Tag: Politiek

Categorieën
Film Frames

The Newsroom: Persoonlijk drama achter het nieuws

Op zoek naar een televisieserie die de moeite van het kijken waard is, heb ik van de week The Newsroom geprobeerd. De eerste twee afleveringen bevielen goed.

the_newsroom

In The Newsroom zijn we getuige van de gebeurtenissen op de werkvloer bij het nieuws van het fictieve Atlantis Cable News (ACN) kanaal. De persoonlijke perikelen van de journalisten vormen de leidraad van de show, maar iedere aflevering staat een waar nieuwsfeit centraal. In de eerste aflevering was dat de olieramp in de Golf van Mexico in 2010.

newsroom_quoteHet verhaal draait om presentator Will McAvoy (een goed spelende Jeff Daniels) en zijn executive producer MacKenzie McHale (Emily Mortimer). Jarenlang werd McAvoy de Jay Leno van het nieuws genoemd omdat hij geen enkele politicus of gast het vuur aan de schenen legt. Hij is aardig en daarom komen ze graag in zijn programma praten. Als McHale zijn nieuwe producent wordt, moet het roer om. Ze gaan weer serieus, informatief en inhoudelijk nieuws brengen. Dus niet wat je op Fox News in Amerika te zien krijgt of wat je in De Telegraaf leest.

Ik moest bij die koerswijziging denken aan de eerste aflevering van de talkshow Pauw. Daarin was minister van defensie Jeanine Hennis-Plasschaert te gast. Het gesprek ging helemaal nergens over omdat Hennis-Plasschaert weigerde inhoudelijke uitspraken te doen. Gesprekken met politici in Nederland gaan vaak nergens over omdat ze dichtklappen zodra het gesprek buiten de paden van het geplande pr-praatje komt. Jeroen Pauw probeerde nog wel wat los te peuteren maar het leek er meer op dat hij dit als leuk spelletje zag dan dat hij werkelijk journalistiek aan het bedrijven was. Later heb ik nog een fragment van Pauw gekeken waar enkele BN’ers aan het praten waren over David Bowie. Dat gesprek was nagenoeg nog inhoudlozer.

Ik kan er niets aan doen maar bij de meeste talkshows als Pauw en DWDD lijkt het tegenwoordig nergens meer over te gaan. Veel talking heads, veel gebakken lucht en vooral veel BN’ers met een mening. Ondertussen word je er weinig wijzer van. Het echte journaal bekijk ik slechts sporadisch.

Wat dat betreft hoop ik dat McAvoy het er beter van af gaat brengen. In ieder geval begint de serie, bedacht en grotendeels geschreven door Aaron Sorkin (The West Wing), veelbelovend.

Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films (en soms tv-series) die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.

Categorieën
Mike's notities

Kiest Schotland voor onafhankelijkheid?

Deze zomer in Edinburgh. Foto: Michael Minneboo

Vandaag gaan de Schotten naar de stembus om te laten weten of ze wel of geen onafhankelijk Schotland willen. Een Yes of No dus. Spannend!

Deze zomer in Edinburgh. Foto: Michael Minneboo
Deze zomer in Edinburgh. Foto: Michael Minneboo

Tijdens onze laatste vakantie in Schotland deze zomer ontmoette ik in The Project Café in Glasgow een jonge vrouw die zich hard maakte voor het Yes-vote. Ze was net verhuisd van Edinburgh naar Glasgow om campagne te voeren. Ze was nogal militant in haar taalgebruik als het om de Engelsen ging. Met andere woorden: ze had geen goed woord voor de Engelsen over.

Een meer genuanceerde mening had een vriendin van mij die in Edinburgh woont. Toen ik haar een paar dagen na Glasgow sprak en vroeg hij zij dacht over het referendum, zei ze dat ze nog niet wist wat ze ging stemmen. Hoewel ze een trotse Schotse is, had ze geen hoge pet op van het Schotse parlement. Bovendien waren een hoop vragen die ze had nog niet beantwoord. Gaat Schotland bij de EU als ze onafhankelijk van Groot-Brittannië is? Wat wordt het officiële betaalmiddel? Wat gaat Schotland doen met de natuurlijke grondstoffen? Zoals gewoonlijk speelden politici tijdens het campagne voeren zich meer in op gevoel dan op de feiten.

Foto: Adam Phillips.
Foto: Adam Phillips.

