Tag: The ABC

Categorieën
Strips

Berichtje in de Eppo

Kun je die recente Minneboo leest over Haas nog herinneren waarin ik meende Kuifje te herkennen in één van de personages? Ger Apeldoorn, eindredacteur van Eppo en samensteller van de nieuwsrubriek V@ria, heeft mijn blogpost ook gelezen en haalde deze aan Eppo #14.

eppo_haas

Ja, inderdaad er staat Michel in plaats van Michael, maar laten we nu even niet de kniesoor uithangen.

Typex
Nu ik toch even je aandacht heb: Typex signeert zondag 14 juli om 14 uur in The American Book Center om zijn prachtige striproman Rembrandt te promoten. Wees erbij. En lees hier mijn interview met Typex.

Rembrandt. Illustratie: Typex
Rembrandt. Illustratie: Typex
Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Superman Action Comics vol. 1

Since Man of Steel by film director Zack Snyder is showing in theatres, it’s a good time to pick up some Superman comics. So why not read the first collection of Action Comics, in which a new and fresh take on Superman is presented? Written by comic book author Grant Morrison and illustrated by Rags Morales and Andy Kubert, Superman Action Comics volume 1: Superman and the Men of Steel collects the first eight issues plus back stories and also contains an insightful making-of these comics.

action_comics_1_coverIn 2011 publisher DC Comics, home of heroes such as Batman, the Flash, Green Lantern, Wonder Woman and Superman, revamped and relaunched its entire line of comic books, starting 52 new series with number one. A fresh start for DC’s stall of heroes, giving them updated origins and a modern makeover. And at the same time giving new readers a fresh starting point to get acquainted with heroes that have been around for ages. Superman for instance, as you probably know, has been around since 1938. This creation of Jerry Siegel and Joe Shuster was the first superhero known to men and started it all. You can imagine that having to keep in mind seventy-plus years of history can be quite a burden for writers and readers alike. So it was about time Suup got a fresh start.

Just like Snyder’s flick, writer Grant Morrison’s take on Clark Kent and his alter ego is a re-interpretation of Superman. But while Snyder opted for a dark brooding version of Superman, not unlike Christopher Nolan’s Batman-movies (Nolan was co-author of the film’s story), Morrison presents us with a more optimistic version of Superman’s world. Thank god, I’d like to think, because dark and brooding might suit The Dark Knight, but it’s not really a comfortable fit for everyone’s favourite alien boy scout who flies around in primary colours and grew up on a farm in Kansas.

Morrison’s tale starts at the beginning of Superman’s career: Clark Kent has just moved to the big city Metropolis and is still exploring his incredible powers. Mind you, this Superman is not the all-powerful dude that was before: although he has super strength, can run like the devil and shoots laser-beams from his eyes, he can also get hurt and, when he’s beat up, his face gets bruised. In the beginning, he can’t fly either, but leaps tall buildings in a single bound, just like Jerry Siegel and Joe Shuster envisioned him back in the late 1930’s. Although within a couple of issues he does fly and, judging by the Superman of five years from now that Morrison presents in issue 7 and 8 (Grant likes to play with timelines in his stories), Superman could soon be like his old omnipotent and boring self again. At least, that’s one of my fears.

actiocomics_grantmorrison

But for now, the new Clark Kent is in his early twenties, renting a small room from a nosey landlady, working for a small-time newspaper in the city and uncovering all kinds of nastiness and corruption. With a youthful arrogance Superman goes head-to-head against a corrupt businessman who uses illegal cheap labour and breaks all kinds of laws. This is The People’s Superman. There is no Lois & Clark, yet, although Kent is friends with Jimmy Olsen, the photographer of the Daily Planet, who works closely with Miss Lane. What I really like about this incarnation is the fact that Clark’s features look significantly different from Superman’s, so maybe the wearing-glasses-as-disguise-joke finally works when he does get up close and personal with Lois Lane.

