De Plastieken Plunk, de prijs voor het beste korte stripverhaal, gaat dit jaar naar Yannick Pelegrin voor de strip Oerwoud achter Glas.
Oerwoud achter glas.
Hieronder het persbericht:
Afgelopen zaterdag, 18 november schalden tal van bazuinen en trompetten want toen werd de tiende Plastieken Plunk uitgereikt. Op een nieuwe locatie, Le Bal Infernal, verzamelde het kruim van de stripwereld om de winnaar gelauwerd te zien worden.
De publieksprijs ging naar Merel Moonen voor haar strip Vormen. Zij ontving een stripalbum van Plunk en 50 euro.
De vakjury bestond dit jaar uit drie kleppers uit de stripwereld: Roel Daenen (Hoofdredacteur van Stripgids), Ephameron (leert mensen strips maken, illustreert en maakt zelf strips) en Stefan Nieuwenhuis. (Schrijft voor dinges… Allez, ik zou het duizend keer zeggen. NRC! Ja! Dat is het: NRC Handelsblad.)
Zij kozen als winnaar van De Plastieken Plunk: Oerwoud achter Glas van Yannick Pelegrin. Hij mag een door Luc Cromheecke zelf gekneed beeldje op zijn schoorsteenmantel plaatsen en ontvangt 250 euro.
Striptiek maakte een fantastische reportage, die u hier kan bekijken:
De winkel is aan het begin van het museum dus als je een keer alleen strips wilt kopen zonder exposities te bekijken, dan kan dat. Slim, want dat maakt de winkel van het museum officieel de enige stripwinkel in het centrum van de stad. Er is buiten de stad nog een heel grote stripwinkel: Akim. Daar is het boek ook te koop.
Er is overigens wel een boekwinkel in het centrum met een uitgebreid stripaanbod, vertelde Stefan Niewenhuis mij die beide foto’s stuurde. Hier staat Mijn vriend Spider-Man ook tussen, bij Boekhandel Van der Velde, op de Grote Markt 54-55.
Afgelopen weekend bracht ik in Groningen door. Ik kom daar geregeld omdat er familie woont.
Dit keer was de aanleiding de zestigste verjaardag van mijn tweede moeder, Anita. Ik zie mijn familie niet vaak, dus die verjaardag wilde ik graag vieren. Dat deden we in een restaurantje vlak bij het centrum. Daar valt verder voor jullie niets bijzonders over te vertellen, maar ik vond het een fijne avond.
Zondag bracht ik het merendeel van de dag in het Stripmuseum door. Daarna zat ik ruim een uur in een bakkerijtje met een broodje en kopjes thee. Lekker naar de taferelen op straat te kijken en te mijmeren. Dat soort dingen doe ik veel te weinig, want ook nu zit ik thuis weer gewoon achter een monitor en is mijn wereld voornamelijk virtueel en digitaal.
Vroeger kwam ik vrijwel nooit in Groningen, maar sinds mijn familie daar in 2000 is gaan wonen, kom ik er dus vaker. De stad zelf kan mij zeer bekoren, maar verder ken ik de provincie niet zo goed. Ik hoop dat de boel ook niet in de grond verdwijnt door de gaswinning en vind dat ze in Den Haag zich diep moeten schamen dat ze daar nog steeds mee doorgaan.
Maandagochtend heb ik vriend Stefan Nieuwenhuis opgezocht. Meestal spreken we af in de stad, nu in zijn woning. Kon ik eindelijk eens zijn stripcollectie zien. Stefan heeft dit weekend Mijn vriend Spider-Man gelezen om mijn boek te recenseren. Dat doet hij wel vaker dat recenseren, voornamelijk strips. Op zijn site en voor Stripschrift. Ik heb zelf een liefde-haat-relatie met recenseren. Daar vertel ik later wellicht meer over. Stefan heeft er in ieder geval veel lol in.
Van de exposities in het Stripmuseum heb ik een aantal foto’s gemaakt, maar die laat ik later zien. Hier volgt een korte impressie van Groningen:
Duplex is een stripalbum waar acht dichters en even zoveel striptekenaars aan hebben gewerkt. De duo’s maakten acht grafische gedichten.
Zondagmiddag 12 juni stond ik tegen de avond samen met Stefan Nieuwenhuis en Anneke Claus op een perron op het station van Haarlem. We kwamen van de Pletterij waar die middag het boek Duplex was gepresenteerd. Daar had ik zelf niet zo veel mee te maken, behalve dan dat ik door Nieuwenhuis was uitgenodigd om de happening bij te wonen. Hij is namelijk de initiatiefnemer van Duplex, terwijl Claus een van de dichters is die aan het project deelnam.