We zijn inmiddels twee maanden verder, dus ik hoop dat inmiddels veel van de vragen wel zijn beantwoord. Al ligt het voor de hand dat het Schotse parlement de kaart van het nationalisme natuurlijk zal spelen terwijl het Engelse parlement vooral op de angstgevoelens van de Schotten zal inspelen.

Nu ben ik geen Schot, dus stemmen zit er voor mij niet in vandaag. Maar ik vind deze kwestie wel erg interessant. Ik hoop dat de Schotten voor onafhankelijkheid zullen kiezen simpelweg omdat ik graag wil zien hoe het proces dan verloopt. We krijgen niet vaak de kans om het onafhankelijk worden van een beschaafde natie te aanschouwen, dus dat vind ik spannend. Landen vechten natuurlijk wel vaker voor onafhankelijkheid en de geschiedenis laat zien dat dit dikwijls gepaard gaat met veel bloedvergieten. Vandaag zien we dat het ook op een beschaafde wijze kan. Als Schotland voor onafhankelijkheid kiest, roept dat interessante vragen op. Wat gaat Wales dan bijvoorbeeld doen?

En daarbij ben ik van mening: dat dingen al jaren op een bepaalde manier zijn of gedaan worden, betekent niet dat ze niet kunnen veranderen. Schotland en Engeland gingen in 1707 officieel samen. Dat is eigenlijk nog niet zo gek lang als je erover nadenkt.

Cartoon van Lectrr.
Cartoon van Lectrr.

Humorist John Oliver legt het allemaal nog even uit (met dank aan Mennomail die me de tip gaf):

Update:

De uitslag is toch uiteindelijk een ‘No’ geworden. Met een kleine meerderheid van 55% die nee heeft gestemd, en dus 45% die wel onafhankelijkheid wil, kun je stellen dat het land behoorlijk verdeeld is over deze kwestie.

Categorieën
Mike's notities

Een kwestie van perspectief

Soms biedt een gesprek met vreemden nieuwe perspectieven.

vakantie-fritz-vd-heuvelDe vakantie is weer voorbij. Op het basisschoolpleintje achter ons huis gillen de kids weer als ze in de pauze worden gelucht. Gisteren had ik mijn eerste videoklus na de vakantie.

Ik was aan het werk voor de Eye Care Foundation, een organisatie die oogoperaties in derdewereldlanden mogelijk maakt. Samen met Maaike van Veen interviewde ik drie werknemers van Eye Care die de organisaties vertegenwoordigen in het buitenland en ervoor zorgen dat de oogzorg daar in goede banen worden geleid. Erg interessant om mensen uit Cambodja, Vietnam en Nepal te spreken over hun werk en over hun leven daar. Dat biedt namelijk nieuwe perspectieven op hoe we hier leven en werken.

Maken we ons hier al boos als de trein weer eens een paar minuten vertraagt is of uitvalt, in Nepal ligt vaak 18 uur per dag het elektriciteitsnet plat omdat het te lang droog is. (Gelukkig bieden aggregaten uitkomst.) In Vietnam kan je maar beter niet eerlijk zeggen of bloggen wat je van je overheid vindt, want dan ben je je leven niet meer zeker. En je familieleden ook niet. En zelfs als je je als een voorbeeldig burger gedraagt, dan nog kun je eens per maand een telefoontje verwachten van een ambtenaar die je ondervraagt over je werk en privéleven. Dat soort onzin zouden we hier niet accepteren. Gelukkig kunnen we ons hier druk maken over de privacyschending van Facebook.

Ik wil hiermee zeker niet onze eigen problemen bagatelliseren, want een domme rechtse regering die de crisis doet voortduren en niet hard genoeg optreedt tegen het bankwezen is ook onnodig vervelend. Daarnaast zijn er genoeg problemen in de Nederlandse samenleving die aangepakt moeten worden. En als je nu al een tijd op de bank zit omdat je geen baan kan vinden in je sector of daarbuiten, is dat enorm beroerd. Nog erger als je je gezin niet kunt onderhouden en afhankelijk bent van een voedselbank om de monden te voeren. Of [vul hier zelf je eigen leed in].

Je hoeft je eigen situatie niet meteen weg te relativeren omdat anderen het nog slechter hebben. Alles is relatief.

