindelings, maar ze zouden wat meer naar hun eigen geluid moeten luisteren!’ sprak Van Dodemont het publiek gepassioneerd toe. Ook hij hamerde er op dat mensen bereid moeten zijn om zichzelf te trainen. Een Stem ben je niet zo maar, dat kost moeite en toewijding. En ook niet belangrijk: je moet geen gene hebben; je moet het wel durven.Na de sprekers was er een lunch en de mogelijkheid om informatie over de cursussen te vergaren. Sommige mensen deden dat, anderen lieten zich tot karikatuurtekenen door huistekenaar Hallie Lama. Opvallend feit was de diversiteit van de bezoekers op de oriëntatiedag: van een jonge studente tot een ingenieur van zestigplus die zich wel eens op een ander vak wilden oriënteren. Mij werd die dag duidelijk dat ik voorlopig het inspreken even links laat liggen. Mijn ambities liggen voor nu meer bij de journalistiek: het schrijven van boeiende artikelen over beeldcultuur en het maken van interessante video’s. Ieder z’n vak.Alle foto’s zijn gemaakt door Roos Manintveld.

Categorieën
Media

09-09-09: Hoor jij het verschil?

Vandaag is officieel de Beatles-box uitgekomen met remasterversies van alle albums. Ik ben een groot fan van de Fab Four, maar zal ik deze collectie aanschaffen of is er sprake van een minimaal kwaliteitsverschil?Het is natuurlijk fantastisch dat er door middel van deze cd-release en een game als Rock Band weer frisse aandacht is voor een van de grootste bands aller tijden. Het biedt de jongere generatie een kans kennis te maken met The Beatles. Toch twijfel ik of ik deze cd-box moet aanschaffen. Ik heb immers al het merendeel van de cd’s in huis. Waarom zou je immers de boel dubbel aanschaffen? En als ik muziekkenner Leo Blokhuis mag geloven, hoor je de verbeterde geluidskwaliteit van de remasters alleen als je heel goede apparatuur in huis hebt. Super hi-fi dus. Gisteren bij De Wereld Draait Door hoorde in ieder geval niemand het verschil.

Producer/componist Rob Bolland liet gisteren in NOVA horen dat er wel degelijk verschillen zijn tussen de oude cd’s en de remasters. Maar goed, hij luistert zijn cd’tjes ook in een professionele geluidstudio. Daar kan mijn blikken torentje niet tegenop. En een iPod natuurlijk ook niet. Nu hoef je tegenwoordig geen cd meer te kopen om hem de muziek te kunnen luisteren. Jaap Stronks van Bright schrijft vandaag dat alle cd’s al via torrentsites te downloaden zijn, maar maakt terecht de opmerking dat je met mp3 het verschil met de oude versies niet zult horen. Helemaal mee eens, want hoe goed de compressie tegenwoordig ook is, ik blijf altijd verschil horen tussen mp3 en het cd-format. Daarom maakt het mij ook niet uit of The Beatles ooit via iTunes te krijgen zijn of niet. Bovendien wil ik gewoon cd’s in de kast hebben staan in plaats van alleen vage nummers op een display te hebben als ‘platencollectie’.
Na het zien van het Nova-item sprak ik DJ/cartoonist/muziekliefhebber Hallie Lama aan de telefoon. Hij is enthousiast over het uitkomen van de Beatles-box, want ook bij de remasters van The Doors-cd’s een paar jaar geleden kon hij ook thuis duidelijk een verschil horen.
Tja, wat te doen? Toch maar naar de winkel omdat ik als zelfuitgeroepen Beatles-fan niet kan achterblijven met de meute? (En omdat ik stiekem toch wel heel gevoelig ben voor mooi verpakte cd-collecties?) Misschien, maar dan wel op zijn Hollands. Over een paar maanden is de box vast al voor een meer gunstiger prijs dan ruim 200 euro te krijgen.
Lees ook: The Beatles en Funny people.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

Vaarwel

't Houten Hoofd in Hoorn.

Gisteren zei ik mijn oude huisje vaarwel. Mijn appartementje werd door een vertegenwoordiger van de huisbaas geïnspecteerd en goedgekeurd, waarna ik de sleutels kon inleveren en voor de laatste keer het pand verliet. Ik verliet mijn vertrouwde haven op weg naar nieuwe wateren.
Vanmorgen regelde ik de inschrijving in mijn nieuwe habitat.
Het nieuwe avontuur van samenwonen in de grote – echte – stad gaat nu werkelijk beginnen. Lees ook de vorige afleveringen van de verhuissoap:

Categorieën
Bloggen

Drie jaar bloggen

Donderdag 27 augustus is de dag dat dit blog officieel drie jaar in de lucht is. In die tijd schreef ik zo’n 600 posts en droegen gastauteurs 35 stukjes toe. En beste lezers, wat mij betreft is het einde nog niet in zicht. Al is mijn bloggedrag wel veranderd in die drie jaar.

Toen ik begon met bloggen, hield ik me zoveel mogelijk aan de regels. Dat wil zeggen: op vaste tijdstippen posten en zeker niet meer dan één post per dag. Het liefste zelfs een dag rust tussen de verschillende berichten, zodat mensen de tijd hadden om alles te lezen. Een illusie natuurlijk. Maar ik nam haar serieus.

Toen ik een vijfdagenperweek baantje kreeg, schreef ik in het weekend de posts voor de komende week om deze met enige regelmaat online te zetten. Onder invloed van blogexperimenten en voorbeelden van anderen besloot ik dat strenge stramien los te laten. Tegenwoordig post ik bijna iedere dag. Soms meerdere malen op dezelfde dag. Dat geeft het blog meer een flow, vind ik. En op die manier stapelen de posts zich in de draft-versie niet zo op.

Daarbij voelt die manier van werken bevrijdend. En als bloggen iets moet zijn, dan is het wel vrijheid. Daarom ben ik meer gaan experimenteren met teksten. (De breinkoekjes-reeks is daar een voorbeeld van.)

Blogs veranderen mee met de acties, wensen en doelstellingen van de gebruiker. Ik schrijf tegenwoordig lang niet alleen meer voor Mike’s Webs. Een deel van de artikelen schrijf ik voor publicatie elders en zijn doorplaatsingen uit de VPRO Gids, van de blogs van Zone 5300 of andere sites. Sinds ik fulltime freelance is dit blog dus ook een beetje een portfoliosite geworden. Daarom is het accent dit jaar ook meer komen te liggen op het thema strips, omdat ik als stripjournalist actief ben. Al zitten er nog genoeg filmrecensies tussen om de mooie header die Merel Barends voor me maakte eer aan te doen.

De toekomst biedt dus vooral meer van het zelfde. Mijn obsessies zijn immers zwaar geworteld in mijn psyche en ik schrijf graag over ze. Al zijn er ook nieuwe plannen. Zoals de webvideo reeks Mike’s Webisodes waar ik snel mee hoop te beginnen. Een serie korte webvideo’s die regelmatig gepost zullen worden. Daarover binnenkort meer.

Tot die tijd… bedankt voor het lezen beste lezer!

Cheers,
Mike

Lees ook: