Tag: Schokkend Nieuws

Categorieën
Film

De Top-100 beste genrefilms is bekend

SchokkendNieuws_100Dat Schokkend Nieuws #100 in de schappen ligt sinds vorige week, weet je natuurlijk allang. Ook dat in dit nummer de Top-100 aller tijden staat: de beste horror-, sciencefiction-, fantasy- of cultfilms ooit. Maar wist je ook dat op de site van SN de volledige Top 719 staat?

Je leest het goed, de oproep van de SN-redactie aan de lezers om een top 10 in te sturen leverde een lijst op van maar liefst 719 titels. Dat is een mooie lijst om eens helemaal af te gaan kijken om te zien van de genrefilm in huis heeft. Ik ben blij dat ik al veel films ken en dat er nog genoeg pareltjes tussen zitten die ik moet ontdekken.

De Top-10:

1 THE THING (John Carpenter, 1982)
2 ALIEN (Ridley Scott, 1979)
3 THE EXORCIST (William Friedkin, 1973)
4 BLADE RUNNER (Ridley Scott, 1982)
5 THE SHINING (Stanley Kubrick, 1980)
6 THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE (Tobe Hooper, 1974)
7 DAWN OF THE DEAD (George A. Romero, 1978)
8 THE EVIL DEAD (Sam Raimi, 1981)
9 JAWS (Steven Spielberg, 1975)
10 2001: A SPACE ODYSSEY (Stanley Kubrick, 1968) 225

Mijn Top-10 publiceerde ik al eerder. Ik vind het fijn om te zien dat bijna al mijn top tien films in de Top-100 staan. Alleen Spider-Man 2 en Sleepy Hollow haalden die niet, al staan ze natuurlijk wel elders op de Top-719.

Check hier de hele lijst. Veel kijkplezier!

Categorieën
Strips

Schokkend Nieuws #100 is één groot stripfeest

Wat het honderdste nummer van Schokkend Nieuws extra bijzonder maakt, is dat er veel illustratiewerk van bekende stripmakers in staat.

De cover is van de hand van Peter Pontiac. In het blad staat een driepagina centerfold van Erik Kriek.

De backcover is getekend door Dieter Van der Ougstraete: de poster van het grote feest dat Schokkend Nieuws samen viert met het tevens jubilerende Zone 5300 (2X100 nummers). Dat feest wordt 21 februari gehouden in de Melkweg Amsterdam. Lees er hier alles over.

Verder bevat deze SN de gebruikelijke bijdrage van Milan Hulsing (een fraaie Bollywood horror-illustratie) en de strookjesstrip Tomaat van Charles Guthrie.

Ook bevat dit nummer de uitslag van de Top-100 Aller Tijden.

Schokkend Nieuws #100 ligt 8 februari in de winkel.

Ik vind de cover van Pontiac zo tof dat ik hem hier alvast publiceer:

SchokkendNieuws_100

Filmfestival Rotterdam
Ondertussen wijs ik de filmliefhebber nog even graag op de site van Zone 5300 waar de afgelopen en de komende dagen flink geblogd wordt over Filmfestival Rotterdam. Inclusief dagstripjes van Kenny Rubenis!

Categorieën
Film Filmrecensie

Django!

Django

Ter voorbereiding op Django Unchained van Quentin Tarantino heb ik van de week Django uit 1966 gekeken, waar Tarantino groot fan van is. Deze spaghettiwestern is geregisseerd door Sergio Corbucci. Franco Nero speelt hierin de titelheld: een keiharde revolverheld die een jonge vrouw redt en verzeilt raakt in een vete tussen majoor Jackson en zijn legertje en een groep Mexicanen. Uiteraard blijkt Django ook nog een persoonlijk geschil met de majoor te hebben. Een heerlijke, keiharde spaghettiwestern vol met clichés en stereotypen: alle vrouwen in deze film zijn hoer (van beroep) en alle schurken zijn in en in slecht.