Toch vind ik dat we het goed hebben als ik onze situatie vergelijk met die van de drie mannen die ik gisteren interviewde. Ik ben dankbaar voor deze ervaring en de openheid van deze drie heren die ervoor zorgden dat de verre buitenwereld weer iets minder abstract is geworden. Ook ben ik dankbaar voor het feit dat ik nu nog extra van mijn eigen situatie en leven geniet.

Kortom, dus weer hard aan het werk. Vandaag ben ik druk met mezelf voor te bereiden op het interview met stripmaker Joris Vermassen die een prachtige graphic novel maakte met de titel Het zotte geweld. Vrijdag spreek ik hem hierover. Joris maakt onder het pseudoniem Fritz van den Heuvel scherpe cartoons voor de Standaard, waar bovenstaande er eentje van is.

Categorieën
Strips

Zo neutraliseer je Geert Wilders

Het stripplaatje van de week is deze cartoon van Gerrit de Jager waarin hij doeltreffend demonstreert hoe je Geert Wilders neutraliseert:

de_jager_wilders
Cartoon van vorig jaar afkomstig uit De Jager schreeurkalender. In principe is de uitspraak van Wilders inwisselbaar, want altijd effectbejag. Het gaat mij om de strekking van de cartoon: zoals de bodyguards reageren op Wilders, zo zouden we allemaal op hem moeten reageren.
Uitspraken van politici moet je doorgaans net zo min serieus nemen als de garantie die een rolexverkoper op straat geeft. (Dat is de belangrijkste reden waarom ik het onderwerp zoveel mogelijk vermijd als ik de krant lees.) Toch is er altijd ophef als Wilders weer eens z’n mond opendoet. Laat hij zijn gevolg scanderen dat ze minder Marokkanen willen, dan is het wekenlang alleen maar Wilders in het nieuws. Het was een slimme georkestreerde zet, want meteen ging het nieuws niet meer over de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Wederom wist Wilders weer alle aandacht op zich te vestigen. Niet alleen de media duiken hier veelvuldig op, alle brave burgers van Nederland stonden in de rij om aangifte te doen en te laten zien hoe erg ze de uitspraak vonden.

Al die aandacht maakt een man als Wilders veel groter dan hij in werkelijkheid is, want wat je energie en aandacht geeft, groeit. Ik heb nu even het ‘minder, minder’-incident aangehaald, want dat staat me nog helder voor de geest, maar eigenlijk slaat dit natuurlijk op alles wat de PVV-leider uitkraamt.

In bovenstaande cartoon geeft Gerrit de Jager – die het haar van Wilders steevast tekent alsof het de muts van Prins Carnaval is – precies aan hoe we met dit soort mensen moeten omgaan, namelijk even uitlachen en dan weer verder met de orde van de dag. Je moet een Wilders net zo serieus nemen als je gekke oom die op verjaardagen genante seksgrappen zit te boeren tijdens het bier drinken. Niet dus.

Als we dat vanaf nu steevast doen als Ome Geert weer een stunt uithaalt, weet binnenkort niemand meer wat de PVV was.

(En ja, ik ben me bewust van de paradox in dit stukje, want wederom gaat het over Wilders, dus aandacht voor hem en niet om het feit dat Wilders natuurlijk in zijn uitspraken refereert naar gevoelens die onder een deel van de bevolking leeft. Mijns inziens gaat de media-aandacht te veel uit naar deze schreeuwer die op effectbejag uit is en te weinig de diepte in om dat onbehagen dat erachter schuilt eens goed te onderzoeken.)

Categorieën
Mike's notities

Europese verkiezingen, een zinloze bezigheid?

Ik geloof niet in een het Europees parlement, want ik geloof niet in het huidige politieke bestel.

Ik geloof niet dat de mannetjes en vrouwtjes die hun kont warmen op het politieke pluche er voor de burger zitten, maar dat ze er vooral voor zichzelf zitten. Dat geldt natuurlijk niet voor alle politici, er zullen vast goede tussen zitten, maar het merendeel dat ik in de media voorbij zie komen, wekt die indruk wel.

