Ondertussen is het alweer 1 oktober. Nog dertig dagen voordat het officieel Halloween is.
Normaliter kom ik met de eerste tekenen van de herfst al aardig in de Halloween-mood, maar dit jaar is dat nog niet gebeurd. Het zal te maken komen omdat ik de afgelopen drie maanden diep in het web van Spider-Man verborgen zat. Nu ik een weekje vrij heb van het schrijven van mijn boek, hoop ik niet alleen mijn innerlijke accu weer op te laden, ook hoop ik het Halloween-vuurtje in mij weer aan te steken…
Hoe leuk ik dit feestje ook vind, ieder jaar is het weer een beetje zoeken wat te gaan doen op 31 oktober. Ik weet inmiddels dat ik echte Halloweenparty’s niet echt leuk vind. Ik ben niet iemand van het verkleden. Vaak wordt er op die feestjes ook gewoon dancemuziek en house-achtige shit gedraaid en daar ben ik al helemaal niet van.
Nee, Halloween is voor mij toch vooral griezelverhalen lezen bij de open haard. Het liefste in zo’n ouderwetsche luie stoel, kopje thee erbij en een kamerjas aan. Nee, echt.
Helaas, hebben we geen open haard en bezit ik ook al eeuwen geen kamerjas meer. Neemt niet weg dat ik erg benieuwd ben naar Scottish Ghosts, een bundel met spookverhalen die ik een paar jaar geleden in Schotland kocht.
Eigenlijk zou ik wel eens naar Salem in Massachusetts willen afreizen. De architectuur van dit heksendorp en New England spreekt mij aan. En de heksenvervolging is een boeiende en bloedende geschiedenis. Zo’n reis gaat dit jaar niet lukken, maar misschien kan ik wel in Nederland Halloweeneske plekken bezoeken. De komende dagen ga ik daar mijn licht maar eens op schijnen.