Het item (2011) over Serge Baeken kun je hier zien.
Vlogweek Playlist.
Categorieën
Tag: Spider-Man
Een van de mooiste Spider-Man-covers is die van Web of Spider-Man 1 gemaakt door de Amerikaanse illustrator Charles Vess.
Sowieso is het eerste deel van Web of Spider-Man, of Web van Spider-Man zoals Juniorpress deze serie noemde, erg leuk om te lezen.
Hier is de playlist van alle vlogweek-vlogs.
Categorieën
Nieuwe comics zijn onderweg
Yes! Pakket vol met comics is onderweg en komt vandaag (waarschijnlijk) aan. Gisteren heb ik me laten vaccineren met pfizer op uitnodiging van de overheid. Daarom besloot ik mezelf te trakteren met wat nieuwe trades bij Cheap Comics. Kan ik eindelijk weer verder met Nick Spencers Spider-Man-comics.
Uiteraard maak ik nog een vlog over deze haul voor Amsterdam Comic Geek. Maar eerst even bijkomen, want voel me vandaag wat grieperig. Had ik trouwens wel verwacht, dus een traag dagje is ingecalculeerd.
Overigens snap ik het best als mensen hun twijfels hebben over wel of niet vaccineren. Zelf heb ik er ook serieus over moeten nadenken. Veel is er nog niet bekend over deze vaccins. Bijvoorbeeld wat ze met je lichaam doen op de lange termijn. Uiteindelijk maar besloten om het wel te doen, vooral omdat ik anderen niet wil infecteren met het Covid-19-virus. (Al meldt de RIVM-site dat ze op dit moment dus helemaal niet weten of je als gevaccineerde het virus door kunt geven of niet. Zoals ik al zei, de overheid weet lang niet alles en daarbij laat hun communicatie qua duidelijkheid en motivatie erg te wensen over.)
Daarbij lijkt het erop dat je in de nabije toekomst je telkens moet laten testen als je ergens heen wilt en je niet bent gevaccineerd. Dat vind ik ook onwenselijk.
Laten we in ieder geval open staan voor de visie van anderen op deze hele toestand en niet meteen oordelen. Als de experts immers vaak niet eens weten hoe het precies zit…
Nadat ik mijn spuitje had gekregen, moest ik even wachten op de veerboot. Heb even lekker in de zon gezeten aan ’t IJ. Johnny Cash song op de radio One, dus het was een prima moment.
The House of Mystery werd in Nederland uitgegeven door Balkakijn/Juniorpress. De reeks specials bestonden uit korte horrorverhaaltjes die door een conciërge werden ingeleid. Net zoals Tales From the Crypt en dat soort dingen.
Op het eerste nummer staat echter een mooie advertentie voor een Spider-Man-comic… Reclame voor Marvel op een uitgave van DC?! Jazeker!
Met welke toys speelden Michael en Jacarrino in hun jeugd (Eind zeventig de jaren tachtig).
Categorieën
5 x Spider-Man onder de loep | 535
Categorieën
Liever geen selfies
Recent was ik samen met Jacarrino te gast bij de vlogcast Comics on Comics van comedian Stef Vanpoucke. Na de opname vroeg Stef of ik een selfie wilde sturen voor de thumbnail. Het liefste met een voorwerp uit mijn collectie dat we in de uitzending besproken hadden.
Ik ben allergisch voor selfies. Dat komt deels omdat die zelfportretten laten zien hoe narcistisch sommige mensen zijn. Ik ken mensen die hun instagram-account vol hebben staan met selfies. Diep decolleté, pruillipje en moeilijke blik. En dat dan in honderd varianten. Nee, bedankt. Niks voor mij.
Overigens is het prima als we af en toe de verzamelaar van een mooie verzameling krijgen te zien. Altijd leuk te weten wie er achter al die mooie comicfoto’s schuilgaat. Hetzelfde geldt voor illustratoren en andere creatieven op Instagram. Maar selfie queens (vrouwen en mannen overigens), daar heb ik niks mee. Je moet zelf weten waar je je tijd aan besteedt, maar het lijkt mij heel ongezond als likes je eigenwaarde bepalen.
Ik heb dus vooral problemen met selfies van mezelf. Dat klinkt misschien gek voor een vlogger, want er zijn genoeg vlogs waarin ik in de camera kijk en iets vertel.