europese_leugensWe Nieuwe Revu nr. 20 heeft gelezen, zal helemaal geen zin meer hebben om te gaan stemmen donderdag 22 mei. In een artikel over de graaiers van Europa, namelijk de Europarlementariërs, staat onder andere dat deze per stuk 8000 euro brutosalaris per maand verdienen. Daar bovenop krijgen ze vergoedingen voor woon-werkverkeer en ander transport, en krijgen ze 300 euro per vergaderdag. Boven op dit topsalaris is er nog een vergoeding voor ‘kantoorkosten’ van 4299 per maand. En bonnetjes worden daarbij zelden overlegd. (Daar moet je als zelfstandig ondernemer bij de belastingdienst proberen.) En het is nog erger dan dit: veel politici tekenen steevast in bij vergaderingen, want dat levert 150 euro op, om vervolgens de zaal weer te verlaten en niet te stemmen. Het aant mensen dat intekent is hoger dan het aantal mensen dat bij dezelfde vergadering gestemd heeft. VVD-kop Hans van Baalen heeft daar bijvoorbeeld een handje van. Van de 766 Europarlementariërs staat hij op plek 728 als het gaat om aanwezigheid bij stemmingen.

Nog een duur geintje is die regelmatige verhuizing naar Straatsburg en soms zelfs naar Luxemburg:

De afstand tussen Straatsburg en Brussel is 435 kilometer. De jaarlijkse kosten voor de hotelovernachtingen en treinreizen van de 754 Europarlementariërs en voor het heen en weer laten rijden van vrachtwagens vol dossierkisten bedragen tussen 169 en 204 miljoen euro. Dat is vijftien tot twintig procent van het hele budget van het Parlement. De CO2-uitstoot als gevolg ervan is negentienduizend ton. De gebouwen in Straatsburg staan 89% van de tijd leeg.

Kortom: terwijl we in Nederland kapot bezuinigd worden, gooit Brussel geld over de balk.

En wie het beleid bepaalt? Dat zijn voornamelijk de lobbyisten van de grote bedrijven. Lekker democratisch, hè?

De posters van politieke partijen roepen stuk voor stuk een zure lach bij me op. De campagnes gaan alleen over wat goed voor Nederland is, want je kunt alleen op Nederlandse partijen stemmen. Eigenlijk zouden er partijen moeten zijn die de landgrenzen overstijgen. Daar zou je op moeten kunnen stemmen. Dat je bijvoorbeeld als arbeider op een Europese arbeiderspartij kan stemmen die voor jouw belangen opkomt. Nu stem je op Nederlandse partijen die zich na de verkiezingen in Brussel aansluiten bij grotere Europese fracties, dus de PvdA kan wel beweren dat ze meer banen gaan regelen voor Nederlanders, waarmaken kunnen ze dat soort beloften in de praktijk nauwelijks op deze manier.

Ondertussen kunnen we lachen om de foute posters. De slogans zijn zulke lege frasen. Neem die van D66, toch eigenlijk VDD Light: Sterk Nederland, Sterk Europa. Huh? Hoezo dat dan? Hebben die gasten dan echt zulke grootheidswaanzin en beseffen ze niet hoe klein Nederland is in verhouding tot andere Europese landen en dus hoe weinig we in verhouding te zeggen hebben in het Europarlement? Jezusleeft.nl (what’s in a name) wil zelfs dat we uit de EU stappen. Iedereen die een beetje nadenkt weet dat het niet een kwestie is van pro of contra. Anno 2014 kun je eigenlijk niet tegen een verenigd Europa zijn, want die ontwikkeling is niet meer terug te draaien. De grenzen kunnen niet meer dicht zoals vroeger en fantaseren dat de gulden ooit terugkomt, is een natte droom die alleen voor sukkels als Geert Wilders is weggelegd. We zitten nu eenmaal in dit Euro-schuitje en we kunnen er niet meer uit. Maar om te voorkomen dat het schuitje een Titanic-achtige ramp gaat worden, moet er wel een andere koers gevaren gaan worden. Een koers die bepaald wordt door de kiezer, oftewel het volk. Oftewel: die moet eindelijk eens iets te zeggen krijgen.

Ga ik stemmen donderdag 22 mei? Helaas wel. Ik geloof er voor geen meter in, maar heb wel een partij gevonden die op pan-Europees niveau opereert en die een programma heeft die goed aansluit bij mijn visie, namelijk dat het anders moet in Europa en dat het niet alleen om de belangen van Nederland draait. Een partij die beseft dat we op een volwassen manier moeten kijken naar privacy, vrijheid op het web en transparantie als het om regeringen gaat. Niet geheel toevallig is het de partij die een poster heeft die vertelt dat je niet alleen op de slogans op de poster moet af gaan. Denk ik dat er iets zal veranderen in het Europees parlement, dat men binnenkort minder geld over de balk smijt en dat de politici zullen stoppen met aan de pijpen van lobbyisten te dansen? No way.

