This is a short video about the comics I bought in December 2020. I hope you enjoy. Like en Subscribe and say ‘Hi’ to a stranger on the street today.
Natuurlijk waren ze het niet echt, maar twee tienermeiden die veel van deze stripfiguren weghadden. Ik heb wel vaker last van dergelijke beroepsdeformatie. Momenten dat ik zo intensief met een verhaal bezig ben, in dit geval met het lezen van de reeks Strangers in Paradise, dat mensen opeens op de personages uit die verhalen beginnen te lijken.
Toen ik met het schrijven van mijn boek over Spider-Man en fancultuur bezig was, zag ik wel eens Spider-Man in het straatbeeld opduiken.
Nu zijn Katchoo, Francine en Peter Parker ook personages die levensecht lijken en met wie ik echt meeleef, dus waarom zou ik ze ook niet gewoon op straat tegenkomen?
Hoe dan ook, de strip getekend door Terry Moore zit vol met prachtige afbeeldingen die stuk voor stuk het bestuderen waard zijn. In tegenstelling tot vrouwen in het openbaar aan te blijven staren is naar papier kijken gelukkig wel sociaal geaccepteerd. Hier twee momenten uit de strip die ik laatst op Instragram deelde:
Het einde en het begin
Zaterdagavond las ik de laatste pocket uit van de serie. In een paar weken las ik de 90 comics waaruit de oorspronkelijke reeks bestaat. Wow, wat een rit!
Het afscheid nemen van Katchoo, Francine en Casey was niet al te pijnlijk, want ik weet dat Moore inmiddels aan een nieuwe reeks SiP-verhalen is begonnen. Voor de lezers die in 2007 afscheid moesten nemen van dit trio, zal het allemaal wat pijnlijker zijn geweest. Ik kan nu gewoon naar de winkel lopen om de nieuwe deeltjes aan te schaffen. Het leuke daarvan is, dat ik de keuze heb de serie nu per uitkomende comic te gaan lezen of toch te wachten tot dit verhaal weer is afgerond.
Over de plot zei Moore het volgende in een interview met CBR:
What is this threat to their lives now?
Well, Katchoo is a family woman now, but she has this bad past, remember? It’s a long story and I wrote a book about it. Anyway, she was involved with Darcy Parker, who had a criminal empire and an elite group of women called “Parker Girls” who did scary things. One of the surviving PG women is writing a tell-all book about the whole operation. If the book comes out, it will destroy Katchoo’s family. So Katchoo is determined to stop her. The problem is finding her. The new series is about the sear.When you initially ended SiP, you talked about how all great stories need an ending. You always knew there were more stories to tell with these characters, but when did you start to realize that you really wanted to tell those stories?
There were a lot of stories in the SiP series, but at the root of it all was a love story and the resolution of that ended the series. But the world has changed so much since then. And there is always that one person who can destroy everything you hold dear. And if you’re someone like Katchoo, who has fought so hard for what she has, you don’t let that happen. You fight for what you have. You hunt your predators, to the ends of the earth if you have to.
To be continued dus…
[hr]
Daarom Minneboo leest:
Recent nam ik mezelf voor om de 30 procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie eens door te nemen. Er is kastruimte nodig voor nieuwe strips, dus op deze manier hoop ik meteen wat titels te selecteren die weg kunnen. Daar doe ik geregeld verslag van op dit blog. Overigens is SiP dus duidelijk een serie die lekker in de kast mag blijven staan, want ik weet zeker dat ik de strips over een paar jaar weer ga lezen.
De serie bevalt nog steeds heel erg goed, ook al is het verhaal een beetje soapy. Komen Francine en Katchoo eindelijk weer bij elkaar, gebeurt er toch weer iets waardoor de relatie niet werkt. Wat dat betreft blijft Terry Moore de lezer plagen.
Experiment
Moore experimenteert graag. Zo geeft hij soms verschillende versies van de gebeurtenissen en blikt het vooruit op wat de toekomst zou kunnen brengen. Dat houdt het geheel speels en boeiend.
Wat ik wel jammer vind is dat Moore soms iets te veel experimenteert op narratief vlak. Zo wisselt hij soms proza stukken af met stripscènes. Iedere keer als hij van de ene vertelvorm naar de andere overschakelt, raak ik even uit het verhaal. Het is veel makkelijker om een verhaal te blijven als er één vertelstijl gehanteerd wordt.
Het lezen van tekst vereist immers andere vaardigheden dan het lezen van strips. Mijn brein moet dus iedere keer omschakelen. Dat leest niet prettig.
Casey!
Verder vond ik het erg leuk dat Casey een flinke rol heeft in de vierde pocket. Ze staat ook prominent op de cover. Ik begin Casey steeds leuker te vinden. Een vrolijke meid met een probleemoplossende instelling. Wat kun je daar op tegen hebben?
Grappig hoe bijfiguren later opeens een grotere rol in een verhaal kunnen krijgen. En hoe je ze zo ook anders gaat zien. Dat gebeurt natuurlijk ook wel eens in het echte leven, met kennissen die vrienden worden en andersom.
[hr]
Daarom Minneboo leest:
Recent nam ik mezelf voor om de 30 procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie eens door te nemen. Er is kastruimte nodig voor nieuwe strips, dus op deze manier hoop ik meteen wat titels te selecteren die weg kunnen. Daar doe ik geregeld verslag van op dit blog.
Fijn dat de reputatie van sommige series gewoon klopt. Ik ben nu Strangers in Paradise van kaft tot kaft aan het lezen, en alle positieve dingen die mensen over deze stripserie hebben gezegd, zijn juist.Strangers in Paradise (SiP) is een van de beste stripreeksen die ik ooit las. Ik ben nu halverwege de oorspronkelijke serie die van 1993 tot en met 2007 liep en lees de strips in dikke pocketedities. Het merendeel van de strips in eigen beheer uitgegeven. Dat is al een goede reden om alle uitgaven te kopen, want kwaliteitsseries moet je ondersteunen.
Terry Moore is recent begonnen met een nieuw verhaal van deze serie en daar ben ik ook erg benieuwd naar.
In de afgelopen paar honderd bladzijden ben ik erg gehecht geraakt aan Katchoo en Francine, de twee hartsvriendinnen die een heel bijzondere relatie met elkaar hebben. Eigenlijk is het een soort van driehoeksverhouding met David erbij. Francine ziet Katchoo als haar beste vriendin. Katchoo is verliefd op Francine en David is weer verliefd op Katchoo.
Relatieperikelen vormen de hoofdmoot van de reeks, vermengd met bemoeienisessen van de georganiseerde misdaad. Katchoo heeft namelijk een nogal duister verleden en dat wil haar maar niet loslaten. Dit klinkt misschien wat vergezocht en soap-achtig, maar Moore smeedt van alle losse elementen een heel boeiend verhaal, waarin alle plotlijnen met elkaar verbonden zijn en waar plotwendingen natuurlijk aanvoelen.
Moore mixt drama met comedy en die afwisseling zien we terug in zijn tekenstijl.
Behalve dat Moore een fantastische visuele verhalenverteller is, weet hij van zijn personages levende, echte wezens te maken. Ik lach mee met Katchoo en Francine en ik huil met ze als het allemaal heel droevig wordt.
Daarbij komt Moore telkens met nieuwe verrassingen die het verhaal op gang houden en die je nieuwsgierig maken naar het verdere verloop.
Er zijn plannen om de reeks te verfilmen. Gelukkig is Moore daar zelf zeer nauw bij betrokken.
Genoeg gepraat over SiP, ik duik weer in een pocket.