When Clark is saving lives as Superman he’s dressed in a T-shirt and jeans, looking more like a construction worker with a cape than a Superhero. Besides, he’s not considered to be a hero by the American Government anyway: this is America post 9/11, so Superman is treated as an alien and therefore considered a possible threat to national security. Brilliant but shady Lex Luthor advises the army on how to bring Superman down. It’s not until Earth is truly threatened by an alien life form that the American Government figures it might not be a bad thing to have a Superman on their side.

action-comics1_clark

Grant Morrison is known for having an original mind, writing comics that deal with complex concepts, blurring the boundaries between realism and fantasy. He often mixes autobiographical elements with heroic adventures. His series The Invisibles (published in the 90s) is one of the most complex and interesting stories ever published in the comic book industry. Although I like his fresh take on Clark and Superman, and Superman and the Men of Steel is an enjoyable read, it doesn’t reach the heights of his other work. Maybe writing a high-profile character like Superman comes with many constraints: one can make him wear jeans and tone down his powers, but in the end one can’t stray too far from the conceptual boundaries that make up Superman.

I am afraid it’s only a matter of time before even this version of the Man of Steel grows stale. But that doesn’t mean that in the meantime, the ride provided by Grant Morrison, Rags Morales and Andy Kubert isn’t enjoyable.

This review is published on the blog of the American Book Center.

Categorieën
Strips

Een interessante avond over comics & strips

Donderdagavond 13 juni waren er aardig wat stripliefhebbers komen opdagen op de Comics & Strips bijeenkomst van Shop Around. De grote zaal van Pakhuis de Zwijger zat vol in ieder geval. In het publiek stripfans en -makers.

spekkie big
Spekkie Big vindt het leuk.
Affiche getekend door Erik Kriek.
Affiche getekend door Erik Kriek.

De avond begon wat in mineur toen Maaike Hartjes en Marc van der Holst werden geïnterviewd door Han Peekel. Hartjes vertelde dat je als stripmaker vooral van subsidies moet leven, want van het verkoop van je albums moet je het zeker niet hebben. Als je als tekenaar een boterham wil verdienen, moet je dat als illustrator doen. Van bijvoorbeeld infographics. ‘Infographics zijn kut!’ riep Marc uit. ‘Je gaat toch geen kutinfographics tekenen voor kutbedrijven!’. Van der Holst, die als undergroundtekenaar vooral bekend is van de strip Spekkie Big, vertelde niet voor het geld strips te maken. Eigenlijk was geld verdienen door strips te tekenen een concept dat nog nooit in hem was opgekomen.

Erik Kriek gaf een presentatie van zijn tekenwerk en toonde alvast een voorproefje van zijn nieuwste project: een reeks korte verhalen losjes gebaseerd op songteksten: Murderballads.

Han Peekel ging staan op de nostalgische zeepkist en vertelde over hoe het vroeger was, namelijk toen het televisieprogramma Wordt Vervolgd nog op de buis kwam. ‘Niemand had het succes verwacht, maar na de eerste uitzending kregen we 100.000 briefkaarten met het antwoord op een beetje suffe prijsvraag,’ vertelde Peekel. ‘De dag erna kregen we er nog eens 100.000.’ Peekel is jaren lang bezig geweest om Wordt vervolgd weer op de buis te krijgen, maar die pogingen zijn allemaal mislukt. Ik denk ook dat het nu meer het tijdperk is van programma’s als Beeldverhaal. En er zijn natuurlijk duizenden stripfans wereldwijd die vlogs opnemen om over het beeldverhaal te praten.

wiske_vermistNa de pauze was het mijn beurt. Ik las een column voor over het sterven van striphelden. Als voorbeeld had ik Amoras, de nieuwe serie van Suske & Wiske die zwaar gepromoot werd door onder andere de dood van Wiske aan te kondigen. Mijn held Peter Parker is natuurlijk ook meerdere malen al ‘vermoord’ door de schrijvers en marketingafdeling van Marvel, dus daar heb ik het ook nog even over gehad.

Het panel van boekverkopers Klaas Knol (Lambiek), Jitse Verwer (ABC) en uitgever/redacteur Mara Joustra (Oog &Blik) eindigde gelukkig met een positievere boodschap. Verwer vertelde dat er een heel divers publiek op de strips afkomt, maar dat de lezer wel kwaliteit verwacht. Hij pleitte er dan ook voor dat uitgevers vooral mooie boeken moeten uitgeven en de rotzooi maar moeten vergeten. Nu er crisis heerst is de consument kritischer dan ooit.
Toen Peekel aan het trio vroeg of de strips nog toekomst hebben, riepen ze tegelijk uit volle borst ‘Ja!’. Dat je het even weet.

