Een doodgewaande vijand van Storm beukt op de stadspoort van Mardukan. Hij wil de rekening met de Anomalie vereffenen, maar heeft daar wel de hulp van de theocraat van Pandarve voor nodig. Ondertussen reizen Storm, Roodhaar en Nomad door een triest poollandschap en stuiten daar op een zwaar beveiligd transport. De beveiligers willen het trio best meenemen naar de dichtstbijzijnde stad, maar uitsluitend op eigen risico. Wat volgt is een spannende reis met brute aanvallen op het transport, onsterflijke gorilla’s, bloeddorstige Tsepowa, reusachtige ijsgeesten en een macaber relikwie.
Tag: Rob van Bavel
De opkomst en ondergang van het keizerrijk Trigië is het avontuurlijke science-fiction-epos van schrijver Mike Butterworth en tekenaar Don Lawrence dat van 1968 tot 1977 in de bladen Sjors en Eppo werd voorgepubliceerd. In de jaren daarna verschenen er diverse albums, waarin de verhalen in hun oorspronkelijke volgorde werden herdrukt. Dit is het eerste deel van een nieuwe complete heruitgave.
Check de site van Uitgeverij L om je aan te melden.
Categorieën
Heel veel STORM albums | 326
Voor mijn rubriek Onder de loep die ik voor stripblad Eppo schrijf wil ik binnenkort een aflevering schrijven over de sciencefictionreeks Storm door Martin Lodewijk en Don Lawrence.
De reeks bestaat alweer 40 jaar. Uitgever Rob van Bavel stuurde me een stapeltje albums toe.
Maandag 16 september
Afgelopen weekend vond Stripfestival Breda plaats en daarom was ik zaterdag in het Chassé theater. Het festival wordt georganiseerd door Stichting Strips in Beeld, dus eigenlijk onder andere door Rob van Bavel, de hoofdredacteur van Eppo.
De Eppo-stand heeft daarom een centrale plek op het festival en toen ik tegen de middag aankwam, stonden er al lange rijen voor de signerende tekenaars. In tegenstelling tot die fans in de rij, kwam ik niet voor nieuwe albums, beursedities en illustraties in nieuw gekochte albums. Ik gebruik dit soort evenementen om informatie te vergaren over waar stripmakers en uitgevers mee bezig zijn, dus eigenlijk vooral om bij te praten met oude bekenden. Soms bezoek ik ze ook om interviews te doen maar dat was dit keer niet het geval.
Ik had mijn videocamera bij me, maar had ter plekke geen zin om een vlog op te nemen. Het bleef dus vooral bij praten. Zo sprak ik Van Bavel even, want ik schrijf ook voor Eppo. Binnenkort ga ik weer bij de uitgeverij langs om uitgebreid bij te praten, want de stripbeurs is daar eigenlijk te druk voor. Even bijpraten met Eric Hercules en Gerben Valkema, de stripmakers van Elsje, is vaste kost op deze beurs. Evenals horen waar Marq van Broekhoven allemaal mee bezig is. Marq maakte de reeks Jodocus waar vorig jaar het vijfde deel van verscheen, en hij maakt ook autobiografische strips onder de titel Marq Denkt en die lees ik altijd graag.
Robert van der Kroft vertelde over het aanstaande Cross Comix Festival dat hij mede organiseert en over Comics, Art & Beer dat iedere tweede zondag van de maand wordt gehouden in het popcentrum Rotown in Rotterdam. Stiptekenaars en kunstmakers kunnen daar gratis achter een tafeltje hun waar verkopen. Volgens Robert trekken beide evenementen veel bezoekers.
