Mijn vriendin vond in een laatje oud promotiemateriaal van de kortlopende reeks J.Rom gemaakt door Bruno de Roover en Romano Molenaar. Een mindere spin-off van het universum van Suske en Wiske. Maar de kaarten zijn wel mooi.
Van de klassieke Nederlandse humorstrip Gilles de Geus, gemaakt door Hanco Kolk en Peter de Wit, is nu de eerste integrale uit. Niet alleen kun je nu alle korte en lange verhalen van deze stripheld (her)lezen het uitgebreide dossier in het boek geeft de nodige achtergrondinformatie en is rijk geïllustreerd. In deze vlog laat ik je het boek uitgebreid zien.
Met Suske en Wiske: Boemerang brengen tekenaar Steven Dupré en scenarist Conz een unieke hommage aan het universum van Suske en Wiske.
Het verhaal speelt zich af in een futuristisch alternatief universum waar Theofiel Boemerang als een commerciële Big Brother over de wereld heerst. Enkel onze vrienden Suske, Wiske, Sidonie, Lambik en Jerom lijken in staat om deze nietsontziende booswicht voor eens en voor altijd te stoppen. Of toch niet?
In deze vlog neem ik een kijkje in het album en vergelijk ik deze hommagereeks met de andere lopende reeksen rondom de strippersonages Suske en Wiske.
Een paar jaar geleden kwam er een frisse, nieuwe versie uit van de reeks Suske en Wiske: Amoras. Nu is daar een driedelige prequel van uitgekomen: De Kronieken van Amoras, De zaak Krimson. Het derde deel hiervan ligt nu in de winkels.
Maar moet je deze reeks ook lezen?
Over de eerste twee delen van De zaak Krimson schreef ik dit artikel.
In 2015 zat ik in de jury van de Willy Vandersteenprijs. Toen besloten we unaniem dat Amoras #5: Wiske het beste Nederlandstalige stripalbum van het voorbije jaar was.
De jury was onder de indruk van de nieuwe en meer volwassen interpretatie die schrijver Marc Legendre en tekenaar Charel Cambré gaven van de bekende reeks Suske en Wiske.
Toen niet veel later het zesde en laatste deel van het verhaal uitkwam, was mijn passie voor de reeks iets bekoeld: ik vond het een chaotisch, moeilijk te volgen en daardoor teleurstellend sluitstuk. Hoewel ik nog steeds achter de keuze voor Amoras #5 sta, is het goed mogelijk dat we andere conclusies hadden getrokken als tijdens de jurering de reeks was afgerond.
Het vervolg is een prequel En nu is er een nieuwe reeks verhalen in het Amoras-universum gestart. Onder de titel De Kronieken van Amoras worden nieuwe verhalen verteld die telkens uit twee of drie albums bestaan en los van elkaar te lezen zijn. Inmiddels zijn van het verhaal De zaak Krimson twee delen verschenen.
Je zou kunnen zeggen dat De zaak Krimson fungeert als een prequel op de oorspronkelijke saga en als een soort van origin story voor zowel Krimson als Jerusalem. Was Krimson altijd een psychopaat of is hij dit geworden door een bepaalde gebeurtenis. Legendre en Cambré vertellen hoe en wanneer Lambik en Krimson elkaar hebben ontmoet, hoe het komt dat Krimson op het eiland Amoras terechtkwam en ook geven ze de achtergrond van het personage Jérusalem.
Grauw De verhaalwereld van Amoras is serieuzer van toon dan de klassieke Suske en Wiske-reeks. Het gaat er allemaal wat gewelddadiger en ruwer toe. Sidonia en de kinderen wonen in een aftandse flat, de wereld is vervuild en rijke eikels als Krimson maken de dienst uit. Jérusalem is korporaal Saunière, die als blauwhelm te maken krijgt met aanslagen van islamitische terroristen. Deze gebruiken kinderen om schoolbussen mee op te blazen. Jérusalem wordt gerekruteerd door een geheime organisatie om de wereld beter te maken en een mogelijke Apocalyps te voorkomen.
Het viel mij op dat de makers wel hebben geluisterd naar de kritiek van sommige recensenten: Suske vloekt een stuk minder dit keer. Ook zien we minder naakt in beeld. Verder mag je deze verhalen eigentijds noemen: de makers gebruiken de problemen waar onze huidige kranten mee volstaan als basis voor de wereld waarin de strippersonages functioneren.
