Tag: Stripwinkel Lambiek
Klaas Knol, jarenlang medewerker van stripwinkel Lambiek, overleed vrijdag 12 juli op 64-jarige leeftijd. Hij leed al geruime tijd aan longemfyseem. We gaan een echte ambassadeur van de strip missen.
Klaas was echt een stripheld. Ik mocht hem graag. In deze vlog deel ik mijn herinneringen aan Klaas en toon ik enkele fragmenten van Klaas in Lambiek.
KLAAS KNOL (1954-2019)
Zie ook dit mooie in memoriam in het Parool.
En Lambiek.net.
Foto van Klaas: Boris Kousemaker.
Categorieën
Stripwinkel zonder vlog
Vrijdagmiddag was ik voor het eerst sinds een lange tijd weer eens bij de borrel in Lambiek. Ik vermoed dat ik twee jaar geleden voor het laatst in de stripwinkel was. Eigenlijk kom ik tegenwoordig minder vaak in stripwinkels. Puur uit zelfbescherming: als ik niet ga, kom ik waarschijnlijk ook niet met nieuwe strips thuis.
Dat komt streven om eerst de boeken en strips te lezen die ik al in huis heb, ten goede. Tot ik de 30 procent ongelezen materiaal tot me heb genomen, probeer ik zo min mogelijk nieuw materiaal aan te schaffen.
Gistermiddag signeerde Jasper Rietman echter zijn debuut Exodus, dat net als Mijn vriend Spider-Man ook bij SubQ verschenen is. Ik was van plan een vlog te gaan maken met Jasper, maar de omstandigheden waren daar niet geschikt voor. Jasper zat buiten te signeren en er stond wind. Ook stonden veel mensen buiten te praten. Dat is natuurlijk supergezellig, maar komt een video-interview niet ten goede. Geeft niks, dan draaien we die video wel een andere keer.
Binnen sprak ik met Bas Schuddeboom (scenarist, redacteur en vertaler bij Donald Duck en Tina) en Frenk Meeuwsen. Cool, dacht ik, dan draai in de kelderverdieping even een vlog met Meeuwsen over zijn fantastische boek. Helaas was Zen zonder meester uitverkocht bij Lambiek. Ze bestellen uiteraard nieuwe delen bij. Geeft niks, draaien we die video wel een andere keer.
Nu stond ik dus gewoon even gezellig bij te praten met Bas, die ook de redactie doet comiclopedia van Lambiek, en maakte ik kennis met Frenk. Het was een fijne middag dus.
Je hoeft ook niet altijd te vloggen, hoewel ik daar op dit moment wel veel lol in heb. De vlog over De jaren Eppo doet het goed op YouTube. Hij wordt goed gekeken, er is op gereageerd en tot op heden hebben zes mensen de video geliked. Ik zag wel dat de vlog ook een dislike heeft gescoord. Dat is jammer, want je weet nooit omdat dit op de inhoud van de video slaat, of op de vorm. Soms zie ik een groot aantal dislikes staan bij heel mooie video’s van anderen en dan denk ik: waarom? Als je iets niet leuk vindt, hoef je dat niet te laten weten. Voor ieder wat wils.
Maar goed, een (dis)like betekent wel dat je video een reactie losmaakt en dus niet onverschillig laat. And that is worth something.
Nu lig ik er ook weer niet wakker van, want dat liken en disliken hoort bij online aanwezig zijn. Bijna overal wordt je mening gevraagd. Ben je een keer naar de fysio geweest, dan krijg je meteen een mail waarin je een enquête kan invullen. Sterker nog, ik kreeg die mail drie keer omdat ik niets invulde.
En online willen de algoritmes weten wat je leuk vindt en stom vindt, zodat ze het aanbod daarop kunnen aansturen zodat je steeds meer in een bubbel zit en je realiteitszin uiteindelijk verdwijnt. Voordat je het weet, geloof je heilig in je eigen perspectief en laat je geen ruimte meer voor ideeën van anderen. Nou ja, dat is wat somber gesteld, maar is niet onwaar. Van de week werd ik daar weer op gewezen in een zure correspondentie met enkele mensen. Over morele gestapo gesproken.
Ach ja. Zo leer ik telkens weer het kaf van het koren scheiden wat betreft met wie ik wel om wil gaan en met wie niet. Wie ik like en dislike dus. Door dit soort ervaringen leer ik steeds beter naar mijn instinkt te luisteren. Leven is een proces.
Categorieën
Jan Kruis (1933-2017)
Stripmaker, illustrator en schilder Jan Kruis (Rotterdam, 1933) is 19 januari overleden in zijn woonplaats Mantinge in Drenthe. Hij was al enige tijd ziek. Kruis is 83 jaar geworden.
We kennen hem natuurlijk als maker en geestelijk vader van de strip Jan, Jans en de Kinderen. Ik denk dat er weinig Nederlanders zijn die deze familiestrip nog nooit hebben gelezen. Hele generaties groeiden op met de avonturen van de familie Tromp. Het is dan ook een van de beste Nederlandse strips.
Met Jan, Jans en de Kinderen heeft Kruis duidelijk zijn stempel gedrukt op de Nederlandse strip en onsterfelijke personages geschapen. Ook wist hij altijd zijn vinger op de tijdsgeest te leggen. Kruis baseerde de stripfiguren op zijn eigen gezin en liet zich voor de verhalen vaak door zijn gezin inspireren.
Van 1970 tot en met 1998 maakte Kruis Jan, Jans en de Kinderen voor Libelle. Daarna gaf hij het tekenstokje over aan Studio Jan Kruis en sindsdien worden de afleveringen van deze strip dus door anderen gemaakt.
In 2007 verscheen een stripbewerking door Kruis van Multatuli’s Woutertje Pieterse. Ook maakte hij nog gelegenheidsalbums voor de Leprastichting. Kruis maakte ook schilderijen. Op de comiclopedia van Lambiek staat een uitgebreid cv van Kruis.
In 2010 kreeg Kruis de Marten Toonderprijs voor zijn gehele oeuvre. Ik interviewde hem vlak voor de ceremonie, de enige keer dat ik hem professioneel sprak.
Ik neem aan dat jullie allemaal vroeger de strips van Jan lazen. Mocht je daar nog een leuke anecdote of herinnering aan hebben, schroom niet om deze in het commentformulier te delen. Hallie Lama deelde dit mooie eerbetoon op Twitter vandaag:
Fokke & Sukke zijn ook verdrietig:
Robert van der Kroft haalde deze illustratie uit zijn archief: Catootje en Jeroen, als Sjors en Sjimmie.
Stripwinkel Lambiek is inmiddels op de nieuwe locatie te vinden. Toen ik vanmiddag op Koningsstraat 27 langsging, waren de mannen van de winkel nog druk bezig dozen uit te pakken en strips op hun plek te zetten.
Toch vind ik dat de nieuwe winkel al een knusse uitstraling heeft. De winkel bestaat uit twee verdiepingen. Op de onderste verdieping komen de Engelstalige boeken, bovenin de Nederlandse uitgaven. Volgens mij gaat het heel mooi worden.
Ook Boris Kousemaker was goed geluimd vanmiddag. Hij vertelde dat de winkel over een paar dagen helemaal klaar zal zijn. Je kunt overigens wel al gewoon strips kopen, want de kassa staat al klaar.
Categorieën
Minneboo leest: Tex Willer
Nog nooit had ik een strip over westernheld Tex Willer gelezen, maar ik kende de held wel van stripwinkel Lambiek. Als daar een Tex Willertje gepakt wordt, draait men een jointje. Ze pakken dan een klein album, qua grootte vergelijkbaar met een dunne pocket, en leggen daar de wiet, shag en vloei op om vervolgens een jointje te draaien. Daarom heeft deze stripheld voor mij altijd de associatie met wiet. Tenminste, tot ik deze week eindelijk eens een album las.
Op stripfestival Breda sprak ik met Erik van Helvoort en Ben Kamphuis van uitgeverij HUM!. Een kleine uitgeverij die ook de heruitgaven van Philemon voor haar rekening neemt. Ze geven ook sinds een paar jaar albums van Tex Willer uit.
