Tag: Stripje

De bibliotheek om de hoek. Vroeger kwam ik er geregeld. Boeken lenen, cd’s huren, research voor een artikel doen. De lokale bibliotheek heeft een bescheiden maar voedzame collectie boeken over film, waar ik jarenlang dankbaar gebruik van maakte. Toch was de liefde voor de bibliotheek op een gegeven moment op.

Steeds vaker was dat ene boek dat ik graag wilde lenen er niet. En de wachtlijst was lang. Langer dan mijn ongeduld toeliet. Terwijl ik daarom steeds minder in de bieb kwam, ging ik vaker bij de boekwinkel langs. Al die boeken lagen daar gewoon klaar om gekocht te worden. Niks wachtlijsten. En schone, ongelezen exemplaren. Laten we eerlijk zijn: biebboeken kunnen behoorlijk smerig worden van alle handen, hoestende monden en koffiespetters die de lezer over de bladzijden heen stort.

Ik Jan Cremer Derde Boek
Dure hobby trouwens, dat boeken kopen. Laatst nog twintig euro neergeteld voor het derde deel van Ik Jan Cremer. Maar goed, dan krijg je ook meteen ruim vijfhonderd bladzijden vol met woorden. Koopje dus. Volgens mij had het werkje gezien de omvang beter Ik Jan Cremer Derde, Vierde en Vijfde Boek kunnen heten.

Boeken kopen levert, naast de kosten, nog een dilemma op: waar laat je al die dikke boeken? Wie op die manier zijn leeshonger vaak stilt, krijgt uitpuilende boekenkasten. Of bezoekt regelmatig de tweedehands winkel om de gelezen exemplaren van de hand te doen. Wat ik overigens niet doe, want ik kan moeilijk afscheid nemen van boeken. Een boek uit de bibliotheek, daar heb je na het lezen geen last meer van. Terugbrengen en klaar. Prima oplossing totdat je nog iets wil nalezen.

Terug naar de bibliotheek
Anyway, recent was ik voor het eerst sinds lange tijd weer terug in de oude vertrouwde bibliotheek – die alles behalve oud en vertrouwd was. Er liepen veel onbekenden rond, het oude personeel herkende mij niet meer en de boekenkasten stonden anders dan ik me kon herinneren. De rij computers die toegang tot het internet verschaffen voor een betaald tijdslimiet kende ik al, maar de jonge koppies die glazig naar het beeldscherm staarden waren onbekenden van mij. En ze keken naar me alsof ik hun heiligdom bezoedelde met mijn aanwezigheid.

Misschien hadden ze ook door dat ik daar helemaal niet voor de boeken of het interpret kwam. Ik kwam slechts langs om een kopietje te maken. Dit ging niet lukken, want het kopieerapparaat was defect. De boodschap was duidelijk: ik was niet meer welkom. De liefde was over, ik had de bibliotheek beledigd met mijn te lange absentie. Ik had haar verraden voor de boekwinkel en online verkopers. Ze wilde daarom niets meer van me weten. Laat staan dat ze mij ten dienst wilde zijn.

Ik vond het prima zo. Soms werkt een relatie gewoon niet. Dan moet je het boek sluiten en voorgoed wegleggen. (Ik koop wel een extra boekenkast.)

Lees ook:

• A Case of High Fidelity
• Column: Verlangende teksten
• Andy Kaufman: via via
• Recensie: Kevin Smith – My Boring Ass Life