Wie Suske en Wiske niet in een meer realistische setting trekt, kan natuurlijk altijd gewoon lekker de hoofdreeks lezen. Wie zin heeft in wat anders, kan goed bij Amoras terecht. Ik vond de eerste twee albums leuk leesvoer, waarin de op onderhoudende wijze antwoord gegeven wordt op bovenstaande vragen. Ik raad de liefhebbers van Amoras dan ook aan deze Kronieken ook eens open te slaan. 13 juni verschijnt het derde en laatste deel van De zaak Krimson. Ik hoop van harte dat het dit keer wel een bevredigend einde is.
Daarom Minneboo leest: Recent nam ik mezelf voor om de 30 procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie eens door te nemen. Er is kastruimte nodig voor nieuwe strips, dus op deze manier hoop ik meteen wat titels te selecteren die weg kunnen. Daar doe ik geregeld verslag van op dit blog.
Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuur, een boek waar je ongetwijfeld vaker over gelezen hebt op dit blog, is gelukkig in veel stripwinkels te koop. Axel Watteeuw stuurde mij foto’s op vanuit Dordrecht waar het boek duidelijk zichtbaar in Stripwinkel Sjors staat.
Naast en comicadaptatie van de tv-serie Riverdale, wat van zichzelf weer een adaptatie is van Archie Comics. Op dit moment kijk ik deze serie op Netflix met veel plezier. Het is heerlijke onzin om je gedachten even door te laten afleiden. Oplettende ogen zien dat mijn boek boven een doos met Nederlandstalige comics staat. Ik neem aan dat dit vooral de uitgaven van Standaard Uitgeverij zijn. Die zijn inmiddels gestopt met het uitgeven van Nederlandse Marvel Comics. Spijtig. Misschien dat er ook nog wat oude Juniorpress comics in de doos zitten. Dat zou helemaal toepasselijk zijn.
Ik hoop dat er een nieuwsgierige lezer in de winkel komt deze week die het boek meeneemt.
Van buitenaf oogt de winkel, met haar kleurrijke stoeltjes en etalages vol stripgerelateerde merchandise uitermate charmant. Maar ook binnen is het gezellig kuieren. Ongeorganiseerd en druk, maar met een persoonlijke vibe. Het deed me onmiddellijk aan De Striep inOostende denken.
Stripwinkel Sjors. Foto: Axel -80s Geek – Watteeuw.
Waar Axel ook komt, hij weet altijd de winkels te vinden waar hij even lekker kan geeken. Daar kan ik nog een voorbeeld aan nemen. Aan de andere kant: ons huis wordt te klein voor alle strips die ik heb, laat staan dat ik nog geeky spullen als action figures en dat soort dingen ga kopen. Dat blijft voor een geek natuurlijk de kip-en-ei-vraag: heb ik te veel spullen of is het huis gewoon te klein?
Mijn vriend Spider-Man is overigens ook nog steeds beschikbaar bij FNAC in Brugge, zoals deze foto van bovenstaande blogger aantoont:
Suske en Wiske hebben een restyling ondergaan die voor het eerst zichtbaar zal zijn in album 339: De planeetvreter.
Een van de fascinerende zaken aan langlopende stripreeksen vind ik de vraag hoe de makers deze reeksen interessant houden voor jonge lezers. Bij Amerikaanse comics wringen de makers zich soms in behoorlijke bochten om de boel te vernieuwen, wat vaak vervelende retcons tot gevolg heeft.
Hoe houd je Suske en Wiske boeiend voor een nieuw jong publiek? Het is een reeks die al sinds 1945 loopt. Daarmee is het de langstlopende Nederlandstalige stripreeks.
Uit Amoras 4: Wiske.
Amoras
Eerst bedachten ze bij Standaard Uitgeverij de spin-off reeks Amoras, met een versie van de strip die meer volwassenen is en oudere jongeren moet aanspreken. Nu loopt De kronieken van Amoras. Ook gemaakt door Marc Legendre en Charel Cambré. Ik heb daar nog geen deel van gelezen, maar die strips zijn dus in dezelfde stijl als de eerdere delen en spelen zich af in hetzelfde universum.
Goed, hoe pakt de uitgeverij de oude bekende reeks aan?
Standaard Uitgeverij besloot het stripduo voor het eerst in tien jaar te restylen. Of zoals ze het zelf zeggen: ‘De uitgeverij besloot te investeren in een meer eigentijds karakter om tegemoet te komen aan de belevingswereld van de jeugd. Met vernieuwende verhaallijnen, eigentijdse kleding en moderne technologie.’ Het eerste album dat de vernieuwde stijl uitdraagt is het De planeetvreter.
Onderzoek
Aan de restyling van Suske en Wiske ging een uitgebreid onderzoek vooraf, want in tien jaar tijd is er veel veranderd. Vooral voor de jonge lezer, die opgroeit in een tijd waar alles snel gaat en de techniek voorop staat. Dat uit zich in spannende verhaallijnen, extra actiescènes, aflopende pagina’s en meer close-ups. Op die manier komt Standaard Uitgeverij tegemoet aan de belevingswereld van de nieuwe Suske en Wiske-generatie.
‘We vinden het belangrijk relevant te blijven voor onze lezers’, vertelt Toon Horsten, Uitgever Strips bij Standaard Uitgeverij. ‘Daarom hebben we heel bewust gekozen voor onderzoek onder de doelgroep van de toekomst, onze jonge lezers tussen de acht en twaalf jaar. We waren benieuwd naar wat zij van Suske en Wiske vinden. Weten zij wie het zijn? Welke personages vinden ze het leukst? En wat voor verhalen lezen ze graag? Met deze resultaten in het achterhoofd kwam De planeetvreter tot stand. We zijn ontzettend trots op deze nieuwe uitgave.’
Motion comics? Ik ben eigenlijk heel benieuwd naar de antwoorden die er bij het onderzoek werden gegeven. En benieuwd naar hoe deze restyling eruit ziet. Is deze alleen cosmetisch, of gaan de stripmakers helemaal los bij de digitale versies en omarmen ze de mogelijkheden die digitale strips te bieden hebben en gaan ze meer de motion comic kant op? Dat laatste waarschijnlijk niet.
Ook denk ik dat er niet heel veel veranderd is aan Suske en Wiske en dat in de kern de reeks gewoon nog is zoals die is. Dat de stripmakers qua manier van vertellen een meer moderne wijze kiezen, is slim, want je moet inderdaad aansluiting houden bij de beoogde doelgroep. Als de smaak van die doelgroep verandert, moet je daarin deels meegaan. En dat kan heel goed zonder het basisconcept van zo’n strip te verloochenen.
Zelf vond ik de strips gemaakt door het huidige duo Peter van Gucht, scenarist, en Luc Morjaeu, tekenaar, erg vermakelijk. Zelfs al ben ik als veertigjarige lezer natuurlijk niet de doelgroep van Suske en Wiske.
Ondertussen probeert men ook de oudere fans niet te vervreemden. Voor hen is er Suske en Wiske Classics. Heruitgaven van klassieke verhalen in een nieuw jasje. Samen met De planeetvreter verschijnen op 17 mei: Het geheim van de gladiatoren, De duistere diamant, De schat van Beersel en De groene splinter.
In september 2017 stopt Standaard Uitgeverij met de Nederlandse versies van Marvel Comics.
En daarmee komt er na twee jaar dus toch weer een einde naar Nederlandse Marvel Comics. Standaard Uitgeverij begon in 2015 met een reeks series die begonnen bij het zogenaamde Marvel NOW!. Toen schreef ik voor Stripgidseen artikel over deze lijn.
Kennelijk lopen deze Nederlandse Marvel-strips dus niet lekker in België en Nederland. Ik vermoed dat de meeste Marvel-lezers de Amerikaanse uitgaven volgen, en dat de jonge garde waar SU op hoopte eerder games speelt dan strips leest. Daarbij zullen mensen die de superheldenfilms van Marvel tof vinden, niet meteen ook de comics lezen.
Het zal ook niet geholpen hebben dat de uitgaven in Nederland lang niet overal te koop waren. Vroeger lagen de comics van Juniopress gewoon in de supermarkt en menig kiosk. Dat is een lange tijd geleden.
Op basis van de aanbieding van stripverspreider Van Ditmar heeft de redactie van Stripspeciaalzaak.be de conclusie getrokken dat Standaard Uitgeverij met de comics zal stoppen, want die stonden niet meer in de catalogus. Natuurlijk hebben ze dit wel even gecheckt met de uitgeverij, die heeft laten weten dat ze het contract met Panini niet zullen verlegen.
