Ter gelegenheid van het honderdste nummer van Zone 5300 stuurden diverse stripmakers een getekende felicitatie naar de redactie. Het Belgische tekenbeest Serge Baeken maakte een prachtige prent van een wonderschone vrouw met op haar lijf zestig personages getatoeëerd die de afgelopen jaren in de Zone hebben gestaan.
De tekening is uiteraard in het jubileumnummer geplaatst. Wat mij betreft had de tekening een van de mooiste Zone-covers ooit kunnen zijn. Ik weet zeker dat met deze dame op het omslag dit honderdste nummer goed zou opvallen in het tijdschriftenschap.
Ik vind het zo’n mooie prent dat ik een video maakte om de sexy dame die Baeken getekend heeft, eens nader te aanschouwen.
Muziek in deze Daily Webhead is gecomponeerd en uitgevoerd door Marco Raaphorst. Ook zal het je wellicht opgevallen zijn dat deze video begint met een Michael Minneboo-logo. Aangezien mijn video’s nog wel eens op andere sites worden geëmbed, leek het me goed om duidelijk te laten zien wie deze maakt. Wellicht brengt dit opdrachtgevers op het idee om mij in te huren om een video voor ze te maken, want dat doe ik graag.
100ste keer
De honderdste editie van Zone 5300, blad voor strips, cultuur en curiosa, is een mooi moment voor nieuwe lezers om het blad aan te schaffen. Er staan strips in van onder andere Simon Spruyt en Frederik van den Stock. Die eerste brengt een 9 pagina’s tellende voorpublicatie van zijn gloednieuwe project Papa Zoglu, de laatste het 12-pagina-verhaal Bartje.
Verder is de stripcast uitgebreid met internationale auteurs als Luke Pearson (Engeland), Brecht Vandenbroucke (België), Nina Bunjevac (Canada), Fufu Frauenwahl (Duitsland), Kenny Rubenis en het illustere collectief Lamelos.
In het artikel 99 tinten Zone kijkt redactielid Natasja van Loon terug op de allereerste jaren, met anekdotes die slechts weinigen kennen, en wordt de ware identiteit van Amoebe, die van 1995 tot 2001 in Zone 5300 publiceerde, onthuld in een interview door Merel Barends. Het blijkt een landelijk bekend stripauteur te zijn, maar wie verklap ik hier natuurlijk niet. Een niet-eerder gepubliceerde strip van Amoebe staat op de site van Zone 5300.
Daar kun je ook lezen wat er nog meer in #100 staat.Check deze videovoor meer achtergrondinformatie over het blad uit de mond van mede-oprichter en hoofdredacteur Tonio van Vugt. Samen met stripmaker Robert van der Kroft richtte hij de Zone op in 1994.
En nu ik het toch heb over de Zone met dat nummer waar menigeen de samenstelling van vergeet: donderdag 21 februari is het grote Zone versus Schokkend Nieuws feest in de Melkweg. Lees daarover hier meer en check onderstaande flyer van Dieter van der Ougstraete.
Rest mij alleen nog de Zone-redactie en medewerkers hartelijk te feliciteren met 100 X Zone.
Superhelden: ze zijn overal tegenwoordig. Ik kan er zelf geen genoeg van krijgen, daarom ben ik zo benieuwd naar de aankomende tentoonstelling Super & co in Het Huis Van Het Beeld. Belgische tekenaars tekenden hun favoriete superheld of gaven hun interpretatie van het fenomeen.
Hellboy. Illustratie: Serge Baeken
Er hangt werk van Serge Baeken, Mario Boon, Luc Cromheecke, Kim Duchateau, Ever Meulen, Stijn Felix, Philippe Geluck, Lectrr, Nix en vele anderen.
Welkom dus te midden van deze lichtjes autistische superhelden, bestrijders van het onrecht, soms verbazend onhandig wanneer ze bijna over hun eigen cape struikelen. Superhelden met beperkte supergaven. Met slecht gemaakte kostuums, omdat liever lui dan moe soms beter uitkomt. Welkom bij deze antihelden, sympathieke stoethaspels die ze zijn, en bij alle
anderen bij wie zo’n lichte handicap niet in de weg zit.