[Spoiler alert aan:]

De coolheidfactor is dan ook groot. Dat begint al in het openingsshot waarin we Django een houten lijkkist achter zich aan zien slepen. Lang is het de vraag wat er in die kist zit. Uiteindelijk blijkt dit een enorm machinegeweer te zijn waarmee de toch al snel en raak schietende revolverheld zo zijn voordeel mee doet in de vuurgevechten die volgen.

[Spoiler alert uit]

Over de doodskist tekende Barend de Voogd recent in een interview met Nero het volgende op:

Voor de openingsscène van Django moest ik een kist helemaal de heuvel op dragen. Dat ding was ontzettend zwaar. [Corbucci] zei: ‘Franco, je moet net zolang doorlopen tot ik roep: “Stop!” Dus dat doe ik. Vermoeiend! Ik kom bovenaan die heuvel, loop het beeld uit en blijf maar wachten tot iemand me terugroept. Niets. Ik wacht drie, vier minuten en besluit dan maar zelf terug te keren. Iedereen was al weg! Practical joke van Corbucci!’

Lees meer en andere sappige anecdotes in Schokkend Nieuws #99 waar het hele interview met Nero in staat. Nero heeft overigens een cameo in Tarantino’s film.

Opmerkelijk genoeg was er geen script toen men aan de opnames begon. Voor de kerstvakantie was er één draaidag. Tijdens de vakantie schreen Corbucci, diens broer en Nero aan een scelletto, een uitgebreide outline. Django moet het dan ook niet hebben van extreme diepgang, hoewel Corbucci wel politiek bedrijft. Er zit een duidelijke verwijzing naar de Ku Klux Klan in de film: sommige mannen van Jackson dragen rode puntmutsen gelijkend die haatdragende club en in één scène staat een houten kruis te branden. Ook hebben deze Klanners als hobby het vrijlaten van gevangen Mexicanen om ze vervolgens neer te schieten als deze op de vlucht zijn. Geen gezellige lui dus.

Django is recent weer op dvd uitgebracht. Op dit moment staat er ook een versie op YouTube, al is het nog maar de vraag hoe lang dat duurt:

Categorieën
Film

Mijn top-10 favoriete genrefilms

Schokkend Nieuws vraagt om jouw favoriete top 10 genrefilms (horror, sciencefiction, fantasy, cult of anime). Uiteindelijk moet het een top 100-lijst worden voor het aankomende honderdste nummer. 

Shot van Bride of Frankenstein.
Shot van Bride of Frankenstein.

Deze films hebben mij het meeste kijkplezier bezorgd en de meeste indruk gemaakt:

1. Bride of Frankenstein (James Whale, 1935) Gothic horror op zijn best.

2. Donnie Darko (Richard Kelly, 2001) hoewel Kelly daarna niets kijkwaardigs meer heeft gemaakt.

3. Spider-Man 2 (Sam Raimi, 2004) Misschien wel de beste superheldenfilm aller tijden.

4. The Matrix (Andy Wachowski, Lana Wachowski, 1999) De eerste dan hè, de rest was droevig.

5. Ghostbusters (Ivan Rietman, 1984)

6. The Nightmare Before Christmas (Henry Selick, 1993) Geen genre fantastische film zonder stop-motion.

7. The Dark Knight (Christopher Nolan, 2008) Eindelijk een enge film-Joker.

8. The Exorcist (William Friedkin, 1973)

9. Sleepy Hollow (Tim Burton, 1999)

10. Back to the Future (Robert Zemeckis, 1985) Ongelooflijk strak script, een prachtige tijdreisfilm.

En verder eervolle vermeldingen voor de volgende titels/makers:
Nosferatu (F.W. Murnau, 1922), Duits expressionisme op zijn best.

De films van Georges Méliès, de godfather van het genre van de fantastische film.

Evil Dead 3: Army of Darkness (Sam Raimi, 1992) eigenlijk de hele Evil Dead-trilogie, maar deze is toch echt de grappigste.

X-Men 2 (Bryan Singer, 2003), een van de beste superheldenfilms ooit. Punt.

The Cabin in the Woods (Drew Goddard, 2011) Het is nog te vroeg om te zeggen hoe deze film zich over pakweg tien jaar houdt, maar vooralsnog vind ik het een van de fijnste horrorfilms sinds jaren.

La Jetée (Chris Marker, 1962) Prachtig filmexperiment.

Apocalypse Now (Francis Ford Copolla, 1979) De ultieme oorlogsfilm.

Je kunt je eigen top-10 nog tot en met 18 januari insturen.

Categorieën
Boeken Film

Column: B-Garnituur

Arnold in zijn jonge jaren.
Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Tijdens het KLIK! Amsterdam Animation Festival zat ik rond de tafel met de Amerikaanse mediaspecialist Brian Dunphy die lezingen geeft over South Park, een collega van de VPRO Gids en twee van Brians vrienden. Toen mijn collega haar voorliefde voor romcoms liet blijken, probeerden we elkaar af te troeven met films waar je van houdt maar waar je je eigenlijk voor dient te schamen. Guilty pleasures dus.

Ik kwam niet zo snel op een film, zelfs Highlander werd acceptabel bevonden, maar toen ik bij de zoveelste poging de naam David Hasselhoff liet vallen wees Brian me aan en riep: ‘You win! You definitely win with Hasselhoff!’

Ik beken: ik heb een zwak voor The Hoff, de Knight Rider die op miraculeuze wijze zijn enorme ego verteerbaar weet te houden door een even grote hoeveelheid zelfspot aan de dag te leggen. Ook voor andere acteurs die we met de letter B zouden categoriseren koester ik warme, doch platonische gevoelens: Sylvester Stallone, Bruce Campbell, Roger Moore en Arnold Schwarzenegger. Als het even kan, lees ik hun autobiografie. Die van Moore was droger dan de martini’s die zijn Bond-alter ego doorgaans drinkt, maar Hasselhoff en met name Campbell schreven zeer onderhoudende memoires.

Schwarzenegger, die het schopte van bodybuild-legende naar acteur tot gouverneur van Californië, schreef recent zijn autobiografie: Total Recall, het verhaal van mijn leven, uitgegeven door A.W. Bruna. Het is op zijn minst opmerkelijk te noemen dat de acteur die bekend staat om zijn gevatte oneliners meer dan vijfhonderd pagina’s nodig heeft om zijn levensverhaal uit de doeken te doen. Total Recall leest als een jongensboek voor vijftigplussers, waarin Arnold ieder avontuur zonder al te veel problemen tot een goed einde weet te brengen.

Sommige scènes hadden zo uit één van zijn films kunnen komen. Toen de Oostenrijkse Eik halverwege de jaren zestig een frequente bezoeker was van de bierhallen in München, gingen bier drinken en kroeggenoten in elkaar timmeren hand in hand: ‘Als iemand me raar aankeek of me om welke reden dan ook uitdaagde, zat ik er meteen bovenop. Ik gaf hem een schokbehandeling. Ik rukte mijn overhemd uit en liet de spieren onder mijn hemd zien. En dan sloeg ik ‘m knock-out. Soms zei mijn tegenstander als hij me zag gewoon: “Ach, wat maakt het ook uit. Laten maar een biertje nemen.”‘

Arnold in zijn jonge jaren.

Soms toont The Terminator zijn naïeve en ‘zachte’ kant, zoals het moment dat hij met verbazing toeziet hoe een Amerikaans vriendinnetje zijn scheermes gebruikt om haar benen en oksels te scheren. ‘Ik dacht dat harige benen en oksels normaal waren, omdat in Europa vrouwen zich nooit schoren of onthaarden,’ aldus Arnold. Je begrijpt opeens waarom hij daarna definitief ‘Hasta la vista, baby,’ tegen Oostenrijk zei.

Deze column is in Schokkend Nieuws #99 gepubliceerd.

Categorieën
Film

De beste genrefilms aller tijden!