Minneboo en Nieuwenhuis hangen rond op Station Haarlem. Foto: Anneke Claus.
Nieuwenhuis nodigde acht duo’s uit om een grafisch gedicht te maken. Dichter en stripmaker werkten dus samen om tot een uniek en dichterlijk beeldverhaal(tje) te komen. Het zijn dus geen verstrippingen waarbij een bestaand gedicht als basis voor een strip dient. Verstrippingen hebben in Nederland een beetje een slechte reputatie en dat is niet geheel onterecht. De meeste verstrippingen die de afgelopen jaren uitkwamen heb ik na een eerste lezing nooit meer opengeslagen. Ik heb het dan vooral over boeken als ‘Nederlandse literaire klassiekers verstript in één pagina’ of ‘De Avonden met integraal de oorspronkelijke tekst!’-albums.
Dan vind ik boeken als De Aanslag van Milan Hulsing interessanter omdat de stripmaker daar zijn eigen ding doet met de brontekst. Dat is dan ook geen verstripping meer in de stricte zin des woords, maar een vrije adaptatie waarbij het beeldverhaal een werk op zich is geworden. Hetzelfde geldt voor In the Pines van Erik Kriek. Die heeft die liedjes namelijk helemaal naar zijn hand gezet en gevisualiseerd op zijn eigen wijze. In the Pines kwam een paar maanden geleden uit en ik vind dat echt een fantastisch boek.
NederVlaams
De duo’s van Duplex zijn Tsead Bruinja en Lies van Gasse, Anneke Claus en Serge Baeken, Marije Langelaar en Wilbert van der Steen, Daniël Dee en Robert van Raffe, Maarten van der Graaff en Maarten de Saeger, Maud Vanhauwaert en Delphine Frantzen, Dennis Gaens en Sam Peeters, en Ellen Deckwitz en Ruben Steeman. Van Nieuwenhuis heeft dus een mix van Vlaamse en Nederlandse makers aan elkaar gekoppeld.
Enkele duo’s waren die middag in de Pletterij om hun samenwerking aan het publiek te presenteren. Twee dagen eerder had iets soortgelijks plaatsgevonden bij Poetry International in Rotterdam. Om de naam van het album eer aan te doen, wilde Nieuwenhuis zijn project vast twee keer presenteren. En waarom ook niet? Doorgaans komen er weinig stripmakers naar een poëziefestival en weinig dichters naar een stripfestival. Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat hun lezerspubliek doorgaans veel kleiner is dan dat van andere schrijvers.
https://youtu.be/JmWR6Y02VCU
De middag in debatcentrum de Pletterij was voor mij de laatste halte wat betreft Stripdagen Haarlem 2016. Het was een gezellig weerzien met Serge Baeken, Tonio, Natasja en Stefan en een aangename kennismaking met Anneke en Delphine Frantzen, wier werk ik wel ken, maar nog nooit had ontmoet.
Engelse versie
Inmiddels is het Duplex-concept ook van start gegaan in Engeland. In juli vindt er een grote tweetalige Duplex-expositie plaats in het Nederlands Stripmuseum in Groningen.
Duplex is uitgegeven door Strip2000 in samenwerking met Zone 5300. Het is een album dat zich niet makkelijk laat duiden. De acht verhalen hebben ieder een eigen karakter en de tekenstijlen zijn zeer uitlopend. Het is zo’n boek dat je een paar keer rustig tot je moet nemen voordat de inhoud goed en wel in je neerdaalt. Het is ook zo’n project wat je aanspreekt of niet. Ik heb zelf niet zo veel met poëzie. Songteksten, ja, die snap ik, maar gedichten zijn een slag apart. Ik lees die met moeite.
Zoals je weet heb ik meer met strips. Bij Duplex geniet ik dus in eerste instantie van het grafische werk en dringt in tweede instantie pas de tekst echt tot me door. Ik vind dit soort projecten eigenlijk vooral interessant omdat ze de mogelijkheden van het beeldverhaal onderzoeken. In het bekijken van deze experimenten zit bij mij vooral het leesplezier bij Duplex.
[hr]
Daarom Minneboo leest: Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.
Nog een keer het affiche getekend door Hanco Kolk. (Omdat hij zo mooi is!)
De dertiende editie van de Haarlemse Stripdagen is weer voorbij. Ik vond dit de leukste editie tot nu toe, maar dat komt vast ook omdat ik nog nooit zoveel te doen had.
Nog een keer het affiche getekend door Hanco Kolk. (Omdat hij zo mooi is!)