Dat wordt dus visueel smullen.
Om Super & co te zien moet je wel even afreizen naar Brussel, want daar staat Het Huis van het Beeld op de Vrijwilligerslaan 19. De expo loopt van 12 oktober tot 20 december 2012 en is te bezichtigen van maandag tot vrijdag.
Met dank aan Serge Baeken die me op de hoogte bracht.
Deze week een paar dagen in Antwerpen vertoeft. Linda wilde heel graag de expositie over Walter van Beirendonck zien en ik wilde Mekanik Strip wel eens bezoeken. Volgens Serge Baeken de grootste stripwinkel van Europa. En als Serge dat zegt, dan is het zo. Ik was overigens niet teleurgesteld: enorme stripwinkel met een zeer divers aanbod. Een perfecte plek voor iemand als ik. Ik vond er een nog ontbrekende paperback van The Amazing Spider-Man en voelde me weer even de stripverzamelaar van weleer. Uiteindelijk waren het waren vooral regenachtige dagen vol wind. Niet optimaal om gezellig door de stad te lopen. Al was het door winkel en expo-bezoek toch een geslaagd verblijf. Op Daily Webhead plaats ik de komende dagen foto’s van de reis.
Het Vrouweneiland van Studio Vitalski mag gerust als een van de zotste boeken bestempeld worden die ik dit jaar las. De Vlaamse Vitalski, nachtburgemeester van Antwerpen, muzikant, komediant, schrijver en broer van stripmaker Serge Baeken, schreef het scenario. Een dertigtal tekenaars maakten daar in zo’n honderd nachtelijke sessies een strip van. Een onnavolgbaar verhaal dat boven alles een parodie moet zijn op de avonturenstrip.
Baeken, Bert Lezy en Jangojim hebben het meeste bijgedragen aan dit vierhonderd pagina’s dikke boekwerk, maar ook Steven De Rie, Brecht Evens, Kim Duchateau, Tim Visual en andere talenten hebben pagina’s bijgedragen.
Ik sprak Serge Baeken tijdens de laatste editie van de kunststripbeurs. Het boek lag toen vers van de pers in de stand van Uitgeverij Xtra.
Het vrouweneiland, waar gaat dat over?
Professor Pierre Lasson hoort van het vrouweneiland waar indertijd ook Columbus naar op zoek was. Samen met een paar anderen volgt hij het spoor dat daar naar toe leidt. Na heel veel omzwervingen komen ze op het vrouweneiland. Het blijkt daar behoorlijk tegen te vallen. Het tweede helft van het boek gaat dan ook over hoe ze van het eiland proberen af te komen.
Er zitten geen leuke vrouwen op dat eiland?
Er zijn twee kampen vrouwen en er breekt een revolutie uit. De mannen zitten eigenlijk middenin het geharrewar. Pierre Lasson is het hoofdpersonage, maar je hebt ook Brilaap, de Toffe Leguaan, het zwevende hoofd van Kapitein Wilbur, vriend Boris – ieder reageert anders op de situatie, hoewel die voor iedereen gelijk is. De Toffe Leguaan wordt bijvoorbeeld enorm geadoreerd door beide vrouwenkampen terwijl ze de anderen helemaal links laten liggen. Maar ik moet je wel waarschuwen: het einde is zeer teleurstellend. Ik weet nog het moment dat ik alle vierhonderd pagina’s na elkaar las en dacht: “Oh, nee, eindigt het écht zo?”
Hoe is Het Vrouweneiland ontstaan?
Eigenlijk bestaat er al een hele versie van Het vrouweneiland die Vitalski helemaal alleen gemaakt heeft. Het is een boek van ongeveer zestig pagina’s dat hij in eigen beheer heeft uitgebracht. Mensen vonden die strip te donker. Misschien was hij ook een beetje te klein uitgegeven. Maar het verhaal bleef wel hangen en Vitalski vond het de moeite waard om het wat dieper uit te spitten. Van die zestig pagina’s is uiteindelijk een verhaal van vierhonderd pagina’s gemaakt.