De lopende verhaallijnen worden nog afgerond en daarna komt er dus wederom weer een einde aan Nederlandse Marvel-comics. Ben benieuwd of in de toekomst iemand het toch weer probeert, of dat het nu definitief bekeken is voor Nederlandse Marvel in de Lage Landen.
Droevig nieuws voor de fans van Nero en het werk van Marc Sleen, want de Belgische stripmeester is zondag 6 november overleden. Hij werd 93 jaar.
Hieronder het bericht dat vandaag door Stichting Marc Sleen en Standaard Uitgeverij is verspreid:
Het is met enorme droefheid dat wij het overlijden van Marc Sleen, alias Marcel Neels, hebben vernomen. Marc Sleen is gisteren, 6 november bij hem thuis in Hoeilaart overleden. In december zou hij 94 worden. Met het heengaan van Marc verliest België een groot stripauteur.
Marc Sleen werd als Marcel Honoree Nestor Neels geboren in Gentbrugge op 30 december 1922. Hij kwam uit een gegoede familie, maar kende een bewogen jeugd. Marc volgde een tekenopleiding aan het Sint-Lucasinstituut in Gent. In 1944 kwam hij in dienst bij de krant De Standaard als politieke karikaturist. Na een tijdje begon hij te experimenteren met het stripverhaal. Zijn eerste strip was de stopcomic De avonturen van Neus. Maar Sleens bekendste creatie is vanzelfsprekend De avonturen van Nero en co. Toen Sleen in 1947 met de reeks startte in De Nieuwe Gids, heette het hoofdpersonage Van Zwam. Nero kwam al voor in het eerste verhaal, ‘Het geheim van Matsuoka’, maar had maar een kleine rol. Na acht verhalen nam Nero de fakkel over van Van Zwam en sindsdien produceerde Sleen al meer dan 200 Nero-verhalen. Het 200ste verhaal ‘De blauwe broertjes’ verscheen op 5 mei 1999. Sleen staat erom bekend dat hij in Nero een enorme hoeveelheid originele personages heeft gecreëerd. De hoofdpersonages getuigen van Sleens buitengewone fantasie en mensenkennis.
De personages uit de strip Nero van Marc Sleen.
In 1997 werd Marc Sleen door koning Albert II tot Ridder benoemd. In 2002, besloot Marc Sleen, nu hij tachtig was een punt te zetten achter de reeks. Het laatste album was Zilveren Tranen. Officieel wenste Marc Sleen niet dat iemand anders de reeks zou verderzetten. In totaal zijn er 217 albums van Nero verschenen. In datzelfde jaar ontving hij uit handen van het Vlaamse Onafhankelijke Stripgilde de StripVos, een prijs voor personen of instellingen die met hun activiteiten van grote betekenis zijn of zijn geweest voor de Vlaamse stripwereld. In 2005 werd Marc Sleen genomineerd als een van de 111 kansmakers op de titel De Grootste Belg in de Vlaamse versie van de wedstrijd. Hij eindigde op nummer 48.
De Stichting en Standaard Uitgeverij betuigen hun oprechte medeleven aan zijn lieve vrouw Catharina, aan zijn familie en naasten. Zoals Marc Sleen zelf het uitdrukkelijk wenste, brengt Standaard Uitgeverij een speciaal hommage album uit, Zilveren Tranen, dat naast de strip uit 2003 heel wat persoonlijke getuigenissen en illustraties bevat, door Marc en zijn onmiddellijke entourage zelf samengesteld.
Jeroen Overstijns, CEO WPG Uitgevers België: ‘Met het overlijden van Marc Sleen is een fundament onder de Vlaamse strip weggeslagen. Hij maakte niet zomaar Nero, niet zomaar De Lustige Kapoentjes. Samen met Willy Vandersteen heeft Marc iets gecreëerd dat onze Vlaamse cultuur richting gegeven heeft. Hij heeft een stempel gedrukt op onze kunst maar meer nog op onze fantasie en op onze humor. Natuurlijk leeft zijn erfenis verder in zijn vele opvolgers. Zij erven van hem de onmiskenbare moppentrommel, het talent om personages te creëren die we zelf willen zijn, en het vermogen om verhalen te vertellen die ons overal naartoe leiden, als ze maar eindigen met wafelenbak. Standaard Uitgeverij en WPG Uitgevers eren de man wiens erfenis we, kapoentjes zijnde, voor altijd zullen koesteren en verder uitdragen.’