De westernheld is overigens al eerder in het Nederlands verschenen. Daarover kun je meer lezen op de site TexWiller.nl.
Spaghettiwestern
Willer werd in 1948 al gecreëerd door schrijver Giovanni Luigi Bonelli en tekenaar Aurello Galleppini, ook wel bekend onder de naam Galep. Italianen dus, wat Tex Willer tot een spaghettiwestern maakt. Volgens de site ComicVine.com had Willer in de eerste strip een partner genaamd Occhio Cupo, (Zwart Oog), een zwaardvechter die leek op een musketier. Die was eigenlijk bedoeld als hoofdpersoon, maar toen het publiek vooral warm werd van Willer, was het al snel exit voor Occhio Cupo. Willer was eerst een outlaw maar later werd hij een ranger. Samen met vriend Kit Carson, en zijn eigen zoon Kit Willer, vecht Tex tegen misdadigers. Hij is ook goed bevriend met de indianen.
In Italië komt er elke maand een deeltje van de westernreeks uit en eens per jaar een heel dik album. Dit is dus vergelijkbaar met Amerikaanse comics. Genoeg keuze dus voor de Nederlandse uitgeverij die vooralsnog twee albums per jaar uitgeeft. Het vierde album Tex Willer: Aasgieren en Outlaws is zo’n lang verhaal van ruim 227 pagina’s en is net uitgekomen.
In Tex Willer: Aasgieren en Outlaws nemen Willer en co het op tegen de bende van de mysterieuze Prediker. Zijn volgelingen zijn keiharde criminelen die stelen en moorden. Op een dag vinden ze de zoon van Willer halfdood in de woestijn. Ook ontvoeren ze een jonge vrouw. Vooral Monkey, de lelijke aanvoerder van de bende, fantaseert over een schone toekomst met haar. Zij ziet dat minder rooskleurig in. Toevallig hadden Willer en Carson de opdracht gekregen om de dievenbende aan te pakken, dus het een en ander loopt mooi samen.
Rechtlijnig
Willer komt op mij over als een typische, klassieke westernheld: blank, rechtlijnig, beetje saai maar schiet altijd raak.
Het viel me op dat deze strip, die nu geschreven werd door Claudio Nizzi en getekend is door Bruno Brindisi, een heel rustig verteltempo heeft. Een dialoogscène met het bevriende opperhoofd Membrenito neemt zeven pagina’s in beslag. Zo kom je wel aan de ruim tweehonderd pagina’s verhaal! Niet dat je je als lezer verveelt overigens. Het is een fijn leestempo. Bovendien tekent Brindisi in een doeltreffende realistische stijl. Alleen bij het uitdrukken van emoties gaat hij wat te nadrukkelijk te werk, waardoor de gezichten soms karikaturaal worden.
Ik hoorde van de mannen van HUM! dat sommige mensen de strip niet meenamen omdat hij kleurloos is, maar het zwart-wit werk ziet er juist goed uit. Aasgieren en Outlaws biedt mooi leesvoer voor wie van westerns houdt.
Overigens houden Italianen van Tex Willer: ik vond deze Italiaanse motion-comic op YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=iP8__t9csrY
Het zat er al een tijdje aan te komen dat Lambiek zou verhuizen. Ik wilde er al eerder over berichten, maar eigenaar Boris vroeg me te wachten tot het nieuwe huurcontract getekend was.
Dat is inmiddels gebeurd, dus hebben de heren van de stripwinkel op hun eigen site ook alvast de nieuwe locatie bekendgemaakt: Koningsstraat 27. In Amsterdam natuurlijk.
We zullen met veel pijn in ons hart afscheid moeten nemen van de Kerkstraat, waar we de afgelopen 47 jaar met zoveel plezier hebben vertoefd.
De nieuwe lokatie kan helaas geen galerie meer herbergen en ook het grootste deel van ons antiquariaat en 2e hands zal er aan moeten geloven. Het zal ons er echter niet van weerhouden om weer met veel geestdrift en enthousiasme voort te gaan en de vinger aan de pols te houden wat betreft nieuwe trends, jong talent en eigenzinnige strips. Ook zullen er signeersessies en boekpresentaties blijven plaatsvinden.
