De afgelopen week was voor mij een echte geek-week, vol met Marvel Comics. Nu ja, je kunt natuurlijk beargumenteren dat het merendeel van mijn leven in het teken van het geeken staat. En dat argument zou je winnen.
Hier enkele geekmomenten van deze week op een rij.
Van een podcast-collega kreeg ik zondag deze mini Funko-poppen van Spider-Man: Homecoming.
Om alvast een beetje in de stemming te komen voor Avengers: Infinity War, en om aan mijn 30% leeswerkproject te voldoen, las ik Avengers Vol.3 van de Marvel Masterworks-serie. Die stond al een tijdje in de kast, maar ik was er nog niet aan toe gekomen. Oude verhalen van Stan Lee en Don Heck. Het Avengers-logo vind ik erg mooi. Omdat de twee ‘e’s een klein beetje verschillen, kun je zien dat het oorspronkelijke logo handwerk is:
Ik vermoed dat Sam Rosen het logo heeft ontworpen omdat hij de lettering deed van de allereerste Avengers comic. Dit is daar de cover van, getekend door Jack Kirby:
Na de persvoorstelling dinsdag van Infinity War, kwam ik deze Hulk bij Pathé tegen:
David Mazzucchelli mag dan een moeilijk te spellen achternaam hebben, hij tekent als geen ander. Deze Vulture is toch prachtig:
Als je voor het eerst deze tegenstander van Spidey ziet, denk je wellicht: die oude man lijkt helemaal niet op Michael Keaton. Nee, dat klopt. De interpretatie van Keaton in Spider-Man: Homecoming is een heel andere Vulture dan die uit de strips. Maar goed, ze hebben in deze film wel meer aangepast om Spider-Man een fris tintje te geven.
De stripversie van de Vulture is een van mijn favoriete Spider-Man-schurken. (Hier licht ik toe waarom ik dat zo is.) Daarom ben ik ook blij dat ik hem een plekje heb kunnen geven in mijn boek Mijn vriend Spider-Man. Andere favoriete tegenstanders zoals de Hobgoblin en Venom heb ik ook een plek in het boek kunnen geven. Een heel stuk over Jonah Jameson is helaas komen te vervallen. In die tekst schets ik een psychologisch profiel van hem en stel ik de vraag of we hem nu als tegenstander van Spider-Man moeten zien, of niet.
Op dit moment weet ik nog niet wat ik met de outtakes van het boek ga doen. Misschien maak ik er blogposts van. Misschien maak ik toch een smallpress voor de stripdagen Haarlem. Een soort van deleted scenes van Mijn vriend Spider-Man.
In een vroeg stadium van het filmmaken wordt vaak concept art gemaakt om ideeën uit te proberen en de sfeer van een film te bepalen.
Deze twee gave illustraties zijn gemaakt door character designer en concept artist Ryan Meinerding voor Spider-Man: Homecoming. Het zijn zogenaamde key frames: illustraties die de kern en sfeer van een scène weergeven.
Deze podcast bestaat alweer sinds 2008, dus de twee filmkenners Gudo en John gaan lang mee in de Nederlandse podcastwereld. Hulde. Ik sprak met Gudo. John kon er helaas niet bij zijn. Volgens mij is het een leuk gesprek geworden, maar luister en oordeel vooral zelf:
Wéér een Spider-Man in de bioscoop? Tijd om Peter Parkers populariteit eens onder de loep te nemen en wel met zijn beste kameraad en grootste bewonderaar. Deze stripdeskundige, Michael Minneboo, schreef met Mijn Vriend Spider-Man zelfs een heel boek over zijn geliefde Marvelheld. Een discussie over fancultuur, obsessie en natuurlijk de film: Homecoming.
00:00 Introductie 03:34 Spider-Man Quiz 10:01 Michael Minneboo’s Vriend Spider-Man en de fancultuur 33:17 Recensie: Spider-Man Homecoming 55:35 Vooruitblik en Filmmuziek: Spider-Man Homecoming (componist Michael Giacchino)
Mocht je de ingesloten podcast niet zien hier, check hem dan op Soundcloud.
Inmiddels ben ik bij vier podcasts te gast geweest. Allemaal waren dat leuke ervaringen. Een podcast opnemen is namelijk veel meer ontspannen dan live radio, want de podcasters monteren de opname nog wat voor uitzending. Gudo heeft mij wijselijk op sommige punten dus kort gehouden.
Woensdagavond 5 juli was ik Kinepolis in Utrecht om mijn boek Mijn vriend Spider-Man te signeren. Het werd een gezellige avond.
Een paar weken geleden kreeg ik meteen na mijn optreden in de Coen en Sander Show een mailtje van Henk Jan van Kinepolis, of ik het leuk vond om mijn boek te verkopen op de première-avond van Spider-Man: Homecoming. Daar zag mijn uitgeverij niet zo veel brood in, maar Melvin van Dirtees gelukkig wel. Die verkoopt allerlei toffe merchandise voor nerds, wat ik gemakshalve nerdchandise noem. Melvin heeft Mijn vriend Spider-Man ook in zijn assortiment opgenomen. En dat vind ik natuurlijk heel tof, want fans zijn zeker een doelgroep van mijn epistel.
Daarom zat ik woensdagavond naast zijn stand achter een tafeltje in afwachting van Spider-Man-fans die de film gingen bezoeken. Dit was mijn eerste signeersessie sinds de boekpresentatie en zo’n situatie blijft wat onwennig. Wat gaan mensen van je boek vinden? Wat schrijf je als opdracht voor ze in het boek?
Spinne-Boo
Gelukkig kwam Daan de tekenaar even langs om een exemplaar te kopen. Hij had een leuk presentje mee in een stijl die me erg aan het Marvel-werk van Fred Hembeck deed denken:
Niet veel later druppelden de andere bezoekers binnen. Ik had een gezellig gesprek met twee middelbare scholieren, waarvan er eentje een heel tof T-Shirt aan had, namelijk eentje van Peter Parkers school uit Homecoming. Ik hou erg van dat soort subtiele fandingen. Insiders herkennen het meteen, anderen zien gewoon een T-Shirt van een middelbareschool waar ze nog nooit van hebben gehoord.
Superhelden.nl Marcel van Driel liep langs omdat hij met zijn zoontje naar Homecoming ging. Hij kocht meteen een exemplaar. Van Driel is een succesvol auteur die zich vooral op Young Adults richt, en onder andere de reeks Superhelden.nlheeft geschreven. Ik kijk bij hem wel eens de kunst af van hoe hij met sociale media omgaat, want daar is hij op een goede manier erg actief. Een echte fanboy is hij trouwens ook, want recent liet hij twee tatoeages zetten gebaseerd op de strip Sandman van Neil Gaiman. Vanaf nu heeft hij Death op zijn arm:
Een jongen kwam mijn hand schudden. Deze Marvel-fan had dat weekend Mijn vriend Spider-Man als verjaardagscadeau gekregen van zijn broer.
Nora, van The Sassologist, kocht ook nog een boek. Evenals een aardige man die mijn artikelen weer kende van Fakebook. Het is erg leuk om met lezers en Spidey-fans te praten. Om te horen wie hun favoriete Spider-Man-acteur is, welke strips ze graag lezen en, in veel gevallen, waarom ze geen strips lezen.
In totaal verkocht ik er dus vier. Toen ik weer naar huis was verkocht Melvin nog een boek. Vijf boeken, da’s geen slechte score in een bioscoop waar mensen niet verwachten dat ze T-Shirts en boeken kunnen kopen.
Mooie display in Vue Eindhoven. Foto: De Stripvlogger.
De mensen van de Dutch Nerd Club stonden namens Dirtees in Eindhoven die avond. Ik zag op Instagram leuke foto’s voorbijkomen.
Cosplay!
Wat voor mij de avond helemaal top maakte, was de aanwezigheid van vier cosplayers die geheel vrijwillig de bezoekers kwamen vermaken. Een echte Black Cat, Silk, Tony Stark en Spider-Man. Toen de Spidey-cosplayer zijn masker afdeed, bleek zijn gezicht ook veel weg te hebben van Peter Parker. Hij heeft ongeveer hetzelfde haar en bruine ogen. Het was erg leuk om fandom live in actie te zien: mensen die blij op de foto gingen met de cosplayers en daarna met een glimlach de zaal in liepen.
Eigenlijk had ik de cosplayers in Utrecht ook willen interviewen voor een video, maar door een voetblessure stond ik moeilijk en dan is het lastig de videocamera goed vasthouden. Een volgende keer wellicht.
Foto gemaakt door Dutch Nerd Club. Check ook: www.dutchnerdclub.com.
Het was erg leuk om daarna op Instagram foto’s voorbij te zien komen van de verkoop in Eindhoven en van mensen die het boek hebben gekocht. Dat geeft deze auteur een warm gevoel.
Wat mij betreft kwam Tobey Maguire’s vertolking het dichts bij de Peter Parker uit de comics. Toch heb ik, zoals je wellicht weet, een zwak voor de jaren zeventig Spider-Man uit de televisieserie.
In Mijn vriend Spider-Manwijd ik er een heel hoofdstuk aan. Het is veertig jaar geleden dat de pilot van de serie op televisie kwam. Die werd namelijk op 14 september 1977 uitgezonden. En aangezien de Spider-Man van Nicholas Hammond een aardige schare fans heeft, duikt hij op sociale media nog geregeld op.
Zo kwam ik deze aangepaste poster van Spider-Man: Homecoming tegen op de twitter-feed en het blog van stripmaker Simon Williams. Hij plaatste de jaren zeventig Spider-Man in een van de posters van Spider-Man: Homecoming:
Williams nam zelfs de tekst over zoals die toentertijd op de VHS-hoes stond. Authentieker kan bijna niet dus.
