Chaos woedt in mijn hoofd waardoor ik me slecht kan concentreren. Het probleem is dat ik uit zoveel dingen kan kiezen, dat ik geen keuze meer kan maken. Wat te lezen bijvoorbeeld? Een grote stapel strips en een iets kleinere rij van recent aangeschafte boeken maken kiezen vrijwel onmogelijk.
Waar wil ik mijn schaarse tijd aan besteden?
De keuzestress levert een berg spanning op.
Misschien komt de spanning die ik voel ook wel omdat deze vanmorgen een afspraak heb met Merel, de redacteur die aan mijn boek meewerkt. We gaan voor het eerst over de inhoud van het boek praten. (Eind september heb ik het manuscript ingeleverd.) Zij is dus de eerste die Mijn vriend Spider-Man van kaft tot kaft heeft gelezen. Ik ben heel benieuwd wat ze van de tekst vindt en wat er allemaal verbeterd moet gaan worden om het boek goed te maken.
Ik vermoed dat ik tot de rest van het jaar dus nog wel met de tekst bezig zal zijn. Voor november staan sowieso nog een overzicht van de beste Spider-Man-verhalen gepland en het schrijven van Peter Parkers biografie. Dat onze held een hoop heeft meegemaakt in de afgelopen 54 jaar zal je niet verbazen, maar om dat allemaal netjes in een lopende tekst op te nemen lijkt een onmogelijke taak. Het wordt een kwestie van kiezen en selecteren. Alles opnemen is ook onnodig.
Schrijven is immers ook vaak een kwestie van keuzen maken. Ik vermoed dan ook dat als ik weer honderd procent met het boek bezig ben en dus weinig tijd overhoud voor andere zaken, veel keuzen vanzelf weg zullen vallen. Dat lost dan een hoop keuzestress op.
Ondertussen kijk ik naar Rutger Lemms pleidooi voor luiheid: