Tag: Street
Vanuit de Stadsschouwburg
Tussen de buien door, door de buien heen
Zomervakantie 2011: Generatie X
Aan het einde van dag #1 op de hotelkamer in Groningen. ‘Generatie X’ van Douglas Coupland lag al een paar jaar naar me te lonken vanaf de boekenplank. Na het lezen van een blogpost van Edwin Mijnsbergen over een nieuw boek van deze auteur, besloot ik dit tot mijn vakantieboek te maken. Prima leesvoer moet ik zeggen.
We zaten overigens in het Hampshire Hotel. Fijn hotel in het centrum van de stad. In het restaurant op de begane grond kon je dag en nacht koffie en thee uit de automaat halen en rustig zitten lezen. Er stond een uitgebreide boekenkast. Fijn toeven daar in Groningen.
Hier wat shots van het uitzicht vanaf de slaapkamerkant.
Anna van den Vondel straat
Oversteken op eigen risico
Zaterdagmiddag, vlak bij het Vondelpark. Een grote stoet mensen steekt over. Dat is niet zonder risico in de mooiste stad van Nederland. Taxichauffeurs denken vaak dat ze extra punten krijgen als ze je voor de sokken rijden bijvoorbeeld. Maar ook automobilisten die geen voorbeeldfunctie hebben nemen het niet zo nauw met de betekenis van rood en groen licht.
Vrouw met hond
‘Hé, een uitzendingswagen van de NOS,’ dacht ik toen ik vrijdagmiddag langs de Stadsschouwburg liep. ‘Even een foto nemen.’ Tja, dat kun je wel vergeten op het overvolle plein in Amsterdam. Dan loopt er altijd wel iemand voor je lens. Maar dit keer pakte dat eigenlijk wel mooi uit met deze onbekende vrouw die haar hondje in een tas meedroeg (!) en bijna rechtstreeks de lens inkijkt.
Het blijft interessant: TV op locatie. Media in het wild.
Nieuwe Doelenstraat 2
Donderdag was ik opweg naar mijn eetafspraak met Jooper en kwam ik door de Nieuwe Doelenstraat. Daar blogde ik eerder ook al over. De bestrating is in dit gedeelte reeds af. Ik weet niet precies waarom, maar ik vond het zo wel een mooi plaatje. De halfscheve wegversperring met de onontkoombare graffititag erop. (Geen idee wat er precies staat, maar who cares wat die gasten zo nodig kwijt moeten in het openbaar. Laat ze lekker bloggen of een protestliedje zingen in plaats van de straat te vervuilen.) De kleurrijke muur links – graffiti als muurschildering kan wel mooi zijn – versus de oude, bruingekleurde gebouwen rechts. En dan die ene vrouw die net het beeld in loopt op het moment van afdrukken.
Filmset in het echt
De opgepoetste gevels in de Marnixstraat doen de gebouwen er weer als nieuw uit zien. En ook een beetje nep, alsof je door een filmdecor wandelt. Dat vind ik overigens niet erg, ik vind dat de straat zeker is opgeknapt en vind dat gevoel van een echt filmdecor wel fijn.
Alleen de glazen gevel van het Nieuwe DeLaMar steekt daar een beetje uit als een zere duim. De combinatie van oud en glasbak voelt niet helemaal fijn.
Nieuwe Doelenstraat
Soms lijkt het wel of de hele stad open ligt. Amsterdam op de operatietafel. Dat geldt in ieder geval voor de Nieuwe Doelenstraat die al maanden een zandbak lijkt. Gisteren zat ik daar aan de lunch bij Katoen terwijl ik een nieuwsgierige blik naar buiten wierp.
Vroeger kwam ik bijna dagelijks in deze buurt toen ik nog aan de UvA studeerde. De faculteit van Media & Cultuur is om de hoek. Voorheen zelfs in deze straat. Goede tijden waren dat.
Real life 3D
Video: Zaterdag 14 mei, 12:15 uur
Een alledaags Amsterdams tafereel gezien vanuit café Katoen. Mensen lopen en fietsen over straat. Amsterdammers, toeristen, stelletjes, solowandelaars. Ik vind het interessant om te zien hoe verschillend mensen lopen, wat ze aan hebben, hoe ze met elkaar omgaan. Ieder heeft zijn eigen verhaal. Zijn eigen doel, gedachtes, behoeftes. Zie hoe een jongen die onder het raam gaat zitten op iemand blijkt te wachten. Zie hoe onverwachts een meisje vol met haar hoofd in beeld komt omdat ze de menukaart achter het raam probeert te lezen en hoe een bejaarde toerist pontificaal in beeld gaat staan en niets vermoedend een stadskaart raadpleegt. Wat zoekt hij precies?
Door deze mensen en gebeurtenissen op video vast te leggen, lijkt het opeens alsof terloopse handelingen ingestudeerd lijken. Alsof het dagelijkse gescript is.
Dit keer geen titels voor de video. Het is één lange take van 3 minuten, zoals de vroege cinema. Ook heb ik er bewust voor gekozen om de soundtrack intact te laten. Een geregistreerd moment van deze dag. Een verloren moment vereeuwigd. Ruwer, kaler kan niet.