Verder is er met het Amsterdamse metronetwerk een naadloze verbinding naar de nieuwe winkel. Men stapt uit bij de halte Nieuwmarkt en volgt de uitgang Koningsstraat. Met de roltrap nog in de benen rolt men als het ware Lambiek binnen. De metro heeft goede aansluitingen met de NS bij o.a. Station Duivendrecht, Amstel Station en Amsterdam Centraal Station.
Voorlopig zitten we nog even in de Kerkstraat, waar je nu nog vol op kunt profiteren van de grote uitverkoop en waar je nog een keer die karakteriserende Lambiek boekengeur kunt opsnuiven.
Van de week was ik nog even in de winkel. In de uitverkoopbakken staat alles door elkaar, dus als je iets specifieks zoekt moet je wel wat geduld hebben. Toch vond ik een paar boeken die mij zeer blij maakten: vroeg werk van Winsor McCay, Verfilmde strips, Verstripte films van Thomas Leeflang en een bundel interviews met comicschrijvers van The Comics Journal. Stefan Nieuwenhuis, die even een paar dagen in Mokum was en waar ik enkele gezellige uurtjes mee heb doorgebracht, ging dolgelukkig met een nog veel grotere stapel naar huis.
Afgelopen zondag bezocht ik Lambiek in de Kerkstraat omdat ik wat stripalbums van Dick Matena wilde kopen. Helaas hadden ze niet de verhalen die ik graag wilde hebben, maar ik vond wel Exploring Calvin and Hobbes: An Exhibition Catalogue. Een prachtige vondst, want dit is de catalogus van de expositie in The BIlly Ireland Cartoon Library & Museum in Ohio. Behalve prachtig werk van Bill Watterson staat er ook een interview met de tekenaar en geestelijk vader van Calvin & Hobbes in. Dat alleen al is de aanschaf waard, want interviews geeft Watterson vrijwel nooit. Overigens is er een grote uitverkoop in Lambiek op dit moment en die zie je hier op de foto. Zoals je ziet werd er met interesse naar enkele albums gekeken.
Oh ja, ik fotoblog, sinds mijn nieuwe iPhone, ook op Instagram:
Striptheoreticus, of stripgoeroe, en stripmaker Scott McCloud is op een promotietoer om zijn nieuwe graphic novel The Sculptor te promoten en doet gelukkig ook Amsterdam aan.
The Sculptor is in het Nederlands verschenen onder de titel De beeldhouwer en uitgeven door Scratch Books. In De beeldhouwer sluit de jonge kunstenaar David Smith een deal met de Dood: hij is in staat om alles te maken wat hij kan bedenken, maar de prijs hiervoor is wel dat hij nog maar 200 dagen te leven heeft.
Ik heb het boek recent gelezen en raad het je van harte aan: het is een fantastisch verhaal dat na het lezen blijft resoneren. Faustiaanse verhalen kennen we genoeg, toch weet McCloud iedere keer met een nieuwe wending in de plot te komen die niet alleen verrast, maar ook nog eens niet-gezocht aanvoelt. Ik vind het nu al een van de beste boeken van het jaar. Door het lezen van De beeldhouwer ben ik een beetje een ander mens geworden en zie ik het leven een beetje anders. Dat is voor mij een van de indicaties van een goed verhaal.
McClouds carrière begon met het vrolijke superheldenverhaal Zot!, maar is vooral bekend als de maker van drie belangrijke standaardwerken: Understanding Comics, Reinventing Comics en Making Comics. In het eerste boek vertelt hij hoe strips werken, in de tweede probeert hij een digitale revolutie te ontketenen en te laten zien hoe de toekomst van comics eruit kunnen zien. In het derde boek laat hij zien hij je strips maakt. Het geniale van deze boeken is dat ze allemaal in stripvorm zijn. Strips over strips dus. Overigens, McCloud is ook het brein achter 24 Hour Comic Day.