Vitalski schreef voor alle tekenaars het scenario. Hij maakte A4’tjes waarop hij snel schetste wat hij nodig had. Daarvoor hadden we ontwerpen gemaakt van de figuren. Iedere tekenaar mocht toen het deel van het scenario kiezen dat het beste bij hem paste. Je hebt immers altijd specialisten. Bijvoorbeeld mensen die goed paarden kunnen tekenen of goed vrouwen kunnen tekenen. Ook waren er mensen specifiek bezig met nautische instrumenten, dat was ook een specialisme dat we veel nodig hadden. Je wist daardoor niet precies met welk deel van het verhaal je bezig was. Je kon de style sheets van een ander gebruiken, maar wel helemaal in je eigen stijl tekenen.
Werkte je ook mee aan pagina’s van je collega’s?
Sommige pagina’s zijn met meer dan een tekenaar gemaakt. Ook omdat aan het einde het boek nog zwaar geëdit is en we prenten die we te lelijk vonden vervangen hebben.
We hebben in totaal vijf jaar aan het project gewerkt. Telkens wanneer Vitalski een donderdagavond vrij had of een dinsdag, kwamen we allemaal samen. Mensen werden 24 uur van tevoren op de hoogte gesteld en dan zagen we wel wie er kwam. Het scenario is ook per sessie geschreven, hoewel Vitalski het verhaal wel al helemaal in zijn hoofd had. Dus het parcours dat de personages afleggen wist hij al wel.
Heb je hem nog geholpen bij het scenario?
Nee, dat staat hij niet toe. Hij staat maar weinig inmenging toe in het script.
Bemoeide hij zich heel erg met de uitvoering ervan?
Nee, dat niet. We hanteerden twee normen: het moest leesbaar zijn en de personages moesten herkenbaar blijven. Als een pagina aan een van deze vragen niet voldeed moest er nog hard aan gewerkt worden.
Baeken in actie tijdens Strip Turnhout 2009. Foto: Michael Minneboo
Moesten jullie het scenario van Vitalski woord voor woord uitvoeren?
Hoewel Vitalski summier tekent, is hij heel duidelijk in zijn regie. Dus de figuren van links naar rechts verplaatsen of een tekstballon op een andere plek neerzetten, dat mocht allemaal niet. In het begin schreef hij zelfs de tekst al op de pagina en dan moest je daar omheen tekenen. Dat bleek onwerkbaar. Het eerste hoofdstuk dat we zo maakten, hebben we later moeten aanpassen. Het is sowieso een strip die we in wezen drie of vier keer getekend hebben.
We hebben de strip eerst ingekleurd, maar later weer ontkleurd want de uitgevers zeiden dat het anders te kostbaar zou worden. Zo zijn we doorgegaan. Soms was een pagina per ongeluk al door iemand anders getekend en hadden we dus twee dezelfde pagina’s. Dan moesten we dus kiezen.
Is er toen nog om gevochten?
Nee, het ging er allemaal vreedzaam aan toe. Sommige dingen werden wel opgelost met een duel. (lacht)
Toen kwamen de zwaarden uit de kast?
Nee, gewoon met pistolen.
Waar hebben jullie het album getekend?
Bij Vitalski thuis. We gebruikten zijn huiskamer en keuken. We zaten overal aan tafeltjes te tekenen. Wie het eerste kwam had de beste plaats. Ik was meestal als eerste.
Tot hoe laat gingen jullie dan door?
Je kon zolang door tekenen tot Vitalski zei dat het klaar was. Toen begon hij ook vervelende muziek te spelen. Hij is doorgaans een goede dj, dat maakte ook de sfeer in de studio meestal goed. Maar als hij op een gegeven moment slechte muziek begon te spelen en begon met ijsberen en op ruimen, werd het ongezellig. Dan wist je dat je snel de pagina moest afwerken en dat het gedaan was voor die nacht.
Hoeveel sessies hebben jullie in totaal zitten tekenen?