Dit vind ik de beste grap uit de nieuwste Suske en Wiske:
Het omgekeerde land is wederom een zeer vermakelijk verhaal van Peter Van Gucht en heerlijk op papier gezet door Luc Morjaeu.
De flaptekst:
Wiske is erg jaloers als Suske er een nieuw speelkameraadje opna houdt. Om stoom af te blazen maakt ze een lange wandeling in het bos en daar ontmoet ze een bijzondere vleermuis. Deze stelt haar voor om zelf ook een nieuw vriendje te maken en neemt haar mee naar sprookjesland. Maar daar zijn vreemde dingen aan de hand. Het is er erg somber en de sprookjesfiguren lijken zichzelf niet te zijn. Bovendien blijkt haar nieuwe vriendin, prinses Elisa, twee gezichten te hebben. Ze besluit Wiske voor altijd bij zich te houden. Tot overmaat van ramp raakt Wiske zélf onder de invloed van de vreselijke vloek die over sprookjesland hangt waardoor ze vreemd verandert…
Kleine spoiler: Die vreemde verandering waar de flaptekst naar verwijst is dat Wiske in het Omgekeerde Land verandert van een meisje naar een jongen, en later Suske verandert in een meisje. Dat biedt allerlei mogelijkheden voor de scenarist om het thema gender aan te pakken, maar echt gaat Van Gucht daar niet op in. Wiske ondergaat de verandering, maar staat daar niet echt bij stil. Suske nog minder, terwijl ik het als man toch heel vreemd en wellicht ook opwindend zou vinden als ik opeens in een vrouw verander.
Van Gucht maakt wel een paar smakelijke grappen over het feit dat Jerom en Lambik in elkaar veranderen.
Toen ik het album uit had, dacht ik eerst dat de scenarist een kans had laten liggen. Ik vind zelf gender-issues namelijk heel interessant, maar toen realiseerde ik me dat de doelgroep van Suske en Wiske helemaal nog niet met dat soort zaken bezig is. Kinderen van zes tot tien jaar zijn niet met gender bezig dus waarom zou je dat als scenarist in een stripalbum verwerken?
Gender
Nou ja, misschien omdat hun ouders zich wel meer bewust mogen worden van dit soort dingen. Daar heb ik laatst nog over geblogd. Als we willen dat vrouwen en mannen als gelijkwaardig worden gezien, en dat willen we in een westerse, niet-religieuze samenleving, dan moeten we ons bewust zijn van standaard genderrollen en hoe we onze kinderen programmeren zich als jongetjes en meisjes te gedragen. We moeten ons bewust zijn dat er meer opties zijn dan deze twee geslachten en dat meisjes ook dingen mogen die we traditioneel als jongensding zien. En dat jongens ook gewoon met speelgoed mogen spelen dat voor meisjes bedoeld is. Dat zaken als identiteit tegenwoordig minder rigide en vloeibaarder zijn en dat dit prima is. De gebeurtenissen van het Omgekeerde land hadden kunnen helpen bij deze bewustwording.
Nogmaals, ik weet niet of we dat van een Suske & Wiske album mogen verwachten. Misschien ben ik als striprecensent wel te oud om kinderalbums goed te kunnen beoordelen, omdat mijn interesses en visies simpelweg niet aansluiten bij de verhalen die voor een jonge doelgroep bedoeld zijn. Het is lang geleden dat ik mij in het perspectief van een kind kon verplaatsen. (Ik ben zelf geen ouder en ik praat weinig met kinderen.)
Het is waar dat populaire cultuur ons belangrijke dingen leert over hoe onze wereld en maatschappij in elkaar steken, maar dat hoeft natuurlijk niet. Iets kan ook gewoon entertainment zijn.
Daarom leg ik de vraag bij jullie beste lezers: vinden jullie dat Suske & Wiske meer de diepte in had moeten gaan om kinderen en ouders meer bewust te moeten maken van genderrollen? Of is het prima zo?
[hr]
Daarom Minneboo leest: Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.
Wie met Uncanny Avengers #5 voor het eerst een nummer van deze serie oppakt, valt midden in het verhaal. Dat is de aard van comics nu eenmaal: het is een doorlopende serie waarin personages al een hele geschiedenis achter zich hebben.
Toch ontstaan er ook weer nieuwe relaties en verbanden, zoals de ontluikende relatie tussen Wasp en Havok. Dat vind ik zo leuk aan jarenlang Marvel Comics lezen: het universum is zo groot en er zijn zoveel superhelden, dat je op een gegeven moment personages die je eerst oppervlakkig kende, beter leert kennen. Zoals Wasp. Die viel me recent al op in een animatieserie rondom Avengers en nu heeft ze een aardige grote rol in Uncanny Avengers. Al moet ik zeggen dat de personages niet heel erg worden uitgediept dit keer. Het verhaal van Rick Remender biedt vooral veel actie.
Voor wie even bij wil lezen: Uncanny Avengers begint na de dood van Professor Xavier. Om zijn droom in leven te houden, een wereld waarin mens en mutant in vrede kunnen leven, bestaat het team van Uncanny Avengers uit leden van de Avengers en X-Men. Supermens en mutant werken dus samen om de Apocalypse tweeling te bestrijden en hun vier ruiters: overleden helden zoals Sentry en Banshee die nu voor het kwade strijden.
Ondertussen gaan Wonder Man en Scarlet Witch akkoord met de plannen van de tweeling om alle mutanten te evacueren van de aarde. Deze veteranen onder de Avengers hebben echter een dubbele agenda. Het feit dat hun teamgenoten hiervan niet op de hoogte zijn leidt tot een schokkende en dramatische wending. Het wordt allemaal nog erger wanneer een Celestial ten tonele verschijnt en het lot van de aarde aan een zijden draadje komt te hangen.
Ik vond van dit nummer het tekenwerk van Daniel Acuña en van Steve McNiven erg mooi. Het is realistisch en expressief. De inkleuring van Laura Martin geeft het geheel een schilderachtig uiterlijk. De cover van Justin Ponsor is ook erg aantrekkelijk en dramatisch.
De zesdelige reeks Amoras is inmiddels gebundeld in een omnibus. Ook kwam er recent een making of-album uit. Jammer genoeg zit dat album niet in de bundel.
Hoe je Amorasook als lezer ervaren mag hebben: het is een apart en bijzondere zesdelige reeks geworden, vind ik. Het was een gewaagde stap van Standaard Uitgeverij om de bekende personages Suske & Wiske eens van een andere kant te laten zien en een meer volwassen verhaal met scherpe randjes te publiceren. De stap pakte goed uit, want de albums verkochten goed. Het vijfde album van Amoras kreeg vorig jaar de Willy Vandersteenprijs. (Ik was daar een van de juryleden van.)
Zelf ben ik erg te spreken over de energieke tekenstijl van Charel Cambré en zijn interpretaties van de overbekende helden. Het was na het lezen van Amoras weer even wennen om de reguliere versies van Suske en Wiske in albums te lezen.
Uit Amoras 4: Wiske.
Het verhaal van Marc Legendre is uitdagend en biedt een nieuwe kijk op Suske en Wiske. Ik moet wel zeggen dat het laatste deel mij in verwarring achterliet. Dat komt onder andere omdat ik de albums meteen las toen ze uitkwamen, met tussenpozen van zes maanden dus, waardoor veel details van het verhaal waren weggezakt. Volgens mij helpt het aanzienlijk als je alle zes de delen in een keer leest. Zo’n omnibus biedt dan uitkomst.
Het making of-album bevat allereerst een heel mooie cover, en biedt verder een vlot geschreven verhaal over de totstandkoming van Amoras, met smakelijke ontwerpschetsen van covers, personages en scènes. Ook zien we foto’s van het creatieve team bestaande uit Legendre, Cambré en Sven Denis aan het werk op El Hierro, het eiland waar Legendre woont.
Wat ik miste in de making of is een uitgebreid interview met de makers. Het verhaal verloopt nu heel soepeltjes en zit als promotie van de reeks goed in elkaar, maar ik kan me voorstellen dat er onderweg hobbeltjes waren in het creatieve proces. Die hobbeltjes zijn altijd interessant om over te lezen en hadden in een interview mooi behandeld kunnen worden.
In het Stripmuseum Groningen is tot en met 30 juni een expositie te zien over de making of van Amoras. Deze was eerder in het Stripmuseum Brussel te bekijken.
Het vervolg is een prequel
Het viel mij op dat de makers wel hebben geluisterd naar de kritiek van sommige recensenten: Suske vloekt een stuk minder dit keer. Ook zien we minder naakt in beeld. Verder mag je deze verhalen eigentijds noemen: de makers gebruiken de problemen waar onze huidige kranten mee volstaan als basis voor de wereld waarin de strippersonages functioneren.
Naast en comicadaptatie van de tv-serie Riverdale, wat van zichzelf weer een adaptatie is van Archie Comics. Op dit moment kijk ik deze serie op Netflix met veel plezier. Het is heerlijke onzin om je gedachten even door te laten afleiden. Oplettende ogen zien dat mijn boek boven een doos met Nederlandstalige comics staat. Ik neem aan dat dit vooral de uitgaven van Standaard Uitgeverij zijn. Die zijn inmiddels gestopt met het uitgeven van Nederlandse Marvel Comics. Spijtig. Misschien dat er ook nog wat oude Juniorpress comics in de doos zitten. Dat zou helemaal toepasselijk zijn.
Ik ben eigenlijk heel benieuwd naar de antwoorden die er bij het onderzoek werden gegeven. En benieuwd naar hoe deze restyling eruit ziet. Is deze alleen cosmetisch, of gaan de stripmakers helemaal los bij de digitale versies en omarmen ze de mogelijkheden die digitale strips te bieden hebben en gaan ze meer de motion comic kant op? Dat laatste waarschijnlijk niet.
En daarmee komt er na twee jaar dus toch weer een einde naar Nederlandse Marvel Comics. Standaard Uitgeverij begon in 2015 met een reeks series die begonnen bij het zogenaamde Marvel NOW!. Toen schreef ik voor Stripgids een artikel over deze lijn.
Hieronder het bericht dat vandaag door Stichting Marc Sleen en Standaard Uitgeverij is verspreid:De Stichting en Standaard Uitgeverij betuigen hun oprechte medeleven aan zijn lieve vrouw Catharina, aan zijn familie en naasten. Zoals Marc Sleen zelf het uitdrukkelijk wenste, brengt Standaard Uitgeverij een speciaal hommage album uit, Zilveren Tranen, dat naast de strip uit 2003 heel wat persoonlijke getuigenissen en illustraties bevat, door Marc en zijn onmiddellijke entourage zelf samengesteld.
Voor wie even bij wil lezen: Uncanny Avengers begint na de dood van Professor Xavier. Om zijn droom in leven te houden, een wereld waarin mens en mutant in vrede kunnen leven, bestaat het team van Uncanny Avengers uit leden van de Avengers en X-Men. Supermens en mutant werken dus samen om de Apocalypse tweeling te bestrijden en hun vier ruiters: overleden helden zoals Sentry en Banshee die nu voor het kwade strijden.
Ondertussen gaan Wonder Man en Scarlet Witch akkoord met de plannen van de tweeling om alle mutanten te evacueren van de aarde. Deze veteranen onder de Avengers hebben echter een dubbele agenda. Het feit dat hun teamgenoten hiervan niet op de hoogte zijn leidt tot een schokkende en dramatische wending. Het wordt allemaal nog erger wanneer een Celestial ten tonele verschijnt en het lot van de aarde aan een zijden draadje komt te hangen.
Zelf ben ik erg te spreken over de energieke tekenstijl van Charel Cambré en zijn interpretaties van de overbekende helden. Het was na het lezen van Amoras weer even wennen om de reguliere versies van Suske en Wiske in albums te lezen.
Het making of-album bevat allereerst een heel mooie cover, en biedt verder een vlot geschreven verhaal over de totstandkoming van Amoras, met smakelijke ontwerpschetsen van covers, personages en scènes. Ook zien we foto’s van het creatieve team bestaande uit Legendre, Cambré en Sven Denis aan het werk op El Hierro, het eiland waar Legendre woont.
Wat ik miste in de making of is een uitgebreid interview met de makers. Het verhaal verloopt nu heel soepeltjes en zit als promotie van de reeks goed in elkaar, maar ik kan me voorstellen dat er onderweg hobbeltjes waren in het creatieve proces. Die hobbeltjes zijn altijd interessant om over te lezen en hadden in een interview mooi behandeld kunnen worden.