Ook kwam ik tot mijn plezier Jan Vriends tegen: die had ik al een paar jaar niet meer in het wereldje gezien. Niet meer sinds zijn album Cowboy John uitkwam. Hij vertelde dat hij nu alweer jaren tekent voor de Tina en dit stripfiguur ook een make-over had gegeven. Daarnaast schrijft en publiceert hij motivatieboeken. Hij gaf me een exemplaar van Jij kan alles, een boek met oefeningen waarmee hij de lezer helpt diens talent te ontdekken en dromen te verwezenlijken. De toon in het boek is luchtig en erg grappig, dus het leest heel prettig.
(Tien jaar geleden interviewde ik Vriends over zijn strip Cowboy John):
Ik nam wat recensie-exemplaren mee van uitgeverij Syndikaat, een uitgeverij die vooral jong, veelbelovend striptalent uitgeeft. Ze sturen meestal hun boeken niet op anders zou ik vaker postvlogs over hun uitgaven maken.
Bij Rotterdam Comics kreeg ik wat informatie mee over GeekFest dat ze organiseren. Daar ben ik nog nooit geweest, maar het wordt wel eens tijd om daar een kijkje te nemen. Dan maar weer eens naar Rotterdam. Een stad die ik doorgaans graag vermijd al moet ik toegeven dat ze veel voor het beeldverhaal doen daar.
Omdat ik weet dat er thuis nog maar weinig ruimte in mijn boekenkast is, kocht ik niets op de beurs. Ik had nog wel even bij een verkoper willen kijken die oude Juniorpress-comics verkocht, maar omdat ik nog een koffieafspraak met Daan de tekenaar had, heb ik dat laten schieten. Misschien maar goed ook, want er ligt nog steeds een stapel comics te wachten om gelezen te worden. Het was gezellig praten met Daan die sinds kort ook af en toe een video op YouTube publiceert.
Voor mij is het dus altijd wel goed om een stripfestival als die in Breda te bezoeken. Ook al doe ik dit al jaren en ga ik zelden met een tas vol strips naar huis.
Yes, vanaf nu staan er weer artikelen van mij in Eppo Stripblad. Vanaf dit nummer weer nieuwe afleveringen van Onder de loep.. en binnenkort een nieuwe rubriek over cosplay!
Een postpakket vol met mooie stripalbums van uitgeverij L lag vandaag op mijn mat. Meteen maar even een vlog gemaakt, zodat jullie weten wat er allemaal deze week in de stripwinkels en boekwinkels ligt. Toevallig allemaal avonturenstrips over stoere vrouwen.
ROODHAAR #5: De reuzen van het Gebroken Rif
SANGRE #2: Fesolggio, de onverbiddelijke
BADLANDS #1: Het uilenkind
YTHAQ #15: Imperator Express
Categorieën
Dagboek van een Geek #4: Lucifer
woensdag 8 mei
Sinds maandag ben ik getroffen door een nare griep en iets wat op een keelontsteking lijkt. Veel hoesten en in bed liggen. Tussendoor probeer ik wel wat te schrijven, want ik heb een paar leuke klussen liggen waar aan gewerkt moet worden. Maar dat gaat dus wel langzaam.
Een van die klussen is een nieuwe rubriek voor stripblad Eppo waar ik nog niet heel veel over kan vertellen. Het is in ieder geval erg leuk om weer bij Team Eppo te zitten. Afgelopen vrijdag had ik een afspraak met Rob van Bavel, de hoofdredacteur en initiator van Eppo en we hebben een paar uur goed vergaderd en gezellig bijgepraat. Uit dat gesprek kwamen dus allemaal goede projecten waar ik de komende tijd aan hoop te werken. Maar eerst dus eens goed beter worden, want telkens een stukje schrijven en dan weer rusten is ook niet alles. Het stomste van ziek zijn vind ik dat schrijven en begrijpend lezen een stuk slechter gaat.
En vloggen kan ik dus al helemaal even vergeten. Dat klinkt nergens naar met mijn stem en hoestbuien.