Ik schat zo’n twintigtal per jaar. In vijf jaar dus zo’n honderd sessies. Ja, dat klinkt wel aannemelijk.
Het goede van het boek is dat je niet kan voorspellen hoe de volgende pagina er uit zal zien. Wanneer je de bladzijde omslaat wacht je telkens weer een verrassing.
Ook de Belgische stripmaker Serge Baeken was van de partij op de Boekenbeurs in Antwerpen. Hij was ingehuurd door de stad Aalst om portretten van beursbezoekers te maken. Serge kennende deed hij er aardig wat op zo’n dag in een rap tempo. In de avond heb ik nog gezellig met Serge en Ann gegeten. Goede hamburgers daar in Antwerpen.
De Belgische stripmaker/illustrator Serge Baeken deed afgelopen vrijdag stripwinkel Lambiek in Amsterdam aan. Het was immers de dag van de grote opening van zijn expositie én de presentatie van zijn nieuwe artbook 50/50.
50/50 verwijst naar de inhoud van het boek: voor de helft zijn de opgenomen tekeningen in schetsvorm, de andere helft is afgewerkt.
Onderstaande Daily Webhead is een impressie van de expositie, inclusief een gesprek met het tekenbeest zelf. Baeken tekende tijdens ons gesprek heel ontspannen mijn portret, waar ik erg mee in mijn nopjes ben.
Ga na het zien van de video vooral de kunstwerken zelf live bekijken in galerie Lambiek op de Kerkstraat 132.
Vanmiddag was ik vroeg terug uit Hilversum. Een mooie kans om even stripwinkel Lambiek in de Kerkstraat te bezoeken en mijn bestelling op te halen. Boris, Klaas, Vincent en Abel waren druk bezig in de winkel: vrijdag is namelijk de opening van de expositie van Serge Baeken en er moet nog het een en ander worden opgehangen.
Voor de gelegenheid is zelfs een van de muren wit geverfd. Dan weet je zeker dat de heren het serieus nemen. De selectie die al aan de muur hing zag er aantrekkelijk uit. En dat zeg ik niet alleen maar omdat een deel van het geëxposeerde werk pornografisch is. Overigens zal dat de kenners van het Vlaamse tekenbeest niets verbazen.
Op de tafels waar normaliter strips liggen, lagen veel kleine tekeningen uitgestald.
Volgens mij gaat het een leuk feestje worden vrijdag. Het geheel wordt opgeluisterd met een optreden van Cranky & The Law, waarin Baekens dochter speelt. Ook wordt Baekens kloeke artbook 50/50 gepresenteerd.
Wie niet kan wachten, mag zich laten overdonderen met de lange stroken die Serge op een van zijn blogs publiceert.
De expositie loopt van 15 april tot en met 31 mei. Genoeg tijd dus om je aan het werk van deze geestdriftige tekenaar te vergapen. Maar het leukste is natuurlijk de man himself te ontmoeten tijdens de opening op 15 april.
Check ook Baekens blog en onderstaand video-interview dat ik maakte op de Stripdagen 2009:
Bladeren door de schetsboeken van tekenaars heeft iets intiems. Het is doorgaans een voorrecht dat slechts enkelen zullen genieten. Daarom ben ik erg in mijn nopjes met de reeks artbooks die uitgeverij Xtra de afgelopen tijd op de markt heeft gebracht. Twee dikke boeken met werk van Serge Baeken, een schetsboek van Petar Meseldzija, nu gevolgd door Vintage – illustraties, strips en schilderijen van Fred de Heij.
Dat De Heij een productief tekenaar is, staat buiten kijf. Hij is de tekenaar van de oorlogsstrip Haas die ieder nummer in Eppoverschijnt. Daarnaast is hij, samen met Ger van Wulften, de drijvende kracht achter het magazine Pulpman, dat zes keer per jaar boordevol pulpstrips in de winkel ligt. Ook schildert hij portretten en stillevens. Dat Vintage een behoorlijke omvang heeft, verbaast me dan ook niet.