Zoals ik al eerder schreef, viert filmblad Schokkend Nieuws in februari 2013 het honderdste nummer. Als cadeautje vraagt de redactie om jouw favoriete genrefilms aller tijden.

spawn-face

De spelregels zijn simpel:
1) Het moeten genrefilms zijn. Dat wil zeggen: horror, sciencefiction, fantasy, cult of anime.
2) Het gaat om films. Televisieseries, comics en games zijn uitgesloten van deelname.
3) Lever de titel, de naam van de regisseur en het jaar als volgt: titel film (naam regisseur, jaartal)
4) Zet ze in volgorde van voorkeur, nummer 1 bovenaan. Anders kunnen we geen ranglijst uitrekenen.
5) Stuur je lijstje naar info@schokkendnieuws.nl of laat hem achter op onze website of facebookpagina. Een toelichting hoeft niet, maar mag natuurlijk wel!
6) Deelnemen kan t/m 18 januari.

Onder de deelnemers verloten we vijf gratis jaarabonnementen (cq. verlengingen) op ons mooie tijdschrift. In Schokkend Nieuws 100, vanaf begin februari in de kiosk of op de mat, vind je de hele lijst. De 100 genrefilms die er het meest toe doen!

Ga maar alvast diep nadenken om deze belangrijke taak tot een goed einde te brengen. Je wilt immers niet dat die film die je niet kunt uitstaan op nummer één terechtkomt. Om dat te voorkomen, moet je zelf ook het lijstje invullen.

Ik ga alvast broeden op mijn lijstje. Ik heb zin om een heel persoonlijke lijst favorieten samen te stellen. Film History be damned!

Categorieën
Mike's notities

2012 in de achteruitkijkspiegel

Laatst zat ik samen met vriendinnetje de foto’s van Daily Webhead van het afgelopen jaar door te bladeren. Dat bewijst voor mij meteen het bestaansrecht van mijn fotoblog, want veel leuke voorvallen was ik alweer vergeten.

bill_bixby_hulk_ending

2012 zal niet de boeken ingaan als het gelukkigste jaar van mijn leven. Genoeg zwarte bladzijden waar ik niet meer aan herinnerd wil worden, maar daar ga ik de lezer van dit blog niet mee lastigvallen. Daarom een korte terugblik van de toffe momenten uit 2012.

Spider-Man lezing
spider-man_todd_mcfarlaneIn april stond ik tijdens het Imagine Filmfestival voor een aardig gevulde zaal over mijn favoriete stripheld Spider-Man te praten. Erg leuk om te doen; een nerdgasm van 90 minuten. Een paar maanden later schreef ik dit artikel over 50 jaar Spider-Man voor Stripgids.

Edinburgh once more
In februari dit jaar was ik samen met Paul in Edinburgh omonze held Kevin Smith te bezoeken in het theater aldaar. Geen persoonlijk bezoek hoor, gewoon met andere fans van het ViewAskewniverse. In de paar dagen dat we er waren, ontmoetten we een lieftallige dame in een stripwinkel. Kortom, deze nerds hebben zich prima vermaakt.

Tijdens het bezoek heb ik een berg opnames gemaakt waar ik verschillende Daily Webhead-afleveringen van heb gemaakt, waaronder deze impressie van de kerkhoven van Edinburgh en deze vreemde snuiter.

Utrecht!
Omdat Hester en Wouter een maand Cuba onveilig gingen maken, vroegen ze me op hun huis en kat te passen. Ik heb altijd al in Utrecht willen wonen, dus dit was een uitgelezen kans om de stad uit te proberen. Een zeer fijne maand was het, ondanks het gejammer van de kat in kwestie.

Parijs
batman2De exposities over het werk van Tim Burton en Robert Crumb waren een bezoek aan Parijs zeker waard. Ik zal me niet snel vrijwillig aanmelden voor een vakantie aan de hoofdstad van Frankrijk, want vind het maar niks, maar voor het werk van beide heren mag je me altijd wakker maken. De shots van Parijs moet ik nog steeds een keer monteren tot een aflevering van Daily Webhead, maar de expo van Crumb is reeds gepubliceerd.