Ik kom natuurlijk al jaren naar dit tweejaarlijkse stripfeest en wat mij betreft is dit het belangrijkste stripfestival van Nederland. Eerst kwam ik alleen als liefhebber, maar ook alweer aardig wat jaartjes als stripjournalist.
Dit jaar was het voor mij extra feest, want ik mocht niet alleen Theo van den Boogaard uithoren over de documentaire die over hem is gemaakt door Nathalie Crum, ook had ik mijn eigen Strip Talkshow op zondag 5 juni waar ik stripmakers uit binnen- en buitenland mocht ontvangen aan mijn tafel in het café van de Philharmonie. Met deze talkshow kwam een droom uit. Een Matthijs van Nieuwkerk ben ik nog lang niet – want ik heb ook geen autocue – maar daar wordt aangewerkt.
In gesprek met Mézièrs. Foto: Cok Jouvenaar.In gesprek met Frits Jonker. Foto: Hendrik Jan Bakels.
Publiciteitsmedewerker
Als ik binnenkort weer tijd heb, zal ik nog een verslag met quotes van de show op mijn blog zetten. Vandaag ben ik vooral aan het bijkomen, want ik deed in de afgelopen maanden ook de pr voor de expositie Motion Comics: The Beginnings.
Afgelopen vrijdag hadden we journalisten over de vloer om Sutu en Gustavo Garcia te interviewen en de tentoonstelling te bekijken. Erg leuk om nu eens aan de andere kant van de grens journalistiek en publiciteit te staan. Persberichten schrijven, enthousiasme via sociale media aanwakkeren, contacten leggen, en ter plekke van mensen te woord staan: ik vond het fantastisch om te doen.
Adinda Akkermans van het radioprogramma Nooit meer slapen, maakte deze reportage. Sutu, Maaike Hartjes en Merel Barends komen hierin aan het woord.
Adinda en Merel, aka de Illustere Merel B.
Een week eerder hadden we Marcel Haster, ook wel bekend als de Stripvlogger, al over de vloer gehad en die maakte daar de volgende leuke reportage van. Ondergetekende heeft ook een gastrol:
Nu ik toch met video’s aan het strooien ben, Menno Kooistra, aka Mister VoorDeFilm, maakte in opdracht van de Stripdagen Haarlem een promotievideo die onder andere vertoond is op de openingsavond:
https://vimeo.com/168855792
En BlunderTV maakte weer een reportage over die opening:
Verder was het wederom inspirerend om met stripmakers kennis te maken die ik nog niet eerder had ontmoet, zoals Jean-Claude Mézières, Mike Diana en Sutu. Zondagmiddag heb ik de Australische motion comics pionier geïnterviewd voor een artikel. Als ik daar geen opdrachtgever voor kan vinden, publiceer ik dat gewoon hier. Ik vind zijn werk fascinerend en het was erg boeiend om te horen wat zijn beweegredenen voor sommige verhalen zijn.
Waar ik dit jaar bijna niet aan toe ben gekomen, is het kopen van strips. Gelukkig had ik zondag 5 juni wel even tijd om de markt over te gaan en bij te praten met goede vrienden Rob van Barneveld en Matt Baaij, die allebei een standje hadden. Matt verkocht uiteraard weer Bunbun-boekjes en bracht glimlachjes op de gezichtjes van kindertjes die van hem een gratis sticker kregen. Get them while their young!
De onvoltroffen Matt Baaij. Aka Mr. Bunbun.Kersverse Bunbun met op de cover een leuk droste effect.Op de Stripdagen Haarlem maak je van alles mee, ook dat superheldensokken worden geruild voor smallpressboekjes.
De vloek van Poppenstein
Rob van Barneveld doet al een tijdje heel goede zaken op markten met zijn kattenserviezen en stripjes. Van Rob is ook net een nieuw album uit: Pim #2: De Vloek van Poppenstein. Robs zeer vrije bewerking van Het monster van Frankenstein, een heerlijk album voor kids en hun ouders. En voor volwassenen zonder kinderen ook trouwens.
Rob van Barneveld, aka Pindakaas Man, aka Mr. Catman…
Bijpraten gebeurt gelukkig veel op een stripfestival en ik vond het dan ook fijn om veel oude bekenden te zien. Ik vind dat de organisatie een mooie editie heeft neergezet en was blij met het feit dat we dit keer tien dagen de tijd hadden om de vele activiteiten bij te wonen. En dan nog heb ik lang niet alles gezien. Gelukkig zijn sommige exposities voorlopig nog te zien, zoals die over motion comics. (Hint! Hint!)
‘Aan tafel!’ zou Van Nieuwkerk zeggen. Etentje met gasten en crew van de Stripdagen.
Een lijstje met strips uit 2015 die ik van harte aanbeveel.
Net als vorig jaar geef ik een lijstje met dit jaar uitgekomen strips waar ik het meeste leesplezier aan ontleende. Leesplezier komt voort uit een goed geschreven verhaal of fantastische tekeningen. Als beiden voorkomen in een strip, ben ik helemaal blij.
Zoals eerder aangegeven, vorig jaar toen ik een lijstje presenteerde, viel het me ook dit jaar weer op hoe recensies van dezelfde strip kunnen verschillen. Recenseren blijft – tot op zekere hoogte althans – maar een arbitraire bedoeling. Maar dat is een onderwerp om later eens op te pakken.
Goed, het lijstje. Op alfabetische, en dus willekeurige, volgorde:
De beeldhouwer/ The Sculptor (Scott McCloud)
Een fantastisch verhaal dat na het lezen blijft resoneren. Faustiaanse verhalen kennen we genoeg, toch weet Scott McCloud iedere keer met een nieuwe wending in de plot te komen die niet alleen verrast, maar ook nog eens niet-gezocht aanvoelt. Door het lezen van De beeldhouwer ben ik een beetje een ander mens geworden en zie ik het leven een beetje anders. Dat is voor mij een van de indicaties van een goed verhaal.
Jheronimus (Marcel Ruijters)
Marcel Ruijters maakte met zijn indringende portret van de bekende schilder Jheronimus Bosch het beste boek uit zijn oeuvre. Het is een prachtige striproman geworden waarin Ruijters een boeiend en echt personage van Bosch weet te maken en de lezer op levendige wijze informeert over diens leefwereld.
Mijn vriend Dahmer / My Friend Dahmer (Derf Backderf)
De strips van Derf Backderf zijn voor mij de grootste ontdekking van dit jaar. Ik had voordat hij naar Amsterdam kwam en ik hem interviewde in de ABC en het Américain, nog niets van hem gelezen. Maar voor de interviews natuurlijk wel. Ik ben een groot fan van zijn boek Mijn vriend Dahmer. Backderf zat op de middelbare school met latere seriemoordenaar Jeffrey Dahmer en maakte daar een aangrijpende striproman over. Ik heb ook erg genoten van zijn Punk Rock and Trailer Parks (2009) en Trashed. Dahmer staat vooralsnog bovenaan de lijst als zijn beste werk.
Het paradijs verloren (Pablo Auladell)
Pablo Auladell maakte een overbluffende en meeslepende stripbewerking van Paradise Lost van John Milton. Auladell vertelt een prachtig verhaal op een meeslepende wijze gevisualiseerd dat je tot de laatste bladzijde geboeid blijft lezen.
The Sandman: Overture – Deluxe edition (Neil Gaiman, J.H. Williams)
De langverwachte prequel op de reeks The Sandman van wonderschrijver Neil Gaiman. Een prachtig verhaal dat zijn geheimen niet direct prijsgeeft, bijzonder mooi getekend door J.H. Williams en levendig ingekleurd door Dave Stewart. The Sandman: Overture leest als een droom en is een kunstwerk.
Tot slot nog twee stripgerelateerde boeken die ik toch even wil noemen. Exploring Calvin and Hobbes: Een mooie catalogus en boeiend interview met geestelijk vader Bill Watterson. Een must read. Dat laatste geldt ook voor België gestriptvan Geert de Weyer: een uitgebreid naslagwerk over de Belgische strip. Een genot om te lezen.
Het zat er al een tijdje aan te komen dat Lambiek zou verhuizen. Ik wilde er al eerder over berichten, maar eigenaar Boris vroeg me te wachten tot het nieuwe huurcontract getekend was.
Dat is inmiddels gebeurd, dus hebben de heren van de stripwinkel op hun eigen site ook alvast de nieuwe locatie bekendgemaakt: Koningsstraat 27. In Amsterdam natuurlijk.
We zullen met veel pijn in ons hart afscheid moeten nemen van de Kerkstraat, waar we de afgelopen 47 jaar met zoveel plezier hebben vertoefd.
De nieuwe lokatie kan helaas geen galerie meer herbergen en ook het grootste deel van ons antiquariaat en 2e hands zal er aan moeten geloven. Het zal ons er echter niet van weerhouden om weer met veel geestdrift en enthousiasme voort te gaan en de vinger aan de pols te houden wat betreft nieuwe trends, jong talent en eigenzinnige strips. Ook zullen er signeersessies en boekpresentaties blijven plaatsvinden.