Joost Swarte sloot de avond af met een uiteenlopende presentatie van zijn illustratie- en stripwerk. Ook toonde hij wat illustraties van zijn voorbeelden.

Tussen de presentaties door speelde de band The Vagery een nummer. Mensen die DWDD kijken zouden de band daarvan kennen, want daar mogen ze zo nu en dan 1 minuutje spelen. Ik vind ze langer dan 60 seconden beter klinken.

Was het een leuke avond? Ja, ik vond van wel. Er heerste een goede, ietwat jolige sfeer in de zaal en het programma was divers. Al valt er nog veel meer te bespreken over het beeldverhaal. Er moet dus maar snel nog zo’n avond komen.

Omdat ik nergens nog een verslagje online kon vinden heb ik zelf maar iets geschreven. Mocht je iets vinden over de betreffende avond, laat het dan weten via het reactieformulier. Alvast bedankt!

Categorieën
English Striprecensie Strips

Striprecensie: The Incal

The Incal, written by Alexandro Jodorowsky and drawn by legendary comic book artist Moebius, is considered a classic science fiction comic which inspired a lot of comic book artists and filmmakers.

incal-moebiusJodorowsky and Moebius present us with a complex universe and narrative that isn’t easily explained in a couple of sentences. On the surface The Incal is a sci-fi adventure in which low class private detective John Difool is the main character. When a great darkness threatens the existence of the galaxy, Difool races through the cosmos with his sidekick Deepo, a concrete bird, and a band of characters such as the great warrior Metabaron, on a quest to face the ultimate evil. The Incal guides and protects them. It is described as pure consciousness, a direct emanation of the divine will.

Moebius is the pseudonym of French comic book artist Jean Giraud (1938 –2012). Giraud is best known for the western-series Blueberry, which he created with writer Jean-Michel Charlier. Drawn in a very naturalistic style, the cowboy Blueberry is known as one of the first anti-heroes of western comics. As Moebius, Giraud made unconventional and surrealist science fiction comics, such as Arzach and The Incal which feature a limitless inventiveness, bright colours and a great sense of humour and sense of perspective.

Klik op plaatje voor grotere versie.
Klik op plaatje voor grotere versie.

At the end of the seventies Jodorowski and Moebius worked on a film adaptation of Frank Herbert’s Dune. When the project got cancelled, they put all their ideas in a new comic-serial that became The Incal. The Chilean Jodorowski chose detective John Difool as the main character. Difool is very much an anti-hero: not the brightest of the bunch, certainly not the bravest. Most of the time he’s the one trying to avoid adventure instead of jumping in headfirst. Interestingly, every major character in The Incal is based upon Tarot cards. Obviously Difool is based on ‘the fool’, his name being a nice pun pointing out his origin.

The fast-paced storyline takes Difool from one great mission to the next and is sometimes hard to follow during the first read. The writer and artist treat us to new surprises and inventions on almost every page and present the complex story-world, filled with extraordinary concepts and creatures, in a self-evident manner. Sometimes The Incal leans towards science fiction satire, for instance when our heroes have to infiltrate ‘The War Star’, a massive military complex in which their enemies hide out, an obvious nod to the Death Star in Star Wars.

However esoteric and unparalleled the narrative might be, Moebius’s beautiful artwork is always a pleasure to look at and works as a guide through this fast and complex story-world. Basically The Incal isn’t simply a comic book, as a reading experience it’s best qualified as a psychedelic roller coaster ride.

incal

This beautiful edition from Self Made Hero collects six volumes and stays faithful to the colouring used in the original publication of the series. It includes the extra story ‘In the heart of the impregnable Metabunker’. Comic book writer Brian Michael Bendis provides the foreword.

Deze recensie is gepubliceerd op het blog van The American Book Center. The Incal is ook in het Nederlands gepubliceerd door Oog & Blik.