Ik zie het altijd als noodzakelijk kwaad om mezelf af en toe in beeld te laten zien. Als kijkers je gezicht kunnen zien schept dat vertrouwen en een band. Het maakt de video’s persoonlijker. En dat is wat je wil. Je wilt dat kijkers een band met je krijgen.
Als jij met iemand praat wil je immers ook dat ze je aankijken en niet de hele tijd naar het schermpje van hun mobiel staren. YouTube werkt wat dat betreft hetzelfde. Toch vind ik het nog steeds lastig om naar mezelf te kijken als ik die video’s monteer. Ik zie dan allerlei plekjes op mijn huid die er niet horen en allerlei andere dingen die me niet aanstaan. Ik weet ook wel dat ik niet op George Clooney lijk, maar je zou hopen dat je daar op mijn leeftijd vrede mee hebt.
Maar goed, het is dus belangrijk om af en toe in beeld te zijn, dus bijt ik wel door. Maar bij selfies trek ik echter een grens.
Toch wilde ik Stef wel enigszins tegemoet komen. Daarom bedacht ik een compromis waar hij wel om kon lachen.
Here are some more videos with comics and coffee cups.
Afgelopen weekend las ik wederom het vierdelige verhaal Revelations, het slotstuk van de Clone Saga. In dit slotstuk wordt onthuld dat Norman Osborn achter al het gedoe met de klonen zat en dat Ben Reilly toch uiteindelijk niet de echte Spider-Man was.
Lees Michaels boek Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuur.
Nu maak ik al een tijdje vlogs en Spider-Man duikt daarin geregeld op. Niet zo gek natuurlijk, want hij is mijn favoriete fictiefiguur. Daarom raakte dit verhaal mij in het bijzonder, want ook Spider-Mans kloon kan ik erg waarderen, want ergens is Ben gewoon Peter Parker.
Ik ben dan ook erg blij met hoe deze video is geworden. Er zat aardig wat werk in en ik ben blij met het resultaat. Sterker nog, dit is misschien wel de beste vlog die ik tot nu toe heb gemaakt.
Afgelopen weekend las ik wederom het vierdelige verhaal Revelations, het slotstuk van de Clone Saga. In dit slotstuk wordt onthuld dat Norman Osborn achter al het gedoe met de klonen zat en dat Ben Reilly toch uiteindelijk niet de echte Spider-Man was.
Ben sterft door Peter Parker te redden. Hij springt voor een goblin glider die dreigt Peter te doorboren:
Een heldhaftige daad van iemand die eigenlijk niet onderdeed voor de echte Spider-Man.
Nu is er in het verleden veel geklaagd over de Clone Saga. Het verhaal zou oorspronkelijk een half jaar duren, maar omdat de comics goed verkochten, kregen de schrijvers het mandaat om de saga te rekken. Dat heeft het verhaal geen goed gedaan.
Tegenwoordig is mijn mening over sommige zaken uit deze verhaallijn milder dan toen ik de comics voor het eerst las. Toen vond ik het maar zwak dat ze Norman Osborn uit de dood hadden teruggebracht om alle losse eindjes aan het elkaar te knopen. Osborn bleek het meesterbrein achter alles te zijn.
Vandaag de dag vind ik het een interessante zet. Ik bekijk de keuze nu vanuit het perspectief als schrijver, niet zo zeer als lezer. Dat Osborn erachter zat, was een verrassende wending die maar weinig mensen toen hadden zien aankomen. Ik zeker niet in ieder geval. En het terugbrengen van een schurk van zijn formaat, biedt allerlei nieuwe verhaalmogelijkheden. Slim dus.
Ik vind Tom DeFalco’s terugblik op de Clone Saga dan ook een slimme. Deze staat opgetekend in The Complete Ben Reilly Epic Book 6, in een nawoord waarin de vier belangrijkste schrijvers van de Clone Saga hun zegje doen. Het is jammer dat Terry Kavanaugh ontbreekt, want hij was oorspronkelijk de schrijver die het hele idee opperde.
‘What does it all mean? You tell me!’
Of je het nu een goed verhaal of niet vond, het gaf reuring in de tent. Lezers raakten weer geïnteresseerd in Spider-Man en zijn leven, de comics werden gekocht en gelezen. En dat is uiteindelijk wat je als uitgeverij wilt.
Het interview met Tom DeFalco van Comic Book Historians kun je hier terugluisteren.