Compulsief
Het realistische tekenwerk van De Heij wordt gekenmerkt door een trefzekere compositie. De inktlijnen verraden een zekere haast, alsof de tekenaar zijn vertreldrang maar net zelf kan bijbenen. Net als bijvoorbeeld collega Baeken, lijkt De Heij een compulsief tekenaar, iemand die altijd aan het tekenen is en schijnbaar zonder moeite de ene prachtige prent na de andere produceert.
Bladeren door het boek is alsof je door de creatieve geest van de stripmaker loopt. Vintage begint met een reeks illustraties en schetsen die zwaar gearceerd zijn en als magisch-realistisch bestempeld mogen worden. Een jongen die zichzelf een spiegel voor houdt, maar niet zichzelf maar de kop van een uil weerspiegeld ziet; een faustiaans tafereel waarbij iemand een contract ondertekend, terwijl de duivel over zijn schouders mee kijkt. Een vrouw die zwaar gebukt gaat onder het reusachtige rotsblok dat ze op haar rug torst.
Geile olifant
In principe loopt van alles door elkaar: sprookjesachtige kinderboekillustraties, beestenboel en naakte dames. De omslagillustratie spreekt in dat opzicht boekdelen: een verschrikte De Heij wiens hoofd overspoeld wordt door allerlei beelden uit zijn eigen strips. Dat drie van de zes afbeeldingen een naakte vrouw laten zien, is geen toeval. De Heij tekent graag de vrouw in haar naakte vorm, van klassieke portretposes tot en met hardcore porno. Seksualiteit speelt een grote rol in het werk van De Heij. Zijn strips draaien vaak uit op flinke sekspartijen die niet zelden een komische noot als einddoel hebben.
Bladerend door Vintage steken al snel de eerste penissen hun kop op en wordt er volop en veelvuldig gepenetreerd, gepijpt en gespoten. In het universum van De Heij steken zelfs olifanten graag hun slurf in gewillige vulva’s. En weten sneeuwpoppen, met hun ijzig geslacht, menig hitsig meisje wat verkoeling te brengen.
Geen achtergrond
Ik ben een fan van De Heij’s strips en wat betreft de seksuele uitspattingen in zijn werk dus wel wat gewend. Voor mensen die met Vintage voor het eerst met de tekenaar kennismaken, of alleen bekend zijn met de strip Haas, moet het boek een nogal overdonderende indruk maken. Een interview met de stripmaker of een beschouwende inleiding hadden het werk kunnen duiden.
Wat dat betreft ben ik het met mijn Zone-collega Marcel Ruijters eens, die eerder de artbooks van Serge Baeken besprak, dat enige toelichting bij het tekenwerk, bijvoorbeeld voor welke publicatie de tekeningen zijn gemaakt, veel had kunnen verduidelijken. Nu moeten we maar naar het hoe en waarom raden. Aan de andere kant kan de liefhebber ongestoord van het strakke tekenwerk genieten zonder afgeleid te worden door allerlei feitjes.
Jammer dat de schilderijen van Fred in zwart-wit zijn afgedrukt. Zoals de mooie, geschilderde covers van Pulpman laten zien, komen Freds penseelstreken beter tot hun recht in kleur. Toch, zodra ik de laatste bladzijde heb bereikt, voel ik geenszins de behoefte het boek terug in de kast te stoppen, maar heb ik zin om vanaf het begin weer aan de visuele reis door het hoofd van Fred te beginnen.
Fred de Heij – Vintage
Uitgeverij Xtra
ISBN 978-94-90759-01-8
Aanstaande weekend, dus op 6 en 7 maart, wordt voor de tweede keer de Stripbeurs Breda georganiseerd in het Racketcentrum. Er zullen op deze beurs enkele interessante stripmakers rondlopen, waaronder Mike Mignola.
Stripmaker Mignola is de bedenker van Hellboy – het helrode duivelskind met de altijd brandende sigaar die het opneemt tegen bovennatuurlijke wezens. Er zijn inmiddels twee speelfilms en enkele animatiefilms over Hellboy gemaakt. Ook zijn er meerdere boeken over deze held verschenen. Ik ben een groot fan van de strips en Mignola’s tekenstijl. Daarom ben ik extra verheugd dat ik Mignola zaterdag interview voor een artikel in de VPRO Gids. Mike en Mike spreken elkaar zaterdagochtend vroeg, daarna wordt Mignola geacht de hele dag te signeren. Ik spreek hem dus voordat zijn handen lam zijn en hij de hele dag al vragen heeft moeten beantwoorden van zijn fans.