Categorieën
Mike's notities Strips

Dagboek van een stripjournalist

Mensen vragen me wel eens wat ik nu zoal doe op een dag als stripjournalist. Hier een beknopt en selectief overzicht van een paar dagen. De meeste meldingen van geschreven blogposts heb ik achterwege gelaten, want die publicaties hebben jullie natuurlijk allemaal al gelezen. 😉

Woensdag 13 februari
De afgelopen dagen hard gewerkt aan de HAFF bijdrage in de VPRO Gids. Vandaag een beetje rustig dagje.
Werkbezoeken aan de American Book Center en Lambiek. Met Klaas van de winkel een Daily Webhead video opgenomen.
Kwam bij Lambiek Maikel Verkoelen nog tegen van World of Dik. Hij logeerde een weekje in Amsterdam. Ben benieuwd naar zijn nieuwe album waar hij langere verhalen voor aan het maken is.

actiocomics_grantmorrison
Leeshuiswerk: Action Comics van Grant Morrison. Een nieuwe, frisse kijk op superpadvinder Superman.

Donderdag 14 februari
Mokerontwerp bestaat 5 jaar en viert feest. Samen met Linda de mannen bezocht. Onder andere leuke gesprekken gevoerd met Frits Jonker die die avond kwam drummen (!) en Piet Schreuders, de artdirector van de VPRO Gids. Schreuders heeft een boek geschreven over de locaties in Londen waar The Beatles allemaal zijn geweest. Dat deed me denken aan mijn zoektocht naar Spider-Man in New York van een paar jaar geleden. Kwam ook Yuri Jonker, de broer van Frits, letteraar en tekenaar, tegen. Moet maar eens in zijn werk duiken.

Vrijdag 15 februari
Rudi de Vries bij De Wereld Leert Door gekeken en over geblogd. Het is de eerste keer dat ik DWLD heb gekeken en waarschijnlijk de laatste: wat een oppervlakkigheid weer. Ze gaan bij dit soort programma’s niet dieper dan de gemiddelde espresso: informatie als vermaak.

Eindelijk de nieuwe Zone op de deurmat. De honderdste. Leuk verhaal van Natasja van Loon over de geschiedenis van de Zone, een aandoenlijke bijdrage van Rood Gras en een mooie vertelvondst in de strip van Frederik van den Stock.

Maandag 18 februari
Bezoek festivalkantoor van het Imagine Filmfestival. Met de directeuren besloten dat ik in tegenstelling tot vorig jaar geen lezing zal geven. Aanvankelijk zou ik wellicht iets met het thema psychotic women gaan doen. Een thema dat mij erg aanspreekt: alleen mijn datinggeschiedenis zou al genoeg stof tot spreken opleveren. Aangezien de schrijfster van het boek over dit onderwerp al een lezing gaat geven, gaat het feest niet door.

Martin Lodewijk belde op om onze interviewafspraak een weekje te verzetten.

Drie delen Haas gelezen.

In de avond bracht Esther van Uitgeverij Xtra de nieuwe Natte maan en Fast Forward van Serge Baeken langs. Service! (En ja, daar ga ik dus nog over schrijven.)

Dinsdag 19 februari
Recensie over Haas geschreven en gepubliceerd. Blij verrast door de kwaliteit van deze strip.

Woensdag 20 februari
Samen met collega freelancer Liselotte Doeswijk geluncht in de Balie. Ze vertelde met dat ze voor Sonic Acts gaat bloggen.

Leeshuiswerk die dag: Scarlet Spider (erg vermakelijk!), Superior Spider-Man #4 (Het blijft bagger. Ik kan niet wachten tot Dan Slott de zak krijgt bij Marvel.)

Donderdag 21 februari
Weer feest, dit keer in de Melkweg: Zone 5300 en Schokkend Nieuws zijn allebei honderd nummers oud. Behalve de filmvertoning van Universal Soldier heb ik zo’n beetje alles gemist van de leuke korte filmpjes in de bioscoop. Ook van de band heb ik niets gehoord. De hele avond gezellig met stripmakers en vrienden in het theehuis van de Melkweg staan praten. Daar zijn die feestjes immers voor.

Vrijdag 22 februari
Dankzij Erik van SN herontdek ik de Batman-soundtrack van Danny Elfman. Heerlijk!

Het oor van Gogh, een aflevering van Agent 327 gelezen voor research. Ik denk dat dit mijn favoriete avontuur van ‘het geweten van Nederland is’. Weer een strip over Van Gogh trouwens. Die schilder spookt de laatste maanden, sinds het boek van Barbara Stok, vaak door mijn hoofd en ik kom hem overal tegen.

oorvangogh_327_p09

Pitch geschreven voor twee nieuwe afleveringen van Stripplaatje onder de loep.

Zaterdag 23 februari
Minneboo leest over de nieuwe cartoonbundel van Peter de Wit geschreven. In de middag naar de Jordaan afgereisd voor de opening van de Peter Pontiac expositie. Kort voor de opening even met Peter een video-interview gedaan over de expo en over zijn ziekte. Toen we het kantoor uitliepen was de galerie al helemaal gevuld met bezoek wat het maken van shots van zijn tekenwerk erg moeilijk maakte. Nou ja, je moet het doen met wat je kunt krijgen. Bij thuiskomst meteen achter Final Cut Pro gekropen en in een ruim uur de reportage gemonteerd en op YouTube gezet.

Zondag 24 februari
De nieuwe Stripgids van kaft tot kaft gelezen. Vooral de interviews met Manu Larcenet en Jacques Tardi waren zeer informatief. Ik denk dat Stripgids het beste volbloed striptijdschrift van de Benelux is. Dat zeg ik niet omdat ik er soms voor schrijf, maar het is juist andersom: ik ben er voor gaan schrijven omdat ik het zo’n goed blad vind. Meteen een idee gepitcht aan Toon Horsten, de hoofdredacteur.

De dag eindigde natuurlijk met een verse aflevering van de serie Fringe die ik sinds twee weken aan het kijken ben. Heerlijke ongeloofwaardige doch vermakelijke onzin.

Maandag 25 februari
Interview met Martin Lodewijk voor de VPRO Gids voorbereid: me verdiept in de bibliografie van Lodewijk, en verschillende albums van zijn hand gelezen, waaronder Agent 327 en January Jones.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Striprecensie: Economix

I never paid much attention in economics class when I was in high school. All those number crunching theories seemed so boring to me, and I never really got what the fuzz was all about. That probably explains why I never got rich buying or selling stock, but am working as a low-paid freelance journalist instead. Anyway, now there is Economix, a book, a comic book to be exact, that introduces and explains economic theories in an accessible manner and at the same time offers an entertaining read.

economixAuthor Michael Goodwin is a freelance writer living in New York, with a serious interest in the subject. For Economix he teamed up with artist Dan E. Burr.

What makes this book so good is the fact that Goodwin didn’t make a straight comics version of an econ 101 text, but instead deals with basic principles and places them within a historical context. He introduces economic theory and lays bare its basic ideas, and then tells us how they worked, or in most cases, didn’t work in practice. He doesn’t shy away from a joke here and there, which makes Economix an easy read and not at all as boring as the classes I had to take in high school.

Because of the simplified form Goodwin tells his story, it is a good starting point for anyone who wants to understand the basics and wants to continue exploring via more in-depth sources, for which the book provides a list of titles for further reading. Besides being entertaining to a point, Goodwin at the same time argues that, at least since the work of nineteenth-century economist David Ricardo, mainstream economics, with its central faith in free markets, has reflected and served the partial interests of wealth and power, and not the interest of the general public, although it is being presented as an universal truth. Because of giving the free market a free reign, with not too much interference by governments, people have become poorer and the middle class collapsed in the last thirty years.

economix_p290

Since all good citizens fall victim to the global economic crisis, Goodwin’s comic couldn’t have come out at a better time. Of course Economix is part of a trend of educational and non-fiction comic books that have been popular for quite some years, and is similar to comics like Logicomix, a graphic novel about the foundational quest in mathematics that came out a few years ago and was a sleeper hit. In the Netherlands Margreet de Heer has made a number of comics in a similar matter on subjects like philosophy and religion.

Artist Dan E. Burr has earned his stripes as a comic book artist and worked in a variety of fields. He is perhaps best known for the two books he made with James Vance: Kings in Disguise and its sequel On the Ropes. These stories are set during the Great Depression, so there’s a link to Economix. Kings in Disguise has won several Harvey and Eisner awards. Although Burrs cartoonish style in Economix is not particularly aesthetically pleasing, it does the job of visualising Goodwin’s story in a simple, straightforward manner.

Michael Goodwin & Dan E. Burr. Economix
Abrams Comicarts, € 19.99
ISBN: 9780810988392 | ISBN-10: 0810988399

Deze recensie is gepubliceerd op het blog van de ABC.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Striprecensie Blacksad 4: A Silent Hell

Private detective John Blacksad is hired by a record-producer to track down legendary pianist Sebastian “Little Hand” Fletcher, who is missing. Together with his pal Weekly, Blacksad uncovers a dark and twisted piece of local history.

A Silent Hell is the fourth instalment of the Blacksad series created by writer Juan Díaz Canales and artist Juanjo Guarnido, originally published in France. In addition to winning prestigious comic book awards like the Eisner and Harvey awards, the albums have been translated into over twenty different languages. And rightly so, because this series is what we consider to be quality comic book storytelling.

Being a detective story that’s staged in 1950s New Orleans, A Silent Hell contains all the trappings one may expect: a detective with snappy comebacks, unexpected plot twists, New Orleans’s legendary music scene, Mardi Gras and voodoo. Still, Canales and Guarnido present the reader with a captivating story, beautifully drawn and water-coloured by Guarnido. And yes, it helps that all the characters in this series are animals to give the detective genre a new look and feel. Blacksad is a smart cat, while his sidekick Weekly is a foxy journalist. But appearances aside, this animal kingdom is much like our own world, where beauty and pain walk hand in hand, and people in power have dark secrets they do not want uncovered.

The story is carefully constructed: although the plot unfolds in one single night and the nightly events are mixed with flashbacks and flash forwards, the reader never loses track of the order of events.

A romantic encounter during a chase.

Both Spanish artists have earned their stripes as animators, which is very visible in Guarnido’s lively facial expressions reminiscent of his work for the Disney studios, although his drawing style has a unique quality of its own. Guarnido renders his drawings in water colours, adding mood and texture.

Guarnido meticulously explains his use of colour in The Watercolour Story, a bonus section added in this edition of A Silent Hell. The book also includes two short stories that supply some background information about the Blacksad characters.

Canales, Juan Diaz|Guarnido, Juanjo. Blacksad: A Silent Hell
Dark Horse Comics, € 19.99
ISBN: 9781595829313 | ISBN-10: 1595829318

Waarom een recensie in het Engels vraag je je wellicht af. Ik schreef deze voor het blog van The American Book Center, waar ik sinds kort maandelijks een striprecensie voor schrijf.

Categorieën
Fotoblog

Ludieke contactadvertentie

Zat op de deur van de ABC in Amsterdam. Een leudieke contactadvertentie. Het inpakmeisje heeft me daarmee meteen ingepakt. 🙂

Categorieën
Fotoblog

Uitgelezen kerstboom

ABC Amsterdam.

Categorieën
Bloggen

Een goed blog is als een goede boekwinkel

Illustratie: Emma Ringelberg

Het is natuurlijk helemaal niet Nederlands om Thanksgiving Day te vieren. Die feestdag heeft van alles te maken met het eten van kalkoen en families die bij elkaar komen. En dankbaarheid uit te spreken voor de dingen die je hebt.

Dat laatste spreekt me dan wel weer aan. Het is goed om soms stil te staan bij de rijkdom die je bezit. Rijkdom in sociale contacten, de hoeveelheid liefde in je leven en grote stapel strips en boeken die nog voor je klaar ligt om gelezen te worden – bijvoorbeeld.

Toch heb ik wel Thanksgiving Day gevierd: The American Book Center geeft traditiegetrouw dan 10% extra korting, wat neerkomt op 20% als je ook een kortingskaart in bezit hebt. Dus toog ik vorige week donderdag naar het filiaal aan ’t Spui in Amsterdam en kocht er een drietal trades: Death of Spider-Man, American Vampire en Daytripper. (Over die laatste fantastische aanschaf blog ik later nog.)

Dit soort evenementen zijn natuurlijk een slimme manier van klantenbinding. Evenals zo’n kortingspas. Dat doen ze goed bij The ABC. Je komt immers graag terug in een winkel als je je er welkom voelt. Als je een band voelt met de verkopers of de winkel. Nu ken ik een paar medewerkers van de winkel en dat maakt de band met de zaak groter.

Wat ook helpt als het om klantenbinding gaat, is dat er kundige mensen achter de balie staan. Niet dat ik nu een reclamepost voor de ABC wil pennen, maar Jitse van de stripafdeling weet waar hij het over heeft. In de zeldzame momenten dat ik om leesvoer gelegen zit, weet hij altijd iets goeds uit de kast te pakken.

Net als bloggen
In deze opzichten komt het goed runnen van een boekwinkel en het runnen van een blog wel overeen. Zorg dat de bezoekers zich verbonden met jou voelen door persoonlijk te bloggen. Je hoeft daarvoor niet het achterste van je persoonlijke tong te laten zien, maar wel vanuit je eigen perspectief te bloggen. Deel je persoonlijke visie met je lezers. Schrijf kundig over zaken, weet waar je het over hebt. En kom zo nu en dan verrassend uit de hoek. Dan bied je waardevolle inhoud in ruil voor de leestijd van je lezer. Dat is eigenlijk meer waard dan 20% korting.

Toen ik The ABC met een blij tasje strips verliet, kwam ik mijn Amerikaanse nichtje tegen die een tijdje in Nederland woont. Tussen de boekenkasten stonden we even gezellig bij te praten. Werd het dus toch nog een kleine familiereünie.

Categorieën
Bloggen Mike's notities

NaNoWriMo: Schrijf een boek in dertig dagen

Vandaag is het alweer 1 november. September en oktober, mijn twee favoriete maanden van het jaar, zijn voorbijgegaan voordat ik er erg in had. Zelfs Halloween heb ik maar half meegekregen en dat is toch mijn favoriete feestje van het jaar. Het is de laatste tijd simpelweg te druk om bij sommige dingen stil te staan.

Op dit moment ben ik druk met het voorbereiden van een interview met Craig Thompson. Hij verblijft een paar dagen in Antwerpen deze week om zijn nieuwe boek Habibi te promoten. Ik spreek hem er zondag over. Daarom heb ik de afgelopen dagen met dit dikke boekwerk beziggehouden. Oosterse sferen, woestijnzand en islamitische vrouwenonderdrukking hebben weinig met Halloween van doen. Logisch dat ik mijn hoofd niet bij de goblins en andere nachtelijke monsters kon houden. Maar ik heb ze wel gemist natuurlijk.

Niet dat je mij daar echt over hoort klagen hoor. Het is altijd boeiend om in iemands werk te mogen duiken en de betreffende stripmaker daarover te kunnen ondervragen. Dat verveelt nooit.

1 november vandaag. Dat betekent dat National Novel Writing Month, NaNoWriMo, weer van start is gegaan. Schrijvers en hobbyisten over de hele wereld gaan de uitdaging aan om een boek van minimaal 50.000 woorden te pennen.

The challenge? To write 50000 words in one month – that’s roughly a 150-page novel. 1667 words a day, 30 days straight. It’s fun, maddening, crazy, and exhausting all in one, but it pushes your creativity to places its never been before, and it’s certainly worth a try to anyone that has ever thought “I would love to write a book!”. Staat er op het blog van de ABC geschreven. De boekwinkel waar ze altijd aandacht aan dit evenement besteden.

Ik heb er nog half aan gedacht om er ook aan mee te doen: ook in mij brandt de ambitie eens een boek te schrijven. Maar ik ben er nog niet aan toe gekomen om ermee te beginnen. Schrijven doe ik natuurlijk heel veel. Als het niet voor een freelance artikel is, dan wel voor dit blog of een recensie voor Zone 5300. Ik denk dat als ik niet zou bloggen er wel tijd over zou zijn om een boek te schrijven, er even van uitgaande dat ik zou weten waar dit boek over moet gaan. Wat fictie verhalen betreft heb ik wel een paar ideeën, maar het lijkt me ook heel tof om een non-fictie boek te schrijven. Over strips bijvoorbeeld.

Ik denk dat als ik niet zou bloggen er sowieso meer tijd over zou blijven voor andere dingen. Bloggen is immers een energie- en tijdvreter van jewelste. Iets om over na te denken.

Categorieën
Fotoblog

Magere Hein bij de ABC

Detail van de etalage van de American Book Center waar in het kader van Halloween allerlei horrorboeken staan uitgestald. Veel zombies dit jaar.