Gelukkig gebeuren er ook mooie dingen in de wereld. Zoals het vierde seizoen van Lucifer dat sinds vandaag op Netflix staat. De serie was in Amerika gecanceld na drie seizoenen, de kijkers achterlatend met een enorme cliffhanger en kater. De fans waren zeer actief online met het uiten van hun ongenoegen dat Lucifer zou verdwijnen en het uitspreken dat de serie moest blijven. Netflix heeft toen beloofd voor de productie te betalen. Dat betekent dat er tien nieuwe afleveringen zijn geproduceerd. Niet zo veel als de vorige seizoenen, maar ik ben allang blij dat er weer meer Lucifer is.
De serie draait om Lucifer Morningstar, de heerser van de hel, die besluit dat hij dat baantje maar niks meer vindt. Hij begint een nachtclub in Los Angeles, en wordt een speciale adviseur van de afdeling moordzaken van de politie, en vaste partner van rechercheur Chloe Decker (Lauren German). Dat is zo’n beetje het uitgangspunt van de serie, maar er gebeurt veel meer in dan alleen de moordzaak van de week die opgelost moet worden. Lucifer loopt bij een psycholoog en krijgt te maken met zijn broers en zussen. Een van hen, Amenadiel (D.B. Woodside), moet van hun vader (God) ervoor zorgen dat Lucifer zijn positie als heerser van de hel weer inneemt.
Tom Ellis is de charmantste duivel die je ooit hebt ontmoet. De serie is eerder antireligieus dan religieus. Hoewel dat anti eigenlijk ook wel meevalt, vind ik het heerlijk hoe Lucifer tekeer gaat tegen zijn vader en dat de almachtige eigenlijk maar als een vervelende kerel wordt neergezet. Uiteindelijk blijkt de duivel zo slecht nog niet. En zorgen we meestal voor onze eigen hel. Dat zie je in Lucifer letterlijk terug: de mensen die in de hel terechtkomen worden niet door een hogere macht uitgekozen, ze kiezen er zelf voor omdat ze vinden dat ze er thuishoren. Ze beleven in de hel een bepaalde gebeurtenis waarin ze iets heel fouts hebben gedaan telkens opnieuw, totdat ze zichzelf vergeven. Een mooie interpretatie van wat de hel kan zijn. We maken het onszelf veel moeilijker dan vaak nodig is. Daarbij: in plaats van anderen de schuld te geven, moeten we verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen daden. Helemaal geen slechte levenslessen voor een dramady op Netflix.
Ik hoop dat Linda vanavond een beetje op tijd thuis is zodat we samen de eerste aflevering kunnen kijken.
Al bladerend door de Eppo kwam ik dit pakkende stripplaatje tegen uit de nieuwe Roodhaar strip geschreven door Rob van Bavel en getekend door Romano Molenaar. Wat is hier precies aan de hand?
Mijn vriendin en ik zijn net terug van een paar dagen Texel. Het is altijd heerlijk om dit waddeneiland te bezoeken. Dit keer hebben we onder andere Eric Hercules opgezocht, de scenarist van onder meer de strip Elsje.
Eric ontving ons gastvrij en gaf me een exemplaar van Elske auf Texel, oftewel de Duitse vertaling van Elsje op Texel.
Door alle drukte vorige week was ik nog niet aan de post toegekomen. Er ligt dus een aardig stapeltje pakketjes met nieuwe stripalbums op mij te wachten. In deze vlog neem ik de nieuwste albums door van Uitgeverij L.
Zoals Storm 31: Het gesticht van Krijs, Argus Jaaroverzicht 2018 en een nieuwe stripreeks genaamd Jylland. In de volgende vlog nemen we de rest van de post door.
Categorieën
Vlog: De jaren Eppo
Ger Apeldoorn did it again! Na een uitgebreid boek over De jaren Pep, een boek over Mad imitaties, schreef hij nu De jaren Eppo.
Dit boek vertelt het verhaal van het stripblad Eppo en (bijna alle) mensen die het blad maakten.