Verder is er met het Amsterdamse metronetwerk een naadloze verbinding naar de nieuwe winkel. Men stapt uit bij de halte Nieuwmarkt en volgt de uitgang Koningsstraat. Met de roltrap nog in de benen rolt men als het ware Lambiek binnen. De metro heeft goede aansluitingen met de NS bij o.a. Station Duivendrecht, Amstel Station en Amsterdam Centraal Station.
Voorlopig zitten we nog even in de Kerkstraat, waar je nu nog vol op kunt profiteren van de grote uitverkoop en waar je nog een keer die karakteriserende Lambiek boekengeur kunt opsnuiven.
Van de week was ik nog even in de winkel. In de uitverkoopbakken staat alles door elkaar, dus als je iets specifieks zoekt moet je wel wat geduld hebben. Toch vond ik een paar boeken die mij zeer blij maakten: vroeg werk van Winsor McCay, Verfilmde strips, Verstripte films van Thomas Leeflang en een bundel interviews met comicschrijvers van The Comics Journal. Stefan Nieuwenhuis, die even een paar dagen in Mokum was en waar ik enkele gezellige uurtjes mee heb doorgebracht, ging dolgelukkig met een nog veel grotere stapel naar huis.
‘Natuurlijk, je kunt alles gewoon online bestellen, maar een echte liefhebber kan niet zonder een stripwinkel; eentje met een deur, boekenplanken en vooral met enthousiaste verkopers achter de balie. Zij kennen je smaak, weten wat er is verschenen en kunnen je vertellen wat je moet lezen. En geen verkooppraatje, want wie een prul aansmeert, verliest zijn geloofwaardigheid.’
Vorige week zat ik met Stefan koffie te drinken in het centrum van Groningen. Stefan is heftig aan het aan bloggen op zijn site en vroeg of ik al wat van hem gelezen had. Ik moest bekennen dat ik zijn updates bijna nooit voorbij zie komen op Facebook, wat alles te maken heeft met de mislukte algoritmen van dit sociale netwerk en de misplaatste veronderstelling dat ik niet in Stefan geïnteresseerd zou zijn. Je facebooktijdlijn als rss-feed gebruiken is dus niet altijd handig, want dan mis je een hoop.
Daarom bij thuiskomst meteen een uurtje op Stefans site doorgebracht en ik raad je van harte aan om hetzelfde te doen. Nieuwenhuis schrijft namelijk kundig en met veel passie over het beeldverhaal; hij wijst op een persoonlijke manier op interessante uitgaven. Zo hoort dat met bloggen: zaken persoonlijk aanpakken. Natuurlijk schrijft hij ook over meer zaken dan alleen strips, zoals poëzie, maar als je dat niet boeiend vindt, sla je die blogposts gewoon lekker over. Hier al zijn stripartikelen op een rijtje.
Een boekpresentatie van Kruitvat: Het beste uit Van Speijk zou niet kunnen plaatsvinden zonder een optreden van Stef Stokjens, de hoofdredacteur van het satirische tijdschrift. Die nam vrijdag 12 september in Lambiek dan ook even zijn fanmail door in aanwezigheid van exposerende en andere stripmakers.
Ongetwijfeld baal je ervan dat je er niet bij kon zijn of wil je het nog even terugzien omdat je tijdens Stokjens’ optreden net naar de wc was of buiten een jointje stond te roken. Gelukkig hebben we er een video van:
In de expositie hangt werk van stripmakers uit Van Speijk: Bas Köhler, Dace Sietina, Floor de Goede, Rob Derks, De Stalinski’s, Eduard Bezembinder, Jeroen Funke, Wasco, Argibald, Han Bolo, Hallie Lama, Marc van der Holst, Michiel van de Pol, Remco Lee Polman, Sam Peeters, Danibal, Ruben Steeman, Schwantz, Sabine van den Berg, Boris Peeters en Tonio van Vugt.
11 september ligt Kruitvat, het beste van Van Speijk 15 t/m 28 in de winkel. Hoofdredacteur Stefan Nieuwenhuis, alias Stef Stokjens, geeft alvast een voorproefje.
De redactie van Van Speijk heeft nu ook een facebookpagina waar je bijna iedere seconde van nieuwe informatie wordt voorzien. Van Speijk is een eigenzinnig, satirisch tijdschrift waarin vooral veel buiten de lijntjes wordt gepubliceerd. Uiteraard breng ik door het maken en plaatsen van deze video met plezier de bijzondere bundel onder de aandacht. Het feit dat Stef Stokjens dreigde mij voorgoed de toegang tot Groningen te ontzeggen als ik het niet zou doen, staat daar geheel los van.