In Breda wordt ook de eerste Nederlandse editie van Hellboy gepresenteerd, uitgegeven door De Vliegende Hollander. Niet alleen de softcover is er te koop, maar ook twee oversized luxe collectors edities van de Nederlandse Hellboy-uitgaven. Deze zijn op groot formaat, in full color, genummerd en gesigneerd door Mike Mignola. Deze luxe edities worden in een gelimiteerde oplage van slechts 100 exemplaren gedrukt.
Andere stripmakers die hun komst hebben bevestigd zijn Achdé (Lucky Luke), Romano Molenaar en Jorg de Vos (Storm), Henk Kuijpers (Franka), Mark Schultz (Dinosaurs and Cadillacs), Martin Lodewijk (Agent 327), Adi Granov (Iron Man), Paul Geerts (Suske en Wiske), Paul Renaud (Red Sonja), Mark Retera (Dirkjan), Barry Kitson (Batman), Carry Brugman (De Partners), Minck Oosterveer (Ronson Inc.) en Eric Heuvel (January Jones). Al deze auteurs zijn twee dagen aanwezig en zullen daar hun nieuwste uitgaves signeren.
Uitgeverij Xtra, je weet wel van Pulpman, pakt aardig uit op deze stripbeurs. Fred de Heij (Pulpman), Aloys Oosterwijk (Op de huid), Petar Meseldzija (Bron van verbeelding), Argibald en Hallie Lama zullen aanwezig zijn. Daarnaast zullen Daniel Rosseels en Rudolf Kahl samen met Ben Vranken en Serge Baeken ook hun werk signeren. (Ik sprak Baeken uitgebreid op de stripbeurs in Houten vorig jaar.)
Uitgeverij Silvester zet onder andere stripmaker Reinhardt Kleist van het prachtige album Cash achter een tekentafel. Ook Marq van Broekhoven is aanwezig. Volgende week publiceer ik een interview met Van Broekhoven op deze site over zijn strip Jodocus de Barbaar.
Leuk aan deze beurs is dus het diverse gezelschap van stripmakers die er zullen komen en dat er tussen de lijst van aanwezigen ook een paar prominente buitenlandse stripmakers tussen zitten. Zie voor een volledige lijst van auteurs deze lijst.
Ook worden er tijdens de beurs nieuwe sripalbums gepresenteerd, zoals deel 25 van de serie Storm, deel 3 van Red Sonja en nieuwe delen uit de series De Partners en Ronson Inc. Tevens zal Het fotoboek Draw and Shoot – waarvoor meer dan 70 stripmakers uit Nederland zijn geportretteerd – te koop zijn.
Kinderpartijtje
Dat klinkt allemaal leuk, toch krijg ik koude rillingen als ik kijk naar het programma zoals het op de site van de stripbeurs wordt gepresenteerd. Er zitten weer verdacht veel kinderattracties bij. Strips niet voor kinderen? De organisatoren op stripbeurzen hebben dat nog niet begrepen. Of is het de bedoeling dat de kids worden afgeleid zodat pa Roodhaar in een sexy pose kan laten tekenen?