Verhuizing
Vanwege geluidsoverlast moesten Linda en ik een andere woning zoeken. Uiteindelijk hebben we die gevonden elders in Amsterdam. Nog steeds een gehorig huis, kennelijk heeft de stad weinig anders te bieden, maar geen vierjarig k*tkind meer dat de hele tijd boven je hoofd heen en weer loopt te rennen. Dat noem ik vooruitgang. O, en aardige buren trouwens.

In de twee maanden vakantie heb ik het Nederlandse landschap weer opnieuw leren waarderen. Da’s ook wat waard vind ik.

Interviews
Voor mijn werk als freelance journalist heb ik weer een paar mooie interviews mogen maken voor onder andere de VPRO Gids. Met plezier sprak ik met stripmakers, animatoren en andere creatieven over hun werk. Onder andere Barbara Stok, Charles Burns, Erik Kriek en Floor de Goede. Een leuke bonus was het geïmproviseerde interview met striplegende Martin Lodewijk die ik bij toeval aantrof bij uitgeverij L.

In de categorie persoonlijke interviews vond ik het erg leuk om mijn vader eens voor de camera te hebben. De warme reacties die ik via Twitter en Facebook kreeg op de video deden mijn hartje goed.

Columnist

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Ook werd ik dit jaar vaste columnist van filmblad Schokkend Nieuws! Inmiddels zijn er twee verschenen en ben ik druk aan het nadenken over de volgende column. Een erg leuke klus voor een erg tof magazine. Ook gaf ik dit jaar weer een paar blogcolleges, en was ik gespreksleider voor onder andere het Van Gogh Museum.

Vriendschap
Verder koester ik de vriendschap die ik dit jaar heb ervaren met vrienden en blogvrienden door Nederland. Ik heb ontdekt dat sommige mensen altijd voor je klaarstaan wanneer de nood hoog is. Mijn dank daarvoor is groot.

Allen een magisch 2013 gewenst!

Dan wil ik deze terugblik graag afsluiten met woorden van een van de wijste mensen die mijn inziens ooit over de aarde heeft gewandeld:

johnlennon

(Bron plaatje.)

Categorieën
Film

Schokkend Nieuws #99!

Goed nieuws voor de liefhebber van horror, sciencefiction, fantasy en cultfilms, want het nieuwe nummer van Schokkend Nieuws ligt in de schappen. Dit keer met aandacht voor The Hobbit: An Unexpected Journey, de films van Hitoshi Matsumoto, Tarantino’s Django Unchained en een groot interview met acteur Franco Nero, de enige echte Django.

Goh, waarom deze aandacht voor Schokkend Nieuws mr. Minneboo?
Goed dat je het vraagt: ik ben sinds het vorige nummer een van de columnisten van dit filmmagazine, dus breng ik Schokkend Nieuws graag onder de aandacht. Daarvoor las ik het blad al met plezier. (Check hier mijn eerste column.)

Afgelopen vrijdag was er een borrel voor de medewerkers en kon ik eindelijk eens kennis maken met enkele van mijn collega’s. Een leuke groep enthousiastelingen met een wild kloppend hart voor cultfilms. Prima gesprekspartners dus voor een nerd als ik.

Check voor de hele inhoud van Schokkend Nieuws #99 op de levendige site. Waar je ook een digitale versie kunt bestellen.

Categorieën
Film Strips

Column: Ontmaskerd

Dredd 3D
Illustratie: Paul Stellingwerf

Met Barend de Voogd, hoofdredacteur van filmblad Schokkend Nieuws, zat ik aan de koffie in de Balie, toen hij me vertelde dat regisseur Martin Koolhoven zou gaan stoppen met zijn column. Of ik geen zin had om de nieuwe columnist van Schokkend Nieuws te worden. Zo’n vraag beantwoord je niet met ‘nee’ natuurlijk.

Schokkend Nieuws is al jaren hèt Nederlandse filmblad als het om horror, sciencefiction, fantasy, anime en cultfilms gaat. Het is een eer om daar een bijdrage aan te mogen leveren. Aldus geschiedde. Aangezien ik twee weken geleden mijn tweede epistel bij de redactie inleverde, leek het met hoog tijd om de eerste column online te publiceren:

‘Mij zie je niet met een emmer op mijn kop,’ moet Sylvester Stallone gedacht hebben toen hij de rol van Judge Dredd in de gelijknamige stripverfilming op zich nam. Het merendeel van de film uit 1995 zien we hem dan ook zonder de helm rondlopen die Dredd zo typeert. Sterker nog: in de strip zet de Rechter van de Toekomst hem nooit af. Fans over de hele wereld slaakten dan ook een zucht van verlichting toen bekend werd dat Karl Uban die Dredd gestalte geeft in Dredd 3D, zich niet schuldig maakt aan dergelijke heiligschennis.

Zo zijn stripfans: ze willen het liefste een zo trouw mogelijke adaptatie zien. Christopher Nolan snapt dat deels: in The Dark Knight Rises draagt schurk Bane de gehele film een soort zuurstofmasker voor zijn mond. Goed, in de strip draagt hij een masker dat zijn gehele gezicht bedekt, maar een kniesoor die daar op let. Dat Bane door een masker praat is immers al vervelend genoeg, want erg verstaanbaar is hij daardoor niet. En dat terwijl deze met testosteron opgepompte terrorist de neiging heeft om ellenlange, Shakespeariaanse speeches af te steken om de ideologie achter zijn terreurdaden te duiden. Tenminste, ik vermoed dat zijn toespraakjes daarover gaan, het gemompel kan net zo goed betekenen dat hij zijn favoriete menu van de Thai aan het opzeggen is.

Dredd 3D

Acteurs zijn doorgaans niet zo blij met dikke lagen make-up of gezichtsbedekkende maskers: ze belemmeren hun expressies waardoor het veel lastiger is om emoties over te brengen, laat staan dat het spel genuanceerd kan zijn. Sprekende ogen kunnen dit enigszins compenseren: Hardy kijkt de hele film dan ook intensief chagrijnig; ook de heldere ogen van Michael Keaton spreken boekdelen in het Batmanmasker uit de Tim Burton-films. Willem Dafoes Green Goblin wordt echter pas bedreigend op het moment dat hij zijn kostuum niet aan heeft en heel schizofreen met zichzelf in de spiegel praat.

Door het gezichtsbedekkende masker kunnen we ons moeilijker in het personage verplaatsen. Het Spider-Man masker van Tobey Maguire gaat niet voor niets zo vaak kapot op cruciale momenten. In de eindconfrontatie met de Green Goblin in de eerste Spider-Man-film (Sam Raimi, 2002) is Maguires masker dan ook flink gehavend. Omdat we nu de stress, pijn en vermoeidheid van zijn gezicht af kunnen lezen, kunnen we ons beter inleven en krijgt het gevecht meer emotionele diepgang. Daarbij duidt de gehavende staat van zijn kostuum ook nog eens aan hoe slecht Spidey eraan toe is. In dat opzicht kan een kostuum ook een narratief middel zijn.

Na het zien van de trailer vermoed ik dat we bij Dredd 3D weinig emotionele diepgang hoeven te verwachten. De helm kan daarom net zo goed opblijven.

Categorieën
Media

The Amazing Spider-Mike

Mag ik even applaus voor het prachtige werk dat Paul Stellingwerf geleverd heeft? Paul heeft bovenstaande afbeelding voor mijn nieuwe column in filmmagazine Schokkend Nieuws gemaakt. Man, wat ik ben ik er blij mee!

Vakwerk, meneer Stellingwerf, bedankt!

Paul Stellingwerf is in te huren voor allerlei illustratie opdrachten. Ook schijnt hij een heel verdienstelijk huisschilder te zijn, maar dat terzijde.