Een interessante aflvering van Tegenlicht over de machteloosheid van de burger, vanaf 19 min en 54 seconden over de lobbyisten in Europa.

Meer weten? Check www.votewatch.eu

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Obama ontmoet Spider-Man

Dat de Amerikaanse president Barack Obama Nederland bezoekt vanwege de NSS-top, zal je niet zijn ontgaan. Het politieke gekkenhuis was vandaag compleet in Amsterdam waar Obama onder andere op het Museumplein landde per helikopter om daarna het Rijksmuseum te bezoeken. Bij De Nachtwacht ging Barack met beroepsleugenaar Mark Rutte op de foto.

Ik betwijfel of de Amerikaanse president onder de indruk was van de VVD-leider, want hij heeft in zijn leven mensen ontmoet die in tegenstelling tot Rutte wel bijzonder zijn, zoals the Amazing Spider-Man.
Die ontmoeting vondplaats in Amazing Spider-Man #583 (2009). Hierin staat een back-upverhaal over de inauguratie van Barack Obama, geschreven door Zeb Wells en getekend door Todd Nauck en Frank D’Armata. Superschurk The Chameleon doet zich voor als de president in spé en hoopt op deze manier beëdigd te worden als de nieuwe president van de Verenigde Staten. Ons favoriete webhoofd komt tussenbeide en om uit te zoeken wie van de twee de nu eigenlijk de echte Obama is, stelt hij voor dat ze de heren een vraag stellen waarop Barack Obama als enige het antwoord op zal weten:

asm_583_obama

Als The Chameleon dus beter zijn huiswerk had gedaan, en verstand had gehad van basketball, werd Amerika nu geleid door een superschurk. (Al zullen sommige wereldleiders natuurlijk vinden dat dit sowieso het geval is.)

spiderman_obama2

Maar goed, je weet nooit zeker of Obama niet een dubbelganger naar Nederland heeft gestuurd en zelf lekker zit te ravotten in het Witte Huis op dit moment.

Categorieën
Mike's notities

Inderdaad…

vvd_cameratoezicht1

vvd_cameratoezicht2

Lang leve de onafhankelijke pers!

Categorieën
Strips

Pieter Geenen wint Inktspotprijs 2012

Onderstaande prent heet Daredevils! en is gemaakt door Pieter Geenen. Hij won er dit jaar de Inktspotprijs 2012 mee, de prijs voor de beste politieke spotprent die het afgelopen jaar is gepubliceerd in de landelijke en regionale pers.

pieter_geenen-daredevils

Geenen ontving de prijs, die voor dit jaar voor de negentiende keer is uitgereikt, op dinsdag 15 januari in Perscentrum Nieuwspoort uit handen van juryvoorzitter Kees van Kooten bij de opening van de tentoonstelling Politiek in Prent 2012.

Daredevils! verscheen op 8 maart 2012 in Vrij Nederland. De durfallen in de spotprent zijn vijf waaghalzen die kunstjes uithalen in het circus van alledag: de onnozele, naïeve burger op het slappe koord, met z’n kop in een leeuwenmuil of geblinddoekt aan de trapeze.

De jury was onder de indruk van deze prent, die niet over politici maar over het volk gaat. ‘Op een bedrieglijk naïeve poppenkastmanier analyseert Geenen de waan van de week en de hype van de dag. Hij becommentarieert de actualiteit vanuit het versimpelde oogpunt van de gewone man, die het ook niet allemaal begrijpt maar desondanks overal braaf achteraan blijft hollen, denkend dat hij alles doorheeft, maar intussen met open ogen wordt belazerd.’

‘De humor van Geenen is haarscherp, maar merkwaardig genoeg vooral hoopgevend. Deze volstrekt originele vorm van sociale satire zet de kijkende lezer keer op keer weer met beide benen op de grond. Dan overheerst de humor die haarfijn weet te relativeren,’ aldus de jury.