Dit is de oorspronkelijke Homecoming poster:
Williams maakte ook een variant met een heel bekend dynamisch duo:
Een paar handige editors maakte een grappige video waarin de soundtrack van de trailer van Homecoming is gebruikt om een jaren zeventig-versie van deze film te maken. Het resultaat is niet helemaal geslaagd vind ik, maar toch erg grappig:
Noem me een egoïst, maar een lege zaal is toch heel fijn. Het is rustig kijken. Je wordt dan nergens meer door afgeleid.
Marisa Tomei stars as Aunt May in Columbia Pictures’ SPIDER-MAN™: HOMECOMING.
Overigens is die lege zaal geen vereiste. Een andere bioscoopervaring waar ik met plezier aan terugdenk, was de persvoorstelling van Clerks II, nu alweer 11 jaar geleden. Die was in de bovenzaal van Tuschinski. Een kleinere zaal dan beneden, maar dat maakte het nu juist weer net gezellig. Bovendien gedragen journalisten zich heel rustig tijdens persvoorstellingen dus dat is bijna altijd ontspannen kijken.
Uiteindelijk was het natuurlijk de film zelf die voor zo’n fijne ervaring zorgde. Het idee alleen al: na jaren opeens een nieuwe Clerks-film en ook nog een betere dan het origineel.
Ik ging dolblij naar huis en schreef een lovend stuk over deze film. Dat het een van de laatste goede films van Kevin Smith zou zijn, wist ik toen natuurlijk nog niet.
Een laatste ervaring die me te binnenschiet, was Donnie Darko in het Filmhuis van Hoorn. Ik was in een zeer sombere stemming, iets met een gebroken hart, en had zin in afleiding. De poster van Donnie Darko trok mijn aandacht. ‘Dark, Darker, Darko,’ was de slugline op de poster. Perfect passend bij mij stemming dus.
Juist omdat ik verder niets van deze film wist, was het een openbaring. Donnie Darko is nog steeds een heel goede film, maar die avond werd ik bijna letterlijk in de verhaalwereld gezogen en vergat ik mijn problemen even. Dat lukt tegenwoordig praktisch niet meer, dan je zonder voorkennis een film kunt gaan zien. Daarvoor moet je dan minstens een jaar offline zijn geweest.
Er zaten die avond in Hoorn overigens maar een paar andere mensen in de zaal. Slecht voor het Filmhuis, maar fijn voor mij.
En, welke fijne bioscoopervaringen kun jij je nog herinneren?
Van de drie posters van Spider-Man: Homecoming die recent online werden gepresenteerd, vind ik die op het verkeersbord langs de snelweg het tofste:
Zo’n soort poster hebben we volgens mij nog niet gezien. Het alledaagse van dat bord en de kleurrijke en bijzondere verschijning van Spider-Man vind ik een leuke mix. Bovendien is het feit dat dit verkeersbord de afslag naar Queens aangeeft heel toepasselijk natuurlijk, want daar is Peter Parker opgegroeid. Daar is zijn thuis.
Het doet me denken aan mijn bezoek aan Forest Hills, Queens in 2009. In mijn boek Mijn vriend Spider-Man ga ik daar uitgebreid op in. Het is een bijzondere wijk. Uiteindelijk lukt het mij om het echte huis van Peter Parker te vinden. (Het boek is trouwens al te bestellen bij de boekwinkel en online winkels, het komt eind mei uit.)
Het filmaffiche van Spider-Man op het gebouw van the Avengers vind ik ook mooi. Misschien is het feit dat Spider-Man over muren kan kruipen en aan oppervlakten vast kan kleven wel zijn mooiste superkracht, en dat wordt hier min of meer getoond.
Of je zijn kostuum mooi vindt, daar kun je over twisten. Ik vind het zelf altijd het mooist als Spider-Mans filmkostuum zo dichtbij mogelijk bij de papieren versie zit. En dan heb ik het over het design van Steve Ditko natuurlijk. Of zoals John Romita Sr. hem na Ditko tekende.
Over de trailer wil ik het verder nu niet hebben. Ik vind het een beetje jammer dat ik die gezien heb namelijk: ze geven zo veel details al weg. Van de plot, van the Vulture en de rol van Tony Stark in het geheel. Erg jammer. Ook negeer ik alle analyses die ervan online verschenen ook zoveel mogelijk.
Ik kan me herinneren dat de filmposter van Sam Raimi’s Spider-Man onze held ook muurkruipend toonde:
Lang geleden alweer dat die film uitkwam, toch blijven de eerste twee Spidey-films van Raimi mijn favoriet. Daar kon Andrew Garfield niets aan veranderen. En ook al vond ik Tom Hollands introductie in Captain America: Civil Warmeesterlijk gedaan, toch blijf ik vooralsnog een voorkeur houden voor Tobey Maguire als Peter. Nou ja, uiteindelijk is er maar een Peter Parker en dat is die uit de strips van voor Brand New Day.
Dat neemt niet weg dat ik nieuwsgierig ben naar deze cinematografische incarnatie van mijn favoriete fictieheld. Nog even wachten tot juli dus.
