The Project Café – Michael Minneboo

Met veel plezier denk ik nog terug aan de vakantie in Schotland een paar weken geleden. Zoals ik al eerder schreef, was vooral Glasgow een fijne verrassing. Hoewel ik nog steeds geen tijd heb gehad om de videobeelden te monteren tot een begrijpelijk geheel, wil ik deze week wel de laatste blogposts over dit onderwerp afronden.

Op de eerste avond in Glasgow liepen we langs The Project Café: een hang out vergelijkbaar met de Nieuwe Anita, waar je naast drankjes ook dichtbundels kunt kopen. Er waren optredens van verschillende jonge vrouwen die avond die tot de singer-songwriter categorie behoren. De eerste zangeres trad op met een elektrische Oekelele en presteerde het om haar hele set er net naast te zingen. Dat was op een aandoenlijke manier erg charmant. De show werd echter gestolen door Miss Irenie Rose. Ze heeft een prachtige stem en ze deed me een beetje denken aan Joan Boaz.

Check bijvoorbeeld deze drie liedjes van haar:

Nieuwe mensen ontmoeten en nieuwe dingen ontdekken vind ik een van de tofste dingen van op vakantie zijn. Eigenlijk hoef je daarvoor niet eens ver te gaan, want in Amsterdam of je eigen stad is vaak ook genoeg te doen. Daarom heb ik me voorgenomen om wat vaker de stad in te gaan en te doen alsof ik een toerist ben. Er zijn hier immers genoeg leuke dingen waar je als bewoner niet snel heengaat, maar juist als buitenstaander wel. Dingen die je een vakantigevoel kunnen geven en die gewoon om de hoek te vinden zijn.

Vandaag gaan de Schotten naar de stembus om te laten weten of ze wel of geen onafhankelijk Schotland willen. Een Yes of No dus. Spannend!

Deze zomer in Edinburgh. Foto: Michael Minneboo

Tijdens onze laatste vakantie in Schotland deze zomer ontmoette ik in The Project Café in Glasgow een jonge vrouw die zich hard maakte voor het Yes-vote. Ze was net verhuisd van Edinburgh naar Glasgow om campagne te voeren. Ze was nogal militant in haar taalgebruik als het om de Engelsen ging. Met andere woorden: ze had geen goed woord voor de Engelsen over.

Een meer genuanceerde mening had een vriendin van mij die in Edinburgh woont. Toen ik haar een paar dagen na Glasgow sprak en vroeg hij zij dacht over het referendum, zei ze dat ze nog niet wist wat ze ging stemmen. Hoewel ze een trotse Schotse is, had ze geen hoge pet op van het Schotse parlement. Bovendien waren een hoop vragen die ze had nog niet beantwoord. Gaat Schotland bij de EU als ze onafhankelijk van Groot-Brittannië is? Wat wordt het officiële betaalmiddel? Wat gaat Schotland doen met de natuurlijke grondstoffen? Zoals gewoonlijk speelden politici tijdens het campagne voeren zich meer in op gevoel dan op de feiten.

We zijn inmiddels twee maanden verder, dus ik hoop dat inmiddels veel van de vragen wel zijn beantwoord. Al ligt het voor de hand dat het Schotse parlement de kaart van het nationalisme natuurlijk zal spelen terwijl het Engelse parlement vooral op de angstgevoelens van de Schotten zal inspelen.

Nu ben ik geen Schot, dus stemmen zit er voor mij niet in vandaag. Maar ik vind deze kwestie wel erg interessant. Ik hoop dat de Schotten voor onafhankelijkheid zullen kiezen simpelweg omdat ik graag wil zien hoe het proces dan verloopt. We krijgen niet vaak de kans om het onafhankelijk worden van een beschaafde natie te aanschouwen, dus dat vind ik spannend. Landen vechten natuurlijk wel vaker voor onafhankelijkheid en de geschiedenis laat zien dat dit dikwijls gepaard gaat met veel bloedvergieten. Vandaag zien we dat het ook op een beschaafde wijze kan. Als Schotland voor onafhankelijkheid kiest, roept dat interessante vragen op. Wat gaat Wales dan bijvoorbeeld doen?

En daarbij ben ik van mening: dat dingen al jaren op een bepaalde manier zijn of gedaan worden, betekent niet dat ze niet kunnen veranderen. Schotland en Engeland gingen in 1707 officieel samen. Dat is eigenlijk nog niet zo gek lang als je erover nadenkt.

Humorist John Oliver legt het allemaal nog even uit (met dank aan Mennomail die me de tip gaf):

Update:

De uitslag is toch uiteindelijk een ‘No’ geworden. Met een kleine meerderheid van 55% die nee heeft gestemd, en dus 45% die wel onafhankelijkheid wil, kun je stellen dat het land behoorlijk verdeeld is over deze kwestie.