Een andere kijk
Een interessante analyse van de jury. Een goede spotprent becommentarieert, spiegelt en roept vragen op.
De prent roept bij mij ook vragen op. Je kunt de burgers in de prent zien als mensen die hun kop in het zand steken, maar laten we het eens omdraaien. Wordt er niet veel te veel belang gehecht aan de mediahypes? We huppen van de een naar de ander, maar puntje bij paaltje hebben de meeste hypes maar weinig met ons echte leven te maken. Natuurlijk merken we allemaal dat er een economische crisis is, maar ondertussen sta je als burger daar tamelijk machteloos in. Ook is het zo’n complex thema dat oorzaak en gevolg niet een, twee, drie te achterhalen zijn. Kortom, het gaat veel mensen boven de pet. Wie te veel met de negatieve berichtgeving in de meegaat, kan zo maar depressief worden. Misschien is het daarom maar beter om je te concentreren op zaken waar je wel invloed op hebt en geen aandacht te besteden aan mediahypes.

Ik vind de houding van de Vrouw Zonder Vrees in het eerste plaatje wel mooi: rechtse of linkse regering? Het boeit me niet. Een soort van onverschilligheid die wellicht voorkomt uit het feit dat de burger klaar is met het gesol van politiek Den Haag, waar men liever ruziemaakt over minimale partijverschillen in plaats van constructieve oplossingen zoekt. En Luchtige Lia kun je ook zien als iemand die positief in het leven staat en vertrouwen heeft in de toekomst.

De winnende prent is te zien op de expositie Politiek in Prent 2012, waaraan 26 tekenaars, ieder met zes prenten deelnemen. Gasttekenaars zijn dit jaar Maarten Wolterink en de in Amsterdam wonende Iraakse kunstenaar Kifah Al Reefi.

De tentoonstelling is na Nieuwspoort te bezichtigen in Persmuseum, Amsterdam; Café Brasserie Dudok, Arnhem; Centrale Bibliotheek, Den Haag; Limburgs Museum in Venlo, en Haus der Niederlande, Münster (D).

Categorieën
Mike's notities

Verkiezingsuitslag

Ik krijg
er
nu al
jeuk
van


Categorieën
Strips

Spider-Man en de presidentsverkiezingen

Een pagina voor The New York Times Magazine uit 1972. Illustratie John Romita Sr. Bron: http://themarvelageofcomics.tumblr.com/

De Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen staan voor de deur. Persoonlijk zie ik weinig heil in de lege talking heads die de partijen vertegenwoordigen. Ik geloof niet dat de politici ons uit de brand en crisis kunnen helpen, zeker niet in een land waarin lobbyisten eigenlijk het beleid bepalen.

Spider-Man was in 1972 al even sceptisch als het om politici ging, al draaide het toen om de presidentsverkiezingen. Gelijk had hij natuurlijk: we weten allemaal hoe het met Richard Nixon is afgelopen. Spider-Man en zijn uitgeverij Marvel Comics zijn overigens wel fan van Obama. In ieder geval toen hij net verkozen was als president. Of Obama een tweede termijn mag vol maken valt nog te bezien. Ondertussen word ik erg somber als ik zijn tegenstanders op televisie zie: marionetten met lege beloftes.

Politiek. Zucht. Ik ga wel weer lekker een stripje lezen. Daar krijg ik een veel beter humeur van.

Categorieën
Mike's notities

Werken bij De Ombudsman

Ilustratie: Paul Stellingwerf

Sinds een paar weken werk ik bij de VARA parttime aan de site van De Ombudsman. Pieter Hilhorst neemt het iedere week op voor mensen die door de overheid en andere officiële instanties worden benadeeld. Een nuttig programma, want er is nogal wat narigheid als het om overheidsinstanties gaat. Ik krijg steeds meer het gevoel dat het volk er is om de overheid te financieren in plaats van dat de bestuurders er voor ons zijn. Het zal wel door die eeuwige grijns van Rutte komen waarmee hij alle problemen lijkt te bagatelliseren. En het gekissebis dat men tegenwoordig debat noemt. Eigenlijk lijkt onze volksvertegenwoordiging steeds meer op theater. Een kostbaar theater. Hm, maakt dat dit kabinet niet tot een dure rechtse hobby?

Categorieën
Mike's notities

Onderzoek naar terugkeer gulden

Zodra we weer
met guldens betalen
wil de PVV
onderzoeken
hoe we de VOC
kunnen reanimeren

Zie ook hier.