Scott McCloud is woensdag 15 april om 18 uur in Lambiek te bewonderen en zal zijn boek signeren. ’s Ochtends spreek ik hem over zijn nieuwe boek voor de VPRO Gids en Stripgids. Ik kijk ernaar uit om hem te ontmoeten en zijn prachtige graphic novel te bespreken.
Categorieën
Een ontmoeting met Derf Backderf
Zondagmiddag interviewde ik Derf Backderf in the American Book Center in Amsterdam. Backderf was in Nederland om zijn graphic novel My Friend Dahmer te promoten die recent in het Nederlands bij Scratch Books is verschenen.
My Friend Dahmer gaat over de tijd dat Backderf op de middelbare school zat met Jefrey Dahmer die later maar liefst 17 jonge mannen vermoordde. Hij had seks met de lijken en soms at hij ook een stukje van zijn slachtoffers. Geen luchtig onderwerp dus.
Toch was het erg leuk om Backderf te spreken en ook een beetje gek, want de volgende dag interviewde ik hem in het café van het Americain voor de VPRO Gids. Zondagmiddag was dus een soort opwarmertje. Nu ja, vooral voor mij dan, want Derf was de afgelopen dagen in Frankrijk en België al flink ondervraagd over zijn boek. En vaak kreeg hij natuurlijk dezelfde vragen gesteld. Zo gaat dat op een perstoer.
(Dinsdagmiddag is Backderf om 17 uur in Lambiek).
De belangstelling in Frankrijk en België was groot geweest. In Nederland was ik een van de weinige journalisten die interesse heeft voor het werk van Backderf, vertelde uitgever Hansje Joustra. Strip blijft in hier toch een stiefkindje terwijl België en Frankrijk echte striplanden zijn.
Voor mij mag dat de pret niet drukken, al betekent het wel dat ik als freelancer lang niet altijd mijn artikelen over het beeldverhaal ergens kwijt kan.
Het gesprek in het Americain op maandag duurde lang. Derf had er zin in. Vooral toen ik het ook wilde hebben over zijn strip Punk Rock and Trailer Parks. Een hilarische strip over de punkscene in Akron Ohio in de vroege jaren tachtig. Het hoofdpersonage Otto, die zichzelf the Baron noemt, is zeer sympathiek en komt erg grappig uit de hoek. De strip zit vol gastoptredens van punkers als Klaus Nomi, The Ramones en Wendy O. Williams. Popjournalist Lester Bangs komt ook even langs.
Na het interview hebben we nog wat gepraat over de Amerikaanse stripwereld. Derf maakte nog een tekening in mijn exemplaar van Punk Rock and Trailer Parks. Het tekenen heb ik op video vastgelegd.
Binnenkort alles over Mijn vriend Dahmer en Punk Rock and Trailer Parks in de VPRO Gids.
De Nederlandse stripwereld kan nog wel wat ridderlijkheid gebruiken. Gelukkig hebben we tegenwoordig Floris van Dondermonde om te laten zien hoe dat vechten met draken, spelen op een luit en het bedrijven van de hoofse liefde, gaat.
Remco Polman zorgt ervoor dat we kunnen lachen om de Middeleeuwen. Je vraagt je bij het lezen bijkans af waarom de Engelsen het ’the Dark Ages’ noemen want al die hitsige dames, homoseksuele draken en andere typische Middeleeuwse verschijnselen prikkelen de lachspieren.
Floris is inmiddels een vaste waarde in Eppo stripblad. Vrijdag 10 oktober werd in Lambiek het eerste album gepresenteerd Heer Floris steekt de draak. Onderstaande video is daar een registratie van en onthult het verhaal achter Floris uit de mond van Jantiene de Kroon. Ze vertelt hoe Polman zich vol overgave op het onderzoeken van de Middeleeuwen stortte. Ook legt ze uit hoe het zit met die Vind-ik-leuk sticker met Dirkjan op de cover van het album. En natuurlijk zien we Remco in actie aan de tekentafel.
Floris Deel 1 – Heer Floris steekt de draak.
Remco Polman en Wilfred Ottenheijm tekst, tekeningen en kleur.
Redactie: Rob van Bavel.
Met een voorwoord van Mark Retera.
Don Lawrence Collection, €8,95