Afgelopen weekend was ik in het Vlaamse Turnhout om daar de stripbeurs te bezoeken. Zoals gewoonlijk betekende dat veel leuke ontmoetingen en hier en daar een nieuwsgierige aanschaf van drukwerk.Nieuw op de plank is onder andere PreFab, het dikke schetsboek van Serge Baeken, uitgegeven door Xtra. Het boekwerk rolde al in 2008 van de persen en is voornamelijk bij stripmakers een gewild item. Nu ben ik geen striptekenaar, maar ik dit bijzondere werkje toch niet laten liggen. Baeken tekent constant, koortsachtig lijkt zijn tekenpen het papier te beroeren. Het resultaat van die creatiedrift is een overdonderende hoeveelheid afbeeldingen die mij zeer kunnen bekoren. Een boek om af en toe rustig in te kijken. (Zie hier het video-interview dat ik eerder dit jaar over Baeken maakte.) De afgelopen dagen heb ik het meerdere malen opengeslagen. Iedere keer zie je weer iets nieuws, zelfs op de pagina’s die je al eerder hebt bekeken. Verder kocht ik een Nederlandse vertaling van The Spirit, uitgegeven door Semic Press in 1976. Alleen al vanwege het vage interview van Will Eisner met zijn creatie de moeite van het inkijken waard. Het afzien van 2009, van Fokke & Sukke mocht natuurlijk niet ontbreken. Met de klungels in Den Haag en hun onbekwame manier van crisis bedwingen viel er immers genoeg af te zien dit jaar. Het album Werk in uitvoering van Martijn van Santen verdient ook een aparte vermelding. Prachtige strip met originele karakters. Van Santen publiceerde de strip eerst online en kreeg er een Clickie (prijs voor webcomics) voor.Verder ging ik naar huis met werk van Flo de Goede, Eisner #3 en nog wat onbekend stripwerk. Ten tijden van dit schrijven moet ik nog serieus aan het stapeltje beginnen. Gelukkig begint mij vakantie officieel vanaf vandaag, dus dat komt wel goed.Strip Turnhout bevatte dit jaar ook enkele boeiende exposities. Onderstaande foto is een origineel uit het album Het jaar van de Olifant van Willy Linthout. De stripmaker vatte de zelfdood van zijn zoon in dit verhaal. Linthout won op Turnhout de Bronzen Adhemar/Vlaamse Cultuurprijs voor de Strip. Er werd natuurlijk volop gesigneerd door de aanwezige tekenaars. Hieronder Hallie Lama en Fred de Heij vrolijk tekenend aan hun zoveelste prent van dat weekend.Dandy Raffe, mijn collega van Zone 5300, plaatste ook nog wat beeldmateriaal online. Zie http://picasaweb.google.com/dandyraffe/Turnhout2009#. Onderstaande foto van mij en Merel Barends op de Zone-stand maakte hij ook. De gehurkte man is Tonio van Vugt, een van de hoofdredacteuren van dat blad. Ik ben in gesprek met Erik Wielaert.Roos Manintveld, de vaste hoffotograaf van Studio Nieuw Gehoer was ook aanwezig en klikte een reeks platen. Zodra die online staan, zal ik daar uiteraard ook naar linken.
In de derde aflevering van Mike’s Webisodeseen blik op de Stripdagen in Houten die eind september plaatsvonden. Dat betekent aandacht voor de autobiografische strip: een gesprek met Barbara Stok, winnares van de Stripschapprijs en met het stripduo Ype & Willem. Ook laat Paul Stellingwerf van zich horen. Als bonus analyseren stripkenners Dr. Penseel en Hans B. Potlood de deplorabele staat waarin de stripbeurs in Nederland verkeert.
Geen standaard reportage dus met daarin de hoogtepunten en nieuwswaardigheden van de Stripdagen. Dit evenement was immers al weer een paar weken geleden en dat maakt het oud nieuws. Bovendien leek het me wel eens leuk om een alternatieve blik op de stripbeurs te bieden. Een b-kant als het ware, met een speciale rol voor stripmaker Robert Schuit en de Vlaamse stripmaker Serge Baeken, die u reeds kent van Episode 2.
Voordat de vaste kijker misschien denkt dat die Webisodes alleen maar over strips en stripmakers gaan: Episode 3 zal niet de laatste aflevering over strips zijn. De komende delen is er nog aandacht voor 15 jaar Zone 5300 en de tragische wereld van Cowboy John. Tussendoor reizen we af naar Londen voor een bezoek aan het beroemde kruispunt op Abbey Road. Daarna neem ik een interview op met Arnoud de Jong, beter bekend als Verbal Jam, om over bloggen te praten. Kortom: stay tuned.