En je hebt het goed gelezen: vanaf het nieuwe nummer van Schokkend Nieuws, dat medio volgende week uitkomt, heb ik een column. Een erg leuke opdracht. Ik mag in de voetsporen treden van regisseur Martin Koolhoven. En dat is nogal wat, want volgens mij heeft hij minstens twee schoenmaten groter dan ik.

Geen idee wat Schokkend Nieuws is? Allereerst: foei! En ten tweede, check de site.

Categorieën
Film

Gaap, de nieuwe James Bond komt eraan

De tijd dat ik uitkeek naar de nieuwe James Bond ligt alweer ver achter me. Van de vorige kan ik me alleen nog herinneren dat ik er geen bal van snapte en dat het me eigenlijk ook niet interesseerde wat de schurk nu eigenlijk wilde. Een onnavolgbare film was het. En zojuist kwam ik op Superherohype.com de nieuwe poster voor Skyfall tegen. Alweer de 23ste James Bond.

Ik sprak laatst met storyboardtekenaar Jim Cornish die aan deze film heeft meegewerkt. Hij zei dat Bond een instituut is in de Britse filmindustrie. Sterker nog, een lange tijd waren de Bond-films de Britse filmindustrie. En daar heeft hij natuurlijk gelijk in.

Toch vind ik James tegenwoordig een achterhaald soort held en kijk ik veel liever naar de geüpdatete versie van Sherlock Holmes of Dr. Who als het om Britse helden gaat. Over Dr. Who stond laatst in Schokkend nieuws nog een boeiende special van Tonio van Vugt en Natasja van Loon. Een boeiende beginnerscursus voor mensen die zich willen verdiepen in dit instituut van de Britse televisie.

Buiten het Britse landsgebied kijk ik liever naar superhelden zoals Batman en Spider-Man dan dit overblijfsel uit de koude oorlog. Iron Man is hot, James Bond definitely not.

James Bond was een held van me in mijn tienerjaren. Ik verslond de boeken van Ian Fleming. Voor geschiedenis schreef ik zelfs een paper over het leven van deze auteur. Laatst zag ik nog For Your Eyes Only, toch een van de beste Roger Moores. Erg gedateerde film, mede dankzij de discobeats van Bill Conti, maar dat maakt de film nu juist weer leuk.

Maar de nieuwe Bond, Daniel Craig, hij laat me koud. Ik vond Casino Royale nog wel aardig, maar zoals gezegd de tweede aflevering met deze acteur, niet. Craig roept bij mij net zoveel sympathie op als een fotomodel dat zwembroeken showt. Er zit gewoon weinig in, er wordt weinig gesuggereerd in zijn spel. Kortom, ik vind hem nogal vlak.

Bond voelt als een relikwie uit het verleden. De formule is sleets: de actie is vaak voorspelbaar en dikwijls een variatie op wat we al eerder hebben gezien. Die verdomde gadgets kennen we nu wel, de exotische locaties zijn tegenwoordig beschikbaar via Google earth en tegen al die megalomane schurken die zo nodig de wereld willen veroveren zeg ik: ‘neem de wereld maar als je die zo graag wil bezitten, wat kan mij het schelen eendimensionale idioot!’

De wens om de wereld te veroveren past misschien goed in een Bondparodie als Austin Powers, maar is natuurlijk geheel ongeloofwaardig in het huidige tijdperk. Misschien vind ik License to Kill daarom zo’n interessante Bond-film omdat de schurk een drugsimperium probeert op te bouwen, niet omdat hij de hele wereld wil uitroeien.

Bond is sowieso het beste als hij een persoonlijke vete heeft uit te vechten, zoals in License to Kill.

Maar goed dus dat het verhaal van Skyfall de persoonlijke toer op gaat:

In Skyfall, Bond’s loyalty to M is tested as her past comes back to haunt her. As MI6 comes under attack, 007 must track down and destroy the threat, no matter how personal the cost.

Ach, misschien word ik dit keer blij verrast en valt het allemaal mee. Na 9 november weten we het. Of niet, want misschien ga ik wel niet kijken. Zou ik dan echt wat missen denk je?